Προς τους Υπουργούς: Περιβάλλοντος και Ενέργειας
Ανάπτυξης και Επενδύσεων
Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
Θέμα: «Καταστροφή και υποβάθμιση αντί για βιώσιμη ανάπτυξη στις περιοχές ιχθυοκαλλιεργειών».
Τεράστιο περιβαλλοντικό ζήτημα έχει δημιουργηθεί στη Δυτική Αιτωλοακαρνανία με τις μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας. Από τα μέσα της 10ετίας του 1980 η Ελληνική Πολιτεία, με τις τότε Νομαρχιακές διορισμένες Διοικήσεις της και με παντελή έλλειψη χωροταξικών σχεδίων, με μια τοπική αυτοδιοίκηση στην κυριολεξία θεατή, θα ξεκινήσουν ένα τρελό χορό έκδοσης αδειών λειτουργίας και εγκατάστασης υδατοκαλλιεργειών στη θαλάσσια περιοχή των Εχινάδων Νήσων, στον κόλπο του Αστακού και στην παράκτια ζώνη Αστακού, Μύτικα- Παλαίρου. Σε μια 10ετία από την εγκατάστασή τους, οι υδατοκαλλιέργειες θα έχουν αναπτυχθεί πλήρως από το Βαλτί, τον Κούμαρο, την Γλώσσα, τον κόλπο του Αστακού, τις Εχινάδες και στην παράκτια ζώνη Αστακού Μύτικα, με την παραγωγικότητά τους να φθάνει σε τέτοια επίπεδα που θα αρχίσουν να επεκτείνονται άτυπα και αυθαίρετα.
Μέχρι το 2000, πλήθος αποφάσεων από τη Νομαρχία και επιτροπές Υπουργείων, απαγορεύουν την επέκταση των υδατοκαλλιεργειών, προκρίνοντας τον περιορισμό τους και την ήπια τουριστική ανάπτυξη. Ουσιαστικά όμως και παρά τις συνεχείς περί του αντιθέτου αποφάσεις, οι υδατοκαλλιέργειες δραστηριοποιούνται κάτω από ένα σχεδόν άτυπο, στην ουσία ανύπαρκτο θεσμικό καθεστώς, επιφέροντας μεγάλο πλήγμα ιδιαίτερα στον τομέα του εμπορίου και του τουρισμού της περιοχής.
Στη συνέχεια χωροταξικά σχέδια αγνοήθηκαν επιμελώς από «επενδυτές» και κράτος με αποτέλεσμα την άναρχη επέκταση των υδατοκαλλιεργειών οδηγώντας σε εκτεταμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τις υδατοκαλλιέργειες στις ακτές και τις νησίδες της ευρύτερης περιοχής. Ως αποτέλεσμα της συνεχούς υδατοκαλλιέργειας σε κλειστούς κόλπους και ρηχά νερά επί 25-30 χρόνια – κατά παράβαση της νομοθεσίας – η περιοχή θυμίζει νεκρό τοπίο. Αναπόφευκτες συνέπειες είναι η ουσιαστική διάλυση της οποιασδήποτε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας, η υποβάθμιση του τουριστικού προϊόντος, της αλιείας, ακόμα και της γεωργίας, με συνέπεια την γενικότερη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Και τώρα αντί για αποκατάσταση, δρομολογείται αύξηση 70% της ιχθυοκαλλιεργητικής παραγωγής: προγραμματίζεται αύξηση της μισθωμένης έκτασης ιχθυοκαλλιέργειας από 1000 σε 1800 στρέμματα, με παράλληλη δέσμευση 41.000 στρεμμάτων θαλάσσιας έκτασης! Κι όλα αυτά παρά την εξόφθαλμη παραβίαση του νομοθετικού πλαισίου και των περιβαλλοντικών νόμων, παρά τις εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις φορέων της περιοχής αλλά και του συνόλου των κατοίκων, οι οποίοι ζουν δέσμιοι του καταστροφικού μοντέλου ανάπτυξης που τους επιβάλλεται.
Δεδομένων των παραπάνω ερωτάται ο Υπουργός:
1. Σύμφωνα με ποιο περιβαλλοντικό και χωροταξικό σχέδιο προωθείται η επέκταση και λειτουργία των υδατοκαλλιεργειών στην περιοχή;
2. Γιατί μετά από τόσες αποφάσεις τοπικών φορέων που επισημαίνουν παραλείψεις και παρατυπίες στο σχεδιασμό και στις διαδικασίες προχωρά η συγκεκριμένη επέκταση; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούνται;
3. Τι σκοπεύετε να πράξετε ώστε οι δραστηριότητες των υδατοκαλλιεργητών να λειτουργούν σύμφωνα με το νόμο και τις επιθυμίες της τοπικής κοινωνίας;
4. Για ποιο λόγο δεν τηρούνται τα περιβαλλοντικά και χωροταξικά κριτήρια λειτουργίας των υδατοκαλλιεργειών στην περιοχή;
5. Γιατί δεν δόθηκε σε διαβούλευση με φορείς και πολίτες ο Εθνικός Σχεδιασμός Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης;
6. Ποιος και με ποιον τρόπο αποφασίζει για τη διαχείριση των ιχθυοκαλλιεργητικών περιοχών στην Ελλάδα;
7. Ποιο είναι το αναπτυξιακό σας υπόδειγμα για την περιοχή της Δυτικής Αιτωλοακαρνανίας;
Οι ερωτώντες Βουλευτές
Γιάνης Βαρουφάκης
Μαρία Απατζίδη
Κρίτων Αρσένης
Κλέων Γρηγοριάδης
Γιώργος Λογιάδης
Φωτεινή Μπακαδήμα
Σοφία Σακοράφα
