Εκ μέρους του Προεδρείου της Βουλής, επιτρέψτε μου να αποτίσουμε φόρο τιμής στη σημερινή ημέρα , με μία μικρή αναφορά.
Μέρες σαν τη σημερινή δεν υπάρχουν για να μας δίνουν το άλλοθι να συνεχίζουμε όλες τις υπόλοιπες ημέρες τις ίδιες πρακτικές, την ίδια αντιμετώπιση.
Η κορυφή του παγόβουνου είναι, βέβαια, η μόνιμη ένταση της έμφυλης βίας, που γεμίζει σελίδες και σελίδες εφημερίδων και μεγάλο χρόνο στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
Πέρα από τα μεγάλα εγκλήματα, που αποκτούν μεγαλύτερη δημοσιότητα, καθημερινά περιστατικά βίας στις γειτονιές, χαρακτηρίζουν μια κοινωνική πραγματικότητα που μας προσβάλλει όλους μας.
Η σημερινή ημέρα, λοιπόν, δεν υπάρχει για να ξεπλένονται ενοχές , να εκτονώνονται συνειδήσεις , και να συνεχίζουμε στον λάθος δρόμο.
Όλοι έχουμε χρέος να είμαστε σε μόνιμη εγρήγορση και επαγρύπνηση και να ενεργοποιηθούμε δραστικά.
Για τις συζυγοκτονίες, για τα θύματα της κάθε είδους πατριαρχικής βίας, για τις δωδεκάχρονες του Κολωνού και τις μητέρες τους.
Δηλαδή, για την αξιοπρέπεια όλων μας!
Και ακόμα: για τα εργασιακά δικαιώματα και την ισότιμη μεταχείριση της γυναίκας , για την προστασία της μητρότητας , για τις μονογονεϊκές οικογένειες και τόσα άλλα!
Είναι πολλά αυτά που πρέπει να κάνουμε!
Και μεγάλο μέρος του χρέους ανήκει, βέβαια, και σε μας, στη Βουλή των Ελλήνων, που έχουμε την ευθύνη της νομοθέτησης.
Ας ευχηθούμε λοιπόν ένα καλύτερο μέλλον για τις γυναίκες – Αλλά και - Ας κάνουμε – Όλοι και Όλες μαζί – όσα περισσότερα μπορούμε για να το πετύχουμε αυτό!
