Η παρέμβαση της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού Σοφίας Σακοράφα κατά την ανταλλαγή απόψεων με τον Πρέσβυ της Ε.Ε. στον ΟΗΕ κ. João Vale de Almeida στη σνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών υποθέσεων (AFET).

Κε Πρέσβυ,
Σας ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση. Θα ήθελα κι εγώ να εκφράσω την αγωνία μου για το μέλλον που προοιωνίζεται για τον Οργανισμό εξαιτίας, όπως είπατε κι εσείς, της συμπεριφοράς ορισμένων κρατών.

Κατ’αρχήν θα ήθελα να σας ρωτήσω την άποψή σας σχετικά με την προσπάθεια που γίνεται στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για το Global Compact.
Σας έχω ακούσει πολλές φορές να υποστηρίζετε ότι τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει να συνδιαμορφώσουν μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση όσον αφορά το προσφυγικό. Ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αλληλεγγύη τόσο μεταξύ των κρατών όσο και τα κράτη προς τους πρόσφυγες θα πρέπει να βρίσκονται στον πυρήνα των προσπαθειών αυτών.
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι θα πρέπει να συμφωνούμε ότι από τη στιγμή που μιλάμε για ανθρωποκεντρική προσέγγιση, στον πυρήνα της θα πρέπει να τοποθετούνται κυρίως οι ευπαθείς ομάδες. Και μιλάω για τα ασυνόδευτα παιδιά που είναι ένα τεράστιο πρόβλημα.

Θα ήθελα επίσης να μου πείτε ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με το προσχέδιο που έχει ήδη παρουσιαστεί και τι αλλάζει στην υπάρχουσα πρακτική. Θεωρείτε ότι με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν εφαρμόσει τα κράτη-μέλη μέχρι σήμερα νομιποιείται να μιλάει η Ευρώπη για αλληλεγγύη και σεβασμό των ανθρωπίνων διακωμάτων;
Και επειδή εσείς προηγουμένως είπατε ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις των κρατών-μελών μέσα στα Ηνωμένα Έθνη, πιστεύετε πραγματικά ότι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούν να υπάρχουν ίδιες προσεγγίσεις;

Όταν κράτη-μέλη αρνούνται ακόμα και σήμερα να αναλάβουν το μίνιμουμ της ευθύνης που τους αναλογεί, να υποδεχθούν δηλαδή αυτές τις ευπαθείς ομάδες. Όταν το Συμβούλιο δεν έχει ακόμα αποφασίσει για την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου γιατί ορισμένα κράτη-μέλη αρνούνται τον υπεχρεωτικό διαμοιρασμό των προσφύγων. Κι όταν η προσφυγική πολιτική στηρίζεται σε μια άτυπη συμφωνία με την Τουρκία η οποία δεν στηρίζεται σε καμιά διεθνή συνθήκη που να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων. Πώς μπορούμε να συζητάμε με μια χώρα υπό ένταξη όταν έχει εισβάλει παράνομα στο Αφρίν και όταν αμφισβητεί διεθνείς συμφωνίες, απειλεί κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δημιουργεί τεράστια προβλήματα στο Αιγαίο, την Κύπρο και την Ελλάδα την ίδια; Εμένα όλα αυτά μου είναι λίγο αντιφατικά. Τι έχετε να πείτε; Ευχαριστώ.