Η Σοφία Σακοράφα διηγείται το σκληρό παραμύθι του Mall, όπως το έζησε –και το πλήρωσε- στη μακρά πορεία του από τα δήθεν ολυμπιακά έργα σε μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης και από τα λαμπερά εγκαίνια της διαπλοκής μέχρι την επικείμενη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ που το κηρύσσει αμετάκλητα παράνομο.
Το νέο TPP εγκαινιάζει σήμερα ένα νέο θεσμό: μια σειρά video συνεντεύξεων με πρόσωπα η αφήγηση των οποίων διεδικεί θέση μαρτυρίας.
Η Σοφία Σακοράφα, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάει όχι για τον… ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική κατάσταση, αλλά για την υπόθεση του Mall. Υπενθυμίζουμε ότι αρχές Αυγούστου διέρρευσε στα ΜΜΕ η ιστορικής σημασίας απόφαση με την οποία το εμπορικό κέντρο του Ομίλου Λάτση κηρύσσεται από το ΣτΕ παράνομο. Για δεύτερο λοιπόν μήνα βρισκόμαστε εν αναμονή της επίσημης δημοσιοποίησης της απόφασης, ώστε να δούμε πώς και με ποιον τρόπο αυτή θα εφαρμοστεί.
Η συνέντευξη της κ. Σακοράφα έχει χαρακτήρα ιστορικής μαρτυρίας, με την έννοια ότι αφηγείται μια ιστορία που κρατάει πάνω από 10 χρόνια, και η οποία, παρότι αφορά τη διαπλοκή δύο πρώην πρωθυπουργών, δύο ξακουστών επιχειρηματιών, ενός δημάρχου και σχεδόν μιας δεκάδας υπουργών κατάφερε (χάρη στην ομερτά των ΜΜΕ) επί 10 χρόνια να παραμένει σχεδόν άγνωστη στο πλατύ κοινό. Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι εκτός από τη Σακοράφα, τότε δημοτική σύμβουλο Αμαρουσίου με το ΠΑΣΟΚ, που μπορούν να τη διηγηθούν με καθαρό μέτωπο, και συγκεκριμένα οι εξής τρεις: Ο Δορύλαος Κλαπάκης, αρχιτέκτονας, δημοτικός σύμβουλος Αμαρουσίου, που έκανε την πρώτη προσφυγή, και οι δικηγόροι Κατερίνα Ψάλτη (επίσης δημοτικός σύμβουλος) και Τάκης Θεοδωρόπουλος, οι οποίοι καθ’ όλη τη δεκαετία σήκωσαν στους ώμους τους την υπόθεση νομικά έχοντας απέναντί τους να αντιμετωπίσουν μερικά από τα πιο ακριβά δικηγορικά γραφεία της χώρας. Και κέρδισαν στο ΣτΕ όχι μία αλλά δύο φορές! Μία το 2003, και μία 10 χρόνια μετά, με την απόφαση που έγινε γνωστή τον περασμένο Αύγουστο η οποία και πάλι βγάζει το Mall παράνομο.
«Δεν μπορεί το Mall να προστατεύεται ως εθνικό μνημείο»
Και όμως, πριν καν δημοσιευτεί η απόφαση, «νομικοί κύκλοι» -δια μέσου των ΜΜΕ- μας πληροφορούν πως «αναζητείται νομική φόρμουλα για να αποφευχθούν τα δυσάρεστα». Διαβάζουμε στην αρχή της συνέντευξής μας την παράγραφο αυτή από την είδηση του ΑΠΕ στην κ. Σακοράφα, η οποία δεν κρύβει την οργή της. Αυτό, λέει, είναι «παράλογο και απρεπές» απέναντι στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας αλλά και στους απλούς πολίτες που υποχρεώνονται .
Προσπάθεια «κύκλων» να ανατραπεί η απόφαση του ΣτΕ
$acb
Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο. Η Σακοράφα χαρακτηρίζει «χυδαίο» τον τρόπο με τον οποίο ο πολιτικός κόσμος αγνόησε την παλιά απόφαση του ΣτΕ (του 2003). «Το Mall, ενώ κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας παράνομο, νομιμοποιήθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό το πράγμα». Σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, η κ. Σακοράφα, άλλοτε χαμογελώντας άλλοτε με θυμό, λέει και ξαναλέει «κι αυτό δεν είναι τίποτα», προσθέτοντας διαρκώς νέα παραδείγματα παρανομίας και αυθαιρεσίας στην υπόθεση…
Πώς επί Σημίτη «εσκεμμένα» καθυστέρησαν τα ολυμπιακά έργα
$acb
Κάνουμε φλασμπάκ σε μια εποχή που τα ονόματα Λάτσης και Γιάννα Αγγελοπούλου αποτελούσαν πολιτικά και δημοσιογραφικά ταμπού και που η αμφισβήτηση σχετικά με τη νομιμότητα των ολυμπιακών έργων ισοδυναμούσε σχεδόν με εθνική προδοσία. Σχολιάζοντας εκείνη την εποχή, επί κυβέρνησης Σημίτη.
Από τους Ολυμπιακούς στο ΤΑΙΠΕΔ
Σε εκείνη την περίοδο (και στη σιωπή συνενοχής που κυριάρχησε) αναζητά η Σακοράφα τη σύνδεση με αυτό που ζούμε τώρα.
Κέρδισε ο κ. Λάτσης και μετά άρχισαν τα παρατράγουδα
Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, η Σοφία Σακοράφα διηγείται πώς η ολλανδική εταιρεία που αρχικά επελέγη με διαγωνισμό πετάχτηκε έξω, παρά τα διαβήματά της προς τον πρωθυπουργό Σημίτη.
«Περίεργη κίνηση από την κυρία υπουργό»
Η Σακοράφα αναφέρεται σε έναν προς έναν στους υπουργούς που ανέλαβαν την υπόθεση: από τη Βάσω Παπανδρέου (2002) και την «περίεργη κίνησή της» ν’ αλλάξει τους όρους του διαγωνισμού ενώ αυτός έτρεχε και να συμπεριληφθούν στο συντελεστή δόμησης ακόμα και τα… ρέματα, τον Ευάγγελο Βενιζέλο (2004) που έφερε νόμο ώστε κανείς πολίτης να μην μπορεί να προσφύγει ποτέ εναντίον του έργου , το νόμο Παυλόπουλου (2005) που «επειδή θέλανε να εξυπηρετήσουνε τον ιδιώτη» ήρθε να ολοκληρώσει αυτή την «πολιτική απάτη», μέχρι τον Κώστα Καραμανλή και τη ΝΔ, που ενώ είχαν αντιδράσει με πάθος στην κατασκευή του Mall, τελικά «έκοψαν την κορδέλα».
Η δεύτερη απάτη του IBC / Golden Hall
«Δεύτερη απάτη» όμως χαρακτηρίζει και την υπόθεση του γειτονικού IBC, που παρότι εξαγγέλθηκε ως λυόμενο που θα γκρεμιζόταν, μετατράπηκε στο γνωστό εμπορικό κέντρο (πάλι ιδιοκτησίας Lamda) Golden Hall. Αναρωτιέται η κ. Σακοράφα: «Πώς ένας ιδιώτης αγοράζει κάτι που πρέπει να γκρεμιστεί;».
Η Γιάννα και η «παγκόσμια πρωτοτυπία» του Χωριού Δημοσιογράφων
Αναλόγως η Σακοράφα αναρωτιέται για τις πιέσεις που ασκούσε η Γιάννα Αγγελοπούλου να χτιστεί «Χωριό Δημοσιογράφων», τη στιγμή που κάτι τέτοιο αποτελούσε «παγκόσμια πρωτοτυπία». Υπενθυμίζουμε ότι τα δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά του Mall επιτράπηκε να χτιστούν με το πρόσχημα της φιλοξενίας για 15 μέρες χιλιάδων δημοσιογράφων κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Όμως, τελικά, ελάχιστοι απ’ αυτούς φιλοξενήθηκαν εκεί!
Κατηγορούμενη πλάι στον… Σμπώκο!
Το 2002 ενόψει της συζήτησης που θα γινόταν στη Βουλή η Σακοράφα, δημοτική σύμβουλος Αμαρουσίου με το ΠΑΣΟΚ, στέλνει επιστολή στους βουλευτές για να τους προειδοποιήσει για το τι πάνε να ψηφίσουν. Η κ. Σακοράφα αφηγείται με λεπτομέρειες πώς αυτή η επιστολή, αλλά και η γενικότερη συμπεριφορά της στην υπόθεση, θα οδηγήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να την αποκλείσει από τις λίστες των υποψηφίων για τις εκλογές το 2004. Η Σακοράφα θυμάται το σοκ που υπέστη όταν ενώπιον 400 «συντρόφων» βρέθηκε κατηγορούμενη δίπλα στον Γιάννη Σμπώκο (ναι, τον κατηγορούμενο για μίζες συνεργάτη του Άκη Τσοχατζόπουλου), υπό τη σιωπή των Κώστα Σημίτη, πρωθυπουργού και προέδρου του κινήματος, και του γραμματέα Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
«Γιατί είμαστε εδώ σήμερα»
Πώς συνδέονται όλ’ αυτά με αυτό που ζούμε σήμερα;
«Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός θα έπρεπε ήδη να έχει ξεσηκωθεί, γιατί αυτό ήταν το πρώτο βήμα αυτών –ή μάλλον ένα από τα βήματα – αυτών που συμβαίνουν σήμερα και τα οποία ζούμε».
«Τι άλλο να πει κανείς για να καταλάβει ο ελληνικός λαός τι συμβαίνει και γιατί είμαστε εδώ σήμερα;».
1. The Mall και «γιατί είμαστε εδώ σήμερα»
Το Mall ενώ κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας παράνομο, νομιμοποιήθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό το πράγμα.
Ο κύριος Βενιζέλος, που ήταν τότε υπουργός Πολιτισμού, -είναι εντυπωσιακό- ο οποίος ξέρει και το Σύνταγμα πάρα πολύ καλά, είναι κατά την ομολογία όλων ένας εξαιρετικός νομικός. Ξέρει λοιπόν τι νόμους φέρνει στη Βουλή, ξέρει κάθε φορά τι λέει, ας πούμε ήξερε πολύ καλά τι έλεγε όταν έλεγε ότι εκείνον τον αρχαίο λόφο τον ταπεινώσαμε και δεν τον διαλύσαμε τελείως, ας πούμε. Το ίδιο έκανε και με το Mall. Έφερε νόμο στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ώστε κανείς πολίτης να μην μπορέσει ποτέ να προσφύγει σε καμία διοικητική πράξη, όπως είχε κάθε δικαίωμα, και να σταματήσει τη συνέχιση αυτού που λέτε, τη συνέχιση του κτισίματος του Mall.
Δεν έχει ξαναγίνει στην Ιστορία της Ελλάδας, και φαντάζομαι ότι είναι και μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Οι Έλληνες βουλευτές, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση, να νομοθετούν και να ψηφίζουν για το ποιόν από τις μπετόβεργες, ας πούμε, από το ποιόν του σκυροδέματος, από το αν και πόσους ορόφους είχε το κτίριο κι αν έχει ασφάλεια ή δεν έχει ασφάλεια. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Αυτό συνεχίστηκε και εκ των υστέρων και στο δημοτικό συμβούλιο, γιατί όλο αυτό που είναι παράνομο και χτίστηκε και λειτουργούσε, έπρεπε να πάρει και άδεια, γιατί είχε και καταστήματα μέσα τα οποία είχε πουλήσει.
Αυτό λοιπόν είναι το δεύτερο κομμάτι, που έρχεται στο δημοτικό συμβούλιο και οι δημοτικοί σύμβουλοι ψηφίζαμε πια και αποφασίζαμε για να δώσουμε άδειες λειτουργίας καταστημάτων κατά παράβαση κάθε κανόνα, διότι για να πάρεις άδεια λειτουργίας καταστήματος, υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι, υπάρχουν κριτήρια, τα οποία πρέπει να τα πληροίς. Κανείς δεν πληρούσε αυτά τα κριτήρια, παρά ήταν ο καταστηματάρχης και έλεγε, σας λέω τώρα ένα παράδειγμα, «Εγώ θέλω να φτιάξω ένα café», «πόσα τετραγωνικά είναι;» «Τόσα» και έπαιρνε την άδειά του. Ούτε αν έχει πυρασφάλεια, ούτε αν έχει έξοδο κινδύνου, τίποτα απολύτως.
Θέλω να πω δηλαδή ότι το να γίνει το ελληνικό Κοινοβούλιο πολεοδομικό γραφείο και να δώσει πολεοδομική άδεια για να μπορέσουμε να σώσουμε την επιχείρηση ενός ιδιώτη -ο οποίος πήρε από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας οικόπεδα που ανήκαν στον ελληνικό λαό και που πλήρωσε από την τσέπη του για να μπορέσει να έχει αύριο μεθαύριο μια μικρή κατοικία -, να τα πάρει ο ιδιώτης και να αυξήσει την περιουσία του από τα ελάχιστα χρήματα που έδωσε για να την πολλαπλασιάσει. Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός θα έπρεπε ήδη να έχει ξεσηκωθεί, γιατί αυτό είναι το πρώτο βήμα αυτών –ή μάλλον ένα από τα βήματα αυτών- που συμβαίνουν σήμερα και τα οποία ζούμε.
Βέβαια, πρέπει να πούμε και το άλλο, γιατί κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό: όταν είχα στείλει στη Βουλή την επιστολή και είχα επισημάνει την παρανομία που πάει να γίνει με την προσμέτρηση και των ρεμάτων, αλλά και την αύξηση του συντελεστή δόμησης, τότε η αντιπολίτευση, που αρχηγός της ήταν ο κύριος Καραμανλής, ήταν αντίθετη φυσικά. Είχαν μιλήσει – ο κύριος Καραμανλής είχε μιλήσει- για τη μεγαλύτερη ρεμούλα και το μεγαλύτερο δώρο σε ιδιώτη, το είχε χαρακτηρίσει κι αυτός από βήματος της Βουλής το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης, αλλά παρόλα αυτά, όταν έγινε κυβέρνηση, πήγαν και ’κόψαν την κορδέλα των εγκαινίων. Τι άλλο να πει κανείς, Τι άλλο να πει κανείς για να καταλάβει ο ελληνικός λαός τι συμβαίνει και γιατί είμαστε εδώ σήμερα;
2.Προσπάθεια «κύκλων» να ανατραπεί η απόφαση του ΣτΕ
Ζούμε σε μια συντεταγμένη και έχουμε μια συντεταγμένη Πολιτεία, είμαστε σε μια χώρα που έχει νόμους, πρέπει να εφαρμοστούν οι νόμοι, άλλωστε μιλάμε για το ανώτατο δικαστήριο, μιλάμε για το ΣτΕ, δε μιλάμε για οποιονδήποτε. Έχει βγάλει μια απόφαση πάρα πολύ σοβαρή, την έχει βγάλει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η οποία αγνοήθηκε και από τον πολιτικό κόσμο με τον χυδαιότερο θα έλεγα τρόπο, έρχεται ξανά και βγάζει μια δεύτερη απόφαση και θα έρθει τώρα ποιος να πει τι; Ότι θα πρέπει να φτιάξουμε μελέτες για να νομιμοποιήσουμε τα αυθαίρετα; Αν είναι δυνατόν. Τότε για όλους μας να υπάρξει μια αντίστοιχη απόφαση και κανένας μας να μην έχει κανένα πρόβλημα σε αυτήν τη χώρα.
3.Πώς επί κυβέρνησης Σημίτη «εσκεμμένα» καθυστέρησαν τα ολυμπιακά έργα
Α, είναι πολύ μεγάλη η ιστορία του Mall, έτσι και αλλιώς κρατάει δέκα χρόνια. Αν ξεκινήσουμε από παλιά, θα ήταν καλό να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, γιατί έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία το γιατί έγιναν τέτοιου είδους κατασκευές και όχι μόνο όσον αφορά το Mall, αλλά και γιατί έγιναν τέτοιου είδους κατασκευές και όσον αφορά τις αθλητικές κατασκευές, οι οποίες όπως ξέρουμε όλοι αυτή τη στιγμή καταστρέφονται ή δίνονται στους ιδιώτες. Κακό κατά τη δική μου άποψη γιατί δεν θεωρώ ότι πρέπει να περνά στα χέρια ιδιωτών περιουσία του ελληνικού λαού, ακριβώς γιατί όλες αυτές οι κατασκευές ακόμα πληρώνονται και θα πληρώνονται ακόμα και από τα παιδιά μας. Εκείνη την εποχή, θεωρώ, εσκεμμένα, υπήρξαν πάρα πολύ μεγάλες καθυστερήσεις όσον αφορά και τις αθλητικές κατασκευές και όσον αφορά και τη συγκεκριμένη ακριβώς, γιατί αυτό οδηγούσε σε μια διαδικασία η οποία είναι πάρα πολύ γνωστή σε πάρα πολλούς σε αυτή τη χώρα, στις αναθέσεις, στις υπερτιμολογήσεις, στα χέρια ημετέρων, σε διαδικασίες πολλές φορές οι οποίες ήταν κάτω από το τραπέζι, όλα αυτά τα ζήσαμε την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων.
4.«Κέρδισε ο κ. Λάτσης και μετά αρχίσαν τα παρατράγουδα»
Έγινε ένας πρόχειρος διαγωνισμός. Εμφανίστηκαν δύο εταιρείες, η μια αν θυμάμαι καλά ήταν η MDC, μια ολλανδική εταιρεία και ακόμα μια η οποία γελώντας πάλι, λέω ήταν μια εταιρεία περίπτερο, γιατί το χαρτί που μας είχε στείλει ήταν μια σελίδα η προσφορά της και μάλλον σου έδινε την εντύπωση ότι ούτε πολυκατοικία θα μπορούσε να χτίσει, η οποία φυσικά δε συμμετείχε στο υπόλοιπο της διαδικασίας. Με την MDC έγιναν πολύ μεγάλες συζητήσεις, η οποία βεβαίως όταν στο τέλος ο κ. Δήμαρχος την πέταξε εκτός διαδικασίας, διότι πήγε σε άλλο διαγωνισμό, από όσο θυμάμαι είχε κάνει παραστάσεις και στον κ. Σημίτη, είχε διαμαρτυρηθεί επισήμως και έχασε πάρα πολλά χρήματα διότι είχε κάνει μελέτες όλο αυτό το χρονικό διάστημα και το έργο που της είχαν ζητήσει. Κοιτάξτε, μετά έγινε καινούργιος διαγωνισμός και ήρθαν καινούργιοι ενδιαφερόμενοι. Από τους καινούργιους ενδιαφερόμενους ο επικρατέστερος ήταν ο κ. Λάτσης και η εταιρεία του, αυτός πήρε το διαγωνισμό, με αυτόν συνεχίστηκε το έργο και από εκεί και πέρα βεβαίως άρχισαν τα παρατράγουδα, διότι μια εταιρεία τέτοιου μεγάλου μεγέθους δεν παίρνει για να κάνει αγαθοεργία, φυσικά παίρνει ένα έργο για να έχει ένα όφελος και καλά κάνει διότι επιχειρηματίες είναι, επιχειρούν, άρα χρήματα θέλουν να βγάλουν. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ και πώς προασπίζεις τα συμφέροντα του Δήμου τον οποίο διοικείς, σα Δημοτικός Σύμβουλος των δημοτών, οι οποίοι σε ψήφισαν για να μπορείς να τους εκπροσωπείς και να διεκπεραιώνεις τα συμφέροντά τους.
5.«Περίεργη κίνηση» από την κυρία υπουργό
Είναι λοιπόν σε εξέλιξη ο διαγωνισμός και η κυρία Παπανδρέου φέρνει στο ελληνικό Κοινοβούλιο και στην αρμόδια επιτροπή νομοσχέδιο που αλλάζει πάλι τους όρους δόμησης της περιοχής και φυσικά δίνει τη δυνατότητα σε αυτόν που θα κερδίσει το διαγωνισμό να μπορεί να χτίσει πολλά περισσότερα, πολλές χιλιάδες περισσότερα τετραγωνικά κι έτσι κι έγινε. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Ακούμε ότι τα τετραγωνικά τελικά τα οποία έχουν τη δυνατότητα να χτιστούν και θα χτιστούν είναι περίπου 150 χιλιάδες τετραγωνικά πράγμα το οποίο δεν προκύπτει από πουθενά ακόμα κι από το συντελεστή που έχει δώσει η κυρία Παπανδρέου μέσα από αυτόν το νόμο. Θορυβημένοι λοιπόν αρχίσαμε διάφορες κινήσεις για να μπορέσουμε να σταματήσουμε αυτή τη διαδικασία και να ψάξουμε να βρούμε πώς προκύπτουν αυτά τα 150 χιλιάδες τετραγωνικά. Αυτά τα 150 χιλιάδες τετραγωνικά λοιπόν και εδώ είναι η άλλη, αν θέλετε, πώς να τα τη χαρακτηρίσω, δε βρίσκω τα λόγια, περίεργη κίνηση της κυρίας Παπανδρέου, να το πω έτσι, έδινε τη δυνατότητα να συμπεριληφθούν στο συντελεστή δόμησης τα ρέματα και οι παραρεμάτιες περιοχές. Περίπου 30 χιλιάδες τετραγωνικά. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει,αυτό είναι όχι απλώς παράνομο, όχι απλώς είναι κατάφωρη καταπάτηση κάθε δικαίου και καταπάτηση κάθε νόμου. Ετσι λοιπόν αποφάσισα να στείλω αυτή την επιστολή η οποία βέβαια όπως ξέρετε μου κόστισε παρά πολλά και κυρίως μου κόστισε το γεγονός ότι στις επόμενες εκλογές, στις εθνικές εκλογές, δεν κατέβηκα, δεν με κατέβασαν μάλλον με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ ως υποψήφια στη Β’Αθήνας, όπως ήμουν το 2000.
6.Η Γιάννα και η «παγκόσμια πρωτοτυπία» του Χωριού των δημοσιογράφων
Η κυρία Αγγελοπούλου κατά διαστήματα ασκούσε πιέσεις. Λογικό, ήταν πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής και φυσικά ήθελε το καλύτερο δυνατό σε σχέση με αυτό που είχε αναλάβει εκείνη ως αρμοδιότητα. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς, γιατί η κυρία Αγγελοπούλου ήθελε και το χωριό των δημοσιογράφων. Χωριό δημοσιογράφων με τη μικρή εμπειρία που έχω ως αθλήτρια και ως μια αθλήτρια που έχω γυρίσει όλο τον κόσμο και έχω πάει και σε τρεις Ολυμπιάδες, «Χωριό Δημοσιογράφων» δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο και ήταν και μια παγκόσμια πρωτοτυπία και αυτή για μας, να φιλοξενήσουμε, όχι να φιλοξενήσουμε, να πληρώνουν οι δημοσιογράφοι στο ολυμπιακό χωριό, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει πουθενά, και φυσικά και κανένας ποτέ δεν μας είπε αν και πόσοι δημοσιογράφοι τελικά φιλοξενήθηκαν στο Ολυμπιακό Χωριό και ποιο ήταν το όφελος της Οργανωτικής Επιτροπής από αυτή τη διαδικασία. Εγώ νομίζω, από τη λίγη γνώση που έχω και από τις επαφές που είχα με φίλους δημοσιογράφους, ότι ήταν πολύ μικρό το νούμερο τελικά για τη μεγάλη καταστροφή που έγινε στην περιοχή.
7.Ένα ολυμπιακό έργο που ήταν γιαπί στους Ολυμπιακούς Αγώνες
Όλα φταίνε, άμα βγάλουμε το ένα ή το άλλο απ’έξω τότε όλα είναι καλά, αλλά δεν είναι όλα καλά. Είχαμε Ολυμπιακούς αγώνες, μια και μιλάμε για το θέμα του Mall. Εγώ θα σας πω ένα παράδειγμα: φτιάχτηκε ένα εμπορικό κέντρο, το οποίο κατέστρεψε μια ολόκληρη περιοχή και όχι μόνο, δηλαδή κατέστρεψε το Ηράκλειο οικονομικά, κατέστρεψε το Μαρούσι, κατέστρεψε αν θέλετε και την Κηφισιά, γιατί είναι κοντινές περιοχές, κατέστρεψε οικονομικά και το Χαλάνδρι. Διότι δεν έγινε καμία μελέτη οικονομοτεχνική που να λέει ότι αυτό το τέρας, το εμπορικό κέντρο, δεν θα έχει επίπτωση στην εμπορική ζωή της περιοχής . Έκλεισαν όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεν έχει σχέση λοιπόν με την οικονομική κρίση που περνάμε αυτή τη στιγμή; Τεράστια.
Κάποιοι δεν το σκέφτηκαν ποτέ, δεν θέλησαν ποτέ να κάνουν αυτές τι ς μελέτες, ακριβώς γιατί αν γίνονταν αυτές οι μελέτες δεν θα επέτρεπαν ποτέ να γίνουν τέτοια τέρατα εμπορικά κέντρα στον ιστό της πόλης. Σε όλο τον κόσμο αυτά τα εμπορικά κέντρα υπάρχουν, βεβαίως υπάρχουν , αλλά βρίσκονται εκτός πόλεων . Εμείς τα κάνουμε στο κέντρο της πόλης; Λοιπόν, με αυτή την έννοια έχει δημιουργηθεί αυτό το πρόβλημα. Και να σας πω και το άλλο που είναι εντυπωσιακό επίσης. Ηρθε κι άλλος νόμος του κυρίου Παυλόπουλου. Κι εδώ είναι το τρελό, γιατί ήθελαν να εξυπηρετήσουν τον ιδιώτη, σε ένα εμπορικό κέντρο, για το οποίο το ΣτΕ είχε βγάλει αυτή την απόφαση που είχε βγάλει , και που είχε βγει η οικοδομική άδεια από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, είχαν δειυεθετήσει όλες τις εκκρεμότητες που υπήρχαν για να κτιστεί αυτό το κτήριο, για να ολοκληρώσει εν πάσει περιπτώσει αν θέλετε μέσα σε εισαγωγικά κατά τη δική μου άποψη αυτή την «πολιτική απάτη». Λοιπόν έρχεται το Μάιο του 2005 αυτός ο νόμος κι έχει τη φοβερή φράση στις γραμμές του, ότι έρχεται να διευθετήσει εκκρεμότητες που θεωρούν το εμπορικό κέντρο Mall το οποίο θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες των Ολυμπιακών του 2004, δηλαδή τις ανάγκες των Ολυμπιακών του 2004, όταν αυτό το συγκεκριμένο κτήριο ήταν τότε γιαπί και όλοι γνωρίζουμε ότι είχαν μπει μπροστά του πανιά, ακριβώς για να μη βλέπει όλος ο κόσμος ότι αυτό το πράγμα ήταν για τους Ολυμπιακούς αγώνες.
8.IBC ή Golden Hall: Η δεύτερη απάτη
Η κα. Αγγελοπούλου κατά διαστήματα ασκούσε πιέσεις, λογικό, ήταν πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής, και φυσικά θα ήθελε το καλύτερο δυνατό σε σχέση με αυτό που είχε αναλάβει εκείνη σαν αρμοδιότητα. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς, γιατί η κα. Αγγελοπούλου ήθελε και το χωριό των δημοσιογράφων. Χωριό δημοσιογράφων με τη μικρή εμπειρία που έχω ως αθλήτρια και ως μια αθλήτρια που έχω γυρίσει όλον τον κόσμο και έχω πάει και σε τρεις Ολυμπιάδες, χωριό δημοσιογράφων δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο, ήταν μια παγκόσμια πρωτοτυπία και αυτή για εμάς, να φιλοξενήσουμε όχι να φιλοξενήσουμε, να πληρώνουν οι δημοσιογράφοι στο Ολυμπιακό χωριό, αλλά δεν είχε ξαναγίνει πουθενά και φυσικά και κανένας ποτέ δεν μας είπε εάν και πόσοι δημοσιογράφοι τελικά φιλοξενηθήκαν στο Ολυμπιακό Χωριό και ποιο ήταν το όφελος της Οργανωτικής Επιτροπής από αυτή τη διαδικασία. Εγώ νομίζω από τη λίγη γνώση που έχω και τις επαφές που είχα με φίλους δημοσιογράφους ότι ήταν πολύ μικρό το νούμερο τελικά για τη μεγάλη καταστροφή που έγινε στην περιοχή.
9.To Mall πετάει τη Σακοράφα εκτός ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ
Είμαστε στο 2004, είναι η περίοδος των εκλογών, εγώ φυσικά δεν έχω τη ψευδαίσθηση ότι θα είμαι υποψήφια βουλευτής, παρόλα αυτά οφείλω να πω, γιατί αυτό είναι γεγονός που συνέβη, ότι με πήρε ο γραμματέας της οργάνωσης στην Αθήνα να με ρωτήσει αν θέλω να είμαι υποψήφια και φυσικά του είπα αν εσείς δεν έχετε αντίρρηση γιατί να έχω εγώ. Όχι μου λέει αύριο θα ανακοινωθεί το όνομά σου και την επομένη μέρα έχει κεντρική επιτροπή, φυσικά πηγαίνω στην κεντρική επιτροπή και κάθομαι σε μια καρέκλα, όπως όλοι οι σύντροφοι και περιμένουμε να ακούσουμε τις ανακοινώσεις από το γραμματέα των ονομάτων των υποψηφιοτήτων. Πριν από όλα αυτά όμως η διαδικασία που πάντα υπάρχει είναι να πουν ποιοι έχουν αποκλειστεί από αυτή τη διαδικασία και για ποιους λόγους έχουν αποκλειστεί. Λένε λοιπόν διάφορα ονόματα διαφόρων συντρόφων, από όσο θυμάμαι καλά ήταν του Μιχάλη Νεονάκη, του Σμπώκου και ξαφνικά ακούω και το δικό μου όνομα και καταλαβαίνετε τι έπαθα εκείνη τη στιγμή. Ζήτησα το λόγο, ο γραμματέας είπε μάλλον ότι όποιος θέλει από τους συντρόφους οι οποίοι κόπηκαν από τις λίστες, μπορεί να ανέβει πάνω και να πει ό,τι θέλει. Εγώ ζήτησα το λόγο, μου είπαν συντρόφισσα ανέβα πάνω να μιλήσεις και είπα εγώ δεν έχω να σας πω κάτι πάνω στο βήμα, νομίζω ότι εσείς έχετε να μου πείτε κάτι. Αν δεν έχετε εσείς να μου πείτε τίποτα, οφείλει το πολιτικό συμβούλιο να πει αυτή τη στιγμή -γιατί είναι απόφαση του πολιτικού συμβουλίου οι υποψηφιότητες- γιατί με βάζετε δίπλα σε συντρόφους που κατηγορούνται για συγκεκριμένα πράγματα, αφού δεν έχετε να με κατηγορήσετε με κάτι, αλλά και το λόγο που με κόβετε από το ψηφοδέλτιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σας ζητώ και σας παρακαλώ να με βάλετε αυτή τη στιγμή στο ψηφοδέλτιο. Θέλω μόνο να ξέρω το λόγο και θέλω να ακούσουν και οι 400 σύντροφοι που είναι μέσα στην αίθουσα το λόγο που με κόβετε, Φυσικά δε μίλησε κανένας και φυσικά δεν ήμουν και υποψήφια στο ψηφοδέλτιο.
Και ο γραμματέας του κόμματος ο Χρυσοχοΐδης, αλλά και ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος του κόμματος ο κ. Σημίτης σε όλη αυτή τη διαδικασία σιώπησαν. Αυτό μου δίνει κάθε δικαίωμα να είμαι βέβαιη ότι φυσικά και κόπηκα από το ψηφοδέλτιο των υποψηφιοτήτων για τις εκλογές του 2004 ακριβώς γιατί είχα ενταχθεί τόσο σθεναρά και με τέτοιο πείσμα όσον αφορά το θέμα του Mall και της ιστορίας απέναντι στον κ. Τζανίκο ο οποίος ήταν βεβαίως προστατευόμενος.
10.Από το ταμπού των Ολυμπιακών στο ΤΑΙΠΕΔ
Έχουμε τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μίλησε ποτέ κανείς για τους Ολυμπιακούς αγώνες; Εχουνε περάσει, όπως είπαμε 10 χρόνια ολόκληρα. Εχει δει κανείς να κάνει έναν απολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων να μας πει κάποιος τι κόστισε αυτή η ιστορία; Να μας πει κάποιος επιτέλους πώς και από ποιον πάρθηκαν οι αποφάσεις, γιατί ξέρουμε ποιοι πίεζαν για να γίνουν αυτά τα μεγαθήρια, από ποιον πάρθηκαν οι αποφάσεις για να γίνει ό,τι έγινε για κτήρια τα οποία αυτή τη στιγμή σαπίζουν και τα οποία κτήρια έχουνε περάσει σε ένα ταμείο και το οποίο ταμείο λειτουργεί mε μια ιδωτική εταιρεία και το οποίο ταμείο θα πουλήσει την περιουσία τη δική μου, τη δική σας και την περιουσία του ελληνικού λαού, περιουσία που ακόμη δεν την έχουμε ξεχρεώσει, που δανειζόμαστε για να την ξεχρεώσουμε και που θα την πληρώνουμε και εμείς και τα παιδιά μας.
11. Ε, όχι και εθνικό μνημείο το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης!
Νομίζω ότι είναι παράλογο και απρεπές από την πλευρά των υποτιθέμενων νομικών κύκλων οι οποίοι προσέτρεξαν να προκαταλάβουν την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ότι αυτή η απόφαση θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο μέσα σε εισαγωγικά να ακυρωθεί ακριβώς γιατί μάλλον τα συμφέροντα κάποιων άλλων κύκλων, εκτός των κύκλων των πολιτών θα τα ζημιώσει. Νομίζω ότι η απόφαση του ΣτΕ όπως είπα και προηγουμένως είναι ιστορική απόφαση και έτσι ως τέτοια θα πρέπει να παραμείνει. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν όλοι, θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν όλοι, και ο πολιτικός κόσμος και ο οικονομικός κόσμος, ότι δεν μπορεί το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης, έτσι όπως έχει χαρακτηριστεί και από τα χείλη πρώην πρωθυπουργου και από την πλευρά του ξένου τύπου, αλλά και από όλο τον κόσμο κι από το ίδιο το ΣτΕ να προστατεύεται σαν ένα εθνικό μνημείο. Έλεος πια.
