Στις 25 Μαϊου 1973 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί του Α/Τ Βέλους ενώνονται , παρακούουν τις εντολές της Χούντας , διαφεύγουν από το σχηματισμό Νατοϊκής άσκησης και προσκομίζουν το πλοίο στο λιμένα του Φιουμιτσίνο.
Εκεί ο κυβερνήτης Αντιπλοίαρχος Νικόλαος Παπάς παρέδωσε τη διοίκηση του πλοίου στον Ύπαρχο και ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ιταλία, με σκοπό να μεταβεί στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και να καταγγείλει τη Χούντα. Τον ακολούθησαν 30 μόνιμα στελέχη του Βασιλικού Ναυτικού. ( Ω ναι η Αεροπορία και το Ναυτικό ήταν του Βασιλιά κατά το Βρετανικό υπόδειγμα).
Το επεισόδιο της στάσης του ΑΤ Βέλος είναι η μοναδική επιτυχημένη σελίδα του κινήματος του Ναυτικού.
Στους αξιωματικούς που πήραν μέρος μετά από ολιγοήμερο περιορισμό παρασχέθηκαν ταξιδιωτικά έγγραφα ανιθαγενών, ( η χούντα τους αφαίρεσε αστραπιαία την ιθαγένεια) άσυλο και κάποιες διευκολύνσεις που έκανα πιο υποφερτή τη ζωή τους μέχρι την πτώση της Χούντας και την επάνοδο τους στην Ελλάδα.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε κάτι. Εκείνη την εποχή είχαμε την κορύφωση των αντιαποικιοκρατικών πολέμων, κατάρρευση των Αμερικανών στο Βιετνάμ, έκρηξη των φιλειρηνικών κινημάτων, είχε προηγηθεί η επανάσταση των Γαροφάλλων στην Πορτογαλία , ενώ βρισκόταν σε φάση πολεμικής έντασης οι αραβοϊσραηλινές διαφορές και στην πίσω αυλή της Αμερικανικής Ηπείρου γίνονταν πολλά κυρίως με τον Αγιέντε στη Χιλή. Αρα, στη γεωπολιτική σκακιέρα αυξανόταν η σοβιετική επιρροή, οπότε χώρες σαν την Ελλάδα και την Ιταλία είχαν στρατηγική αξία για το ασταθές ευρατλαντικό στρατόπεδο.
Η Ιταλία πάλι περνούσε "δύσκολες" ημέρες. Το κομμουνιστικό κόμμα αύξανε την επιρροή του αποτελώντας θέμα της mainstream κουλτούρας , ακόμη και σε δημοφιλείς εμπορικές κινηματογραφικές κωμωδίες. Ταυτόχρονα, όπως έχουν αποδείξει οι ιστορικοί , οι ακροδεξιές οργανώσεις ετοίμαζαν παρακρατικούς μηχανισμούς που ενέχονται σε πολιτικές δολοφονία, πραγματοποιούσαν προβοκάτσιες και βομβιστικές τρομοκρατικές επιθέσεις προετοιμάζοντας ανωμαλία τύπου Παπαδοπούλου.
( Να μην ξεχνάμε ότι μετά την υπογραφή της παράδοσης του 1943 η Ιταλία, όπου ο φασισμός είχε 20 χρόνια κρατική υπόσταση, "αποφασιστοποιήθηκε" πολύ λιγότερο από όσο "αποναζιστικοποιηθηκε" η Γερμανία)
Έτσι μάλλον η διεθνής πολιτική πίεση έσωσε τους αξιωματικούς του Βέλους που κανονικά θα αντιμετώπιζαν βαρύτατες κατηγορίες ( στάση, πειρατεία, λιποταξία κλπ) που θα ενέπλεκαν τη διεθνή ποινική δικαιοδοσία αρκετών κρατών.
Σήμερα, δυστυχώς το διεθνές κίνημα έχει λιγότερες δυνατότητες στην περίπτωση του Τζούλιαν Ασάνζ , του οποίου η τυπική αξιολόγηση των πράξεών του είναι σαφώς ελαφρύτερη ( διάδοση "απορρήτων) από τις πράξεις των αξιωματικών του Βέλους.
Και όμως ο Ασάνζ , με κλονισμένη υγεία, έγκλειστος χρόνια στις αγγλικές φυλακές , περιμένει την έκδοσή του στις ΗΠΑ για να περάσει από εξαιρετικά προβλέψιμη δική και να τελειώσει τη ζωή του σε μπουντρούμι ύψιστης ασφαλείας.
Οι άνθρωποι και οι καιροί αλλάζουν.
Προς τα πού ;
Αυτό είναι το ζήτημα που πρέπει να αναδείξουν οι πολιτικές δυνάμεις και να το αποφασίσουν οι Λαοί.
Ώστε αγωνιστές όπως ο Ασάνζ να έχουν την ίδια τουλάχιστο διεθνή αντιμετώπιση με εκείνη των αξιωματικών του Βέλους.
Δικηγόρου, μέλους της Κ.Ε του ΜέΡΑ25
