Η τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής πριν την Ολομέλεια, η 2η ανάγνωση, προβλέπεται για να υπάρξει ένα τελικό στάδιο στη σύνθεση των απόψεων, μετά τα στοιχεία που προέκυψαν στις προηγούμενες συζητήσεις. Με την έννοια αυτή, προϋποθέτει να έχει προηγηθεί, στην, Επιτροπή διάλογος, που έχει οδηγήσει σε αναθεώρηση των αρχικών θέσεων Κυβέρνησης ή Αντιπολίτευσης .
Σε αυτήν εδώ τη συζήτηση, δεν ξέρω, πραγματικά, αν αυτό έχει κανένα νόημα.
Η Κυβέρνηση έχει εμφανισθεί εξαρχής “αποφασισμένη” .
Δηλώνει και διακηρύσσει με κάθε τρόπο ότι είναι ανυποχώρητη και απολύτως ανελαστική, ως προς τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου.
Είναι, ασφαλώς δικαίωμά της.
Απλώς επισημαίνω ότι μια τέτοια στάση αφαιρεί τη χρησιμότητα από τη σημερινή συζήτηση.
Γνωρίζετε πως δεν θεωρώ σκόπιμο να αναλώνομαι σε επαναλήψεις, απλώς για να καλύψω το χρόνο που μου διατίθεται.
Εκθέσαμε τις θέσεις μας και αιτιολογήσαμε την άρνησή μας και την αντίθεσή μας σε αυτό το νομοσχέδιο, με βάση τη δική μας πολιτική θέση και αντίληψη.
Δεν έχω να προσθέσω ούτε να αλλάξω τίποτα, γιατί δεν υπήρξε τίποτα σε αυτή τη διαδικασία που να αλλάξει τα πράγματα.
Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να αναλώνομαι σε πρόσθετη άσκηση κριτικής προς την Κυβέρνηση. Τα πράγματα είναι πολύ καθαρά !
Εδώ θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι.
Είναι αλήθεια ότι είχαμε από την κυρία Υπουργό μία συγκροτημένη παρουσίαση του νομοσχεδίου, με βάση την πολιτική αντίληψη που εκπροσωπεί.
Αναρωτιέμαι – και θα το πω ως παράπονο – δεν είναι κριτική – τι προσέφεραν, πέρα από αυτό, οι συμπολιτευτικές παρεμβάσεις.
Δυστυχώς, αναλώθηκαν, σχεδόν αποκλειστικά, σε έναν αυτάρεσκο αυτοεπιβεβαιωτικό λόγο, χωρίς βάθος επιχειρημάτων. Γι’ αυτό και ήταν ένας λόγος επαναλαμβανόμενος.
Δεν έχω την πρόθεση να κάνω μαθήματα σε κανέναν και όλοι εκτιμούμε τη φιλοτιμία.
Αλλά ο ρόλος του βουλευτή δεν μπορεί να εξαντλείται στην επίδειξη κομματικής πειθαρχίας και υπακοής. Αυτό ίσως είναι προσόν για τα μεσαία κομματικά στελέχη.
Διευκρινίζω ότι δεν εννοώ καθόλου διαφοροποιήσεις ή διαφωνίες κυβερνητικών βουλευτών.
Το λέω, ειλικρινά, ως παράπονο και συγχωρήστε με αν αδικώ κανέναν.
Πέρα από τον λόγο της κ. Υπουργού εγώ δεν ένιωσα ότι υπήρξε μια ουσιαστική διαλογική διαδικασία, με δημιουργική επιχειρηματολογία.
Η όλη διαδικασία στην Επιτροπή ούτε προσέθεσε ούτε άλλαξε τίποτε.
Συνεπώς, είναι προφανές ότι και εμείς δεν έχουμε τίποτε να προσθέσουμε στις θέσεις που εκφράσαμε στις προηγούμενες παρεμβάσεις μας και στην κατεύθυνσή μας να καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο.
Θέλω μόνο να κάνω λίγες μεμονωμένες παρατηρήσεις.
Επειδή ακούσαμε πολλές φορές ότι «Τι θέλει επιτέλους η κακόπιστη αντιπολίτευση ; Αυτό είναι το πρόγραμμά μας, γι’ αυτό μας ψήφισε ο ελληνικός λαός και το εφαρμόζουμε».
Και όμως: Δεν έλεγε πουθενά το πρόγραμμά σας ότι θα μειώσετε τον αριθμό των εισακτέων στα ΑΕΙ, και μάλιστα τόσο δραστικά.
Τώρα, λοιπόν! Εδώ είμαστε.
Είμαι διαθέσιμη απέναντι στην κυρία Υπουργό αλλά και σε κάθε κυβερνητικό βουλευτή:
Φέρτε μας να δούμε που το λέγατε αυτό στο πρόγραμμά σας.
Αλλιώς, πρέπει να εθιστούμε στο ότι δεν είναι αναγκαίο ο κοινοβουλευτικός λόγος να είναι και βάσιμος.
Από το άλλο μέρος, δεν άκουσα κανέναν από τη συμπολίτευση να αντιμετωπίζει ουσιαστικά τις αρνήσεις και αντιθέσεις των Συγκλήτων.
Ακούσαμε μόνο για τους πρυτάνεις που διαφωνούν μαζί σας, ότι αυτοί «ταυτίζονται με τα κακοποιά στοιχεία» ή ότι «έχουν εθιστεί με το κακό».
Δεν άκουσα, επίσης, κανέναν από τη συμπολίτευση να αντιμετωπίζει ουσιαστικά την παρέμβαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
Αυτή είναι σαν να μην υπάρχει !
Αναρωτιέμαι : Με αυτόν τον τρόπο θα προχωρήσετε στην υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου και θα το κάνετε νόμο της Ελληνικής Δημοκρατίας ;
Τελικά, μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι ο πιο παραστατικός υποστηρικτής αυτού του νομοσχεδίου ήταν ο Πρόεδρος των Ειδικών Φρουρών, στην ακρόαση των φορέων.
Ήταν και ο πιο απελευθερωμένος στην κατασυκοφάντηση των ΑΕΙ της χώρας, αφού, βέβαια, μας δήλωσε ότι δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία για την παραβατικότητα και εγκληματικότητα στα πανεπιστήμια.
Όμως, η πολιτική σας αντίληψη δεν απεικονίζεται μόνο στις διατάξεις για την αστυνομία και τα συστήματα παρακολούθησης στα Πανεπιστήμια.
Πέρα από το πώς μεταχειρίζεστε όλους τους μαθητές και τις οικογένειές τους, απεικονίζεται, ιδιαίτερα, στη μεταχείριση των μαθητών των εσπερινών σχολείων, καθώς και αυτών των επαγγελματικών λυκείων.
Εκεί δείχνετε πολύ παραστατικά ότι όχι μόνο δεν ενδιαφέρεστε για τις αδύναμες, τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες αλλά, για κάποιο δικό σας λόγο, η πολιτική σας επιδιώκει να δυσχεράνει ακόμη περισσότερο τη θέση τους και τον αγώνα τους.
Σαν να τους τιμωρείτε για την τύχη τους, για τη ζωή τους.
Μπορείτε, αν θέλετε, να συγχαίρετε τους εαυτούς σας για όλα αυτά. Δεν φαντάζομαι, όμως, να περιμένετε να σας συγχαρούμε και εμείς.
Αυτές, βέβαια, ακούσαμε από συνάδελφο ότι είναι “ιδεοληψίες της Αριστεράς”…
Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής
