Συνέντευξη στο Documento και τον Νίκο Παπαδογιάννη.
-Κυρία Σακοράφα, είναι ο Λευτέρης Αυγενάκης ο χειρότερος υφυπουργός Αθλητισμού που είχαμε ποτέ;
Θα αποφύγω τους χαρακτηρισμούς. Είναι ο υφυπουργός που έκανε τάχα τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις, περίπου 350 άρθρα, χωρίς επί της ουσίας να βελτιώσει τον αθλητισμό. Ανακατεύει τη σούπα χωρίς να βγάζει πουθενά. Νομοθετεί κατά περίσταση και νομίζει ότι κάνει κάτι σπουδαίο. Ουδέποτε έχει επαφή με τους καθ’ ύλην αρμόδιους, όπως οι αθλητικές Ομοσπονδίες. Η τελευταία διετία υπήρξε τραγική. Εμείς, στον ΣΕΓΑΣ, ήμασταν πρώτοι σε επιτυχίες μέσα στο έτος, αλλά η επιχορήγησή μας μειώθηκε κατά 500 χιλιάδες. Πώς να εμπιστευτεί κανείς ένα σύστημα που λειτουργεί χωρίς διαφάνεια;
-Πιστεύετε ότι σας έχει σημαδέψει το υφυπουργείο για πολιτικούς λόγους; Υπάρχει σχέδιο για κομματική άλωση των Ομοσπονδιών.
Νιώθω ότι πληρώνω την κόντρα που υπήρχε με την προηγούμενη διοίκηση του ΣΕΓΑΣ. Έγιναν τραγελαφικά πράγματα στις τελευταίες εκλογές. Νομοθετήθηκε όριο ηλικίας τα 70 έτη, όταν στη Βουλή, επιτρέπεται να υπηρετεί κανείς μέχρι 100 χρονών! Είναι αντισυνταγματικό, αλλά κανένας δεν το κυνήγησε. Ακολούθησαν τα προβλήματα με τη χρηματοδότηση, το θέμα με την εκπροσώπηση των προπονητών και τόσα άλλα. Εγώ είμαι υποχρεωμένη να κάνω κάποια πράγματα και να είμαι εντάξει απέναντι στα σωματεία, και στα παιδιά μου, τους αθλητές. Και θα το καταφέρω. Ποσώς με ενδιαφέρει τι έχει στο μυαλό του ο υφυπουργός.
-Ο ίδιος καυχιέται ότι είναι ο μακροβιότερος όλων στο συγκεκριμένο πόστο.
Και θα συνεχίσει, αφού δηλώνει ότι τον ενδιαφέρει να παραμείνει στο υφυπουργείο Αθλητισμού. Θα είναι όμως κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία; Ελπίζω ότι αυτή τη φορά ο ελληνικός λαός θα ζυγίσει τα δεδομένα με κριτήριο το δικό του συμφέρον και όχι συναισθηματικά ή στείρα κομματικά. Ότι θα επιλέξει αυτόν που θα του λύσει τα προβλήματα.
-Γιατί να ψηφίσει Μέρα 25 ο αριστερός πολίτης και όχι τον ΣυΡιζΑ, που προσφέρει απτή κυβερνητική πρόταση;
Το θέμα δεν είναι μόνο να πέσει η κυβέρνηση, αλλά και να μη μας ξαναρίξει στα Τάρταρα όποιος αναλάβει. Τον γευτήκαμε τον ΣυΡιζΑ, όταν η απόλυτη απογοήτευση για όσους τον πιστέψαμε. Άλλαξε την πολιτική του από τη μία στιγμή στην άλλη. Λέει ότι αλλιώς τα περίμενε και αλλιώς τα βρήκε. Όταν όμως διεκδικείς την εξουσία, οφείλεις να ξέρεις τι θα βρεις. Τότε, σας θυμίζω, ήμουν στον ΣυΡιζΑ. Το πρόγραμμά μας ήταν κοστολογημένο. Ας μη πάω και στο «Όχι» που έγινε «Ναι» σε 30 δευτερόλεπτα.
-Πού ακριβώς την πήρε τη λάθος στροφή ο ΣυΡιζΑ;
Δεν δέχομαι την υποταγή στην τρόικα. Είχε τη στήριξη από το 60% του ελληνικού λαού. Πουθενά στον Κόσμο δεν έχει ξαναγίνει αυτό, να δώσει τέτοια ισχυρή εντολή ένας λαός που υπέφερε και δεν είχε να φάει. Η κυβέρνηση έπρεπε να πει: «Θα φροντίσω τους πολίτες μου». Δεν εννοώ να γίνει μπαταχτσής, αλλά να εξασφαλίσει έναν διακανονισμό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μη πεθάνει ο λαός του.
-Συμπεραίνω ότι δεν υπάρχει πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας του Μέρα 25 με τον ΣυΡιζΑ.
Μα, οι συμπλεύσεις πρέπει να γίνονται πριν τις εκλογές σε προγραμματική βάση. Όχι εκ των υστέρων για να μοιράσουμε θεσούλες. Να καθίσουμε σε ένα τραπέζι εξαρχής και να συμφωνήσουμε σε 3-4 πράγματα. Αλλιώς, τι νόημα έχει; Έχουμε υποβάλει μια εξαιρετική πρόταση για τα κόκκινα δάνεια. Γιατί δεν τη δέχονται; Γιατί δεν δέχονται την κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας; Προκαταβολικά όμως. Όχι μετά τις κάλπες.
-Κυρία Σακοράφα, γιατί βραβεύσατε τον Αχιλλέα Μπέο; Ακούσατε πάρα πολλά εκείνες τις μέρες.
Ο ΣΕΓΑΣ βραβεύει όχι πρόσωπα, αλλά φορείς. Τους Δήμους και τις Περιφέρειες που συνεισφέρουν οικονομικά, ώστε να αντέξουμε το κόστος. Ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης. Δεν ευχαριστήσαμε δημόσια μόνο τον Δήμο Βόλου, αλλά και την Περιφέρεια Κρήτης του κ. Αρναουτάκη, και τον Δήμο Πατρέων του κ. Πελετίδη και την Περιφέρεια Αττικής του κ. Πατούλη και άλλους πολλούς, από διαφορετικούς χώρους. Η πολιτική μου θέση δεν αλλάζει στο παραμικρό, ούτε η πορεία μου αλλοιώνεται.
-Εάν ένας δήμαρχος έχει εκλεγεί με την ακροδεξιά, θα τον τιμήσετε;
Μα, δεν υπάρχει τέτοιος στην Ελλάδα. Ο Δήμος Βόλου κάλυψε από το 2019 όλα τα έξοδα για εθνικά Πρωταθλήματα και διεθνείς συναντήσεις με χιλιάδες αθλητές. Φέτος θα φιλοξενήσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών με 1300 αθλητές. Είμαι υποχρεωμένη από την ιδιότητά μου να τον ευχαριστήσω τον Δήμο Βόλου, αυτόν και όλους τους άλλους που μας στηρίζουν. Τα οικονομικά του ΣΕΓΑΣ πνέουν τα λοίσθια.
-Το πρόβλημα με τις υποδομές είναι τόσο τραγικό όσο ακούγεται;
Στην Αττική δεν έχουμε τίποτε. Θα βγω στη σύνταξη και ακόμη δεν θα έχει γίνει τίποτε! Κλειστό γήπεδο δεν έχουμε. Ο Μίλτος Τεντόγλου γυμνάζεται με ομπρέλα, αφού το προπονητήριο μπάζει νερά. Με ρωτάτε πώς φτάσαμε εδώ. Αυτό που ξέρω είναι ότι σαν πολίτης φορολογήθηκα για τα γήπεδα του «Αθήνα 2004». Τα άφησαν να ρημάξουν και τώρα τα ξεπουλάνε σε ιδιώτες. Εγώ πρέπει να πληρώσω, για να μπουν τα παιδιά μου στο ΟΑΚΑ να αθληθούν! Στάζουν τα νερά από τα μουχλιασμένα ταβάνια και τα μαζεύουμε με τενεκέδες. Τις φωτογραφίες που σας δείχνω τις πήγα στον πρωθυπουργό. Αυτό το δίχτυ, που βλέπετε, υπάρχει στο προπονητήριο 40 χρόνια, από τότε που ήμουν αθλήτρια και έριχνα ακόντιο. Τότε βέβαια τα φρόντιζαν, τα έβαφαν, τα καθάριζαν και τα είχαν κουκλιά.
-Ο υφυπουργός τι λέει για όλα αυτά;
«Φτιάξτε τα μόνοι σας», απαντάει ειρωνικά. Λες και είναι δική μου περιουσία τα στάδια! Οι διάδρομοι του επί κοντώ ήταν σκέτο τσιμέντο και η Κατερίνα Στεφανίδη τους επισκεύασε με δικά της έξοδα, ώστε να μη τραυματιστεί. Το ανοιχτό, λέει, θα το φτιάξει ο Λάτσης. Το ΟΑΚΑ είναι κλειδαμπαρωμένο για τον στίβο εδώ και 10 χρόνια, ενώ στο ΣΕΦ ο στίβος ήταν κατεστραμμένος και παραλίγο να πάμε στο εξωτερικό για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Έδωσαν κάποια χρήματα και ζήτησαν να βρούμε ανάδοχο για τις επισκευές, ενώ τώρα πουλάνε εξυπνάδα και ζητάνε και τα ρέστα. Συγγνώμη, αλλά δεν θα μπορέσω. Αλλού το παραμύθι με τις απ’ ευθείας αναθέσεις.
-Είναι καλός ο μέσος Έλληνας αθλητής στίβου; Προφανώς δεν μιλάμε για τον Τεντόγλου.
Ο Μίλτος είναι η κορυφή και ευτυχώς έχει τη δυνατότητα να πάει έξω για προετοιμασία, όπως και οι άλλοι κορυφαίοι αθλητές . Έπειτα, όμως, επιστρέφουν στην κόλαση. Υπάρχουν οι δυνατότητες, αλλά όχι οι προϋποθέσεις για να γυμναστούν απρόσκοπτα. Η Τζένγκο έριχνε ακόντιο σε ένα χωράφι. Οι σφυροβόλοι στην Κρήτη έστρωσαν ένα οικόπεδο για να προπονούνται. Οι αθλητές εκδιώχθηκαν με τις βαλίτσες στα χέρια από τους ξενώνες του Αγίου Κοσμά και στριμώχτηκαν σε νοικιασμένα διαμερίσματα από την ελεύθερη αγορά. Τρελαίνομαι και θυμώνω με τα χάλια μας.
-Αισθάνεστε ότι προσπαθείτε να χτίσετε σε κινούμενη άμμο;
Οι άνθρωποι που κάνουν κουμάντο στον αθλητισμό πρέπει να έχουν ιδρώσει και μια φόρμα στη ζωή τους. Αλλιώς δεν καταλαβαίνουν τις θυσίες που απαιτούνται για να γίνει κάποιος πρωταθλητής. Πριν από κάτι χρόνια, έκοψαν τα προνόμια. Τρέχουν στο αεροδρόμιο για να χειροκροτήσουν τους αθλητές, αλλά θεωρούν υπερβολικό το αίτημα για εισαγωγή στα ΑΕΙ. Πώς θα στείλει μετά ο γονιός το παιδί του στον αθλητισμό; «Καλύτερα κάτσε και διάβασε για να μπεις στο Πανεπιστήμιο», θα του πει. Το ίδιο λέω και εγώ στα παιδιά μου. «Πρέπει να γίνεις σαν τη μάνα σου», έλεγαν στο γιο μου.
-Κυρία Σακοράφα, υπάρχει ντόπινγκ σήμερα στον ελληνικό στίβο; Πρόσφατα είχατε το κρούσμα του μαραθωνοδρόμου Γκελαούζου.
Όποιος ντοπαριστεί, έχει τελειώσει. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Να αποδειχθεί όμως πρώτα! Ας είμαστε προσεκτικοί μη σκυλεύουμε κάποιον χωρίς να είμαστε σίγουροι. Δεν ανέχομαι να στιγματίζεται μόνο ο στίβος, όταν για τα άλλα αθλήματα να καμωνόμαστε ότι δεν τρέχει τίποτε. Ας δούμε τη βαθύτερη αιτία, το χρήμα. Η ίδια η Παγκόσμια Ομοσπονδία είναι αυτή που το προσφέρει με τη σέσουλα. Τι πιστεύουν, δηλαδή; Εάν δώσω 5 εκατομμύρια σε κάποιον και του ζητήσω να πέσει στο γκρεμό, θα βρεθούν κάποιοι που θα το κάνουν! Φταίει μόνο ο αθλητής για αυτό; Είναι θέμα προσωπικότητας, παιδείας, φιλοσοφίας και αντιστάσεων του καθ’ ενός.
-Αφιερώσατε τη ζωή σας στα κοινά. Έρχονται στιγμές που το μετανιώνετε; Δεν είναι ακραία η κούραση, το βράδυ που επιστρέφετε στο σπίτι;
Δεν μετανιώνω για τίποτε. Ακόμη και όταν ήμουν αθλήτρια, πτώμα γύριζα στο σπίτι. Ξυπνούσα στις 5 το πρωί για να πάω για προπόνηση και επέστρεφα στο στάδιο το απόγευμα. Τώρα απλά έχω και την ευθύνη για τους πολίτες που με ψηφίζουν. Μεγάλωσα δύο παιδιά, δούλεψα σε σχολείο δέκα χρόνια, εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα, θήτευσα 12 χρόνια ως δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα και στο Μαρούσι, έκανα πολλά. Η δράση με κρατάει ζωντανή. Οι αρχές και οι αξίες μου παραμένουν αταλάντευτες. Με αυτές ζω, με αυτές θα πεθάνω.
-Σας κατηγορούν, ωστόσο, επειδή αλλάξατε πολλά κόμματα. Υπήρξατε βουλευτής ή ευρωβουλευτής του ΠαΣοΚ, του ΣυΡιζα, του ΜέΡΑ25.
Έφυγα απ’ όπου έφυγα για συγκεκριμένο λόγο και όχι για οφίκια. Στον ΣυΡιζΑ προσχώρησα όταν ήταν ακόμη μικρό κόμμα και αποχώρησα όταν ήταν κυβέρνηση, για να πάω σε έναν σχηματισμό, το ΜέΡΑ25, που δεν είχε καν καταγραφεί. Ποιος μπορεί να μου καταλογίσει τακτικισμούς; Άλλοι άλλαξαν δεκαπέντε κόμματα για να αναρριχηθούν και να πάρουν θεσούλες. Μέσα μου, δεν έχω μετακινηθεί ούτε χιλιοστό. Δεν ψήφισα μνημόνιο, δεν ψήφισα μνημόνιο, δεν ψήφισα μνημόνιο…
-Αυτή, λοιπόν, είναι η προμετωπίδα της πολιτικής καριέρας σας;
Το μελέτησα έγκαιρα το μνημόνιο, είδα τι έκρυβε μέσα, το καταψήφισα. Άλλοι το ψήφισαν χωρίς να το διαβάσουν και δεν ντρέπονται να το δηλώνουν! Εγώ δεν ξεγέλασα κανέναν. Ο αθλητισμός με δίδαξε να γονατίζω και να ξανασηκώνομαι. Η ήττα σε πηγαίνει παρακάτω, όχι η νίκη. Στη Βουλή μας στέλνουν οι ψηφοφόροι όχι για την ομορφιά μας και για το μπόι μας, αλλά επειδή μας πιστεύουν. Η δική μου εβδομάδα δεν τελειώνει ποτέ. Ακόμα και αν με στείλουν στο σπίτι μου οι πολίτες, θα ζωγραφίσω, θα ταξιδέψω, θα γυμναστώ, θα ασχοληθώ με τη γειτονιά μου, θα κάνω όσα δεν προλαβαίνω σήμερα. Θα αρρωστήσω αν μείνω ανενεργή. Ακόμα και αν φτάσει στα όρια της λιποθυμίας από την κόπωση, θα χαλαρώσω για μια στιγμή και μετά θα αναρωτηθώ: «Τώρα, γιατί κάθομαι;»
-Η μέρα του παγκοσμίου ρεκόρ στα Χανιά ήταν η ωραιότερη της ζωής σας;
Θυμάμαι τα πάντα από εκείνο το απόγευμα, αλλά περισσότερο με συγκινεί η μέρα που πρωτοέριξα ακόντιο και έγινα αθλήτρια, στα 13 μου χρόνια. Έβρεχε πολύ, έριξα 17 μέτρα, βγήκα Τρίτη, γύρισα σπίτι μούσκεμα, ανέβασα 40 πυρετό, ξαναζώ τα πάντα, τα πάντα! Το παγκόσμιο ρεκόρ, που το περίμενα ότι θα έρθει, ήταν η κατάληξη, η δικαίωση. Φυσικά το χάρηκα, αλλά άργησα να το συνειδητοποιήσω ότι ήμουν πρώτη στον Κόσμο. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ήμουν στο υπουργείο, ταξίδεψα στη Στοκχόλμη για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και εκεί με αναζητούσαν οι ξένοι δημοσιογράφοι, για να δουν πώς ήταν η Ελληνίδα που πέτυχε το ρεκόρ. Το λαμπρότερο μετάλλιο, βέβαια, είναι η αγάπη που εισπράττω ακόμα και σήμερα από τον κόσμο. «Σοφία μου», μου λένε, και με αγκαλιάζουν. Εκείνη την εποχή δεν είχαμε τίποτε απολύτως. Χτίσαμε τα πάντα πάνω στο μηδέν.
