Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
Δεν είχα σκοπό να παρέμβω στη συζήτηση. Οι συνάδελφοι του Κόμματός μας έχουν εκφράσει με πληρότητα τη θέση μας για τις προτεινόμενες διατάξεις. Υπάρχουν, όμως, ξεχωριστές περιστάσεις, όπου η συνείδησή σου δεν σε αφήνει να σιωπήσεις ή να απέχεις.
Αναγκάζομαι, λοιπόν, να τοποθετηθώ, για δύο, ειδικά, διατάξεις που έρχονται με Τροπολογίες – Προσθήκες.
Η πρώτη αφορά στο διαβόητο άρθρο 59. Η φοβερή πρόβλεψη για εξαγωγή μνημειακών αντικειμένων, αδιακρίτως.
Εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό δείγμα νομοθέτησης από την Κυβέρνηση. Η διάταξη στη διαβούλευση προέβλεπε 10 + 10 χρόνια. Δηλ. παραχώρηση για μια δεκαετία, κατ’ ανώτατο όριο, με δυνατότητα ανανέωσης για δέκα -το πολύ- ακόμα χρόνια. Επρόκειτο, μάλλον, για εξαπάτηση. Γιατί, το νομοσχέδιο κατατέθηκε, προβλέποντας 50 + 50 χρόνια ! Έναν αιώνα ! Και, αμέσως μετά, στην Επιτροπή, υποχωρήσατε στον μισό αιώνα : 25 + 25 χρόνια.
Δεν είναι αυτό υπεύθυνη πολιτιστική πολιτική. Απλώς, αποδεικνύετε ότι δεν έχετε κανέναν πραγματικό σχεδιασμό.
Προφανώς, πιστεύετε ότι ο ελληνικός λαός έχει εκπαιδευθεί στην αποδοχή εκχωρήσεων. Το κάνατε, αλλεπάλληλες κυβερνήσεις, με τη δημόσια περιουσία, ελέω μνημονίων.
Εδώ όμως υπάρχει μια καθαρή κυβερνητική πρωτοβουλία, που ανήκει αποκλειστικά σε σας. Πράγματι, δεν κινδυνεύετε να σας πάρει άλλος τη δόξα.
Ειλικρινά, απορώ : Από που νομίζετε ότι αντλείτε την εξουσία και το δικαίωμα να στερείτε από γενιές ολόκληρες Ελλήνων, από δεκάδες γενιές μαθητών και νέων, την επαφή με τα στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την πρόσβασή τους σε αυτά ;
Δεν περιμένω απάντηση.
Άλλωστε, φαντάζομαι ότι και πάλι θα χλευάζατε την κοινωνία, όπως με την ανακοίνωσή σας για τους τσιμεντόδρομους στην Ακρόπολη.
Μη μας πείτε, πάντως, ότι “ούτως ή άλλως, οι Έλληνες δεν πηγαίνουν στα Μουσεία”. Γιατί και αυτό δική σας ευθύνη είναι. Του Υπουργείου Πολιτισμού.
Επαναλαμβάνω : Το ζήτημα είναι η δυνατότητα πρόσβασης κάθε πολίτη στην κληρονομιά της χώρας του, που είναι και διεθνώς αναγνωρισμένο ατομικό δικαίωμα.
Ο σκοπός της προβολής, που επικαλείσθε, θα μπορούσε, ίσως, να εξυπηρετηθεί με τη διάθεση των αντικειμένων για εκθέσεις στο εξωτερικό, με περιορισμένο χρονικό όριο. Στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδιασμού, με εναλλαγή των εκθεμάτων και των σημείων έκθεσης ανά την υφήλιο, για την αποδοτικότητα της εξαγωγής.
Όμως, η απομάκρυνση και παραχώρηση για έναν αιώνα - ή έστω μισό, για έκθεση σε ένα σημείο, είναι άλλο πράγμα κα Υπουργέ. Δεν είναι προβολή στο εξωτερικό που να αντισταθμίζει την απομάκρυνση. Ακόμα και το 10 +10, είναι υπερβολικό.
Σας παρακαλώ, αν έχετε ένα (!) παράδειγμα νομοθέτησης, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, για εξαγωγή μνημείων για μισό αιώνα, να μας το πείτε !
Ακόμη και αν θέλετε να εξυπηρετήσετε συγκεκριμένη περίπτωση, η καθολική και αδιάκριτη νομοθέτηση είναι εγκληματική.
Είναι αλήθεια πως το ιστορικό των μουσειακών ανταλλαγών για τη χώρα μας είναι απολύτως απογοητευτικό ως προς τα ανταλλάγματα. Από εκεί, όμως, μέχρι τη νομοθέτηση χωρίς την πρόβλεψη ανταλλαγμάτων, η απόσταση είναι τεράστια.
Το ελληνικό μνημειακό υλικό βρίσκεται διεθνώς στην πρώτη γραμμή, συγκρίσιμο μόνο με εκείνα της Αιγύπτου και της Ιταλίας – ας προσθέσουμε, ίσως, την Κίνα και το Μεξικό. Θυμίζω ότι, με τα σύγχρονα πολιτιστικά εγκλήματα, ο αντίστοιχος πλούτος του Ιράκ έχει σε μεγάλο μέρος του καταστραφεί, ενώ της Συρίας καταλεηλατήθηκε.
Η δουλειά, λοιπόν, του Υπουργείου είναι, κυρίως, η διαρκής καλλιέργεια και η εμπέδωση της σχέσης το λαού με την πολιτιστική μας κληρονομιά. Δεν είναι να παριστάνει τον μάνατζερ αρχαιοτήτων και χορηγών.
Το Υπουργείο Πολιτισμού είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα – Και απαιτεί άλλο μέτρο ευθύνης.
Μία παρένθεση : Το μέτρο της ευθύνης το δίνει και η υπόθεση της Καντάνου. Πρόσφατα, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων, υπό την Προεδρία της κ. Υπουργού, ενέκρινε, δυστυχώς, με ισχνή βέβαια, πλειοψηφία, την επέκταση του εκεί Λατομείου στην επαρχιακή οδό Κανδάνου-Χανίων, παρά την τεκμηριωμένη αντίθετη εισήγηση. Έτσι, επικυρώνεται μια εξοργιστική απόφαση του περιφερειάρχη Κρήτης, κ. Αρναουτάκη, που την είχε τότε στηρίξει, αποκλειστικά και μόνο, η εκεί Παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ – και κανείς άλλος. Το φυσικό τοπίο στο φαράγγι, και ο δρόμος – μνημείο τεχνικού έργου των αρχών του 20ου αιώνα – συνθέτουν ένα μοναδικής αξίας σύνολο.
Δυστυχώς, στη σημερινή Ελλάδα, ούτε αυτό κρίνεται άξιο προστασίας.
Η ασέβεια γίνεται ακόμα πιο προκλητική γιατί έχει και ιστορική πλευρά : Ο τόπος αυτός ήταν και πεδίο ηρωικών μαχών του ντόπιου αστράτευτου πληθυσμού, τον Μάιο του ’41, στη Μάχη της Κρήτης. Και όλα αυτά θυσιάζονται για ένα Λατομείο !
Μην κουράζεστε άλλο. Μας έχετε πείσει : Αν είναι στο χέρι σας και μόνο, δεν θα μείνει τίποτε όρθιο.
Θα προσθέσω κάτι τελευταίο, για το άρθρο 59 :
Η νομοθετική πρόβλεψη για δυνατότητα εκχώρησης για τέτοια χρονικά διαστήματα αποτελεί ένα ακόμα βήμα αυτής της Κυβέρνησης για την υπονόμευση, απαξίωση και πλήρη εγκατάλειψη της ελληνικής απαίτησης για επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Η διάταξη αυτή προσβάλλει την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία όχι μόνο της Κυβέρνησης αλλά της ίδιας της Ελληνικής Πολιτείας και του Κοινοβουλίου.
Θα έρθω τώρα στη δεύτερη τροπολογία, αυτή του κ. Αυγενάκη.
Στη συζήτηση του αθλητικού νομοσχεδίου, που ψηφίστηκε και έγινε ο νόμος 4714/20, είχα πει στον Υφυπουργό ότι η πολιτική της νομοθετικής κοπτορραπτικής, που εφαρμόζει με συγκυριακές προσωπικές στοχεύσεις, δεν έχει τίποτε να προσφέρει στον αθλητισμό.
Εν πάση περιπτώσει… Έκοψε, έραψε, ψηφίστηκε ο νόμος, εξέδωσε και την προβλεπόμενη Υπουργική απόφαση τον Σεπτέμβριο.
Με βάση αυτό το νομοκανονιστικό πλαίσιο, που ο ίδιος δημιούργησε, μία ιστορική Ομοσπονδία, στην οποία και εγώ ανήκω, ο ΣΕΓΑΣ, προκήρυξε τις αρχαιρεσίες του, στις προβλεπόμενες προθεσμίες.
Και όμως : Αυτό δεν βολεύει, τώρα, τον κ. Αυγενάκη. Νιώθει αβέβαιος στην επεμβατική και ελεγκτική πρόθεσή του. Φαίνεται πως δεν του βγαίνουν τα κουκιά… Και ξαναπιάνει την κοπτορραπτική, νομίζοντας ότι έτσι θα τα καταφέρει.
Εκδίδει μόλις προχθές, στις 7 Δεκεμβρίου, νέα δική του Υπουργική απόφαση που τροποποιεί την προηγούμενη – επίσης δική του – πριν εκείνη σαραντίσει, που λέμε και για τα νεογέννητα. Επεκτείνει και πάλι τις προθεσμίες και φέρνει, την επόμενη ημέρα, την τροπολογία αυτή, με ένα και μόνο ουσιαστικό αντικείμενο : την αναβολή των αρχαιρεσιών του ΣΕΓΑΣ, που έχουν νόμιμα προκηρυχθεί, με βάση όσα ο ίδιος νομοθέτησε.
Εάν δεν μπορεί ο ίδιος να τροχοπεδήσει σε αυτόν τον κατήφορο, αναρωτιέμαι, δεν υπάρχουν άλλοι θεσμικοί παράγοντες στην Κυβέρνηση να του βάλουν φρένο ;
Δεν καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά δεν είναι αθλητική πολιτική αλλά σας εκθέτουν όλους, ως Παράταξη, και μάλιστα ανεπανόρθωτα ;
Εάν θέλετε να διασώσετε – όσο γίνεται πλέον – τη συλλογική σας αξιοπρέπεια, μην αφήνετε να τη διασύρει προκλητικά ο κ. Αυγενάκης.
Δεν έχετε άλλη λύση : Αποσύρετε αμέσως αυτήν την τροπολογία της ντροπής !
