Βρεθήκαμε στη Βολιβία για να παρακολουθήσουμε ως Παρατηρητές τη διαδικασία των εκλογών της 18ης Οκτωβρίου 2020.
Σε μια κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του, και μετά από μία σημαντική πολιτική κρίση που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο, ο βολιβιανός λαός κλήθηκε να εκφράσει τη θέλησή του, με την εκλογή νέου Προέδρου και Αντιπροέδρου και την ανανέωση της σύνθεσης του Κογκρέσου.
Η παρουσία μας σε αυτή τη διαδικασία αποτελούσε για μας ένα επιβεβλημένο πολιτικό χρέος. Με αυτόν τον τρόπο, μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε αυτή την ιερή λειτουργία της Δημοκρατίας, στην πιο σημαντική στιγμή της, την ώρα της έκφρασης του λαού σε αυτή τη χώρα.
Κάθε άνθρωπος με δημοκρατική συνείδηση, οπουδήποτε στον κόσμο, δεν μπορεί παρά να συγκινείται τέτοιες στιγμές. Ιδίως όταν έχει την τύχη να βιώνει τη δύναμη αλλά και την αγωνία ενός λαού, στο να είναι ουσιαστικά παρών και υπεύθυνος για την εξέλιξη της χώρας του.
Η αίσθησή μας είναι ότι ο λαός της Βολιβίας έδωσε τη δική του απάντηση για την τύχη της χώρας του. Η συμμετοχή και η βούλησή του αποτυπώνουν μια κρίσιμη δυναμική, που θέλει να κλείσει η περίοδος των ανώμαλων εξελίξεων, σαν μία ανεπιθύμητη παρένθεση, που ανήκει στο οριστικό παρελθόν.
Ανεξάρτητα από την αίσθηση κάθε πολίτη για το αποτέλεσμα, η οποία συνδέεται και με την δική του πολιτική έκφραση, οι κανόνες της δημοκρατίας επιβάλλουν, με τρόπο ιερό και απαράβατο, την υποχρέωση σεβασμού του αποτελέσματος, με την αυτονόητη, ασφαλώς, προϋπόθεση ότι η διαμόρφωσή του δεν επηρεάζεται από άλλους αθέμιτους παράγοντες.
Ο Βολιβιανός λαός έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά και καίρια ζητήματα. Τα βιοτικά προβλήματα, η κατανομή του εθνικού πλούτου και η απόδοση των εθνικών πόρων στις κοινωνικές ανάγκες, η πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία και η ίδια η αποδοτικότητα των εκπαιδευτικών δομών, αποτελούν τα πρώτα προβλήματα, στα οποία κρίνεται η πολιτική του ηγεσία. Και όλα αυτά, πέρα από την ανάγκη εμπέδωσης των δημοκρατικών διαδικασιών, που πρέπει πάντοτε να αποτελεί το αδιαμφισβήτητο πλαίσιο της λειτουργίας της κάθε Πολιτείας.
Είναι βέβαιο ότι, η Βολιβία δεν διεκδικεί μοναδικότητα σε όλα αυτά τα ζητήματα. Και, πάντως, ολόκληρη η Λατινική Αμερική, με τις ιδιαιτερότητες που αντιστοιχούν σε κάθε περίπτωση, ζει παλεύοντας να αντιμετωπίσει – και να ξεπεράσει – ένα βεβαρημένο παρελθόν, που επί πολλά χρόνια επιβλήθηκε σε αυτές τις χώρες, όχι μόνο παρά τη θέλησή τους αλλά και με απόλυτη παράβλεψη τόσο των πραγματικών κοινωνικών αναγκών όσο και της θέλησης των λαών τους.
Η αίσθηση που αποκομίσαμε τούτες τις λίγες ημέρες είναι ότι ο λαός της Βολιβίας θέλει να αποδείξει ότι είναι δυνατός και ότι έχει απόλυτη αίσθηση για το χρέος απέναντι στη χώρα του και την ευθύνη της στιγμής, που αποτελεί τη βάση της δημοκρατικής έκφρασης.
Δεν είναι περιττό να το επαναλάβουμε, γιατί είναι πάντα χρήσιμο : Οι εκλογές είναι μία στιγμή αλλά ο αγώνας για τη δημοκρατία δεν σταματά ποτέ.
Οι ειλικρινείς ευχές μας για το μέλλον της Βολιβίας και την τύχη των μελλοντικών γενιών της θα συνοδεύουν πάντα αυτόν τον λαό. Γιατί είναι ένας λαός που έχει το δίκιο και την ιστορία με το μέρος του.
