Στη συζήτηση αυτή, θα εκφράσουμε την άποψή μας για συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου.
Λόγω του όγκου των διατάξεων και των θεμάτων, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μία επιλογή στις αναφορές μας και δεν είναι δυνατόν να εξαντλήσουμε τώρα το σχολιασμό όλων των διατάξεων. Θα σταθώ κυρίως, κα Υπουργέ, σε διατάξεις ως προς τις οποίες ευελπιστούμε στη θετική ανταπόκρισή σας.
Ξεκινάμε με το άρθρο 2, που προβλέπει δραστηριότητες στην Αγγλική γλώσσα στα Νηπιαγωγεία. Θέλουμε να τονίσουμε την αντίθεσή μας – ή έστω έντονη επιφύλαξη – σε αυτή τη ρύθμιση.
Από παιδαγωγική πλευρά, πιστεύω πως δεν υπάρχει αντίθετη άποψη ούτε αμφιβολία : Σε αυτή τη μικρή ηλικία, κάθε ενασχόληση με δεύτερη γλώσσα μόνο αρνητική επίδραση μπορεί να έχει, προκαλώντας αναίτια σύγχυση.
Από το άλλο μέρος, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στις γνωστικές και ψυχοπαιδαγωγικές ανάγκες των παιδιών.
Πραγματικά, είναι αδύνατο να βρούμε εύλογη εξήγηση για αυτήν τη ρύθμιση, εκτός εάν μας πείτε ευθέως ότι θεσμοθετείται αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες απασχόλησης του διαθέσιμου εκπαιδευτικού προσωπικού αυτού του κλάδου (της αγγλικής γλώσσας).
Στο άρθρο 3, για το διδακτικό πρόγραμμα στα Δημοτικά Σχολεία, θα επαναλάβω την ανάγκη αύξησης των ωρών για την Αισθητική Αγωγή (Εικαστικά-Μουσική-Θέατρο) αλλά και της διατήρησης του αριθμού – έστω – των 3 ωρών ανά εβδομάδα, για τη φυσική αγωγή (δηλαδή και στις δύο τελευταίες τάξεις , όπου τις μειώνετε σε 2).
Στο άρθρο 4, για τα μαθήματα και την αξιολόγηση των μαθητών στο Γυμνάσιο, θα σταθούμε σε μερικές σύντομες παρατηρήσεις :
Για τον προγραμματισμό των εξετάσεων μίλησα στην πρώτη μου ομιλία, δεν θα επανέλθω σήμερα.
Για τη δεύτερη ξένη γλώσσα : Φοβάμαι ότι η εκπαιδευτική διαδικασία ως προς τη δεύτερη ξένη γλώσσα δεν έχει ουσιαστική ανταπόκριση στην πραγματικότητα και καταλήγει να χρησιμοποιείται σχεδόν εικονικά. Η δεύτερη ξένη γλώσσα πρέπει να διδάσκεται στα γυμνάσια (3) ώρες την εβδομάδα, όπως ίσχυε και παλαιότερα. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει βάσιμα τη διδασκαλία δεύτερης γλώσσας με βάση τη δήλωση της πλειοψηφίας των μαθητών – και όχι με βάση την πραγματική επιλογή τους. Θα πρέπει, να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να ξεπεραστούν τα προβλήματα στο επίπεδο αυτό. Εξάλλου, πιστεύω ότι είναι περισσότερο θέμα αποτελεσματικής οργάνωσης του κατά περίπτωση διαθέσιμου προσωπικού.
Για την Πληροφορική : Θεωρητικά, όλοι συμφωνούμε για την ανάγκη αναβάθμισης του μαθήματος. Όμως, το προσφερόμενο ωράριο είναι εντελώς ανεπαρκές. Οι προβλεπόμενες ώρες διδασκαλίας δείχνουν ότι δεν αποσκοπούμε πραγματικά σε μια ουσιαστική και αποδοτική επαφή των μαθητών με το αντικείμενο. Προφανώς, είναι στοιχειωδώς αναγκαίες οι (2) ώρες την εβδομάδα, σε όλες τις τάξεις.
Για τις φυσικές επιστήμες : Είναι βέβαιο ότι εδώ χρειάζεται μια πιο ορθολογική διαχείριση : Η φυσική, αν και γραπτώς εξεταζόμενο μάθημα είναι μονόωρο στην Α’ Γυμνασίου. Η χημεία υποβαθμίζεται στο πρόγραμμα διδασκαλίας σε όλο το Γυμνάσιο ενώ, αντίστοιχα, η βιολογία ορίζεται ως γραπτώς εξεταζόμενο μάθημα.
Για την υποστηρικτική διδασκαλία : Πραγματικά είναι ακατανόητη – και αδιανόητη – η κατάργηση της υποστηρικτικής διδασκαλίας για τους μετεξεταστέους μαθητές Γυμνασίου, όπως και το ότι μεταφέρετε τις επαναληπτικές προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις στον Σεπτέμβριο. Μεταθέτετε όλο το βάρος στον μεταξεταστέο μαθητή και την οικογένειά του και τον καλείτε να επανέλθει μετά από 3 μήνες χωρίς επαφή με εκπαιδευτική διαδικασία. Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, ακόμα και οι 5-6 ώρες υποστηρικτικής διδασκαλίας, για τους μαθητές με αδυναμίες, ήταν πολύτιμη βοήθεια. Γι΄ αυτό πιστεύουμε ότι οι επαναληπτικές εξετάσεις των μετεξεταστέων πρέπει να γίνονται τον Ιούνιο και να μην καταργηθούν τα μαθήματα υποστηρικτικής διδασκαλίας γι’ αυτούς.
Για την Γ’ Γυμνασίου : Είμαστε αντίθετοι στη ρύθμιση με την οποία καταργείτε την 3η εξεταστική στην Γ’ Γυμνασίου και υποχρεώνετε τους μαθητές σε επανάληψη της τάξης, σε περίπτωση αποτυχίας. Και αδυνατούμε να κατανοήσουμε το κίνητρο αυτής της νομοθέτησης. Περιμένουμε, ως προς αυτό, μια τεκμηριωμένη εύλογη απάντηση, γιατί, αλλιώς, το μόνο που απομένει ως βάση της ρύθμισης είναι μια άστοχη τιμωρητική αντίληψη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Γυμνάσιο εν προκειμένω εκδίδει Απολυτήριο, και μάλιστα Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης.
Για το άρθρο 5, που αφορά στο Λύκειο :
Πέρα από τα όσα ανέφερα για τις ξένες γλώσσες και για το Γυμνάσιο, που ισχύουν και εδώ, θα ήθελα να σταθώ στα μαθήματα του κοινωνικού πεδίου:
Βλέπουμε ότι δεν αντιμετωπίζονται όπως θα αντιστοιχούσε στις κοινωνικές αλλά και παιδαγωγικές ανάγκες.
Φαίνεται ότι υποτιμούμε ανεπίτρεπτα την αξία που έχουν για τη συγκρότηση της προσωπικότητας σε αυτό το στάδιο.
Ελπίζω να μην κυριαρχεί στη νομοθέτηση η εκπεφρασμένη υπουργική άποψη (ευτυχώς υπουργού άλλης αρμοδιότητας) ότι η Κοινωνιολογία κάνει τα παιδιά μας αριστερά και συνεπώς, πρέπει να την αποβάλουμε από τα εκπαιδευτικά προγράμματα…
Επανερχόμενοι στη σοβαρότητα, πρέπει να προσέξουμε και κάτι άλλο :
Αυτό το παιχνίδι της δήθεν αντιπαράθεσης και σύγκρισης μεταξύ μαθημάτων και γνωστικών αντικειμένων είναι μία πραγματικά ανόητη αυτοπαγίδευση.
Τα ψεύτικα διλήμματα, όπως λ.χ. μεταξύ Λατινικών και Κοινωνιολογίας, μεταξύ Αρχαίων και Μαθηματικών, ή ο,τιδήποτε άλλο, μας αποπροσανατολίζουν από το πραγματικό ζήτημα, που είναι η ορθολογική οργάνωση της δημόσιας εκπαίδευσης και απαιτεί υπεύθυνες συνδυαστικές λύσεις.
Η μετατροπή του Λυκείου σε ένα απέραντο ναρκοπέδιο εξετάσεων υποβαθμίζει, στην ουσία, το μορφωτικό του ρόλο – όσο και αν πολλοί θέλουν να ισχυρίζονται το αντίθετο – και ενισχύει, αυτοδικαίως και αποδεδειγμένα, και το σύστημα της παραπαιδείας.
Για το άρθρο 9, δηλαδή για την επανεισαγωγή της περίφημης Τράπεζας Θεμάτων :
Είχαμε εφαρμογή του συστήματος το 2014, η οποία ήταν κατά κοινή διαπίστωση και ομολογία αποτυχημένη. Άλλη μία απόδειξη ότι δεν διδάσκεσθε από το παρελθόν.
Γνωρίζετε ότι με το σύστημα αυτό αυξήθηκε κατακόρυφα η πελατεία των φροντιστηρίων ανά την Ελλάδα.
Και επιμένετε σε ένα μηχανισμό που υποτάσσει την Παιδεία στην επιβράβευση της απομνημόνευσης.
Με αυτούς τους μηχανισμούς θα δομήσετε το περίφημο σύστημα της Αριστείας; Αυτό θέλετε να επιβάλλετε στην ελληνική κοινωνία; Παραπαιδεία και άριστα παπαγαλάκια; Αυτός είναι ο προσανατολισμός σας;
Με βάση τα παραπάνω, δεν πρέπει κανένας να εκπλήσσεται από το γεγονός ότι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του παρόντος νομοσχεδίου, μεταξύ των κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, είναι μάλλον οι φροντιστηριούχοι, αφού προφανώς κρίνουν ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.
Αναγκαστικά , λόγω χρόνου, θα κάνω άλματα στις διατάξεις, για να φτάσω στα σημεία που δεν πρέπει επ’ ουδενί να παραλείψω. Ως προς τα υπόλοιπα, επιφυλάσσομαι για την επόμενη συζήτηση.
Στο άρθρο 38, θεσμοθετείτε τον “Σύμβουλο Σχολικής Ζωής”. Του αποδίδετε ένα εύρος αρμοδιοτήτων, στο οποίο θα είναι πρακτικά αδύνατο να ανταποκριθεί ουσιαστικά (αφού, προφανώς δεν απαλλάσσεται των λοιπών εκπαιδευτικών και άλλων καθηκόντων του).
Με τον τρόπο αυτό, φοβάμαι ότι το μόνο που εξασφαλίζετε είναι η αναποτελεσματικότητα του θεσμού.
Και κάτι ακόμα : Το πεδίο των αρμοδιοτήτων, που προβλέπετε, φαίνεται να υποκαθιστά το έργο των Ψυχολόγων και των Κοινωνικών Λειτουργών – ή τουλάχιστον επικαλύπτει τις δικές τους αρμοδιότητες.
Οπότε, γεννιέται αμέσως η εύλογη υποψία : Μήπως απλώς, με τη θεσμοθέτηση του Συμβούλου, θέλετε να νομιμοποιήσετε και να μονιμοποιήσετε τις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος στη στελέχωση του αναγκαίου προσωπικού Ψυχολόγων και Κοινωνικών Λειτουργών ;
Και πιστεύετε ότι, πραγματικά, θα καλύψετε αυτό το κενό απλώς και μόνο με τους Συμβούλους και την επιμόρφωσή τους ;
Ιδιαίτερα άξιες προσοχής είναι, στη συνέχεια, οι διατάξεις που προτείνονται για την ανάδειξη των Πρυτανικών Αρχών στα ΑΕΙ (άρθρα 65 έως 71).
Κατ’ αρχάς, περιορίζετε το σώμα εκλεκτόρων μόνο στο καθηγητικό προσωπικό (τακτικούς, αναπληρωτές, επίκουρους καθηγητές και λέκτορες). Και αποκλείετε όλους τους άλλους, όσους μετέχουν στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα.
Δηλαδή, εκτός από τους φοιτητές, όλο το υπόλοιπο υποστηρικτικό της εκπαιδευτικής διαδικασίας προσωπικό αλλά και το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ.
Η ρύθμιση αυτή συνιστά ένα ακόμα σύμπτωμα των αναχρονιστικών ιδεοληψιών σας. Δεν έχει καμία κοινωνική αναφορά, δεν απαντά σε καμία υπαρκτή αναγκαιότητα και δεν υπηρετεί καμία εύλογη ή συγγνωστή σκοπιμότητα.
Στην ίδια κατεύθυνση, προβλέπεται ότι η εκλογική διαδικασία γίνεται αποκλειστικά με ηλεκτρονική ψηφοφορία.
Γνωρίζετε ότι είχε αποπειραθεί να το πράξει στο παρελθόν και η κ. Διαμαντοπούλου, και αναιρέθηκε, εντέλει, μετά τις έντονες και βάσιμες αντιδράσεις. Σας Καλούμε, και τώρα, να την αποσύρετε.
Όσο δεν μπορείτε να διασφαλίσετε τη μυστικότητα και το αδιάβλητο της ψηφοφορίας, η πρόβλεψη αυτή είναι, πραγματικά, απαράδεκτη.
Δεν νοείται αδιάβλητη ψηφοφορία μέσω προσωπικών κωδικών πρόσβασης.
Στο σημείο που βρισκόμαστε, το παραδοσιακό παραβάν – δυστυχώς ή ευτυχώς – εξασφαλίζει τόσο τη μυστικότητα όσο και την ταυτοπροσωπία αυτού που ψηφίζει.
Μην κάνετε ότι δεν γνωρίζετε ότι τα μέλη ΔΕΠ αποτελούν εύκολο στόχο για την άσκηση πιέσεων.
Το πρόβλημα, μάλιστα, είναι εντονότερο στις μεγάλες και ισχυρές Σχολές (όπως Ιατρική, Νομική, Οικονομικά Πανεπιστήμια κλπ), όπου είναι ισχυρότερες οι εξαρτήσεις.
Δεν νοείται αδιάβλητη ψηφοφορία όταν κάθε μέλος ΔΕΠ μπορεί να ψηφίζει από το γραφείο του με την πιθανή παρουσία - και «έλεγχο» της ψήφου του – από οποιονδήποτε τρίτο ενδιαφερόμενο παράγοντα.
Εάν υποκρίνεστε ότι δεν τα ξέρετε όλα αυτά , απλώς επιβεβαιώνετε ότι ο πραγματικός σκοπός σας συμπεριλαμβάνει τον έλεγχο της ψηφοφορίας και επικαλύπτετε αυτήν την απαράδεκτη μεθόδευση με το επικοινωνιακό πρόσχημα του δήθεν εκσυγχρονισμού της διαδικασίας.
Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι ο τίτλος που έχετε στο σχετικό κεφάλαιο του νομοσχεδίου είναι «Ανάδειξη» Πρυτανικών Αρχών: Δεν τολμάτε – ούτε εσείς – να χαρακτηρίσετε «Εκλογή» το σύστημα που θεσμοθετείτε.
Η πολιτική επιλογή σας, λοιπόν, για την ανάδειξη των Πρυτανικών Αρχών αποτελεί πλήρη αναχρονιστική αναστροφή στη δημοκρατική λειτουργία των ΑΕΙ. Και στην ουσία αλλοιώνει, προοπτικά, την ίδια τη φύση των Πανεπιστημίων.
Θα σταθούμε και στο άρθρο 82, που αφορά στα Ξενόγλωσσα Προγράμματα Σπουδών των ΑΕΙ. Εδώ θεσπίζετε δίδακτρα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η διάταξη προβλέπει ρητά την έκδοση απόφασης της Συγκλήτου, που πρέπει οπωσδήποτε – μεταξύ άλλων – να περιλαμβάνει και «το ύψος των ενδεχομένων τελών φοίτησης».
Γνωρίζετε ότι δεν είναι απλώς «ενδεχόμενα» αλλά και ότι δεν είναι «τέλη», απλώς αποφεύγετε να γράψετε τη λέξη «δίδακτρα», για ευνόητους λόγους.
Βέβαια, έχετε τη δικαιολογία, στο σημείο αυτό, ότι απλώς ακολουθείτε το δρόμο που χάραξε ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Γαβρόγλου, που εισήγαγε τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις για τη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ.
Τελειώνοντας κα Υπουργέ, θα ήθελα να επαναφέρω ένα ειδικό ζήτημα, για το οποίο είχα υποβάλει και Επίκαιρη Ερώτηση, που συζητήσαμε στην Ολομέλεια (Επίκαιρη με αρ. πρωτοκ. 355/9-1-20). Αφορά στους επιτυχόντες του κλάδου ΠΕ11 Φυσικής Αγωγής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στη διαδικασία της Προκήρυξης 3Π/2008 του ΑΣΕΠ, που παραμένουν αδιόριστοι μετά από 11 χρόνια. Είναι ανάγκη - και ζήτημα τιμής για το πολιτικό σύστημα - να αποκατασταθεί η αδικία. Εξάλλου, σας υπενθυμίζω ότι τους έχουν δικαιώσει και τα δικαστήρια, και το ΣτΕ.
Από τη συζήτηση της επίκαιρης Ερώτησης προέκυψε ότι είναι αναγκαία η αντιμετώπιση του ζητήματος με ειδική νομοθετική ρύθμιση και είχατε και εσείς προσωπικά εκφράσει μία θετική διάθεση επί της ουσίας. Πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη ώρα να ανταποκριθούμε, με την προσθήκη σχετικής διάταξης στο παρόν Νομοσχέδιο.
Θα αναμένω την απάντησή σας, κα Υπουργέ. Η λύση είναι μία άμεση κυβερνητική τροπολογία.
