Είναι βέβαιο ότι διαχρονικά, όπως και σήμερα οι μίζες, οι «δουλίτσες», οι εκβιασμοί και όλα τα «εύοσμα» των παρακρατικών μηχανισμών χαρακτηρίζουν και καταδικάζουν όλους τους άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενους.

Επειδή όμως… «ο Μπίμπη του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκανε»  αυτό συνιστά μυστική και άγνωστη συναλλαγή μεταξύ του αδίστακτου πρωθυπουργού του Ισραήλ και του δύστηνου πρωθυπουργού της Ελλάδας, ξεπερνά τα όρια του κοινού ποινικού δικαίου.

Αφορά κυριολεκτικά στην ίδια τη λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στην ανάγκη προάσπισης του εθνικού συμφέροντος και στην ασφάλεια της χώρας, όπως επιβάλλει το Σύνταγμα.