Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε!
Τα μέλη της Επιτροπής και τα κόμματα, λάβαμε την πρόσκληση για τη σημερινή συνεδρίαση μόλις προχθές το βράδυ, στις 10 η ώρα. Αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να είναι αυτό , εάν δεν είναι -μόνο- ευτελισμός των κοινοβουλευτικών διαδικασιών!
Αυτό, εξάλλου, είναι επαναλαμβανόμενο φαινόμενο στην πρακτική της παρούσας Κυβέρνησης, για το οποίο έχουμε επανειλημμένα διαμαρτυρηθεί, προφανώς σε «ώτα μη ακουόντων».
Σε κάθε περίπτωση, το κείμενο του συγκεκριμένου μνημονίου, αλλά και το συνοδευτικό υλικό (Έκθεση Συνεπειών Ρύθμισης κλπ.) δημιουργούν σοβαρά ερωτηματικά.
Πέρα, λοιπόν, από τη θέση αρχής που μπορεί να έχει ο καθένας μας γενικά για το ΝΑΤΟ, που σήμερα έχει διαμορφωθεί σε έναν διεθνή επιθετικό στρατιωτικό μηχανισμό, πρέπει να υπάρξουν απαντήσεις σε αυτά τα συγκεκριμένα ερωτήματα.
Το πρώτο ζήτημα αφορά στην ασφάλεια των δικών μας εθνικών πληροφοριών μέσα στο διαλειτουργικό σύστημα του ΝΑΤΟ.
Θα το πω και με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα :
Υποτίθεται ότι οι εθνικές μας πηγές συλλέγουν π.χ. πληροφορίες για τη διάταξη των δυνάμεων στην Τουρκία. Εννοώ υπό κανονικές συνθήκες (όταν δεν αναλώνονται σε άλλες δραστηριότητες, όπως σε παρακολουθήσεις πολιτικών, στρατιωτικών και δημοσιογράφων, ή σε προεκλογικές διαρροές εντυπώσεων).
Όταν λοιπόν αυτές οι διακινούμενες μέσα στα δικά μας συστήματα πληροφορίες διαχέονται και στα συνδεδεμένα συστήματα του ΝΑΤΟ και των άλλων κρατών-μελών του, Πώς εξασφαλίζουμε την προστασία των εθνικά απόρρητων πληροφοριών μας ;
Το ίδιο ισχύει και για τα απόρρητα αμυντικά μας σχέδια.
Ποια είναι τα μέτρα και ο συγκεκριμένος τρόπος προστασίας του δικού μας εθνικού απορρήτου μέσα στο συγκεκριμένο νατοϊκό σύστημα ;
Επιπλέον, θα ήταν χρήσιμο να ενημερώσετε και τη Βουλή των Ελλήνων, με ποιες άλλες χώρες έχει υπογραφεί τέτοιο Μνημόνιο του ΝΑΤΟ – εάν βέβαια έχετε και σεις τέτοια ενημέρωση.
Επίσης, και για το εάν έχετε και εσείς κάποια ενημέρωση , για το αντίστοιχο προβλεπόμενο ή απαιτούμενο κόστος της υλοποίησής του για τις άλλες χώρες.
Από την άλλη μεριά, δεν ξέρω αν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να χαθούμε στις τεχνικές λεπτομέρειες ενός τέτοιου Μνημονίου…
Πρώτα πρέπει να απαντήσουμε σε ένα βασικό ερώτημα κάθε Έλληνα πολίτη, που είναι και η ουσία του θέματος.
Θα ήταν ενδιαφέρον να μας πείτε, με συγκεκριμένες αναφορές και παραδείγματα, ποιο θα είναι το όφελος για τα εθνικά μας συμφέροντα, από αυτό το Μνημόνιο.
Δεν ψάχνουμε για γενικές απαντήσεις, του τύπου “είμαστε προσδεδεμένοι στο άρμα των ισχυρών συμμάχων” ή “Ανήκομεν εις την Δύσιν” , διότι αυτό είναι γενικώς το συμφέρον μας”…
Τι έχει, π.χ., να προσφέρει παραπάνω αυτό το Μνημόνιο στο βασικό ζήτημα της άμυνάς μας απέναντι στις απειλές και την πολιτική της Τουρκίας, που είναι επίσης μέλος του ΝΑΤΟ;
Τι θα μας προσφέρει στην υποθετική περίπτωση που θα υποστούμε, οπουδήποτε, μια επίθεση κορεσμού από Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη – ή αν επιχειρηθεί μια απόβαση σε κάποιο νησί ή βραχονησίδα μας;
Τι έχει, λοιπόν, να μας προσφέρει αυτό το Μνημόνιο ;
Τι πραγματικά κερδίζουμε σε σχέση και σε σύγκριση με την πιθανότητα να επιλέξουμε τη μη εφαρμογή του;
Αυτά τα διακυβεύματα είναι που αφορούν την πολιτική, τη θέση, και το άμεσο συμφέρον της χώρας μας. Η Ελλάδα δεν σκοπεύει προφανώς να διεξάγει πόλεμο ή επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας ή της Κίνας...
Ένας σύγχρονος προπαγανδιστικός μηχανισμός προσπαθεί να πείσει τους πάντες για τα αντίθετα από την πραγματικότητα. Όμως, ένας νηφάλιος παρατηρητής, κάθε πολίτης με στοιχειώδη πολιτική συνείδηση και ιστορική γνώση, εύκολα διαπιστώνει ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας επιθετικός οργανισμός που περικυκλώνει μεθοδικά τη Ρωσία εδώ και σχεδόν 25 χρόνια και σχεδιάζει -και προετοιμάζει- κινήσεις και εναντίον της Κίνας.
Ήδη το ΝΑΤΟ διεξάγει, δι’ αντιπροσώπου, έναν πόλεμο στην Ουκρανία, με ομολογημένο στόχο την ήττα της Ρωσίας – ό,τι και αν σημαίνει αυτό για την παγκόσμια ισορροπία.
Είναι προφανές στον καθένα, ότι στόχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν είναι η διασφάλιση της ειρήνης, αλλά η ανατροπή των διεθνών ισορροπιών σε βάρος Ρωσίας και Κίνας, με κάθε μέσο, κάθε τρόπο και κάθε θυσία – όχι βεβαίως αμερικανική!
Ρωσία και Κίνα, ανεξάρτητα από το αν είναι κομμουνιστικές ή όχι, αποτελούν, για το αμερικανικό σύστημα κυριαρχίας, σταθερούς εχθρούς των ΗΠΑ. Και, συνεπώς, και του ΝΑΤΟ.
Επιτρέψτε μου να κάνω και έναν ακόμα παραλληλισμό :
Η Ελλάδα και η Τουρκία αλληλο-αντιμετωπίζονται με ένα σαφές εχθρικό υπόβαθρο. Όμως και οι δύο είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ και βρίσκονται μέσα στο ΝΑΤΟ. Μπορεί, αλήθεια, κάποιος να διανοηθεί έναν εχθρό των ΗΠΑ που δεν θα είναι και εχθρός του ΝΑΤΟ – πολύ περισσότερο μέλος του;
Για πόσο ακόμα θα είμαστε υποχρεωμένοι να ορίζουμε ως δικούς μας εχθρούς, εκείνους των ΗΠΑ;
Επίσης, ως πότε θα επιτρέπουμε στους νατοϊκούς μας συμμάχους να μας σύρουν σε διαπραγματεύσεις με εκείνους που αποδεδειγμένα επιβουλεύονται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα και της Ελλάδας και της Κύπρου ;
Ας έρθουμε και στο περιεχόμενο του Μνημονίου :
Στο άρθρο 4 θεσμοθετείται η απευθείας συνεργασία ενός Υπουργείου της Ελληνικής Δημοκρατίας με μία Υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Εδώ υπάρχει ένα βασικό ζήτημα, που αφορά στη νομιμότητα μιας τέτοιας συνεργασίας.
Η συνεργασία αυτή γίνεται με όρους “αγοράς” και με βάση το σχήμα προμηθευτή και πελάτη. Αφορά στη επέκταση της παροχής υπηρεσιών προς τρίτους (εκτός NATO – NCS ) προς τα «κράτη μέλη», τροποποιώντας τον τρόπο χρηματοδότησής τους – από «χρηματοδοτούμενες από τον κοινό προϋπολογισμό» σε «χρηματοδοτούμενες από τον πελάτη που απολαμβάνει την υπηρεσία».
Βασικοί χρηματοδότες, καθοδηγητές και μέντορες της NCI (Εν-Σι-Άι) είναι εταιρείες κολοσσοί που ασχολούνται με το C4ISR .
Οι εταιρείες αυτές καθορίζουν το πολυετές πρόγραμμά τους, με βάση την πληροφόρηση των Εθνικών προθέσεων των κρατών μελών του ΝΑΤΟ αλλά και μέσω αυτού τις προκαλούν, καθοδηγώντας τα κράτη στην προμήθεια των προϊόντων τους.
Με αυτό το Μνημόνιο, θεσμοθετείται η παραπάνω σχέση, που είναι σαφές ότι παραπέμπει σε αποικιοκρατική συμφωνία.
Αυτό που βλέπουμε εμείς είναι ότι είναι μονομερώς ωφέλιμη για το ΝΑΤΟ και κυρίως για τις συνεργαζόμενες με αυτό εταιρείες, αφού εισάγει κανόνες τυποποίησης, που ουσιαστικά δεσμεύουν την Χώρα μας στην επιλογή συγκεκριμένων προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτές, μάλιστα, χρησιμοποιούνται όχι για Εθνικούς αλλά για συμμαχικούς σκοπούς αλλά θα τις ακριβοπληρώνουμε.
Εν τω μεταξύ, παρά τη σχετική αναφορά ότι το κόστος της αξιολογούμενης ρύθμισης «αποτυπώνεται στην οικεία Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους», αυτό στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει : Εκεί υπάρχει μόνο μια αόριστη διατύπωση για «ενδεχόμενη δαπάνη» σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, «από τη συμμετοχή της χώρας μας στις οικονομικές υποχρεώσεις που επιφέρει η εκτέλεση των δραστηριοτήτων C4ISR (Σι-Φορ-Άι-Ες –Αρ) στο πλαίσιο υλοποίησης του κυρούμενου Μνημονίου» κλπ. κλπ.
Υπάρχει και άλλο ζήτημα : Οι Υπηρεσίες και τα προϊόντα του Μνημονίου παρέχονται με συνοπτικές διαδικασίες. Για την έκδοση των αντίστοιχων Τιμολογίων, αρκεί και μόνο ο έλεγχος από τη διεθνή επιτροπή οικονομικών ελεγκτών του ΝΑΤΟ ενώ τα σχετικά στοιχεία μπορούν να γνωστοποιηθούν στην Ελληνική Δημοκρατία μόνο εκ των υστέρων και μόνο «εάν και εφόσον ζητηθούν».
Εν τω μεταξύ, προβλέπεται ότι κάθε συμβαλλόμενος μπορεί να συνάπτει συμβάσεις «κατά το δοκούν» σύμφωνα με τους εθνικούς αλλά και τους νατοϊκούς κανονισμούς με ανάδοχους φορείς, «εάν τούτο απαιτείται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του».
Τον αποικιοκρατικό χαρακτήρα έρχεται να επισφραγίσει και κάτι ακόμα : Η πρόβλεψη ότι η Υπηρεσία Επικοινωνιών και Πληροφορικής του ΝΑΤΟ απαλλάσσεται από ευθύνες και αξιώσεις κατά την παροχή υπηρεσιών εκ μέρους της και ότι αυτές τις αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου η Ελληνική Δημοκρατία . Και μάλιστα, σαν τρόπος επίλυσης των διαφορών, για την ερμηνεία, υλοποίηση ή εφαρμογή του Μνημονίου, προβλέπονται μόνο «διαβουλεύσεις», χωρίς προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο, σε διαιτησία ή ο,τιδήποτε άλλο.
Προκαλεί εντύπωση ότι στην «Ανάλυση των συνεπειών της ρύθμισης», στο μέρος «Κίνδυνοι αξιολογούμενης ρύθμισης», δεν υπάρχει καμία απολύτως επισήμανση στον τομέα ‘ΘΕΣΜΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ’. Αναρωτιέμαι αν αυτό είναι μόνο δείγμα βιασύνης και προχειρότητας…
Επίσης, στο οικονομικό μέρος, χωρίς καμία οικονομική μελέτη ή αναφορά συγκεκριμένων στοιχείων, η «Ανάλυση των συνεπειών της ρύθμισης» συμπεραίνει «Μείωση δαπανών» και «Βελτίωση Παρεχόμενων υπηρεσιών» στον τομέα ‘ΑΓΟΡΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ’.
Αλήθεια : Ποιες προηγούμενες «Δαπάνες» και «Υπηρεσίες» συγκρίνει;
Θα κλείσω με δύο λεπτομέρειες που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε :
Δεν θέλω να επαναλάβω τις παρατηρήσεις σε σχέση με την κακή, ή έστω πλημμελή μετάφραση, που έχει γίνει κανόνας μετά τη διάλυση της Μεταφραστικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Εξωτερικών.
Στο άρθρο πρώτο διαβάζουμε για το Μνημόνιο Συμφωνίας, «που υπογράφηκε στις 26 Μαρτίου 2018 και στις 2 Απριλίου 2018, σε δύο πρωτότυπα κείμενα στην αγγλική γλώσσα».
Εμείς πάντως έχουμε λάβει μόνο ένα κείμενο, με ημερομηνία 26/3/2018.
Τι ακριβώς διαλαμβάνει το άλλο «πρωτότυπο κείμενο’ της 2/4/2018 - και - Που είναι ;
( Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε σωστά ; )
Θα περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις απαντήσεις σας , για να δούμε αν θα ήταν ικανές να ανατρέψουν την αρνητική μας θέση με βάση τη φύση, τον χαρακτήρα και τη δράση του ΝΑΤΟ.
Αυτό που δείχνει τουλάχιστον η ελληνική εμπειρία είναι ότι : μπορεί το να είσαι εχθρός των ΗΠΑ να είναι επικίνδυνο, αλλά το να είσαι φίλος τους είναι μοιραίο!
Η αρχική μας ψήφος είναι ΟΧΙ.
Σας ευχαριστώ.
Τετάρτη, 5 Απριλίου 2023 και ώρα 11.00΄,
στην Αίθουσα Γερουσίας
«Κύρωση του Μνημονίου Συμφωνίας (ΜοΑ) μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Οργανισμού Επικοινωνιών και Πληροφορικής του ΝΑΤΟ (NCIO) εκπροσωπούμενου από την Υπηρεσία Επικοινωνιών και Πληροφορικής του ΝΑΤΟ (Υπηρεσία NCIA) όσον αφορά στη συνεργασία σε δραστηριότητες συσκέψεων, διοίκησης, ελέγχου, επικοινωνιών, πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (C4ISR Activities)».
