Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε από την κοινή πρωτοβουλία οργανώσεων από την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου (26/1/21) όπου παρουσιάστηκε το θέμα των ημερών: οι εξορύξεις υδρογονανθράκων.

Έχοντας κατά νου τον 61ο κύκλο διερευνητικών επαφών με αντικείμενο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας συζήτησης (από την πλευρά της Ελλάδας) την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, χωρικά ύδατα) θα πρέπει να επισημάνουμε πως ενώ η χώρα μας μαζί με άλλες χώρες της περιοχής μας συμμετέχουν σε διεθνείς διασκέψεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, από την άλλη προσπαθούν να πάρουν μερίδιο κερδών από τον μεγαλύτερο υποθαλάσσιο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου Eastmed σε ένα κλίμα «ψυχροπολεμικό» με αφορμή τον έλεγχο των ΑΟΖ.

Ο έλεγχος και η εκμετάλλευση των αποθεμάτων δεν αποτελεί εθνικό συμφέρον για την Ελλάδα. Η εκμετάλλευση των αποθεμάτων δεν θα φέρει την ευημερία των λαών της Μεσογείου. Οι δρόμοι του πετρελαίου δεν έφεραν σε καμία πετρελαιοπαραγωγική χώρα ευημερία στο λαό της παρά κέρδη στις πετρελαϊκές εταιρείες, μερίδια και ανταλλάγματα, ανταγωνισμούς και εντάσεις.

Τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης ο πλανήτης μας τις βιώνει ήδη πολύ έντονα. Οι εξορύξεις θα οδηγήσουν σε ακόμα πιο γοργούς ρυθμούς την κλιματική κρίση. Σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα για να διατηρηθεί η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 1,5 βαθμούς Κελσίου πρέπει να μειωθούν οι εκπομπές CO2 στο μισό μέχρι το 2030.

Οι κίνδυνοι που συνδέονται με την άντληση, την επεξεργασία και τη μεταφορά είναι σοβαροί και υπαρκτοί. Οποιαδήποτε ερευνητική ή εξορυκτική δραστηριότητα στη θάλασσα της Μεσογείου και σε βάθος χιλιάδων μέτρων μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ρύπανση και κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές και μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Ανυπολόγιστες μπορεί να είναι και οι συνέπειες για τη θάλασσα, τις ακτές, τη θαλάσσια και παράκτια βιοποικιλότητα, τον τουρισμό, την αλιεία, την υγεία.

Επίσης το πολύ κρίσιμο ερώτημα δεν είναι εάν θα συμβεί διαρροή αλλά πότε θα συμβεί. Μέσα στην περίοδο 1992-2015, στα πιο τεχνολογικά προηγμένα και ισχυρά κράτη της Βόρειας Θάλασσας σημειώθηκαν περισσότερες από 4.000 διαρροές υδρογονανθράκων και πετρελαιοκηλίδες. Στην Ελλάδα, η διαρροή πετρελαίου στο Σαρωνικό, το Σεπτέμβρη του 2017, έδωσε μια γεύση ως προς τις επιπτώσεις που θα έχει ένα ατύχημα σε μια υποθαλάσσια εξόρυξη. Δυστυχώς έχουν υπάρξει και μεγάλα ατυχήματα με αρκετούς νεκρούς, με ένα από τα μεγαλύτερα στον Κόλπο του Μεξικού το 2010. Οι κίνδυνοι αυτοί γίνονται ακόμα πιο μεγάλοι όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περιοχή ιδιαίτερα σεισμογενή, όπως είναι η δική μας!

Όμως δεν χρειάζεται καν ατύχημα για να επηρεαστεί το περιβάλλον. Η ίδια λειτουργία των εξορύξεων επηρεάζει σημαντικά τα θαλάσσια οικοσυστήματα λόγω της μόλυνσης από τα απόβλητα, της καταστροφής μεγάλων τμημάτων του πυθμένα, του θορύβου. Όταν δε οι εξορύξεις γίνονται σε ευαίσθητα οικοσυστήματα οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι.

Το πετρέλαιο ως ενεργειακός πόρος έχει λίγες δεκαετίες ζωής ακόμα. Τον τερματισμό της χρήσης των ορυκτών καυσίμων ως τα μέσα του αιώνα άλλωστε απαιτεί και η Συμφωνία του Παρισιού (2016) την οποία έχει επικυρώσει και το ελληνικό Κοινοβούλιο. Συνεπώς το πετρέλαιο είναι ένας ξεπερασμένος, ακριβός, βρόμικος και πάνω από όλα καταστροφικός ενεργειακός πόρος.

Η απάντηση για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών είναι η αξιοποίηση μιας βιώσιμης ενεργειακής πολιτικής που δεν θα είναι καταστροφική για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, μέσω της ενεργειακής εξοικονόμησης και μέσα από πράσινες τεχνολογίες και καινοτομίες στον τομέα των σύγχρονων τεχνολογιών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Οι ΑΠΕ υπάρχουν σε αφθονία στο περιβάλλον, συμβάλλουν στη μείωση της εξάρτησης από τους συμβατικούς ενεργειακούς πόρους οι οποίοι με το πέρασμα του χρόνου εξαντλούνται, είναι γεωγραφικά διεσπαρμένες και οδηγούν στην αποκέντρωση του ενεργειακού ανεφοδιασμού, ενώ συνήθως έχουν χαμηλό λειτουργικό κόστος.

Το ΜέΡΑ25 υποστηρίζει ότι οι υδρογονάθρακες πρέπει να παραμείνουν εκεί όπου βρίσκονται. Στα έγκατα της Γης.

Αναδημοσίευση από ΜεΡΑ25