Έχουμε πάλι να κάνουμε με παλιές πρακτικές που ελπίζαμε ότι πια έχουν ξεπεραστει.
Το Νομοσχέδιο περιλαμβάνει θέαματα παντελώς άσχετα μεταξύ τους, χωρίς ουσιαστική συνοχή.
Κατατίθεται μάλιστα με τη διαδικασία του επείγοντος ώστε να υπάρξει όσο το δυνατό λιγότερη κοινωνική διαβούλευση.
Ήδη ο τίτλος του σχεδίου νόμου περιγράφει το χάος των διατάξεων που το συναρθρώνουν «Επείγουσες ρυθμίσεις των Υπουργείων Εσωτερικών, Παιδείας & Θρησκευμάτων, Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων, Πολιτισμού & Αθλητισμού, Δικαιοσύνης, Ψηφιακής Διακυβέρνησης και Τουρισμού».
Σαν έτοιμη από καιρό η κυβέρνηση καταθέτει δύο πολυνομοσχέδια, που αντανακλούν, αλίμονο, με πεντακάθαρο τρόπο, την άποψη που έχει για τη λειτουργία της Δημοκρατίας και τη λειτουργία του κράτους.
Το είπα και στην Επιτροπή,
Αξίζουν Συγχαρητήρια στο στενό επιτελείο του κ. Πρωθυπουργού και όχι στην κυβέρνηση φυσικά, γιατί είμαι βέβαιη ότι κανείς υπουργός δεν έχει συνεισφέρει σ΄ αυτά τα δύο νομοσχέδια.
Εκτός εάν ανήκει σ΄ αυτό το στενό επιτελείο που ανέφερα.
Και τους συγχαίρω γιατί, έντεχνα, επί τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση, αλλά και προεκλογικά, προετοίμασαν το έδαφος στην κοινή γνώμη, για την επέλαση που επιχειρούν, ντύνοντας τις απόψεις τους με εκφράσεις όπως “κυβερνησιμότητα”, “αποτελεσματικότητα”, “απλούστευση διαδικασιών”, “εξυπηρέτηση του πολίτη” κλπ, κλπ.
Και έρχονται τώρα, μ΄ αυτά τα δύο πολυνομοσχέδια, στον απόηχο της εκλογικής τους επικράτησης, και σε περιβάλλον επείγοντος, ενόψει καλοκαιρινών διακοπών και έναρξης της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου, χωρίς καμία αναστολή ούτε ωραιοποίηση πλέον, να εφαρμόσουν όσα έκρυβαν πίσω από τις ωραίες λέξεις.
Με το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος, ουσιαστικά εγκαθιδρύεται μια παράλληλη Δημόσια Διοίκηση μετακλητών και ημετέρων, υπό τον απόλυτο έλεγχο του πρωθυπουργού και μόνο. Ουσιαστικά, ακυρώνεται οποιαδήποτε βελτίωση σε θεσμικό επίπεδο θα μπορούσε να επισυμβεί στην Δημόσια Διοίκηση.
Θέλουν να το παρουσιάσουν σαν βήμα προς τα εμπρός αλλά είναι στην πραγματικότητα πολλά βήματα προς τα πίσω. Η προσπάθεια επιβολής της κυβερνητικής πολειοψηφίας στους θεσμούς διοίκησης, η απόδοση περιουσιακών στγοιχείων και δικαιωμάτων του Δημοσίου προς ιδιώτες και μάλιστα ανέλεγκτα, η δημιουργία ταγμάτων ημετέρων στον κορμό της Δημόσιας Διοίκησης κ.ο.κ.
Και όλα αυτά γίνονται στο όνομα της αποτελεσματικότητας, αδιαφορώντας αν με τον τρόπο αυτό, υποβαθμίζεται και απαξιώνεται ακόμη περισσότερο το Δημόσιο, ως συνολικός ζων οργανισμός, με απρόβλεπτες αρνητικές συνέπειες.
Έμμεσα, αλλά σχεδόν ξεκάθαρα, το «επιτελικό κράτος» προβάλλει την πολιτική στόχευση της Ν.Δ. , όπως και το παρόν «δίδυμό» του νομοσχέδιο.
Ο ιδιωτικός τομέας, είναι αυτός που πρέπει να δραστηριοποιηθεί και να αναλάβει ένα πολύ μεγάλο μέρος των Δημοσίων υπηρεσιών (με το αζημίωτο φυσικά), ενώ οι πολίτες θα συνεχίζουν να πληρώνουν τους ίδιους και υψηλότερους φόρους, για υπηρεσίες που θα πρέπει να ξαναπληρώνουν στον ιδιωτικό τομέα.
Ταυτόχρονα, ιδιώτες θα επωφελούνται από τη μεταβίβαση δημόσιας ύλης και δικαιωμάτων και προς το σκοπό αυτό μεθοδεύετεαι η χωρίς θεσμικό έλεγχο δυνατότητα μεταβίβασης των δικαιωμάτων αυτών.
Είναι αλήθεια ότι η ΝΔ δεν έκρυψε ποτέ την άποψη και τις προθέσεις της, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.
Έκρυψε , όμως, επιμελώς και το μέγεθος και την ένταση και τη μεθοδολογία εφαρμογής της.
Και ακόμα και σήμερα, γνωρίζοντας πολύ καλά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί και τα δσυμενή αποτελέσματα που θα έχει για τους πολίτες η εφαρμογή αυτής της πολιτικής, την κρύβει κάτω από την ταμπέλα του «επιτελικού κράτους».
Απαραίτητο συμπλήρωμα στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι το σχέδιο νόμου που συζητάμε σήμερα. Υπηρετεί καταφανώς την ίδια στόχευση.
Εδώ, η αλήθεια κρύβεται κάτω από τον ευγενή τίτλο «Ρυθμίσεις του Υπουργείου Εσωτερικών, διατάξεις για την ψηφιακή διακυβέρνηση και άλλα επείγοντα ζητήματα».
Διότι ναι μεν στήσαμε το δικό μας παράλληλο κράτος, αλλά υπάρχουν κι οι έρμοι δημοκρατικοί θεσμοί.
Όπως οι εκλογές πχ., που παράγουν αποτελέσματα, τα οποία υποθετικά πρέπει να σεβόμαστε.
Αλλά για τη Ν.Δ. ούτε αυτό είναι εμπόδιο. Αν οι θεσμοί δεν μας εξυπηρετούν, τόσο χειρότερο για τους θεσμούς.
Η κυβέρνηση θέτει ζήτημα κυβερνησιμότητας των ΟΤΑ μετά τις τελευταίες εκλογές, οι οποίες έλαβαν χώρα με απλή αναλογική (ν.4555/2018).
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, ειδικά στις περιπτώσεις όπου ο εκλεγμένος από το δεύτερο γύρο Δήμαρχος δεν έχει την πλειοψηφία, αυτό συνεπάγεται αδυναμία διοίκησης του δήμου και άρα αυτό πρέπει να αλλάξει με ένα μικρό (επιτρέψτε μου την έκφραση) «πραξικόπημα», κατόπιν εκλογής.
Δηλαδή με το να δίνονται αρμοδιότητες αυτοδίκαια στον Δήμαρχο και την παράταξή του, ανεξάρτητα από ζητήματα πλειοψηφίας και μειοψηφίας μέσα στο Δ.Σ.
Η λέξη «πραξικόπημα» έχει ευτελιστεί από την πολυχρησία της σε σχήματα υπερβολής.
Μολαταύτα όταν ένας νόμος αφαιρεί τις αρμοδιότητες από εκλεγμένες πλειοψηφίες και τις αποδίδει σε μειοψηφίες εντός ενός οργάνου, πως αλλιώς μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε, εκτός από μικρό «πραξικόπημα» ;
Από το άρθρο 1 έως και το 15, απλά καταργούνται τα αποτελέσματα των πρόσφατων αυτοδιοικητικών εκλογών και ακυρώνεται, με άρθρα νόμου, η εκφρασμένη βούληση των πολιτών.
Πρωτάκουστο μεν αλλά υλοποιείται με αυτό το νομοσχέδιο.
Παραγγέλλει ο νόμος πλειοψηφίες ερήμην των απoτελεσμάτων (άρθρο1) και έχουμε εδώ, μια πρωτοφανή αντιδημοκρατική πρόβλεψη, πως μια σύμπραξη δημοτικών παρατάξεων δεν είναι δυνατό να ανακληθεί.
Αφαιρεί ο νόμος αρμοδιότητες εκλεγμένων (άρθρα 2-3 οικονομική επιτροπή).
Μεταβάλλει ο νόμος αρμοδιότητες εκλεγμένων οργάνων (άρθρο 5 παρ. 9δ-7ε κοινοτικά συμβούλια, πριν είχαν αποφασιστική αρμοδιότητα και τώρα συμβουλευτική).
Και τέλος ο νόμος ορίζει ένα νέο κανόνα του τι σημαίνει πλειοψηφία.
Όλα αυτά μόλις δύο μήνες μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Το λέω όσο πιο ευγενικά μπορώ, η Ν.Δ. λέει στους πολίτες:
Αδιαφορώ, δεν υπολογίζω καν, ποιους και γιατί ψηφίσατε, απονομιμοποιώ τα αποτελέσματα των εκλογών με άρθρα νόμου.
Το ερώτημα είναι, υπάρχουν λύσεις ;
Η απάντηση είναι ΝΑΙ.
Έχουμε πολλά παραδείγματα και θα σας αναφέρω ένα.
Άντα Κολάου, Δήμαρχος Βαρκελώνης.
Είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη δήμαρχος μέσα σ΄ ένα σύστημα απλής αναλογικής όπου οι νεοεκλεγμένοι Δημοτικοί Σύμβουλοι είναι αυτοί που εκλέγουν τον Δήμαρχο.
Ίδια αντίληψη όμως , δυστυχώς, διατρέχει και το υπόλοιπο νομοσχέδιο.
Η αντίληψη δηλαδή ότι αδιαφορούμε και για τη διάκριση των εξουσιών, αλλά και για τον έλεγχο της Διοίκησης.
Με τεχνάσματα απελευθερώνετε τη μεταβίβαση δικαιωμάτων του Δημοσίου από τον προσυμβατικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου (όπως λ.χ. άρθρο 56 – ΗΔΙΚΑ - & άρθρο 58).
Αγνοείτε επιδεικτικά ακόμα και τη συνήθη διαδικασία όταν νομιμοποιείτε συλλήβδην όλες τις εκκρεμείς πληρωμές των Δημοσίων Νοσοκομείων, υποκαθιστώντας ακόμα και τη Δικαιοσύνη (άρθρα 78 & 79).
Περιφρονείτε τα ασυμβίβαστα τα οποία (άκουσον – άκουσον), παύουν να είναι κώλυμα, εάν το αποφασίσουν τα 4/5 της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας (άρθρο 101).
Θα αναφερθώ λεπτομερώς κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και σε άλλα σημεία, αλλά είναι αρκετά όσα ανέφερα νομίζω, για να δείξουν τις πραγματικές προθέσεις της νέας κυβέρνησης.
Αυταρχισμός, ενός ανδρός αρχή, κατ΄ επίφαση και υποκριτική λειτουργία των Δημοκρατικών θεσμών και σταδιακή ιδιωτικοποίηση του κράτους.
Είναι τόσο καταφανές το αναγκαίο συμπέρασμά μας, που δεν διεκδικεί καμία πρωτοτυπία : το νέο πρωθυπουργο-κεντρικό σχήμα αποπνέει τόση ανασφάλεια ! Δεν έχει εμπιστοσύνη στην ίδια την Κυβέρνηση και αποπνέιει ανασφάλεια απέναντι στην ίδια την Κοινοβουλευτική του ομάδα, στο ίδιο το κυβερνητικό κόμμα.
Κλείνοντας θέλω να σταθώ σε δύο σημεία:
Το πρώτο είναι η μεθόδευση που ακολουθείται στο Ελληνικό.
Στις προγραμματικές είχα αναφερθεί στην διαχρονικά διακριτική (για να μην πω κάτι πιο βαρύ) αντιμετώπιση του ομίλου Λάτση από όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις.
Είχα αναφέρει ότι ακολουθείτε σχεδόν πανομοιότυπη μεθοδολογία με το Mall.
Ο αντίστοιχος συνάδελφός σας τότε κ. Αρμόδιε υπουργέ, είχε θεωρήσει ενιαίο οικόπεδο τα δύο ανεξάρτητα οικόπεδα που χωρίζονταν από δρόμο κιόλας, για να χτίσει τα τετραγωνικά που ήθελε ο «επενδυτής» μιας και δεν του έφτανε ούτε ο κατά παρέκκλιση συντελεστής.
Σήμερα εσείς τον αντιγράφετε, με το εφεύρημα της έγκρισης τμήματος εντός ζώνης, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό κ. Συνάδελφοι – αλλοίωση σταδιακά του αρχικού σχεδίου – και το κάνετε αυτό για να ξεπεραστούν ακόμα και τα ελάχιστα προσχηματικά εμπόδια που έβαζε ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ ώστε ο «επενδυτής» να κάνει ό,τι θέλει και όπως θέλει. Και το τελικό σχέδιο δεν θα έχει καμία σχέση με το αρχικό.
Επιβεβαιώσατε την προχθεσινή μου ομιλία στην ολομέλεια πλήρως.
Το δεύτερο με το οποίο κλείνω κιόλας, είναι το θέμα του Ασύλου.
Αρνούμαι φυσικά να μπω σε δικονομικές διγνωμίες, γιατί δεν έχουν καμία θέση σ΄ αυτό το θέμα.
Θέλω απλά να επισημάνω (για να μην πω καταγγείλω) την άρνηση συμμόρφωσης με τον υπάρχοντα νόμο, τόσο των αρχών ασφαλείας, όσο - και κυρίως σ΄ αυτούς απευθύνομαι - των πρυτανικών αρχών, οι οποίες αν είχαν εκτελέσει τα καθήκοντά τους, όπως προβλέπει και επιτάσσει ο υπάρχων νόμος, θα είχαν αποτρέψει όλα αυτά τα ακραία φαινόμενα, που δίνουν λαβή γι αυτή την απαράδεκτη ρύθμιση της Ν.Δ.
Και επειδή είδα κάποιους πρυτάνεις να υπεραμύνονται της προτεινόμενης ρύθμισης, θα ήθελα (με όλο τον σεβασμό σ΄ αυτό που εκπροσωπούν) να τους επισημάνω ότι είναι η πρώτη φορά από ιδρύσεως των Πανεπιστημίων, στο ελληνικό κράτος, που αυτοί που θα έπρεπε να είναι ακραιφνείς υπερασπιστές του, δέχονται να καταργηθεί στην ουσία το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων.
Τώρα όσον αφορά στο Άσυλο. Επισημαίνω στην Υπουργό Παιδείας, ότι ο Δημόσιος χώρος τον οποίο επικαλείται, υπόκειται σε πάμπολλους περιορισμούς όσον αφορά στην ελευθερία της έκφρασης με όλες της τις εκφάνσεις και μάλιστα κατά πως ορίζει η εκάστοτε εξουσία.
Να σας θυμίσω ότι στο παρελθόν έχουμε ζήσει ακραίες καταστάσεις όπως πχ του τι σημαίνει δημόσια αιδώς και τι είναι αυτό που την προσβάλλει.
Και για να πάω αρκετά πίσω, οι παλαιότεροι θα θυμούνται ακόμα και το νόμο περί τεντυμποϊσμού.
Θεωρώ υποχρέωσή μου λοιπόν να δηλώσω δημοσίως ότι αυτή η δυνατότητα που δίνεται εντός του Πανεπιστημιακού ασύλου, να εκφράζονται ακριβώς αυτές οι ακραίες και εκτός κανονιστικού κοινωνικού πλαισίου, ιδέες και πιστεύω, η δυνατότητα του κάθε πολίτη – και όχι μόνο των φοιτητών και των καθηγητών κυρία Υπουργέ – να μπορεί εντός του Πανεπιστημιακού ασύλου να προβληματίζεται, να ερευνά και ακόμα και να προκαλεί το κοινωνικό κατεστημένο, είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, αλλά κυρίως είναι το ελάχιστο οξυγόνο της σε μια εποχή μάλιστα που η Δημοκρατία και οι Δημοκρατικοί Θεσμοί βρίσκονται στην «εντατική».
Χρησιμοποιείτε μεθοδικά την κατασυκοφάντηση των δημοσίων Πανεπιστημίων, με στόχο - μεταξύ άλλων - την εφαρμογή της αντιδραστικής σας ιδεοληψίας για κατάργηση του ασύλου.
Μα σοβαρά, Το πανεπιστημιακό άσυλο σας εμποδίζει για την πάταξη του παρα-εμπορίου;
Το πανεπιστημιακό άσυλο σας εμποδίζει για την πάταξη της διακίνησης των ναρκωτικών; ΄Εχετε καθαρίσει όλες τις «πιάτσες» και σας μένουν αυτές των πανεπιστημίων; Εκεί συντηρείται η περίφημη «ανομία» ;
Θα αναμένουμε τις τυχόν μελλοντικές πρωτοβουλίες σας και για τα πραγματικά προβλήματα της ανώτατης παιδείας : την υποχρηματοδότηση, το έλλειμμα κτιριακών και άλλων υποδομών , την αναγκαία εκμετάλλευση των δυνατοτήτων για αναβάθμιση της έρευνας κλπ. Κλπ.
Εμείς ως ΜέΡΑ25 έχουμε πρόταση, κατατέθηκε από τον επικεφαλής στις προγραμματικές και θα την επαναλάβω στην κατ΄ άρθρο συζήτηση, όπου θα αναφερθώ αναλυτικά σ΄ όλα τα άρθρα, είναι προφανές ότι δεν ψηφίζουμε επί της αρχής.
Ας επανέλθουμε όμως στην επισκόπηση των άρθρων του νομοσχεδίου :
Στο άρθρο 1 δεν εννοείτε στην ουσία συμπράξεις, που θα ήταν θεμιτό, αλλά ενοποιήσεις με απορρόφηση παρατάξεων. Μέσω πλαστών πλειοψηφιών ανενδοίαστα προτείνετε στις άλλες – όσες αναγκαίες – παρατάξεις την εξαφάνισή τους. Περιφρονείτε το γεγονός ότι οι παρατάξεις αυτές είναι αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας. Αν αυτό δεν είναι πρωτοφανής προσβολή και ασύστολη αλλοίωση εκλογικού αποτελέσματος, τότε τι είναι ; Δεν περιφρονείτε απλώς την ψήφο των πολιτών, την ακυρώνετε στην ουσία της.
Οι εκλογές διενεργήθηκαν και οι εκλογείς εκφράσθηκαν με βάση τη διάκριση μεταξύ των υποψηφίων παρατάξεων. Με την προτεινόμενη ρύθμιση επιχειρείται η αλλοίωση της εκπεφρασμένης λαϊκής βούλησης, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, με την προώθηση ενοποίησης (και όχι απλώς σύμπραξης) παρατάξεων και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι η μία είναι αυτή του δημάρχου ή περιφερειάρχη, αφού η προβλεπόμενη “σύμπραξη” δεν είναι δυνατή μεταξύ των λοιπών παρατάξεων. Δηλ. επανεισάγονται άνευ άλλων όρων οι παρασκηνιακές ή υπόγειες συναλλαγές και μάλιστα για την μερική ακύρωση της εκλογικής έκφρασης των πολιτών.
Συνεχίζετε, στο άρθρο 2, μεταφέροντας ουσιαστικές και κανονιστικές αρμοδιότητες του Δημοτικού Συμβουλίου στην Οικονομική Επιτροπή, ως ένα υπερ-όργανο, του οποίου η συγκρότηση διεκδικεί παράσημα: Πάση θυσία πλειοψηφία του Δημάρχου και μάλιστα χωρίς άλλη νομιμοποίηση.
Και ολοκληρώνεται το αντιδημοκρατικό σχέδιο με την ακύρωση της διάρκειας της θητείας των αντιδημάρχων αλλά και των εκλεγμένων (!!!) αντιπεριφερειαρχών, στο άρθρο 5.
Τέλος, περιφρονείτε και τα εκλεγμένα τοπικά συμβούλια, που, ενώ ψηφίστηκαν ως φορείς αποφασιστικών αρμοδιοτήτων, τα μετατρέπετε σε απλούς κομπάρσους – εισηγητές, ακυρώνοντας εν πολλοίς την εκλογική διαδικασία και την ίδια τη συμμετοχή των πολιτών.
Στα άρθρα 8-12 αποδίδονται στην εκτελεστική επιτροπή και την οικονομική επιτροπή δικαιοδοσίες που αποψιλώνουν το πεδίο δράσης και απόφασης των δημοτικών συμβουλίων, ενώ προφανώς αυτές υστερούν εντελώς έναντι αυτού στο επίπεδο της δημοκρατικής τους νομιμοποίησης.
Το σύνολο των παρεμβάσεών σας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ολοκληρώνεται στο άρθρο 12, με την εφεύρεση νέους είδους πλειοψηφίας που φαίνεται να θέλει να ακυρώνει και να αποτρέπει κάθε πιθανότητα διαλόγου και σύνθεσης μεταξύ των προτάσεων.
Βρήκατε, δυστυχώς πρόσφορο έδαφος, χάρη στην προχειρότητα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θέσπισε το νόμο για την απλή αναλογική στην Τ.Α. (Θα παραμείνει για μας το ερώτημα αν οι ατέλειες του πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν απλώς προϊόν ανικανότητας...)
Εσείς, πλέον, εκμεταλλευόμενοι κατά το χειρότερο τρόπο τις ατέλειες αυτές, ακυρώνετε ανενδοίαστα και στο σύνολό του ένα πλαίσιο που θα μπορούσε να δώσει φωνή σε όλους τους πολίτες.
Αυτή η κατάφωρη παραβίαση της λαϊκής βούλησης, η ακύρωση στην πράξη των δημοκρατικών θεσμών δεν αφήνει περιθώρια για βελτιωτικές προτάσεις. Η νομοθετική σας πρακτική μας οδηγεί μόνο σε αδιέξοδο αγανάκτησης.
Στα άρθρα 20-55 (Υπ. Προεδρίας) δημιουργούνται εν σειρά θέσεις Προϊσταμένων και Γενικών Διευθυντών, με πρόβλεψη οργανωτικών σχημάτων ισχνής βάσης χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τη δημιουργία λειτουργικών δομών, σύμφωνα με όσα στοιχειωδώς επιτάσσει η διοικητική επιστήμη.Η πρόθεση που καταφανώς προέχει είναι η δημιουργία “θέσεων ευθύνης” ακόμα και χωρίς λειτουργική χρησιμότητα, δηλ. απλώς η τακτοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών.
Στ άρθρο 20 παρ. 5 λειτουργείτε και αντισυνταγματικά αφού θέλετε να ορίσετε ότι ο Οργανισμός και οι αρμοδιότητες της Ειδικής Υπηρεσίας Διαχείρισης και Εφαρμογών Τομέα Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών, που – προφανώς – δεν αποτελεί «ειδικότερο θέμα ή θέμα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό» θα καθορίζεται με απλή ΚΥΑ (και όχι τουλάχιστον με ΠΔ, όπως επιβάλλεται).
Δεν είναι δυστυχώς δυνατό, από άποψη χρόνου, να αναφερθούμε σε κάθε άρθρο ξεχωριστά.
Στα ακόλουθα άρθρα (56-60) είναι προφανής ο υποκρυπτόμενος αληθής σκοπός : η είσοδος με κάθε τρόπο ιδιωτών στην κατακερματιζόμενη δημόσια ύλη. Στο 56 η ΗΔΙΚΑ μπορεί να μεταβιβάζει σε ιδιώτες, οι οποίοι – πλέον – δεν θα υπόκεινται στον προσυμβατικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου - Το ίδιο και με το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης [ΕΚΤ] και με το Ελληνικό Κέντρο Διαστήματος [ΕΛΚΕΔ].
Εντέλει φαίνεται ότι το Υπ. Ψηφιακής Διακυβέρνησης προορίζεται να αναλάβει πρωτεύοντα ρόλο στις σχεδιαζόμενες “μπίζνες”.
Στο άρθρο 78 νομιμοποιείτε συλλήβδην όλες τις εκκρεμείς πληρωμές προμηθειών των Δημόσιων Νοσοκομείων, ακόμη και αυτές που είναι εκκρεμείς ενώπιον της Δικαιοσύνης (!!), με μόνο παραστατικό το Τιμολόγιο, παρακάμπτοντας όλες τις λοιπές διαδικασίες και αμφισβητήσεις. Αναρωτάται κάθε καλοπροαίρετος τι σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι ρυθμίσεις – εκτός από το άμεσο συμφέρον (και μάλιστα ανέλεγκτο) των προμηθευτών ;
Στα άρθρα 80 – 81 προβλέπεται τη δυνατότητα καταβολής του Rebate και του Clowback σε 120 δόσεις (!) Θα θέλαμε να ακούσουμε την αιτιολογία… Για ποιο λόγο ; Η προσπάθειά μας να διαφωτισθούμε από την Αιτιολογική Έκθεση απέβη άκαρπη.
Στα άρθρα 91-92 δημιουργείται ένας μη λειτουργικός μηχανισμός και τούτο μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα. Προσθέτως, η συμμετοχή στο προβλεπόμενο όργανο και μάλιστα με εξουσιοδότηση για λήψη αποφάσεων και σε συναφούς αντικειμένου ιδιωτικές εταιρείες ή ΜΚΟ, εθελοντικές οργανώσεις κλπ. Μόνο απορίες γεννά ο πιθανός ρόλος όλων αυτών στη λήψη αποφάσεων.
Συμπερασματικά, είναι προφανές ότι οι προτείνοντες υπουργοί καθώς και το κλιμάκιο που συνέταξε το παρόν ν/σ όχι μόνο δεν αποσκοπούν αλλά αντίθετα αδιαφορούν παντελώς όσον αφορά την πρόσληψη οιασδήποτε σχετικής συναίνεσης.
Κατ’ εξαίρεση και μόνο, συγκεκριμένα άρθρα, που μεμονωμένα μπορεί να κριθεί ότι βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση, προφανώς και θα τα υπερψηφίσουμε, όπως τα άρθρα 72 & 74.
Το βίντεο της ομιλίας εδώ
