«Η πολιτική χωρίς αρχές είναι ένα παιχνίδι που δεν με αφορά»... διαβάστε παρακάτω την υπόλοιπη συνέντευξη της σπουδαίας αθλήτριας και πολιτικού στο Allnews24.gr!
Η Σοφία Σακοράφα αποκαλύπτεται στο Αllnews24.gr, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη για όλους τους αναγνώστες μας. Η γνώμη της για τη δίκη της Χρυσής Αυγής , η ευθύνη του πολιτικού κόσμου σχετικά με την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα, η δυσκολία του να παραμένεις πιστός στις αρχές σου και η εποχή που κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στον ακοντισμό. Η ανεξάντλητη αθλήτρια, πολιτικός, ακτιβίστρια, μα -πάνω απ’ όλα- άνθρωπος, μιλάει για όλα στον Θοδωρή Κοκώση.
Το ραντεβού με το φωτογράφο, είχε κλειστεί στις 3 το μεσημέρι έξω από τη Βουλή, στην πύλη από όπου περνάνε οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι επισκέπτες, αν και οι τελευταίοι, λόγω Covid- 19, δεν επιτρέπονται πλέον. Στο δρόμο για τη συνάντηση, η σκέψη μου στριφογύριζε διαρκώς γύρω από τις ερωτήσεις μου και αν ήταν σωστό να ρωτήσω, όχι όσα είχα στο μυαλό μου, αλλά όσα θα ήθελαν να μάθουν οι αναγνώστες. Πλησιάζοντας στο γραφείο της Σοφίας Σακοράφα και στο πρώτο της καλοσώρισμα, η απορία που είχα, πήγε περίπατο. Εντάξει, δεν περίμενα να συναντήσω μια πολιτικό με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά σίγουρα η άνεσή της απέναντι τόσο σε μένα όσο και στο φωτογράφο μου, ήταν κάτι που μας έκανε να νιώσουμε ευχάριστα.
Ένας αθλητής δεν παύει να είναι ποτέ άνθρωπος και πολίτης
Αρχικά σκέφτηκα αν είναι εύκολο ένας αθλητής, όπως ήταν η ίδια, να μπορεί ταυτόχρονα να είναι και άνθρωπος και πολίτης. «Η ενασχόληση του ανθρώπου με τα κοινά είναι προφανώς συμβατή με οποιαδήποτε άλλη ιδιότητά του. Εξάλλου, πίστευα πάντα ότι η πολιτική συμμετοχή δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά αποτελεί ουσιαστικά υποχρέωση του κάθε πολίτη, για την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Η απόφαση της δίκης για τη Χρυσή Αυγή έχει κυρίαρχη σημασία για μια ολόκληρη κοινωνία, που αντιμετώπιζε επί χρόνια την εγκληματική δράση των ναζιστικών Ταγμάτων Εφόδου. Μία εγκληματική δράση, την οποία συγκάλυπταν, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, κρίσιμοι παράγοντες στο πολιτικό σύστημα αλλά και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης», είπε και όταν της ζήτησα να μου εκφράσει τι είναι αυτό που νιώθει για το τέλος αυτής της δίκης, συνέχισε: «Με ρωτάτε, λοιπόν, για συναισθήματα : Τότε ήταν η οργή για τα εγκλήματα των φασιστών και η βαθιά ανησυχία, λόγω της ανοχής που απολάμβαναν. Και σήμερα, η υπαρξιακή αγωνία κάθε συνειδητού πολίτη για την επιβαλλόμενη δικαίωση, που αποτελεί στοιχειώδες χρέος απέναντι στη Δημοκρατία. Όμως, θα ήθελα να πω ότι δεν πρόκειται για θέμα που αφορά κυρίως στα συναισθήματα. Αυτά είναι περισσότερο ζητήματα συνειδητής πολιτικής στάσης».
Η ευθύνη του πολιτικού κόσμου που δεν έσπασε το αυγό του φιδιού
Όπως έκανε σε όλη τη σταδιοδρομία της είτε στον αθλητικό είτε στον πολιτικό στίβο, δεν κρύφτηκε ούτε στιγμή. «Πιστεύω ότι τώρα, πλέον, δεν δικαιούται κανείς να αμφιβάλλει για την εξέλιξη των πραγμάτων που οδήγησε στην κλιμακωτή ενδυνάμωση του νεοφασιστικού μορφώματος στην Ελλάδα. Η ανοχή που απολάμβανε επί πολλά χρόνια η δράση των ταγμάτων εφόδου από το πολιτικό σύστημα ήταν σκανδαλώδης. Πολύ περισσότερο, όταν αυτή αναβαθμίστηκε, μετά την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης από τη Χρυσή Αυγή. Η Δημοκρατία αποδείχθηκε ασυγχώρητα αφελής, αποδίδοντας δικαιώματα, που αυτοί τα εκμεταλλεύθηκαν, για να τα επεκτείνουν μέχρι την απροσχημάτιστη εγκληματική δράση. Ας μην ξεχνάμε ότι το πολιτικό σύστημα αποφάσισε να αντιδράσει μόνο όταν πανικοβλήθηκε μπροστά σε εξελίξεις που προδιέγραφαν ανεξέλεγκτη καθημερινή βία και πιθανότατα πολυάριθμα θύματα. Για όλα αυτά, που δεν τιμούν κανέναν, το ελληνικό πολιτικό σύστημα οφείλει να απολογηθεί. Όμως, και πέρα από αυτό, θα πρέπει και κάθε δημοκρατικός πολίτης ξεχωριστά να αναλογιστεί ποια ήταν η δική του προσωπική στάση. Η ιστορία της Χρυσής Αυγής έχει να προσφέρει πολλά διδάγματα σε όλους».
Δεν τελειώνει έτσι απλά η μάχη κόντρα στο φασισμό
Σίγουρα, ένας άνθρωπος που είχε διακριθεί στο ψηλότερο επίπεδο του αθλητισμού και μάλιστα έχει υπάρξει κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ στον ακοντισμό, κάτι παραπάνω θα ξέρει για το πώς μπορεί να έρθει η… νίκη της δημοκρατίας, αλλά και η ήττα του φασισμού. «Νίκη, και βέβαια μπορεί να υπάρξει. Αλλά θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι ο αγώνας απέναντι στο φασισμό είναι, και πρέπει να είναι, διαρκής», είπε και πρόσθεσε: «Δυστυχώς, αντιλήψεις που συνδέονται με τη φασιστική νοοτροπία έχουν προσβάλλει, όπως μία αρρώστια, διάφορα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν αποτελούν μονοπώλιο όσων υπήρξαν μέλη της Χρυσής Αυγής, ούτε καν των ψηφοφόρων της. Ο φόβος του άλλου, η απόλυτη δυσανεξία στο διαφορετικό, το κυνήγι μαγισσών εναντίον των προσφύγων και μεταναστών, ακόμα και οι εκτροπές στη λειτουργία των δημοσίων οργάνων, είναι υπαρκτά ζητήματα στην ελληνική κοινωνία. Θα ήμασταν αφελείς εάν πιστεύαμε ότι όλα αυτά τελείωσαν ή ότι θα τελειώσουν εύκολα».
Η ταύτιση με το δράμα της Παλαιστίνης
Μπορεί να βρισκόμασταν στο γραφείο της, μέσα στη Βουλή, όμως ήδη είχαμε αρχίσει να ταξιδεύουμε. Που αλλού, στην αγαπημένη της Παλαιστίνη. «Με τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού είχα από πολύ νωρίς μία έντονη προσωπική ταύτιση. Ακριβώς γιατί ήταν ένας αγώνας για την αυτοδιάθεση αλλά και για εντελώς στοιχειώδη δικαιώματα απέναντι σε ένα αδίστακτο καθεστώς, που δεν έχει πάψει να καταπατά κάθε έννοια και κάθε κανόνα του διεθνούς δικαίου. Η ταύτισή μου αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτήσω και την παλαιστινιακή υπηκοότητα. Αυτό είναι μία πολύ μεγάλη τιμή για μένα. Στην Παλαιστίνη δεν έχω ταξιδέψει μόνο μία φορά. Και κάθε ταξίδι ήταν μία εντελώς ξεχωριστή εμπειρία. Θα ξεχώριζα οπωσδήποτε τη γνωριμία μου με τον Γιασέρ Αραφάτ, μία ξεχωριστή αλλά και εμβληματική προσωπικότητα. Όμως, αυτό που οπωσδήποτε ήταν συγκλονιστικό ήταν η επίσκεψη στη Γάζα, σε πολύ δύσκολες στιγμές. Το να βιώνεις την αμείλικτη ατμόσφαιρα του καθεστώτος του Ισραήλ, τον ανοιχτό πόλεμο εναντίον των Παλαιστινίων πολιτών του αλλά και τον αγώνα ύπαρξης που δίνει ένας λαός, που δεν εγκαταλείπει, είναι μία αναντικατάστατη εμπειρία».
Ανυπακοή στα μνημόνια
Γυρίσαμε το χρόνο πίσω, μια δεκαετία. Τότε που αρκετοί βουλευτές, όπως οι ίδιοι δήλωναν, δεν είχαν διαβάσει το πρώτο μνημόνιο. Δεν μπήκα καν στον κόπο να τη ρωτήσω αν το διάβασε. Ήμουν σίγουρος… Άλλωστε, το γεγονός ότι έσπασε την κομματική γραμμή ακολουθώντας την καρδιά και τη λογική της, τα λέει όλα. «Τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που επιβλήθηκαν στη χώρα μας είναι ορατά σε όλους. Το μέλλον της χώρας μας δεσμεύθηκε απολύτως και μάλιστα προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων. Τα εξωτερικά συμφέροντα και η εσωτερική τρόικα υπέταξαν μια ολόκληρη χώρα επιβάλλοντας σκόπιμα δυσθεώρητα κόστη στην κοινωνική βάση». Δέκα χρόνια αργότερα, τα αποτελέσματα που προέκυψαν από την τήρηση των μνημονίων είναι, δυστυχώς ολοφάνερα. Με την απόσταση αυτών των χρόνων ποια είναι άραγε η σκέψη της τώρα, στο σήμερα. «Δεν υπάρχει δικαίωση, αφού η συγκεκριμένη πολιτική επιβλήθηκε και συνεχίζεται. Ούτε είναι το θέμα η όποια προσωπική δικαίωση. Αν με ρωτάτε αν μετάνιωσα, προφανώς και όχι. Το πρώτο μνημόνιο ήταν μόνο η αρχή. Μην ξεχνάμε ότι υπήρχε συνέχεια. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας εξάντλησε κάθε δυνατότητα εναλλαγής στην κυβερνητική εξουσία προκειμένου να διαιωνίζεται η αντικοινωνική και αντεθνική εν τέλει πολιτική, για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ολιγαρχικών συμφερόντων, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Κόμματα κέρδισαν αλλεπάλληλα τις εκλογές, υποσχόμενα προς το λαό άρση αυτών των πολιτικών και το αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα ήταν η άνευ όρων παράδοση. Θα σας θυμίσω ότι την αντίστοιχη ιστορική στιγμή, διέρρηξα, για τον ίδιο λόγο, και τις σχέσεις μου με το ΣΥΡΙΖΑ. Και έχω την αίσθηση ότι έπραξα πάντα το σωστό, γιατί λειτουργώ, πρώτα απ’ όλα, ως πολίτης, με βάση συγκεκριμένες αρχές. Η πολιτική χωρίς αρχές είναι ένα παιχνίδι που δεν με αφορά».
Το περιβάλλον μας χρειάζεται
Η σχέση της με την οικολογία και το περιβάλλον, είναι γνωστή. Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν το περιεχόμενο του σχετικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης και ακόμα λιγότεροι τις συνέπειες που πρόκειται να ακολουθήσουν. «Το νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη δεν ξεφεύγει από το πλαίσιο πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πρόκειται απλώς για ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα νομοθέτησης που εξαντλείται στη σκοπιμότητα εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, της εξωτερικής και εσωτερικής ολιγαρχίας. Μπροστά σε αυτή τη σκοπιμότητα, που πολύ συχνά υλοποιείται με εντελώς φωτογραφικές διατάξεις, όλα τα υπόλοιπα αποτελούν μη μετρήσιμες παραμέτρους. Δυστυχώς, αποδεικνύεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ότι η κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα δεν έχει τη διάθεση να συνυπολογίσει παράγοντες όπως το κοινωνικό κόστος ή η ανήκεστη περιβαλλοντική βλάβη, μπροστά στην εξασφάλιση βέβαιης κερδοφορίας για τους δήθεν επενδυτές».
Ο αθλητισμός ως καθημερινή προσπάθεια
Κάθε φορά που συναντώ παλιούς αθλητές, αναρωτιέμαι αν αναπολούν τις εποχές που πρωταγωνιστούσαν. Αν συνεχίζουν να νιώθουν αθλητές ή αν πράγματι είναι ακόμα. «Ο αθλητισμός αποτελούσε για μένα τρόπο ζωής και είναι για μένα ένα βίωμα από το οποίο δεν μπορώ να ξεφύγω. Μπορεί, πράγματι, να αναπολώ τις στιγμές των επιτυχιών. Αυτό όμως που περισσότερο φέρνω μέσα μου από όλα αυτά τα χρόνια είναι η αίσθηση της καθημερινής προσπάθειας, η καθημερινή εξαντλητική κούραση, η συνύπαρξη με άξιους συναθλητές και ανθρώπους. Αλλά, βέβαια, και η αίσθηση ότι εκπροσωπείς τη χώρα σου και ότι κάτι ανταποδίδεις σε όσους πίστεψαν σε σένα». Κάπου εδώ, δεν θα μπορούσα να μη τη ρωτήσω για το απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ, που πέτυχε το Σεπτέμβρη του 1982. Όπως μου είπε, ένιωθε ήδη έτοιμη λίγους μήνες νωρίτερα, από τους αγώνες στο Λονδίνο, ότι μπορεί να καταφέρει μια τόσο μεγάλη επίδοση. « Έριξα την πρώτη φορά το ακόντιο, τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη έγινε, τόσο απλά…». Εκείνο το απόγευμα γράφτηκε ιστορία στα Χανιά, όμως η Σοφία Σακοράφα, σου δίνει την εντύπωση ότι δεν μένει στο παρελθόν και κοιτάζει μπροστά της για νέα… παγκόσμια ρεκόρ στη μάχη υπέρ των συνανθρώπων της.
Διάλειμμα για σκέψη
Οι μάχες δεν σταματάνε ποτέ, ειδικά για κάποιον που τις έχει επιλέξει ως τρόπο ζωής. Είχα περιέργεια να μάθω, αν μια γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής, καταφέρνει να παίρνει έστω μία μικρή ανάσα μέσα στην καθημερινότητα. «Η πίεση από το καθημερινό πρόγραμμα υποχρεώσεων δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τέτοιου είδους χαλάρωση. Όμως, για την προσωπική μας ισορροπία είναι πάντα αναγκαίες αυτές οι διαφυγές. Για μένα η συνηθισμένη λύση είναι ένα πολύ πρωινό ξύπνημα, που μου προσφέρει τον προσωπικό χρόνο, που είναι απολύτως απαραίτητος για τον καθένα μας. Στο χρόνο αυτό, είναι προφανές ότι περιλαμβάνεται και η προσωπική μου άσκηση, η οποία εκτός από τη φυσική κατάσταση έχει πολλά να προσφέρει και ως χρόνος σκέψης».
Ο πραγματικός αθλητής
Τους τελευταίους μήνες μέσα σε όλη αυτή την δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε λόγω του Covid-19, πληθαίνουν οι φωνές να ακούμε και να εμπιστευόμαστε άτομα με επιστημονικό υπόβαθρο. Κάπως έτσι, κάποιος νέος αθλητής που ξεκινάει την καριέρα του και ονειρεύεται να γίνει πρωταθλητής, αν θα ήθελε να ακούσει από κάποιον μια συμβουλή, η Σοφία Σακοράφα θα ήταν η ιδανική επιλογή. «Είναι δεδομένο ότι για να φτάσεις στη νίκη θα πρέπει να έχεις υποστεί ήττες. Η ουσία του αθλητισμού, είναι η διαρκής προσπάθεια, που δεν έχει να κάνει ούτε με ρεκόρ, ούτε με διακρίσεις. Είναι η καθημερινή προσπάθεια να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι το στοίχημα. Ένα στοίχημα με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και από αυτό δεν μπορεί παρά να βγεις τελικά κερδισμένος. Και κάτι ακόμα: ο ωφελιμισμός δεν θα σε κάνει ποτέ πραγματικό αθλητή».
Δυνατός απέναντι στο φόβο
Καθώς μιλούσα με τη Σοφία Σακοράφα, σκέφτηκα ότι είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που έχει σταθεί σύμμαχος σε αρκετές γυναίκες που έχουν βιώσει και συνεχίζουν να βιώνουν το ρατσισμό, το διαχωρισμό και τη διάκριση. Αναρωτήθηκα αν έχει βρεθεί κι ίδια σε αντίστοιχη θέση. «Μα, θα ήταν ανόητο να πιστέψει κανείς ότι η κοινωνία μας έχει κατακτήσει πραγματική νοοτροπία ισότητας. Κάθε γυναίκα θα βιώσει πολλές καταστάσεις διάκρισης σε βάρος της, στην προσωπική της ζωή, στην κοινωνική συνύπαρξη και στην επαγγελματική της δραστηριότητα», ανέφερε και έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο εξής: «Αυτό που έχει σημασία είναι η προσωπική σου στάση. Είναι απαραίτητο να μην αφήνεις περιθώρια σε οποιαδήποτε απόπειρα θέλει να περιορίσει τη δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να υπάρχει ισότιμα με τους άλλους, είτε στρέφεται εναντίον σου είτε στοχεύει και σε οποιονδήποτε διπλανό σου ή διπλανή σου».
Καθώς η συνέντευξη έφτανε στο τέλος της, κοίταξα το ρολόι και θα ορκιζόμουν ότι δεν είχε περάσει ούτε λεπτό από τη στιγμή που μπήκαμε στο γραφείο της Σοφίας Σακοράφα. Ο πολύτιμος χρόνος που είχε αφιερώσει σε μας και στους αναγνώστες μας, σιγά-σιγά τελείωνε. Τη στιγμή που τραβούσαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, κερδίσαμε λίγο ακόμα χρόνο όταν η κουβέντα πήγε στο ταξίδι της στη Βολιβία, όπου η ίδια βρέθηκε ως Παρατηρήτρια με την Προοδευτική Διεθνή, στις τοπικές εκλογές, εκπροσωπώντας το ΜέΡΑ 25. Βλέπετε, ο φωτογράφος μας, Βαγγέλης Τζέμης, έχει κάνει κάμποσα ταξίδια στη Λατινική Αμερική, όπως και η ίδια και εκατέρωθεν αντάλλαξαν απόψεις και εντυπώσεις.
Στο νου μου όμως υπάρχει ένα άλλο ταξίδι της ή καλύτερα μια σειρά ταξιδιών της και συγκεκριμένα στην Παλαιστίνη. Μας υποσχέθηκε στο μέλλον μια συνέντευξη-αφιέρωμα, που θα αφορά μόνο αυτό και τη συνάντησή της με τον Γιασέρ Αραφάτ…
Φεύγοντας, τη ρώτησα, στον ενικό, όπως η ίδια μου επέτρεψε από τα πρώτα λεπτά της παρουσίας μου στο χώρο: «Σοφία, η δύσκολη οικονομική, πνευματική , πολιτιστική κατάσταση που βιώνουμε, αλλάζει; Υπάρχει τρόπος;» Η απάντηση που πήρα, με προβλημάτισε και με χαροποίησε ταυτόχρονα. «Πιστεύω στον άνθρωπο», μου είπε…
Αυτό μόνο…
Υ.Γ 1: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο φωτογράφο μας, Βαγγέλη Τζέμη, που άλλαξε τον προγραμματισμό του και επέστρεψε νωρίτερα από το ταξίδι του, για τις ανάγκες της συνέντευξης.
Υ.Γ 2: Ένα ακόμα ευχαριστώ στη Φαίη Δέδε και στον Θοδωρή Γουνελά, για την πολύτιμη βοήθειά τους
_____
Αναδημοσίευση από το https://www.allnews24.gr/
