Η Ελληνογαλλική Συμφωνία, που σήμερα συζητάμε, έδωσε αφορμή για έναν καταιγισμό από απερίσκεπτες ή σκόπιμα παραπλανητικές φλυαρίες, για δήθεν ανεξάρτητη και πολυμερή εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Πίσω από τα μεγάλα και εύκολα λόγια, υπάρχει η θλιβερή πραγματικότητα : Η χώρα μας δεν ασκεί δική της εξωτερική πολιτική.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν υπάκουα όσα προκαθορίζουν οι μεγάλοι δήθεν σύμμαχοι και, κυρίως, μέσα στο πλαίσιο που ορίζουν, κάθε φορά, οι επιθυμίες των ΗΠΑ.
Αυτό αποδίδει, άλλωστε και η κυνική ειλικρίνεια του Πρωθυπουργού, που, με μια παράξενη έπαρση, διατρανώνει την πλήρη υποταγή, με το δόγμα του “πάντα δεδομένου” και “προβλέψιμου” συμμάχου.
Έτσι, λοιπόν, έχουμε – πάντα – και με την Τουρκία, τις σχέσεις που οι ΗΠΑ θέλουν να έχουμε.
Το ίδιο ισχύει και για τους νέους δήθεν συμμάχους μας, όπως το Ισραήλ ή τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε και στις σχέσεις μας με τη Ρωσία. Είχαμε πριν λίγα χρόνια ένα χαρακτηριστικό γεγονός, που δεν υπήρξε ούτε στα πιο παγερά χρόνια του ψυχρού πολέμου : Η Αθήνα προχώρησε μέχρι και σε απελάσεις Ρώσων διπλωματών! Ήταν η φάση που η αυτοαποκαλούμενη αριστερή ελληνική κυβέρνηση εξυπηρετούσε τις μεθοδεύσεις των ΗΠΑ για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.
Ακόμα και για την τωρινή συμφωνία, το παλιό σύνθημα «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» δεν αντέχει ούτε για επιχειρηματολογία απέναντι σε νήπια.
Ο βηματοδότης, και για αυτή τη συμφωνία, βρίσκεται στην Ουάσιγκτον.
Εξάλλου, και αν ακόμα φθάσει ποτέ η ώρα για την περίφημη “συνδρομή”, η όποια δράση – και των δύο μερών – δεν θα απομακρυνθεί από το πλαίσιο που θα ορίζουν οι ΗΠΑ !
Αυτό είναι το πλαίσιο που καθορίζει και την αμυντική μας πολιτική.
Είναι εύκολες οι ανέξοδες επικοινωνιακές θριαμβολογίες για την περιβόητη αποτελεσματική άμυνά μας στον Έβρο. Εκεί, όπου η εισβολή των μεταναστών θα δημιουργούσε κρίση στην Ευρώπη, και κυρίως στις μεγάλες χώρες. Την ίδια ώρα, όμως, ψάχνουμε να βρούμε πού είναι η γραμμή άμυνας, όταν πρέπει να υπερασπιστούμε, παραδείγματος χάρη, τους Έλληνες ψαράδες, ακόμα και στα δικά μας χωρικά ύδατα.
Πάντως, ακόμα και σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύγκρουση, όλα θα εξαρτώνται από το αν οι ΗΠΑ θα επιτρέψουν στη Γαλλία να στηρίξει την Αθήνα, ερχόμενη σε σύγκρουση με την Άγκυρα. Σύγκρουση, δηλαδή, με την «ανεκτίμητη σύμμαχο», όπως τη χαρακτηρίζει ο αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών. Το επανέλαβε, μάλιστα, και πρόσφατα, μετά την τουρκική ανακοίνωση, για την αγορά νέων Ες-400!
Μιλάμε, λοιπόν, για μια συμφωνία που υλοποιεί τη σημερινή πολιτική των ΗΠΑ για τις σχέσεις της Ελλάδας και με την Τουρκία και με τη Γαλλία.
Μια συμφωνία, που προέκυψε μετά την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας.
Εν τω μεταξύ, η Γαλλία έχει αναπτύξει ένα πλέγμα δεσμών στη Ζώνη του Σαχέλ, στη Μέση Ανατολή μέχρι και την Ινδία. Η παρουσία της στο Νότιο Ειρηνικό είναι πάντα υπολογίσιμη για όλους, και ειδικά για τις ΗΠΑ, που δεν αντιτίθενται σε αυτήν !
Σε αυτό το πλέγμα, η Γαλλία, όχι σπάνια, εμπλέκεται σε προβληματικές εξελίξεις, ιδίως στην Αφρική, ακόμα και με τυχοδιωκτικές προεκτάσεις.
Ενδεικτικά, αυτά που γίνονται στο Μάλι, δεν είναι καθόλου πρωτότυπα!
Σήμερα, οι Γερμανοί είναι έτοιμοι να αποχωρήσουν από το Μάλι, ενώ καταφθάνουν εκεί Ρώσοι μισθοφόροι ! Οι τυχοδιωκτικές πολιτικές σε όλο τους το μεγαλείο : Πραξικοπηματίες, εκπαιδευμένοι σε στρατιωτικές σχολές της Τουρκίας και της Ρωσίας, εναντίον ακραίων ισλαμιστών!
Σε αυτό το χώρο, επιλέγουμε εμείς σήμερα να εμπλακούμε, και μάλιστα ως ακόλουθοι εφαρμογής της πολιτικής της Γαλλίας!
Αλήθεια, ποιο εθνικό συμφέρον εξυπηρετεί η ενεργή – αλλά πάντα εντεταλμένη – εμπλοκή μας στις αντιθέσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή ;
Δεν διακινδυνεύουμε απλώς. Ουσιαστικά ανατρέπουμε τις σχέσεις του λαού μας με τους λαούς της περιοχής, που χτίστηκαν επί δεκαετίες. Και το κάνουμε, επειδή επιλέγουμε σήμερα την προτεραιότητα να είμαστε ακόλουθοι των συμφερόντων της Γαλλίας και των ΗΠΑ.
Φαίνεται πως δεν έχουμε ακόμα διδαχθεί ότι οι λαοί έχουν τους δικούς τους κανόνες στην ιστορική τους πορεία και δεν ακολουθούν απαρέγκλιτα όσα έχουν προετοιμάσει οι διάφορες διεφθαρμένες κυβερνήσεις!
Εξάλλου, η σημερινή φάση αναμονής για το νέο κυβερνητικό σχήμα στη Γερμανία, που είναι πιθανό να επηρεάσει και τις μελλοντικές σχέσεις ανάμεσα στο Βερολίνο και τη Μόσχα, δημιουργεί ένα κατάλληλο παράθυρο χρόνου, για να υλοποιηθούν γαλλικοί σχεδιασμοί, που επιδιώκονται ήδη από την εποχή της Προεδρίας Σαρκοζί.
Κατά την επικείμενη Γαλλική Προεδρία στην Ε.Ε. είναι βέβαιο ότι θα παρουσιαστούν τα σχέδια για την Αμυντική Ένωση.
Και εμείς προσφέρουμε σήμερα στον Μακρόν, με αυτή τη Συμφωνία, ένα πολύτιμο δώρο. Δώρο προεκλογικό, αφού θα έχει εκλογές σε 6-7 μήνες.
Είναι, βέβαια, πολύ ακριβό δώρο, από μια χώρα καταχρεωμένη, από ένα λαό που υφίσταται, εδώ και δώδεκα χρόνια, τεράστιες μειώσεις στα εισοδήματα και δυσανάλογη αύξηση του κόστους ζωής.
Παρένθεση : Για τις τελευταίες δυσβάστακτες ανατιμήσεις έχει πλήρη ευθύνη και η Κυβέρνηση, που αρνείται να λάβει οποιοδήποτε μέτρο ανακούφισης, όπως έγινε, π.χ. και στη «σύμμαχο» Γαλλία και στην Ιταλία.
Ένα ακριβό δώρο, λοιπόν, από την Ελλάδα, και μάλιστα χωρίς ανάλογη ανταπόδοση. Θα μπορούσα να αναφέρω, χαρακτηριστικά, τους στρατηγικούς πυραύλους Σκαλπ-Ναβάλ αλλά και το κενό της ενδιάμεσης λύσης μέχρι την παράδοση των φρεγατών.
Είναι παράλογο να θέλετε να σας χειροκροτήσουμε επειδή ζεύετε το κάρο μπροστά από το άλογο.
Προφανώς και θεωρούμε απαραίτητη την «προληπτική αυτοάμυνα». Για αυτήν, οι κρίσιμοι παράγοντες είναι : οι αποτρεπτικοί μας στόχοι, οι διαθέσιμοι πόροι και το γεωπολιτικό μας περιβάλλον.
Οι Εξοπλισμοί δεν πρέπει να ανάγονται σε αυτοσκοπό! Το κυνήγι των εξοπλισμών προφανώς και δεν εξασφαλίζει την αμυντική ικανότητα της χώρας. Πραγματική άμυνα είναι η υπεύθυνη πολιτική που δημιουργεί ζώνες ειρήνης στο χώρο και το χρόνο. Η πολιτική που αποτρέπει τις εντάσεις και δεν ακολουθεί τη στρατηγική της σύγκρουσης.
Σε αυτό το πλαίσιο, Για ένα ισχυρό, ειρηνικό και αποτρεπτικό αμυντικό δόγμα, Το κόμμα μας, το ΜέΡΑ25, έχει τη θέση «Όχι στις Εξορύξεις», που – ούτως ή άλλως – δεν θα προσφέρουν κανένα όφελος στο λαό μας.
Υπολογίσιμος, για «εχθρούς και φίλους», δεν γίνεσαι με το να υποχωρείς διαρκώς στις προκλήσεις και να ζητάς απλώς προστασία. Πρέπει να έχεις τη θέληση και την ικανότητα να χτίζεις σταθερές σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος. Και αυτό δεν το κάνει η ελληνική Κυβέρνηση!
Ας μην βαυκαλιζόμαστε, λοιπόν, ότι – τάχα – έχουμε δική μας εξωτερική, αμυντική ή και οικονομική πολιτική. Στην πραγματικότητα, όλοι ξέρουμε πως αυτές δεν καθορίζονται στην Αθήνα. -
«Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Γαλλικής Δημοκρατίας για την εγκαθίδρυση στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και την ασφάλεια»
