#vouli
Ομιλία για το ασφαλιστικό:
Ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε. Επειδή ο κύριος συνάδελφος αναφέρθηκε σε πάρα πολλά 'γιατί' προηγουμένως, θα πω κι εγώ ένα ΄γιατί΄, αναγκαστικά πριν ξεκινήσω την ομιλία μου. Γιατί κύριε συνάδελφε τη δημόσια περιουσία αντί να την ξεπουλάμε για ένα κομμάτι ψωμί, αντί να τη χαρίζουμε στους δήθεν επενδυτές, δεν τη βάζουμε ως κεφάλαιο στα δημόσια ταμεία ώστε όλα αυτά από την αξιοποίηση να πηγαίνουν στο ταμείο για τα γηρατειά των ανθρώπων;
Γιατί για δεν το κάναμε αυτό; Μια ερώτηση που θέλω να την απαντήσει κάποιος εδώ μέσα, γιατί ποτέ δεν συζητήσαμε για το ασφαλιστικό από την αρχή μέχρι το τέλος -ολόκληρο- το ασφαλιστικό; Όχι κομμάτι κομμάτι.
Το σημερινό νομοσχέδιο αποτελεί μία ακόμα επίδειξη της πολιτικής αντίληψης της Κυβέρνησης.
Κατ’ αρχήν, αποδομείτε – ή μάλλον κατεδαφίζετε – το Δημόσιο Καθολικό Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης.
Μετατρέπετε το αναδιανεμητικό σύστημα, που ίσχυε μέχρι σήμερα στην επικουρική ασφάλιση (και ισχύει στις περισσότερες χώρες του κόσμου), σε κεφαλαιοποιητικό.
Η ιδεολογία σας απεχθάνεται κάθε έννοια συλλογικότητας και θέλει να αρνείται κάθε μορφή κοινωνικής αλληλεγγύης.
Γι’ αυτό και καθιερώνετε το σύστημα του διαβόητου «Ατομικού κουμπαρά του ασφαλισμένου».
Αφαιρείτε από την ασφάλιση τον εθνικό και κοινωνικό της χαρακτήρα. Τη μετατρέπετε σε μία υποχρεωτική – για κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά – ατομική συμμετοχή στα παιχνίδια των χρηματαγορών.
Γι’ αυτό, άλλωστε, ακόμα και στον τίτλο του νομοσχεδίου, εσείς οι ίδιοι, αναφέρετε «Εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών στην επικουρική ασφάλιση» : Σκέτα ‘Επικουρική’ και Όχι ‘κοινωνική’ ασφάλιση.
Μάλιστα, εδώ, το Κράτος δεν είναι απλώς διαμεσολαβητής ή μεσάζων. Λειτουργεί ως κανονικός προαγωγός, αφού εξαναγκάζει όλους τους εργαζόμενους να αποδίδουν τις εισφορές του εργασιακού τους βίου στα χέρια των ιδιωτικών επιχειρήσεων των διαβόητων χρηματαγορών.
Δηλαδή, κάνετε – υποχρεωτικά – όλη τη λαϊκή και κοινωνική βάση, όλους τους εργαζόμενους των επόμενων γενεών, πελάτες του πιο παρασιτικού τμήματος της οικονομίας. ( του ίδιου, που δημιούργησε όλες τις τελευταίες παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις ).
Ποιος μπορεί να είναι, αλήθεια, ο λόγος για την επιβολή μιας τέτοιας πολιτικής ;
Η πρώτη εύκολη ανάγνωση είναι η ισχυρή σχέση διαπλοκής μεταξύ του μεγάλου κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει και για σχέσεις εξάρτησης ή και εντολής.
Δεν εξαντλείται όμως εκεί το θέμα.
Νομοθετείτε, και εδώ, τη δραστική μείωση των υποχρεώσεων του Κράτους έναντι των πολιτών και έναντι των εργαζομένων.
Ο αρμόδιος κρατικός φορέας απλώς θα συγκεντρώνει τις εισφορές και θα τις αποδίδει στα χέρια των καρχαριών των χρηματαγορών.
Και μάλιστα – αν είναι δυνατόν ! – χωρίς κανέναν απολύτως ουσιαστικό έλεγχο για τη διαχείρισή τους. Ούτε το Κράτος θα ελέγχει τη διαχείριση , ούτε και οι ασφαλισμένοι.
Μέχρι σήμερα, στην επικουρική ασφάλιση, οι ασφαλισμένοι είχαν δυνατότητα ελέγχου, με τη συμμετοχή τους στα διοικητικά όργανα του ασφαλιστικού τους φορέα (Διοικητικό Συμβούλιο αλλά και Γενική Συνέλευση).
Εσείς, με χαρακτηριστική φιλελεύθερη άνεση, τα στέλνετε όλα αυτά στον κάδο των απορριμμάτων !
Καμία ουσιαστική πρόβλεψη δεν υπάρχει στο νομοσχέδιό σας για τον έλεγχο της διαχείρισης των τεράστιων αυτών κεφαλαίων.
Από το νόμο αυτό, λείπει μία βασική παράγραφος, η φράση που επιβάλλεται – και νομικά – σε όλες αυτές τις περιπτώσεις : Ότι «Οι ασφαλιστικές εισφορές δεν έχουν εγγυημένη απόδοση και οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές».
Ίσως, όμως, να έχετε και δίκιο για την παράλειψη. Αυτό επιβάλλεται για να προστατεύσει τον πολίτη που προσέρχεται εθελοντικά και επιλέγει επενδύσεις αυτού του είδους. Εδώ, όμως, ο εργαζόμενος δεν έχει καμία επιλογή : Τον εξαναγκάζετε να καταθέτει εκεί τις εισφορές του.
Το 2008, με την κατάρρευση των χρηματαγορών, χάθηκαν από τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα ατομικών λογαριασμών (ακούστε αριθμό !) 5,4 Τρισεκατομμύρια δολάρια ! Ενδεικτικά : Είχαν απώλειες στην Ιρλανδία 38%, στην Αυστραλία 27% και στις ΗΠΑ 26%.
Και εσείς, βέβαια, προβλέπετε, δήθεν κρατική εγγύηση. Τι εγγυάται λοιπόν το Κράτος στον ασφαλισμένο ; Μόνο την επαναπόδοση των εισφορών, συν τον πληθωρισμό.
Κανείς, βέβαια, κρατικός υπεύθυνος δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι σε όλο το χρόνο ασφάλισης των εργαζομένων δεν θα υπάρξει καμία χρηματοπιστωτική κρίση. Σε τί μπορεί να ελπίζει λοιπόν ο κάθε ασφαλισμένος για τη σύνταξή του ; Μόνο σε περιόδους υπεραπόδοσης των χρηματαγορών. Αυτό το επικοινωνιακό δόλωμα προβάλλετε ! Όλοι όμως ξέρουμε ότι αυτές έχουν πολύ μικρή διάρκεια – και είναι σχεδόν πάντα ο προθάλαμος μιας νέας κρίσης.
Επικαλείστε, αποσπασματικά και πλασματικά το «σουηδικό μοντέλο», για να αποκρύψετε επικοινωνιακά τη νεοφιλελεύθερη φύση του συστήματος. ‘Ενας από τους πρωτεργάτες της εφαρμογής του συστήματος στη Σουηδία, ο Καρλ Σέρμαν, 10 χρόνια μετά την έναρξη λειτουργίας του, έγραφε, ο ίδιος, ότι με αυτό «στέρησαν την επικουρική ασφάλιση από την αλληλεγγύη, που αποτελεί βασική αρχή της κοινωνικής ασφάλισης, με αποτέλεσμα τη μείωση του βιοτικού επιπέδου των συνταξιούχων».
Εν τω μεταξύ, προχωράτε σε αυτό το σύστημα, με πλήρη και βέβαιη γνώση ότι θα επιφέρει τεράστια επιβάρυνση στον κρατικό προϋπολογισμό : το περίφημο «κόστος μετάβασης». Κόστος που θα βαρύνει, δηλαδή, και πάλι, τους φορολογούμενους πολίτες. Πρόσθετο κόστος, επομένως, και για τους ίδιους τους ασφαλισμένους.
Σήμερα, χωρίζετε τους ασφαλισμένους σε δύο «κάστες», τους παλιούς και τους νέους, που εισέρχονται από 1.1.2022 και μετά. Με δύο ανεξάρτητα ασφαλιστικά συστήματα, οι εισφορές των νέων δεν θα χρησιμοποιούνται για την καταβολή των συντάξεων των παλιών, ούτε τα ασφαλιστικά κεφάλαια των παλιών για της περιπτώσεις πρόωρης απόδοσης επικουρικής σύνταξης στους νέους.
Άλλοι, υπολογίζουν το κόστος μετάβασης σε 56 δις ευρώ. Όλες οι μελέτες το δείχνουν από 49 δις το ελάχιστο, μέχρι και 78 δις (!). Όλοι ελπίζουμε να μη διαψευστούν, όπως συνήθως συμβαίνει, και να μην έχουμε ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση.
Πάντως, μιλάμε για κόστος που δεν το αντέχουν τα δημοσιονομικά της χώρας. Δεν είναι, όμως, συμβατό ούτε και με τις περίφημες μνημονιακές δεσμεύσεις. Έτσι, θα λειτουργήσει και ως μοχλός νέων αλλεπάλληλων . Και είναι βέβαιο ότι θα φέρει νέες εξωτερικές επεμβάσεις και την επιβολή νέων, πρόσθετων υποχρεώσεων σε βάρος της χώρας μας.
Δεν περιμέναμε, βέβαια, από αυτήν την Κυβέρνηση, να Σας απασχολήσει το πρόβλημα της διαιώνισης της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας (!)
Το όλο σχήμα είναι πολύ απλό και πολύ καθαρό : Κράτος και ασφαλισμένοι σε πλήρη ανασφάλεια. Ασφάλεια και κέρδη θα έχουν, και με βεβαιότητα, μόνο οι διαχειριστές των κεφαλαίων.
Δεν νιώθουμε καμία έκπληξη.
Ξέρουμε όλοι πώς αντιμετωπίζει το νεοελληνικό Κράτος την κοινωνική ασφάλιση και τους ασφαλισμένους πολίτες του. Έχουμε πολλά να θυμόμαστε :
Επί δεκαετίες τα αποθεματικά των ταμείων ήταν υποχρεωτικά δεσμευμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος, με προκλητικά χαμηλά επιτόκια, προς όφελος δήθεν της εθνικής οικονομίας.
Μετά ήρθε η στοχευμένη νομοθετική επίθεση, με αλλεπάλληλους αντιασφαλιστικούς νόμους, όλων των κυβερνήσεων, με πρώτο τον νόμο Σιούφα (Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, 1992).
Ύστερα, ήρθε η λεηλασία του ΛΑΦΚΑ και η υποχρεωτική επένδυση σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Είχαμε τα διαβόητα «δομημένα ομόλογα», και φτάσαμε και στην πρωτοφανή ληστεία των χρημάτων των ασφαλισμένων, με το απίθανο PSI.
Η διαχρονική αυτή πολιτική της απαξίωσης και καταπάτησης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δεν είχε κανένα διάλειμμα. Ούτε κάν στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που – όπως παντού – δεν ανέτρεψε τίποτα και δεν διόρθωσε ουσιαστικά τίποτα.
Σήμερα, λοιπόν, το ελληνικό Κράτος θέλει να συνεχίσει το πλιάτσικο στα χρήματα των ασφαλισμένων. Και τώρα πλέον, με αναβαθμισμένες μεθόδους.
Εξάλλου, η εξασφαλισμένη ατιμωρησία των υπευθύνων εγγυάται, την ανεμπόδιστη εφαρμογή των σχεδίων σας.
Μόνο η κοινωνία μπορεί – και πρέπει – να αλλάξει αυτήν την πορεία των πραγμάτων.
Και σε αυτή την προσπάθεια το ΜέΡΑ25 και καθένας από μας ξεχωριστά θα είμαστε και παρόντες και υποστηρικτές.
«Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση για τη Νέα Γενιά: εισαγωγή κεφαλαιοποιητικού συστήματος προκαθορισμένων εισφορών στην επικουρική ασφάλιση, ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία Ταμείου Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης και συναφείς διατάξεις»
