Σακοράφα στη ROSA: Επίκειται νέο, 5ο μνημόνιο και νέα σκληρά μέτρα λιτότητας
Η βουλεύτρια του Μέρα25, Σοφία Σακοράφα μιλάει στη ROSA και εξαπολύει πυρά προς την κυβέρνηση για το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο και την εγχώρια ολιγαρχία για την εμμονή της απέναντι στις αντιμνημονιακές δυνάμεις, ενώ αναφέρεται εκτενώς στο σχέδιο του κόμματός της για τον τουρισμό και τη νέα δυστοπία, που φέρνει ο κορονοϊός.
“Με αφορμή την επιδημία, θα υλοποιηθεί νέα αναδιανομή του εισοδήματος, σε βάρος και πάλι των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Επίκειται νέο, 5ο μνημόνιο και νέα σκληρά μέτρα λιτότητας”, είναι η δυσοίωνη πρόβλεψή της για τις προθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Παράλληλα, αναφέρθηκε στο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο υπογραμμίζοντας ότι “Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για το περιβάλλον, είναι ένα ακόμα βήμα στις κυβερνητικές πολιτικές παράδοσης και προσφοράς “δώρων” προς συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα”.
Τέλος, αναφέρθηκε στον πόλεμο που δέχεται από τα ΜΜΕ, ο ΓΓ του Μέρα25, Γιάνης Βαρουφάκης, τονίζοντας: “Ένα σύμπτωμα της καθεστωτικής αυτής τακτικής είναι και η συντονισμένη διαρκής επίθεση κατά του Γιάνη Βαρουφάκη, που τις περισσότερες φορές είναι και εντελώς συκοφαντική”.
Πως αξιολογείτε τη μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της στήριξης οικονομίας και κοινωνίας απέναντι στις συνέπειες της πανδημίας;
Στην Ελλάδα, η υγειονομική διαχείριση της επιδημίας του κορωνοϊού στηρίχθηκε στην επίγνωση της ανεπάρκειας του δημόσιου συστήματος υγείας. Γι’ αυτό επιβλήθηκαν τα γνωστά κοινωνικά μέτρα περιορισμού και αποστασιοποίησης. Από άποψη αποτελεσμάτων, πράγματι, επιτεύχθηκε ο περιορισμός της εξάπλωσης του ιού και αποφεύχθηκαν τραγικά αποτελέσματα, όπως αυτά λ.χ. της Βόρειας Ιταλίας, της Ισπανίας και των ΗΠΑ.
Η διαχείριση, όμως, στο επίπεδο της οικονομίας ήταν και είναι απολύτως ανεπαρκής. Η επερχόμενη κρίση ήταν ορατή και πριν την επιδημία. Τώρα είναι βέβαιο ότι το έλλειμα θα εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, τουλάχιστον σε προοπτική διετίας, υποχρεώνοντας τη χώρα να καταφύγει σε μεγάλο δανεισμό.
Η Κυβέρνηση φοβήθηκε να δώσει όσα έπρεπε όταν έπρεπε. Στα μέσα Μαρτίου, την καλέσαμε να εγκρίνει χρηματοδότηση 3,5 δις για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν το έπραξε. Και σήμερα, πια, δεν αρκεί ούτε το πακέτο των 24 δις ευρώ, που εξαγγέλθηκε, για την επανεκκίνηση της Οικονομίας.
Εξάλλου, χάσαμε μια ιστορική ευκαιρία. Η Κυβέρνηση έπρεπε να πιέσει με την απειλή βέτο, για την έκδοση ομολόγου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θα ήταν σημαντικό εργαλείο στην παρούσα φάση.
Είναι, λοιπόν, βέβαιο, ότι θα ξαναζήσουμε το γνωστό σκηνικό. Με αφορμή την επιδημία, θα υλοποιηθεί νέα αναδιανομή του εισοδήματος, σε βάρος και πάλι των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Επίκειται νέο, 5ο, μνημόνιο και νέα σκληρά μέτρα λιτότητας.
Ποια είναι η θέση του ΜέΡΑ25 για την στήριξη της οικονομίας και της εργασίας;
Το ΜέΡΑ25 έχει ήδη παρουσιάσει, ως βάση διαλόγου και κοινής δράσης, πρόταση επτά σημείων για την αντιμετώπιση της σημερινής πραγματικότητας. Να τα πούμε συνοπτικά: (1) Βέτο σε κάθε Eurogroup και Σύνοδο Κορυφής, έως ότου αναδιαρθρωθεί βαθιά το ελληνικό δημόσιο χρέος και υπάρξει πραγματικός επιμερισμός των βαρών της κρίσης, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. (2) Ίδρυση Δημόσιας Εταιρείας Αναδιάρθρωσης & Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών, τέλος στο σχέδιο «Ηρακλής», για να αφοπλισθούν τα αρπακτικά ταμεία και να εξασφαλιστεί η δίκαιη προστασία της λαϊκής κατοικίας και των μικρομεσαίων. (3) Κρατικοποίηση των Ελληνικών Τραπεζών και Ίδρυση Δημόσιου Συστήματος Ηλεκτρονικών Πληρωμών – δεν νοείται νέα ανακεφαλοποίηση των τραπεζών χωρίς αυτές τις εγγυήσεις. (4) Καθιέρωση Αξιοπρεπούς Βασικού Εισοδήματος για όλους, άμεση κατάργηση του καθεστώτος των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων, και Συλλογικές Συμβάσεις για όλους. (5) Άμεση κατάργηση προπληρωμών φόρων και βαθιά κουρέματα σε φόρους νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ιδίως όσων χτυπήθηκαν από την καραντίνα. (6) Τα ορυκτά καύσιμα να μείνουν στα έγκατα της γης. Και (7) Άμεση κατάργηση των «κλειστών κέντρων» συγκέντρωσης των μεταναστών.
Ως πρώην ευρωβουλεύτρια, με γνώση και εμπειρία των πολιτικών ισορροπιών στις Βρυξέλλες, πιστεύετε ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας από ΕΕ και Ευρωζώνη ήταν αποτελεσματική ;
Κατ’ αρχήν, η αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση της επιδημίας δεν είναι ενιαία. Υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις από χώρα σε χώρα. Όμως, ο κορωνοϊός απέδειξε πως “ο βασιλιάς ήταν γυμνός”. Η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του καπιταλισμού διέλυσε προηγουμένως τα δημόσια συστήματα υγείας και πρόνοιας, σε όλον τον κόσμο. Έτσι, μόνη επιλογή έμεινε το κατέβασμα των ρολών όλης της κοινωνίας.
Εξάλλου, η επιδημία δημιούργησε μια νέα βάση ανταγωνισμού για τη μελλοντική κυριαρχία, ανάμεσα στις ισχυρές χώρες,. Οι αποστολές βοηθείας, π.χ., της Κίνας και της Ρωσίας προς την Ιταλία είναι αφελές να νομίζουμε ότι έχουν μονοσήμαντο ανθρωπιστικό περιεχόμενο. Την ίδια ώρα, η Γερμανία εμποδίζει την έκδοση του ευρωπαϊκού κορονο-ομόλογου, ενώ γνωρίζει ότι αυτό θα ήταν ένα εργαλείο που θα επέτρεπε στις χώρες της ΕΕ να δανείζονται από κοινού, με έναν αλληλέγγυο μηχανισμό διαχείρισης της κρίσης.
Με αυτές τις πολιτικές προδιαγράφεται και το μέλλον, δηλαδή νέα επιδείνωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Οι κυρίαρχες ολιγαρχίες και οι σύμμαχές τους – ή υποτακτικές σε αυτές – πολιτικές δυνάμεις, δεν θα αφήσουν να περάσει ανεκμετάλλευτη η ευκαιρία για μια νέα δυστοπία: Διάλυση των εργασιακών σχέσεων και αύξηση της ανεργίας. Καταστροφή του πρωτογενούς τομέα και κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων. Όξυνση των κοινωνικών διαφορών και αντιθέσεων. Υπονόμευση της δημοκρατίας και αποψίλωση των ατομικών δικαιωμάτων. Αυτοί, από τη μεριά τους, αυτό θα προβάλλουν ως “αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας“.
Τι σας φοβίζει και σας ανησυχεί περισσότερο στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη για το περιβάλλον, που πέρασε πρόσφατα από τη Βουλή;
Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για το περιβάλλον, είναι ένα ακόμα βήμα στις κυβερνητικές πολιτικές παράδοσης και προσφοράς “δώρων” προς συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι κόπτονται για την υγεία του λαού και γι’ αυτό επιβάλλουν μέτρα για τον κορονοϊό, αποδεικνύουν ότι η προστασία της ποιότητας ζωής των πολιτών αποτελεί γι’ αυτούς αμελητέο μέγεθος, όπως και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος.
Επιτρέπουν την διενέργεια εξορρύξεων πετρελαίου και αερίων σε ζώνες προστασίας οικοτόπων και ειδών. Θεσπίζουν ότι για τις εξορρύξεις σε δημόσιες εκτάσεις δεν έχει δικαίωμα γνώμης η τοπική κοινωνία και η τοπική αυτοδιοίκηση, ακόμη και για δικές της ιδιοκτησίες. Απέναντι στο έγκλημα της μετατροπής ολόκληρων περιαστικών εκτάσεων σε ανεξέλεγκτες χωματερές, καταργούν το καθεστώς αδειών μεταφοράς αποβλήτων. Προωθούν την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, και ιδίως των αιολικών, ενώ γνωρίζουν ότι πέρα από την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος προκαλούν και δυσανάλογη επιβάρυνση των καταναλωτών, για την εξασφάλιση και μόνο των υπερκερδών των δήθεν επενδυτών.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρα για τις αρνητικές διατάξεις του νόμου αυτού. Πρόκειται για συνειδητή νομιμοποίηση μιας μη αναστρέψιμης περιβαλλοντικής καταστροφής, για χάρη του πρόσκαιρου κέρδους.
Αυτό, λοιπόν, που με φοβίζει και με ανησυχεί περισσότερο σε αυτόν το νόμο, είναι η περιφρόνηση για το παρόν και το μέλλον ανθρώπων και περιβάλλοντος. Και, κυρίως, το γεγονός ότι η εφαρμογή κάθε μεμονωμένης διάταξής του έχει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Οι βλάβες θα είναι οριστικές.
Το κόμμα σας μιλά για ένα νέο ελληνικό τουριστικό μοντέλο. Με δεδομένο ότι ο τουρισμός της χώρας αναμένεται να πληγεί σημαντικά, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του νέου μοντέλου που προτείνετε;
Αποτελεί σταθερό κλισέ του συρμού, η φράση ότι ο τουρισμός “είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας”. Θα πρέπει, όμως, να έχουμε συνείδηση ότι αυτό είναι μία στρέβλωση στην οικονομία της χώρας. Έχουμε μία διαρκή υποχώρηση των βασικών τομέων παραγωγής, πρωτογενούς και δευτερογενούς. Φτάσαμε να αναλογεί στον τουρισμό το 30% του ελληνικού ΑΕΠ και να αποτελεί πλέον αυτός τον απολύτως κυρίαρχο παράγοντα εξισορρόπησης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Τα δεδομένα αυτά είναι ανησυχητικά. Ιδίως στη σημερινή συγκυρία της επιδημίας, επιβεβαιώνεται δραματικά ότι η ανάπτυξη με κύριο μοχλό τον τουρισμό είναι ασταθής. Οι τουριστικές εισροές ήταν διαχρονικά η εύκολη λύση για τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς αλλά είναι εξόχως ανασφαλής.
Η εύκολη αυτή λύση έχει δύο σοβαρές αρνητικές συνέπειες: αφενός μεν την διαρκή υποβάθμιση της παραγωγικής δυναμικής της χώρας και αφετέρου την άμετρη υποταγή στο δόγμα της λεγόμενης αξιοποίησης. Η “αξιοποίηση” αυτή επιφέρει διαρκή υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας και είναι εγκληματική και ανόητη, αφού, εκτός των άλλων, αφαιρεί από την τουριστική προοπτική την ίδια τη βάση στήριξης και το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Πρόκειται για μια κοντόφθαλμη και καταστροφική αντιμετώπιση. Τα παραδείγματα των ξενοδοχείων που κρύβουν την Ακρόπολη ή καταλαμβάνουν και καταστρέφουν κάθε γωνιά σπάνιας φυσικής ομορφιάς, είναι χαρακτηριστικά.
Σε ένα εθνικό πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης, ο τουρισμός θα έχει πάντα σημαντική θέση αλλά με δύο αναγκαία προαπαιτούμενα: την αποκατάσταση ενός νομοθετικού πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος, που δεν θα το παραδίδει ως βορά στα πάσης φύσεως οικονομικά συμφέροντα, αλλά και την αναστροφή της διαρκούς υποβάθμισης της παραγωγικής δυναμικής της χώρας στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.
Ο κ. Βαρουφάκης είναι ένας οικονομολόγος με διεθνή καριέρα, αλλά στην Ελλάδα συχνά αμφισβητείται με πρόσχημα το πρώτο εξάμηνο του 2015 και την ιδιαίτερη προσωπικότητα του. Θεωρείτε δίκαιη την κριτική αυτή και ποιο στοιχείο της προσωπικότητάς του αξιολογείτε ως πιο θετικό ;
Όσον αφορά την ιστορία του 2015, νομίζω ότι τα πράγματα είναι γνωστά. Αυτό που αξίζει να προσέξουμε, είναι η εμμονή των καθεστωτικών δυνάμεων να επιτίθενται λυσσαλέα απέναντι σε κάθε φωνή που αρνείται την υποταγή στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Και αναφέρομαι στο όλο πλέγμα της διαπλοκής και συνεργασίας μεταξύ ολιγαρχίας, κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού και ελεγχόμενων ΜΜΕ. Ένα σύμπτωμα της καθεστωτικής αυτής τακτικής είναι και η συντονισμένη διαρκής επίθεση κατά του Γιάνη Βαρουφάκη, που τις περισσότερες φορές είναι και εντελώς συκοφαντική. Δεν του συγχωρούν την ανυποχώρητη πολιτική του στάση απέναντι στην αντιδημοκρατική και αντιλαϊκή πολιτική των αέναων μνημονίων. Την ίδια ώρα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, ακόμα και εκείνες που αυτοορίζονται ως “αριστερά” και μάλιστα “ριζοσπαστική”, παραδίδονται, διαδοχικά και αλλεπάλληλα, άνευ όρων. Συνεπώς, δεν μπορεί να είναι ανεκτή η παρουσία μιας συνειδητής και τεκμηριωμένης αντίστασης. Έτσι, ο πόλεμος που δέχεται και ο Βαρουφάκης, απαντά και στην ερώτηση για το κρίσιμο στοιχείο της προσωπικότητάς του: η μέχρι σήμερα επιμονή του στην τήρηση αρχών και η άρνηση υποταγής στις μεθοδεύσεις των κυρίαρχων πολιτικών.
