Οφείλω να συγχαρώ το στενό επιτελείο του κ. Πρωθυπουργού και όχι την κυβέρνηση φυσικά, γιατί είμαι βέβαιη ότι κανείς υπουργός δεν έχει συνεισφέρει σ΄ αυτά τα δύο νομοσχέδια.
Εκτός εάν ανήκει σ΄ αυτό το στενό επιτελείο που ανέφερα.
Πράγματι, σαν έτοιμοι από καιρό, καταθέτουν δύο πολυνομοσχέδια, τα οποία αντανακλούν, αλίμονο, με πεντακάθαρο τρόπο, την άποψη που έχουν και για τη λειτουργία της Δημοκρατίας και για τη λειτουργία του κράτους.
Και τους συγχαίρω γιατί έντεχνα αυτά τα τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση, αλλά και προεκλογικά, προετοίμασαν το έδαφος στην κοινή γνώμη, για την επέλαση που επιχειρούν, ντύνοντας τις απόψεις τους με εκφράσεις όπως “κυβερνησιμότητα”, “αποτελεσματικότητα”, “απλούστευση διαδικασιών”, “εξυπηρέτηση του πολίτη” κλπ, κλπ.
Και έρχονται τώρα, μ΄ αυτά τα δύο πολυνομοσχέδια, στον απόηχο της εκλογικής τους επικράτησης, και σε περιβάλλον επείγοντος, ενόψει καλοκαιρινών διακοπών και έναρξης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, χωρίς καμία αναστολή ή ωραιοποίηση, να εφαρμόσουν όσα έκρυβαν πίσω από ωραίες λέξεις.

Με το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος, ουσιαστικά εγκαθιδρύεται μια παράλληλη Δημόσια Διοίκηση μετακλητών και ημετέρων, υπό τον απόλυτο έλεγχο του πρωθυπουργού και μόνο. Ουσιαστικά, ακυρώνει την όποια πιθανή εξέλιξη και βελτίωση σε θεσμικό επίπεδο θα μπορούσε να επισυμβεί στην Δημόσια Διοίκηση.
Αυτό γίνεται στο όνομα, της αποτελεσματικότητας, αδιαφορώντας αν έτσι, το Δημόσιο υποβαθμίζεται, σαν συνολικός ζων οργανισμός και απαξιώνεται περαιτέρω, με απρόβλεπτες συνέπειες μελλοντικά.
Έμμεσα, αλλά σχεδόν ξεκάθαρα, το «επιτελικό κράτος» προβάλλει την πολιτική στόχευση της Ν.Δ.
Ο ιδιωτικός τομέας, είναι αυτός που πρέπει να δραστηριοποιηθεί και να αναλάβει ένα πολύ μεγάλο μέρος των Δημοσίων υπηρεσιών (με το αζημίωτο φυσικά), ενώ οι πολίτες θα συνεχίζουν να πληρώνουν τους ίδιους και υψηλότερους φόρους, για υπηρεσίες που θα πρέπει να ξαναπληρώνουν στον ιδιωτικό τομέα.
Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτή την άποψή της η Ν.Δ. δεν την έκρυψε ποτέ, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Απλά έκρυψε επιμελώς και το μέγεθος και την ένταση εφαρμογής της.
Και ακόμα και σήμερα, γνωρίζοντας πολύ καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί και τα αποτελέσματα (τα δυσμενή αποτελέσματα) που θα έχει για τους πολίτες η εφαρμογή αυτής της πολιτικής, την κρύβει κάτω από την ταμπέλα του «επιτελικού κράτους».
Απαραίτητο συμπλήρωμα στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα.
Όπου, η αλήθεια κρύβεται κάτω από τον ευγενή τίτλο «Ρυθμίσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, διατάξεις για την ψηφιακή διακυβέρνηση και άλλα επείγοντα ζητήματα».
Διότι ναι μεν στήσαμε το δικό μας παράλληλο κράτος, αλλά υπάρχουν κι οι έρμοι δημοκρατικοί θεσμοί.
Όπως οι εκλογές πχ., που παράγουν αποτελέσματα, τα οποία υποθετικά πρέπει να σεβόμαστε.
Αλλά για τη Ν.Δ. ούτε αυτό είναι εμπόδιο.
Από το άρθρο 1 έως και το 15, απλά καταργεί τα αποτελέσματα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών, ακυρώνοντας, με άρθρα νόμου, την εκφρασμένη βούληση των πολιτών.
Πρωτάκουστο μεν αλλά υλοποιείται με αυτό το νομοσχέδιο.
Παραγγέλλει ο νόμος πλειοψηφίες ερήμην των απoτελεσμάτων (άρθρο1).
Αφαιρεί ο νόμος αρμοδιότητες εκλεγμένων (άρθρα 2-3 οικονομική επιτροπή).
Μεταβάλλει ο νόμος αρμοδιότητες εκλεγμένων οργάνων (άρθρο 5 παρ. 9δ-7ε κοινοτικά συμβούλια, πριν είχαν αποφασιστική αρμοδιότητα και τώρα συμβουλευτική).
Και τέλος ο νόμος ορίζει ένα νέο κανόνα του τι σημαίνει πλειοψηφία.
Όλα αυτά μόλις δύο μήνες μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Το λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ, η Ν.Δ. λέει στους πολίτες:
Αδιαφορώ, δεν υπολογίζω καν, ποιους και γιατί ψηφίσατε, απονομιμοποιώ τα αποτελέσματα των εκλογών με άρθρα νόμου.
Λυπάμαι αλλά η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει το πως αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τη Δημοκρατία, τους θεσμούς της και τις εκλογές είναι πολύ βαριά και θα αποφύγω να την πω (πραξικόπημα).
Ίδια αντίληψη όμως διατρέχει και το υπόλοιπο νομοσχέδιο.
Η αντίληψη δηλαδή ότι αδιαφορούμε και για τη διάκριση των εξουσιών, αλλά και για τον έλεγχο της Διοίκησης.
Με τεχνάσματα ακυρώνετε τον προσυμβατικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συμβουλίου σε ΝΠΔΔ (άρθρο 56 – ΗΔΙΚΑ - & άρθρο 58).
Αγνοείτε επιδεικτικά ακόμα και τη συνήθη διαδικασία όταν νομιμοποιείτε συλλήβδην όλες τις εκκρεμείς πληρωμές των Δημοσίων Νοσοκομείων, υποκαθιστώντας ακόμα και τη Δικαιοσύνη (άρθρα 78 & 79).
Περιφρονείτε τα ασυμβίβαστα τα οποία (άκουσον – άκουσον), παύουν να είναι κώλυμα, εάν το αποφασίσουν τα 4/5 της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας (άρθρο 101).
Θα αναφερθώ λεπτομερώς κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και σε άλλα σημεία, αλλά είναι αρκετά όσα ανέφερα νομίζω, για να δείξουν τις πραγματικές προθέσεις της νέας κυβέρνησης.
Αυταρχισμός, ενός ανδρός αρχή, κατ΄ επίφαση και υποκριτική λειτουργία των Δημοκρατικών θεσμών και σταδιακή ιδιωτικοποίηση του κράτους.
Κλείνοντας θέλω να σταθώ σε δύο σημεία:
Το πρώτο είναι η μεθόδευση που ακολουθείται στο Ελληνικό.
Στις προγραμματικές είχα αναφερθεί στην διαχρονικά διακριτική (για να μην πω κάτι πιο βαρύ) αντιμετώπιση του ομίλου Λάτση από όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις.
Είχα αναφέρει ότι ακολουθείτε σχεδόν πανομοιότυπη μεθοδολογία με το Mall.
Ο αντίστοιχος συνάδελφός σας τότε κ. Αρμόδιε υπουργέ, είχε θεωρήσει ενιαίο οικόπεδο τα δύο ανεξάρτητα οικόπεδα που χωρίζονταν από δρόμο κιόλας, για να χτίσει τα τετραγωνικά που ήθελε ο «επενδυτής» μιας και δεν του έφτανε ούτε ο κατά παρέκκλιση συντελεστής.
Σήμερα εσείς τον αντιγράφετε, με το εφεύρημα της έγκρισης τμήματος εντός ζώνης, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό κ. Συνάδελφοι – αλλοίωση σταδιακά του αρχικού σχεδίου και το κάνετε αυτό για να ξεπεραστούν ακόμα και τα ελάχιστα προσχηματικά εμπόδια που έβαζε ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ ώστε ο «επενδυτής» να κάνει ό,τι θέλει και όπως θέλει. Και το τελικό σχέδιο δεν θα έχει καμία σχέση με το αρχικό.
Επιβεβαιώσατε την προχθεσινή μου ομιλία στην ολομέλεια πλήρως.
Το δεύτερο με το οποίο κλείνω κιόλας, είναι το θέμα του Ασύλου.
Αρνούμαι φυσικά να μπω σε δικονομικές διγνωμίες, γιατί δεν έχουν καμία θέση σ΄ αυτό το θέμα.
Θέλω απλά να επισημάνω (για να μην πω καταγγείλω) την άρνηση συμμόρφωσης με τον υπάρχοντα νόμο, τόσο των αρχών ασφαλείας, όσο - και κυρίως σ΄ αυτούς απευθύνομαι - των πρυτανικών αρχών, οι οποίες αν είχαν εκτελέσει τα καθήκοντά τους, όπως προβλέπει και επιτάσσει ο υπάρχων νόμος, θα είχαν αποτρέψει όλα αυτά τα ακραία φαινόμενα, που δίνουν λαβή γι αυτή την απαράδεκτη ρύθμιση της Ν.Δ.
Και επειδή είδα κάποιους πρυτάνεις να υπεραμύνονται της προτεινόμενης ρύθμισης, θα ήθελα (με όλο τον σεβασμό σ΄ αυτό που εκπροσωπούν) να τους επισημάνω ότι είναι η πρώτη φορά από ιδρύσεως των Πανεπιστημίων, στο ελληνικό κράτος, που αυτοί που θα έπρεπε να είναι ακραιφνείς υπερασπιστές του, δέχονται να καταργηθεί στην ουσία το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων.
Τώρα όσον αφορά στο Άσυλο. Επισημαίνω στην Υπουργό Παιδείας, ότι ο Δημόσιος χώρος τον οποίο επικαλείται, υπόκειται σε πάμπολλους περιορισμούς όσον αφορά στην ελευθερία της έκφρασης με όλες της τις εκφάνσεις και μάλιστα κατά πως ορίζει η εκάστοτε εξουσία.
Να σας θυμίσω ότι στο παρελθόνέχουμε ζήσει ακραίες καταστάσεις όπως πχ του τι σημαίνει δημόσια αιδώς και τι είναι αυτό που την προσβάλλει.
Και για να πάω αρκετά πίσω, οι παλαιότεροι θα θυμούνται ακόμα και το νόμο περί τεντυμποϊσμού.
Θεωρώ υποχρέωσή μου λοιπόν να δηλώσω δημοσίως ότι αυτή η δυνατότητα που δίνεται εντός του Πανεπιστημιακού ασύλου, να εκφράζονται ακριβώς αυτές οι ακραίες και εκτός κανονιστικού κοινωνικού πλαισίου, ιδέες και πιστεύω, η δυνατότητα του κάθε πολίτη – και όχι μόνο των φοιτητών και των καθηγητών κυρία Υπουργέ – να μπορεί εντός του Πανεπιστημιακού ασύλου να προβληματίζεται, να ερευνά και ακόμα και να προκαλεί το κοινωνικό κατεστημένο, είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, αλλά κυρίως είναι το ελάχιστο οξυγόνο της σε μια εποχή μάλιστα που η Δημοκρατία και οι Δημοκρατικοί Θεσμοί βρίσκονται στην «εντατική».
Εμείς ως ΜέΡΑ25 έχουμε πρόταση, κατατέθηκε από τον επικεφαλής στις προγραμματικές και θα την επαναλάβω στην κατ΄ άρθρο συζήτηση, όπου θα αναφερθώ αναλυτικά σ΄ όλα τα άρθρα, είναι προφανές ότι δεν ψηφίζουμε επί της αρχής.

Το βίντεο της ομιλίας εδώ