Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε!

Είμαι υποχρεωμένη να ξεκινήσω με την διαπίστωση ότι για τη συγκεκριμένη συζήτηση έχουν ευτελιστεί οι κοινοβουλευτικοί κανόνες. 

Όλοι γνωρίζουμε ότι με τα χρονικά όρια που τέθηκαν δεν είναι εφικτή καμία ουσιαστική  συζήτηση.

Εξάλλου, και με τη κατάχρηση του απορρήτου, ένα μεγάλο μέρος του νομοσχεδίου τίθεται εκτός του κοινοβουλευτικού διαλόγου, οπότε δεν υπάρχει και η δυνατότητα ανταλλαγής ή σύνθεσης απόψεων.

Με λύπη διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι υπάρχει μία ακραία εκμετάλλευση της δεδομένης εθνικής ευαισθησίας του καθενός από εμάς, που θεωρείται ότι δίνει το δικαίωμα για πλήρη καταστρατήγηση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών.

Φοβάμαι ότι, για μία, ακόμα φορά, η κοινοβουλευτική διεργασία διεξάγεται μόνο για τα προσχήματα.

Συζητούμε για τρεις συμβάσεις, που περιλαμβάνουν όρους αντίθετους με την εθνική νομοθεσία για τις προμήθειες αμυντικού υλικού των ενόπλων δυνάμεων – και ιδίως στις προβλέψεις του ν. 3433/2006. Περιλαμβάνουν, επίσης, και όρους που αντιτίθεται στην πρακτική που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα σε συμβάσεις με αντίστοιχο αντικείμενο.

Συζητάμε για συμβάσεις με περιεχόμενο που αρμόζει περισσότερο σε συμβάσεις προσχώρησης. Όμως, τέτοιες συμβάσεις όμως συνηθίζονται σε μονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές καταναλωτικές και εμπορικές σχέσεις, όπου το ένα μέρος είναι απολύτως κυρίαρχο. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως φυσιολογικό για κρατικές προμήθειες, και μάλιστα της τάξης και του μεγέθους που αφορά το παρόν νομοσχέδιο.

Και όμως, κύριοι της Κυβέρνησης και της Συμπολίτευσης, το συμπέρασμα είναι και προφανές και απολύτως βέβαιο : Εδώ έχουμε, ουσιαστικά, συμβάσεις προσχώρησης. Και αυτό – δυστυχώς για σας, αλλά, κυρίως, για τη χώρα – σημαίνει πλήρη απουσία διαπραγμάτευσης (της οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης).

Θα επανέλθω, αναγκαστικά, στο θέμα των απορρήτων.  

Προφανώς και δεν υπακούει σε καμία αποδεκτή λογική η απόδοση χαρακτήρα απορρήτου σε συμβατικούς όρους που αφορούν στην Εγγύηση, τις Κυρώσεις για καθυστερημένες παραδόσεις, την Αλληλογραφία, την Καταγγελία - Λύση της Σύμβασης, την Ανωτέρα Βία και τις Δικαιολογημένες Καθυστερήσεις. 

Ανάλογα, και στη Σύμβαση για την Εν Συνεχεία Υποστήριξη των Ραφάλ : Γιατί διέπει απόρρητο την Εγγύηση για τις αναφορές ελαττωματικότητας, όπως και τις εκπρόθεσμες παραδόσεις, ή και την Αλληλογραφία ;

Να έρθουμε και στα οπλικά συστήματα : Γιατί διέπει απόρρητο την Εγγύηση, τις Κυρώσεις για καθυστερημένες παραδόσεις, την Αλληλογραφία, την Καταγγελία Σύμβασης αλλά και την Έκπτωση του προμηθευτή ; 

Είναι πράγματι αντικειμενικά επιβεβλημένο το απόρρητο σε όλα αυτά τα σημεία ; Ή μήπως, εντέλει,  ο λόγος είναι άλλος ;

Εννοώ ότι το απόρρητο χρησιμοποιείται απλώς από την Κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να αποκρύψει την απόλυτη απουσία διαπραγμάτευσης. Αλλά αυτή είναι προσπάθεια καταδικασμένη σε αποτυχία.

Για τους προβληματικά ετεροβαρείς όρους των συμβάσεων αναφέρθηκα ήδη στην προηγούμενη ομιλία μου, ξεχωρίζοντας επτά (7) χαρακτηριστικά σημεία σοβαρών συμβατικών υποχωρήσεων, που όχι μόνο δεν διασφαλίζουν αλλά ευθέως υπονομεύουν ή και αντιστρατεύονται τα ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα.

Θα περιμένω μέχρι το τέλος της διαδικασίας μία εξήγηση, μία δικαιολόγηση από την πλευρά της Κυβέρνησης, για αυτά τα σημεία.

Στο βαθμό που μπορέσαμε, έστω με ασφυκτική πίεση, να έχουμε πρόσβαση στο απόρρητο μέρος των συμβάσεων, δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν απολύτως οι αρχικοί μας φόβοι. Το περιεχόμενο των όρων αυτών επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την όλη εικόνα για αυτές τις συμβάσεις. 

Είμαι θεσμικά υποχρεωμένη να μην μιλήσω καθόλου για τα χαρακτηρισμένα ως απόρρητα.  Και – προς το παρόν, τουλάχιστον – θα το σεβαστώ. Δεν θα μπω στην ουσία των θεμάτων. 

Δεν μπορώ όμως, να μην εκφράσω τη λύπη μου, για να μην πω και τον θυμό μου, για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα συμφέροντα και τα δικαιώματα της χώρας μου.

Στην πολιτική μου παρουσία θεωρούσα πάντοτε δεδομένο, για λόγους αρχής,  ότι δεν πρόκειται ποτέ να καταψηφίσω ο,τιδήποτε αφορά στην αμυντική θωράκιση της χώρας και στην αναγκαία ενίσχυση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Πρέπει να ομολογήσω ότι πραγματικά, για πρώτη φορά, με φέρνετε σε πραγματικό και βαρύ δίλημμα.

Φέρνετε να ψηφίσουμε νόμο για αυτές τις συμβάσεις, ακριβώς γιατί το περιεχόμενό τους, όπως είπα, ανατρέπει τη νομοθεσία μας. 

Απενεργοποιείτε στην ουσία – και ακυρώνετε στην πράξη – τις νομοθετικές προβλέψεις που έχουν θεσπισθεί για την προστασία των συμφερόντων της χώρας, ακριβώς για συμβάσεις αυτού του αντικειμένου. 

Ήδη έχει ομολογηθεί ότι με τέτοιο περιεχόμενο αυτές οι συμβάσεις δεν θα μπορούσαν ποτέ να επικυρωθούν σε έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Αλλά το θέμα δεν εξαντλείται εκεί. 

Οι συγκεκριμένες σε βάρος μας προβλέψεις αυτών των συμβάσεων δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με κανένα αποδεκτό επιχείρημα είτε λογικής είτε, ακόμη, και σκοπιμότητας.

Φοβάμαι, μάλιστα, – ή μάλλον είμαι βέβαιη – ότι θα ακολουθήσετε την ίδια μεθόδευση και σε άλλες στρατιωτικές ή εξοπλιστικές προμήθειες, στο μέλλον. Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγάλος και αντίστοιχη είναι και η δικιά μας ευθύνη.

Θα επιφυλαχθούμε για την τελική μας τοποθέτηση και την ψήφο μας στη διαδικασία στην Ολομέλεια.

Θα ήθελα, όμως, να πω κάτι βασικό προς την Κυβέρνηση : Παρακαλώ να μην θεωρείτε ότι εθνική ευαισθησία του καθενός από εμάς σημαίνει ότι είμαστε δεδομένα διαθέσιμοι, πρόθυμοι και ευάλωτοι απέναντι σε κάθε είδους κατάχρηση. 

Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου
του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας
«Έγκριση σχεδίων συμβάσεων στον τομέα της άμυνας» (3η)