Αναγκάζομαι να ξεκινήσω με μία παρατήρηση, ως προς τη διαδικασία. Θεωρώ αδιανόητο, κύριε Πρόεδρε, να συζητούνται νομοσχέδια του Υπουργείου Παιδείας και να αποκλείονται οι εκπρόσωποι των Γονέων. Και εδώ, δεν χωρά καμία απολύτως δικαιολογία. Αυτό σημαίνει ότι το Κοινοβούλιο απαξιοί να ακούσει την κοινωνία, αυτούς που θα υποστούν στις ζωές τους τις συνέπειες των νόμων. Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε, αλλά αυτό είναι πρόβλημα Δημοκρατίας.
Θα προχωρήσω στις παρατηρήσεις μας, σε συνέχεια της χθεσινής μας παρέμβασης.
Ενδεικτική της κυβερνητικής αντίληψης και νοοτροπίας είναι η διάταξη του άρθρου 56. Εκεί ορίζεται ότι η μη συμμετοχή στις διαδικασίες αξιολόγησης αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα, που επισύρει και συγκεκριμένες ποινές, όπως, η στέρηση μισθού, η αναστολή της μισθολογικής εξέλιξης, ο αποκλεισμός από την επιλογή στελεχών για τα επόμενα οκτώ χρόνια, η στέρηση του δικαιώματος νομιμοποίησης για τους δόκιμους.
Η άρνηση διαλόγου και η περιφρόνηση της κοινωνικής συναίνεσης οδηγεί την Κυβέρνηση, αναγκαστικά, στη μόνη λύση επιβολής : τον εκβιασμό με την απειλή τιμωρίας, που ολοκληρώνει το μοντέλο του αυταρχικού κράτους.
Και μάλιστα τον πιο άμεσο εκβιασμό, και πρώτα από όλα τον οικονομικό, για εργαζόμενους που προσπαθούν να ζήσουν τις οικογένειές τους, στην Ελλάδα της παρατεινόμενης κρίσης. Εν τω μεταξύ, ρητά προβλέπεται και η συνέπεια της αρνητικής αξιολόγησης, για όσους ακολουθούν τις συλλογικές αποφάσεις του Σωματείου τους.
Έτσι νομίζετε ότι θα αντιμετωπίσετε τις συλλογικές αποφάσεις των επαγγελματικών κλάδων ; Έτσι πιστεύετε ότι θα πατάξετε τη συντριπτική πλειοψηφία τους, που έχει αποδείξει έμπρακτα ότι δεν υπακούει και δεν υποτάσσεται στις αυταρχικές νομοθετήσεις αυτής της Κυβέρνησης ;
Προφανώς δεν μπορείτε να παραβλέψετε, ούτε να ξεχάσετε, ότι βρήκατε απέναντί σας τις συλλογικές τους αποφάσεις σε τόσα θέματα (!) : Στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, στην ηλεκτρονική ψηφοφορία, για τις κάμερες στην τάξη, για τις τηλε-απουσίες και ούτω καθεξής.
Από το άλλο μέρος, η Ελληνική Πολιτεία ρίχνει «λευκή πετσέτα» ως προς την υποχρέωσή της να καλύψει πραγματικά τις ανάγκες της ελληνικής εκπαίδευσης.
Πιστεύετε, στ’ αλήθεια ότι θα λύσετε το πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού, τα δεκάδες χιλιάδες κενά, με ευρεσιτεχνίες όπως – ενδεικτικά – το μέτρο της ανάθεσης διδασκαλίας ;
Αναφέρομαι στο άρθρο 100, με το οποίο μπορεί ο Διευθυντής ή ο Προϊστάμενος της σχολικής μονάδας να αναθέσει έως και 5 ώρες υπερωριακή διδασκαλία για την κάλυψη διδακτικών αναγκών!
Το ίδιο, και στο άρθρο 171, όπου προβλέπεται η ανάθεση υπερωριακής απασχόλησης για την κάλυψη κενών που αφορούν στην Ειδική Αγωγή. Υπερωρίες και εκεί. Και όχι μόνιμο επαρκές προσωπικό. Ακόμα και εκεί, που υποτίθεται ότι όλοι αναγνωρίζουμε πως υπάρχει η μεγαλύτερη ανάγκη προσοχής και μέριμνας, για τις αυξημένες ανάγκες αυτών των παιδιών.
“Λευκή Πετσέτα”, από την Κυβέρνηση, είναι και οι διατάξεις που προβλέπουν την εξασφάλιση πόρων για τα σχολεία, μέσα από την διοργάνωση εκδηλώσεων, την δυνατότητα χρηματοδότησης από δωρεές, χορηγίες κλπ. Συγχωρείστε με, αλλά θα χρησιμοποιήσω μία παραστατική κοινή έκφραση : Η Ελληνική Πολιτεία “την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια” και όσον αφορά στην υποχρέωσή της στην κρατική χρηματοδότηση, για τη στήριξη της λειτουργίας των σχολείων.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η εφαρμογή και διεύρυνση αυτού του συστήματος σημαίνει και κάτι άλλο :
Ότι το Κράτος όχι μόνο παραιτείται από την εξασφάλιση της ισοτιμίας στην παροχή της εκπαίδευσης αλλά και ενθαρρύνει τις ανισότητες, και μάλιστα συνειδητά. Έχουμε δείγματα – και γνωρίζουμε ότι η κυβερνητική παράταξη – και ο Πρωθυπουργός ο ίδιος – μπορεί να δικαιολογήσει και να υποστηρίξει πολιτικά την ανάγκη των ανισοτήτων.
Ένα σοβαρό ειδικό θέμα είναι αυτό της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, και ιδίως η εξασφάλιση της συνέχειας και εύρυθμης λειτουργίας της για το σχολικό έτος 2021-2022. Θα αναφερθώ στα κυριότερα σημεία:
Είναι αναγκαίο να διευκρινίζεται (στο άρθρο 4) ότι η αναγνώριση διδακτικής υπηρεσίας ισχύει, εκτός από τον Προϊστάμενο, και για τον Υπεύθυνο Λειτουργίας “της Παιδαγωγικής Ομάδας Κ.Ε.ΠΕ.Α, Κέντρου Εκπαίδευσης για την Αειφορία (Κ.Ε.Α.) ή Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.)”.
Εξάλλου, αφού η υπηρεσία στους συγκεκριμένους φορείς αναγνωρίζεται ως διδακτική, θα πρέπει, αντίστοιχα, και να μοριοδοτείται ως διδακτική, με σχετική τροποποίηση – προσθήκη στο άρθρο 33.
Το ουσιαστικά και νομικά σωστό θα ήταν οι Προϊστάμενοι των ΚΕΠΕΑ να ορίζονται από τα Περιφερειακά Συμβούλια Επιλογής και όχι από τα Τοπικά Συμβούλια, με τα οποία δεν έχουν καμία διασύνδεση ούτε συνάφεια.
Πρέπει, επίσης, να αντιμετωπιστεί η αναγκαία αύξηση του αριθμού μελών στα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, από 4 έως 6 σε 5 έως 7, λόγω του εύρους των αρμοδιοτήτων των θεσμών περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και της αποστολής τους στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων (κλιματική κρίση, πανδημική κρίση κ.ά.)
Τέλος, πρέπει να προβλεφθεί, στις μεταβατικές διατάξεις, η αναγκαία παράταση λειτουργίας των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε.) για το σχολικό έτος 2021-22, όπως, αντίστοιχα, και της θητείας των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε αυτά, μέχρι να στελεχωθούν με βάση τις σχετικές διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου.
Όπως είπα και στη χθεσινή παρέμβασή μου, για το σύνολο του νομοσχεδίου, δεν έχει νόημα η εξάντληση της περιπτωσιολογίας επί των διατάξεών του. Εξάλλου, και αντικειμενικά δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτό. Τα θέματα είναι πάρα πολλά, όπως και οι λεπτομέρειες που θέλουν επανεξέταση.
Φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσει και η κυρία Υπουργός, ότι, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν περιθώρια συγκλίσεων. Το νομοσχέδιο αποτελεί ένα σύνολο διατάξεων που καθορίζονται από μία συγκεκριμένη νοοτροπία, την οποία δεν είναι δυνατόν να υποκριθούμε ότι αποδεχόμαστε.
Εμείς έχουμε άλλη άποψη για τα πράγματα και εσείς έχετε άλλη. Αυτό είναι θεμιτό στην Δημοκρατία.
Η απόστασή μας είναι, όπως αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, στα θέματα της Παιδείας, μεγάλη. Τουλάχιστον τόση που δεν είναι δυνατόν να γεφυρωθεί με οποιεσδήποτε μικροδιορθώσεις.
Για αυτό και νομίζω ότι δεν έχει άλλο νόημα η κατανάλωση του κοινοβουλευτικού χρόνου που έχουμε στη διάθεσή μας.
Έχουμε χρέος να διορθώσουμε άμεσα την προφανή αδικία και να αποκαταστήσουμε μία αποδεκτή πραγματικότητα. Δεν φταίνε τίποτα οι ελληνικές οικογένειες να πληρώνουν τόσο βαριά τις συνέπειες αλόγιστων νομοθετήσεων. Το Κόμμα μας, το ΜέΡΑ 25, κατέθεσε ειδική Τροπολογία, για την κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, την οποία και σας καλούμε να αποδεχθείτε και να ενταχθεί στο παρόν νομοσχέδιο
Θα κλείσω με μια αναγκαστική αναφορά στο θέμα της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (Ε.Β.Ε.) για τα Πανεπιστήμια.
Κατά τη συζήτηση εκείνου του νομοσχεδίου, τόσο στην Επιτροπή μας όσο και στην Ολομέλεια, είχαμε εκθέσει την άποψή μας για το θέμα. Όποιος ενδιαφέρεται, ας ανατρέξει στα Πρακτικά.
Δυστυχώς, η πραγματικότητα αδικαιολόγητων αδικιών, που διαμόρφωσε η Κυβέρνηση, μας επιβεβαίωσε πλήρως.
Και εδώ, πρέπει να πω ότι δεν συμμεριζόμαστε καθόλου τον δημόσιο λόγο, που στοχοποιεί προσωπικά την κυρία Κεραμέως. Η ευθύνη για την παράλογη αυτή κατάσταση βαρύνει την Κυβέρνηση συνολικά, και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Επιτρέψτε μου να πω, ότι ευθύνη έχουν και όσοι, με την ψήφο τους εδώ στο Κοινοβούλιο, έκαναν αυτόν τον παραλογισμό νόμο του Κράτους, με τα ψευδοεπιχειρήματα ότι δεν μπορεί να μπαίνουν στα Πανεπιστήμια με βαθμούς 2 και 3.
Προφανώς και δεν είναι λύση το να προσπαθούμε να αποφύγουμε τις ευθύνες μας, με υπεκφυγές του τύπου «Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι Πρυτάνεις των ΑΕΙ, που βάλανε τις βάσεις». Αυτό που έχουμε χρέος είναι να διορθώσουμε άμεσα την προφανή αδικία και να αποκαταστήσουμε μία αποδεκτή πραγματικότητα. Δεν φταίνε τίποτα οι ελληνικές οικογένειες να πληρώνουν τόσο βαριά τις συνέπειες αλόγιστων νομοθετήσεων.
Το Κόμμα μας, το ΜέΡΑ 25, κατέθεσε ειδική , για την κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, την οποία και σας καλούμε να αποδεχθείτε και να ενταχθεί στο παρόν νομοσχέδιο.
ΝΣ Υπ. Παιδείας “Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών κ.ά. διατάξεις”
