Η Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών Σοφία Σακοράφα κατέθεσε την 29/7/2020 ερώτηση προς τον Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ. Ιωάννη Βρούτση για την  Ανάγκη δραστικής αναπροσαρμογής των ορίων που ισχύουν  για ρύθμιση ασφαλιστικών οφειλών ενόψει συνταξιοδότησης.

Το κείμενο της ερώτησης:

Με βάση το ισχύον νομοθετικό καθεστώς, και ιδίως τις διατάξεις του άρθρου 61 του νόμου 3863/2010, άρθρο 61, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, ρυθμίζεται η δυνατότητα απονομής και καταβολής σύνταξης (και) από τα ταμεία κύριας ασφάλισης αυτοαπασχολουμένων, που έχουν πλέον συγχωνευθεί στον ΕΦΚΑ, σε περίπτωση ύπαρξης οφειλόμενων εισφορών, με την πρόβλεψη ρύθμισης, διακανονισμού και παρακράτησης των οφειλόμενων από τη σύνταξη.

Με βάση τις ρυθμίσεις αυτές, έχει τεθεί ανώτατο όριο οφειλών, στο ποσό που αντιστοιχεί σε πενήντα πέντε (55) μηνιαίες συντάξεις κατωτάτων ορίων ανά κατηγορία σύνταξης, με συνυπολογισμό κύριας οφειλής με τα πρόσθετα τέλη, τόκους, επιβαρύνσεις και τυχόν ποσά από αναγνωρίσεις χρόνων ασφάλισης αλλά και με ανώτατο όριο ποσού, που ορίζεται στα είκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) ευρώ.

Εξάλλου στην επόμενη παράγραφο (3.α.) του ιδίου άρθρου ορίζεται ότι : Τα ανωτέρω ποσά οφειλής, συμψηφίζονται ή παρακρατούνται από τα ποσά των συντάξεων σε ίσες μηνιαίες δόσεις που δεν μπορεί να είναι περισσότερες από εξήντα (60) για τις περιπτώσεις συνταξιοδότησης λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου. Η πρώτη δόση παρακρατείται από τον πρώτο μήνα απονομής της σύνταξης.

Ειδικά για το δικαίωμα αίτησης συνταξιοδότησης των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων, το ανώτατο όριο οφειλομένων εισφορών ορίζεται σε είκοσι (20) – και μόνο - συντάξεις και διακανονίζεται σε σαράντα (40) δόσεις. (Το ποσό αυτό, αντιστοιχεί, στην πραγματικότητα, λ.χ. για μηχανικούς και δικηγόρους σε περίπου 20.000 €). 

Ήδη, μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης, που έχει πλήξει ιδιαίτερα τους ελεύθερους επαγγελματίες, στις περισσότερες των περιπτώσεων έχουν, για λόγους αντικειμενικούς, σωρευθεί ασφαλιστικές οφειλές που υπερβαίνουν τα παραπάνω – θεσπισμένα πριν την κρίση – όρια.

Είναι αναμφισβήτητο ότι, λόγω της πρωτοφανούς κρίσης της αγοράς, υπήρξε εκτόξευση των ασφαλιστικών οφειλών, ακόμη και από την πρώτη πενταετία (2010-2015). Είναι, επίσης, γνωστό ότι, ενόψει της αντικειμενικής πλήρους αδυναμίας τους στην αντιμετώπιση των ασφαλιστικών υποχρεώσεων, μεγάλος αριθμός αυτοαπασχολούμενων αναγκάστηκαν να προβούν ακόμη και σε διακοπή της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, αποκλειστικά και μόνο για να αποφύγουν τη σώρευση πρόσθετων οφειλών. Πολλοί έχουν προβεί και σε ρυθμίσεις αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών οφειλών, τις οποίες και εξυπηρετούν, αλλά, και πάλι, δεν δικαιούνται να υποβάλουν αίτηση συνταξιοδότησης, παρότι πληρούν τις προβλεπόμενες προς τούτο προϋποθέσεις.

Επειδή, με βάση την παραπάνω αντικειμενική πραγματικότητα, μεγάλος αριθμός ενδιαφερομένων βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια αδιέξοδη πραγματικότητα και η ισχύουσα ρύθμιση ορίων αποκτά πλέον διαστάσεις καταφανούς αδικίας.

Επειδή είναι επιτακτικά αναγκαίο, να αντιμετωπίσει, επιτέλους, η Πολιτεία το κρίσιμο αυτό ζήτημα, που έχει πάρει διαστάσεις πραγματικού κοινωνικού προβλήματος.

Επειδή αποτελεί σύμπτωμα κοινωνικής αδιαφορίας να παραμένουν σε ισχύ οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις, που είχαν θεσπισθεί πριν τη δεκαετία της κρίσης, και να παραβλέπεται η διαμορφωθείσα κοινωνική πραγματικότητα, που επιβάλλει την αναπροσαρμογή των ορίων οφειλών.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός

Υπάρχει πρόθεση νομοθετικής παρέμβασης, προκειμένου να υπάρξει ανταπόκριση στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μέσα στην κρίση, και στην αντίστοιχη κοινωνική ανάγκη, με την επιβαλλόμενη δραστική αναπροσαρμογή των ορίων οφειλών, ώστε να δοθεί η δυνατότητα σε ασφαλισμένους για την απονομή και καταβολή σύνταξης με ρύθμιση, διακανονισμό και παρακράτηση των οφειλόμενων εισφορών από τη σύνταξη ;