Η βουλευτής του ΜέΡΑ25 μιλάει στο SPEAKNEWS για τον πόλεμο στην Ουκρανία και τα νέα διεθνή δεδομένα που αυτός επιφέρει, και κριτικάρει τα πεπραγμένα της ελληνικής κυβέρνησης όχι μόνο σε ότι αφορά τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά και στο πεδίο της οικονομίας με το κύμα ακρίβειας που σαρώνει τη χώρα, και σχολιάζει τις προβλέψεις για πρόωρες εκλογές και για νέα μνημόνια.
Υπάρχει πιθανότητα η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία να λήξει άμεσα, με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες (τηρουμένων των αναλογιών και του σημείου όπου βρισκόμαστε), ή πιστεύετε ότι όντως αυτές τις μέρες αλλάζει ο κόσμος όπως τον ξέραμε;
Για όσους παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν προδιαγεγραμμένος εδώ και πολλούς μήνες. Τα μόνα κενά ήταν ο ακριβής χρόνος και ο ακριβής τρόπος. Η αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον έφερε και την αναμενόμενη αλλαγή στη διεθνή επεμβατική πρακτική των ΗΠΑ. Κάποτε μάλλον θεωρούσαμε αδιανόητη μία πολεμική σύρραξη, μία στρατιωτική εισβολή μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Αφού περάσαμε την εγκληματική επέμβαση της Δύσης στη Γιουγκοσλαβία, τώρα ζούμε την πραγματικότητα μιας ρωσικής εισβολής. Νομίζω ότι ο καιρός που οι μάχες και η καθαρή στρατιωτική σύγκρουση κρατούσαν πολύ χρόνο, σε τέτοιες περιπτώσεις, έχει μάλλον περάσει. Η σύρραξη απλώς θα υπάρχει μέχρι να καθορίσει τις θέσεις έναρξης της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Αυτό που είναι, όμως, βέβαιο, είναι ότι τα πράγματι αλλάζουν πια, ριζικά. Φαίνεται ότι μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο ψυχρού πολέμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Θα υπάρξει αλλαγή συσχετισμών, και παραμένει ερώτημα πια θα είναι η στάση της τρίτης δύναμης, της Κίνας, που μπορεί ασφαλώς να είναι και καθοριστική, όπως και ποιος θα είναι ο ρόλος των περιφερειακών δυνάμεων. Κάτι που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο είναι η υποβάθμιση του ρόλου της Ευρώπης, που χρησιμοποιείται απλώς σαν ένα εργαλείο στην κλιμάκωση της αντίθεσης. Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε σε φάση δραστικών ανακατατάξεων. Πολλά πράγματα θα είναι αύριο διαφορετικά. Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτό που πρέπει να παραμένει αδιαπραγμάτευτο είναι η προσήλωσή μας στην Ειρήνη. Για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι λαοί γίνονται δραματικά θύματα, γίνονται βορά σε μια αδυσώπητη διαμάχη ξένων συμφερόντων.
Πως κρίνετε την αποστολή στρατιωτικού υλικού της Ελλάδας προς την Ουκρανία;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μεγάλο λάθος, το οποίο υπάρχει κίνδυνος να έχει και αρνητικές συνέπειες για μάς, χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο. Εκτός από αυτό, αποτελεί και μια ανατροπή στη διεθνή παρουσία της Ελλάδας, που παραδοσιακά είχε όλα τα τελευταία χρόνια παρουσία φιλειρηνικής χώρας. Η Ελλάδα που κέρδιζε παγκόσμια εκτίμηση και αναγνώριση, με πρωτοβουλίες μεσολάβησης για επίτευξη συμφωνιών μεταξύ εμπλεκομένων, όπως τον καιρό του Ανδρέα Παπανδρέου, κατάντησε να γίνεται μέρος του πολέμου, σαν απλός ακόλουθος, σαν περιττός ουραγός, και μάλιστα χωρίς να της το ζητήσει κανείς! Και αυτό, με βάση μια παιδαριώδη λογική, που μόνο αποτυχίες μπορεί να φέρει, λογική που ο Κυριάκος Μητσοτάκης την υπηρετεί πιο ακραία από όλους τους προκατόχους του. Είναι η λογική ότι δήθεν μπορεί να εξυπηρετούνται καλύτερα τα εθνικά μας συμφέροντα αν παίζουμε το ρόλο του πάντα δεδομένου και απολύτως πρόθυμου υποτελούς κράτους, ακόμα και με υπερβάλλοντα, ανόητο και αχρείαστο ζήλο, όπως τώρα. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η επιδίωξη του Έλληνα Πρωθυπουργού για συνάντηση με τον Ερντογάν, μέσα σε αυτή τη συγκυρία, παρά τις εντάσεις των τελευταίων χρόνων. Ο διεθνής και ο τουρκικός Τύπος γράφουν ότι αυτή, όπως και η πρόσφατη αντίστοιχη επίσκεψη του Προέδρου του Ισραήλ, υπαγορεύθηκαν από τις ΗΠΑ, στο πλαίσιο αναδιάταξης του διεθνούς ενεργειακού σκηνικού.
Οι πολίτες αντιμετωπίζουν ένα κύμα ακρίβειας, που μετά τις πρόσφατες εξελίξεις αναμένεται να ενταθεί ακόμη περισσότερο. Πως κρίνετε τις κινήσεις τις κυβέρνησης της ΝΔ στο πεδίο της οικονομίας;
Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω την ερώτηση, εκτός αν υπάρχει κάτι που μου διαφεύγει. Δεν έχουμε δει καμία απολύτως κίνηση της Κυβέρνησης για να αντιμετωπισθεί η ακρίβεια. Οπότε, μάλλον, εννοείτε πως θα πρέπει να κρίνουμε την απραξία της Κυβέρνησης σε αυτόν τον τομέα. Το κύμα της ακρίβειας κλιμακώνεται εδώ και 3-4 μήνες τουλάχιστον, και πλήττει τη δυνατότητα επιβίωσης όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων. Η κυβερνητική απάντηση είναι η αδιαφορία. Όπως συνηθίζει, αρκείται στην επικοινωνιακή διαχείριση του ζητήματος, με υπουργικές δηλώσεις που εμπαίζουν και προκαλούν την κοινωνία. Και, μόλις προχθές ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης ότι “σε λίγο καιρό” θα λάβει ορισμένα μέτρα, τα οποία ξεκαθάρισε, για να μην δημιουργούνται και πολλές ελπίδες, ότι θα καλύπτουν ένα μέρος μόνο των απωλειών. Δεν περιμένουμε πολλά, ούτως ή άλλως από μία Κυβέρνηση που διακηρύσσει με κάθε τρόπο ότι θεωρεί προτεραιότητά της τις σχέσεις της με τους περίφημους “επενδυτές”, δηλ. τη διαπλοκή με την ελληνική παρασιτική ολιγαρχία. Μία κυβέρνηση που δεν έχει κάνει ούτε τα βασικά, όπως π.χ. με τα καρτέλ, όπως στην ενέργεια και τα σουπερμάρκετ, που κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα και απομυζούν τα οικογενειακά εισοδήματα. Μία κυβέρνηση που κερδοσκοπεί και η ίδια, σαν παλιός φοροεισπράκτορας του μεσαίωνα ή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και δεν μειώνει το ΦΠΑ ούτε στα τρόφιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης ούτε στα καύσιμα, για να αυξάνει τα έσοδα, κρατώντας τα ίδια ποσοστά για τιμές που έχουν αυξηθεί ακόμα και κατά 30%. Ένας υπουργός που δηλώνει ότι αν μειώσει το ΦΠΑ στο ψωμί θα χάσει το κράτος 140 εκατομμύρια το χρόνο. Δηλ. αυτό μετρά στην πλάστιγγα περισσότερο από το να μπορέσουν να επιβιώσουν οι φτωχές οικογένειες, ακόμα και για τα βασικά αγαθά! Εδώ, φτάσαμε να ανακοινώνει ο Πρωθυπουργός ότι θα κάνει πρόταση στην Ευρώπη, με δική του πρωτοβουλία, για να τεθεί πλαφόν στον τομέα της ενέργειας και στο φυσικό αέριο, ενώ αυτό είχε ήδη ανακοινωθεί από την ίδια την Κομισιόν. Μιλάμε για επικοινωνιακά κόλπα που υποτιμούν τη νοημοσύνη όλων και εμπαίζουν με χυδαίο τρόπο την κοινή γνώμη. Το ΜέΡΑ 25 έχει συγκεκριμένες προτάσεις για τα άμεσα αναγκαία μέτρα: Να καταργηθεί εδώ και τώρα το αίσχος του Χρηματιστηρίου της Ενέργειας, το καρτέλ των τριών ολιγαρχών και της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, που βυσσοδομεί κερδοσκοπώντας σε βάρος των ελληνικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων, εκμεταλλευόμενο την έκρυθμη συγκυρία. Να μειωθεί άμεσα ο ΦΠΑ, με ανώτατο συντελεστή στο 15%. Και να υπάρξει αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή του κατώτατου μισθού και των επιδομάτων, τώρα!
Είναι γνωστή τόσο η προσωπική σας στάση όσο και η στάση του ΜέΡΑ25 απέναντι στα μνημόνια. Πως σχολιάζετε τις προβλέψεις που εκφράζονται το τελευταίο διάστημα ότι οδηγούμαστε αργά ή γρήγορα σε νέο μνημόνιο;
Τα πράγματα είναι, νομίζω, δεδομένα και δεν αλλάζουν ούτε με τα ψέματα ούτε με τις αφελείς προσδοκίες του τύπου “για να δούμε, μήπως κάτι γίνει και την γλιτώσουμε”. Η Ελλάδα θα λάβει συνολικά 19 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης: 6,65 δις το 2021, 6,65 δις το 2022 και 5,7 δις το 2023. Περιμένει. επίσης, και περίπου 2 δις, από μια μικρή αύξηση στα ΕΣΠΑ και τα κονδύλια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Από την άλλη, το Ελληνικό Δημόσιο επωμίζεται ένα νέο χρέος, που συνήθως το αποκρύπτουν. Αναλαμβάνει να αποπληρώσει το 1,37% των 750 δις των δανείων της Κομισιόν, της Ε.Ε., από τις «αγορές», δηλαδή, 10,3 δις. Συμπερασματικά, αν αφαιρέσουμε από τα ποσά του Ταμείου Ανάκαμψης, 22,4 δις, την υποχρέωση αποπληρωμής, 10,3 δις, η πραγματική εισροή θα είναι περίπου 12,12 δις. Αυτό είναι ένα ποσό λίγο πάνω από το 2% του ΑΕΠ. Την ίδια ώρα, θα πρέπει να κλείσει ελλείμματα, των οποίων το ακριβές οριστικό μέγεθος εξαρτάται και από τις τελικές επιπτώσεις της πανδημίας στην πραγματική οικονομία. Οπωσδήποτε όμως, θα έχουμε ένα ποσοστό ελλειμμάτων πολύ πάνω από το 10% του ΑΕΠ. Και όλα αυτά, την ώρα που του δημόσιο χρέος όλα αυτά τα χρόνια διαρκώς αυξάνεται. Πολύ απλά, λοιπόν, αυτή η κατάσταση προδιαγράφει, με βεβαιότητα, ένα νέο μνημόνιο. Το μόνο που μένει να δούμε είναι το αν θα το ονοματίσουν διαφορετικά.
Μπορεί το ταμείο Ανάκαμψης στο οποίο ποντάρει η κυβέρνηση να αποτελέσει τη λύση για την πολυπόθητη ανάπτυξη;
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς που να πιστεύει αυτά τα πράγματα… Ούτε αυτοί που τα λένε δεν τα πιστεύουν. Τα λένε μόνο γιατί η παραπλανητική προπαγάνδα είναι αναγκαίο και αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής τους. Η ανάπτυξη που όλο έρχεται στην Ελλάδα έχει καταντήσει ανέκδοτο, ένα θλιβερό ανέκδοτο. Για την “βοήθεια” του πολυδιαφημισμένου Ταμείου Ανάκαμψης, τα είπαμε και πριν. Σε κάθε περίπτωση, με τα υπάρχοντα δεδομένα, όλοι ξέρουν ότι τα χρήματα του Ταμείου δεν θα έχουν καμία παραγωγική αναπτυξιακή απόδοση για την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία. Απλώς, μέσω του κυκλώματος της διαπλοκής με την πολιτική εξουσία, θα μοιραστούν απευθείας στους γνωστούς κορυφαίους παράγοντες της ελληνικής παρασιτικής ολιγαρχίας, οι οποίοι θα είναι και οι μόνοι που θα ωφεληθούν. Είναι οι ίδιοι που μονίμως, όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και μέσα στην πανδημία, γίνονται πλουσιότεροι, όσο οι Έλληνες γίνονται συνολικά διαρκώς φτωχότεροι.
Συμφωνείτε με όσους πιστεύουν ότι θα έχουμε εκλογές μέσα στο 2022; Είναι έτοιμο το ΜέΡΑ25 για προσφυγή στις κάλπες;
Στην Ελλάδα, η προκήρυξη των εκλογών αποτελεί, από το ίδιο το Σύνταγμα, προνόμιο της εξουσίας του Πρωθυπουργού. Έχει θεσμοθετηθεί δηλ. ένα καθεστώς όπου ο χρόνος διενέργειας των εκλογών δεν εξαρτάται από τις ανάγκες τις χώρας αλλά από τον καιροσκοπισμό του κόμματος που κυβερνά. Είναι μέρος ενός ιδιοτελούς μικροπολιτικού “παιγνίου” και έχει μοναδικό κριτήριο, τη λογική του “για να δούμε, πότε μας συμφέρει περισσότερο να κάνουμε εκλογές”. Γιατί η παραμονή στην εξουσία αποτελεί τον υπέρτατο αυτοσκοπό τους. Τα δεδομένα δείχνουν ότι, πράγματι, η παράταση της θητείας αυτής της Κυβέρνησης ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τον ωφελιμισμό της. Η αδυναμία της στην αντιμετώπιση οιασδήποτε κρίσης, για την οποία έχει πλήρη συνείδηση, δεν της επιτρέπει να διακινδυνεύσει οποιαδήποτε απρόοπτη εξέλιξη. Έχουν πλήρη συναίσθηση ότι η επικοινωνιακή διαχείριση, όπως και το ψέμα, “έχει κοντά πόδια”. Το Κόμμα μας δεν θέλουμε να είναι ένα απλός εκλογικός μηχανισμός. Προσπαθούμε, με όσες δυνάμεις έχουμε, χωρίς ηγεμονισμούς και αλάθητα, να έχουμε ουσιαστική παρουσία απέναντι στα προβλήματα του τόπου και της κοινωνίας. Και είμαστε πάντα έτοιμοι για εκλογές, ακριβώς γιατί δεν εξαντλούμε τη ύπαρξή μας σε αυτές. Πιστεύουμε ότι το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που αρνείται να αποδεχθεί το μέλλον που του προδιαγράφουν, όσοι πιστεύουν ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο από τη μοίρα που έχουν προαποφασίσει για μας, θα βρει τρόπο να εκφραστεί. Πιστεύουμε ότι η ελληνική κοινωνία έχει τη δύναμη να ανατρέψει αυτό το στημένο σε βάρος της παιχνίδι. Και όλα τα μηνύματα δείχνουν ότι υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις παντού στην Ελλάδα, που το καθεστώς τις υποτιμά και θα βρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες, για αυτό, εκπλήξεις.
Ως Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, πως σχολιάζετε την πολιτική της κυβέρνησης για τον αθλητισμό;
Η κατάσταση στον ελληνικό αθλητισμό είναι εδώ και χρόνια προβληματική. Ιδίως μέσα στην πραγματικότητα των μνημονίων, ο αθλητισμός αντιμετωπίζεται σχεδόν σαν πολυτέλεια, καταδικασμένος σε διαρκή υποχρηματοδότηση. Η Ελληνική Πολιτεία υποτιμά την πραγματική κοινωνική του αξία και η σημερινή κυβέρνηση δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάνουμε μία προσπάθεια να αναστρέψουμε αυτήν την κατάσταση. Και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο ο κόσμος του αθλητισμού, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, σαν ένα αποφασισμένο σύνολο, με το όραμά του, με την προσφορά του και με τη διεκδίκησή του. Από αυτήν την Κυβέρνηση, το μόνο που μας επιτρέπει η ίδια να περιμένουμε, είναι επεμβάσεις φτηνής μικροκομματικής ιδιοτέλειας και κινήσεις εξυπηρέτησης “ημετέρων” της.
Έχετε εκφράσει διαχρονικά και έμπρακτα τη στήριξή σας προς την Παλαιστίνη, και σας έχει αποδοθεί τιμής ένεκεν η Παλαιστινιακή υπηκοότητα. Βλέποντας νέες εστίες φωτιάς να ανάβουν στον πλανήτη, πόσο πιθανό είναι να δούμε μια λύση ειρήνης στο μεσανατολικό;
Η διαχρονική ανοχή της διεθνούς κοινότητας απέναντι στο διαρκές έγκλημα του κράτους του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, αποτελεί, στην ουσία, συνενοχή. Η πολιτική των εποικισμών, η βίαιη εκδίωξη των Παλαιστινίων από τις εστίες τους, οι καθημερινοί διωγμοί και η στρατιωτική και παραστρατιωτική δράση εξόντωσης, αποτελούν, επί δεκαετίες, καθημερινή πραγματικότητα. Το Ισραήλ, παραβιάζει συστηματικά το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με θύματα ένα μεγάλο μέρος των πολιτών του και με μεθόδους που θα έπρεπε να αποτελούν οριστικά παρελθόν για την ανθρωπότητα. Και όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε η παραμικρή κύρωση κατά του Ισραήλ, όπως με τόση ευκολία επιβλήθηκαν άμεσα στη Ρωσία του Πούτιν. Η συνέργεια της διεθνούς κοινότητας στα συστηματικά και διαχρονικά εγκλήματα του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων είναι και αυτή εγκληματική. Και αναδεικνύει και την υποκρισία της δήθεν συμπαράστασης προς τον ουκρανικό λαό, που δοκιμάζεται σήμερα. Είναι μια δήθεν συμπαράσταση, που απλώς συμπληρώνει την ιδιοτελή πολιτική της Δύσης. Μόνο η διεθνής κοινωνία των πολιτών μπορεί να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση, και όχι οι κρατικές πολιτικές. Αυτή είναι, τελικά, η μόνη ελπίδα στον σύγχρονο κόσμο.
