Ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε. Να χαιρετίσω και εγώ εκ μέρους του κόμματός μας την παρουσία του κυρίου Επιτρόπου, αρμόδιου για θέματα δικαιοσύνης κ.Reynders στην Επιτροπή μας.
Θα μου επιτρέψετε να σταθώ, καταρχήν, σε κάποιες διαπιστώσεις, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Επίτροπε, όταν επιβλήθηκε η δικτατορία στην Ελλάδα, η τότε ΕΟΚ πάγωσε την προϋπάρχουσα συμφωνία σύνδεσης με τη χώρα μας. Τότε, είχε ακόμα βαρύνουσα σημασία, η ταύτιση της ιδέας της Ευρώπης με αυτήν της δημοκρατίας.
Σήμερα, η προστασία του κράτους δικαίου, είναι προβληματική ως προς τα συνδεδεμένα κράτη, αφού δεν υπάρχει η επιβαλλόμενη αποφασιστικότητα. Ρατσιστικά κράτη, με πρακτικές απάνθρωπης αντιμετώπισης πολιτών τους, ακόμη και λόγω καταγωγής, απολαμβάνουν προνομιακή σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σχέση που περιλαμβάνει και γενναιόδωρες χρηματοδοτήσεις, που αναλώνονται και στις απαράδεκτες αυτές πολιτικές.
Διαχρονικά, παραδείγματος χάριν, η εκάστοτε τουρκική ηγεσία, κρύβει κάτω από το χαλί, απάνθρωπες πρακτικές σε βάρος των λαών της χώρας, αλλά και των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, ιδίως της αριστεράς. Κι όμως οι Βρυξέλλες, υποκρίνονται ότι δεν γνωρίζουν ούτε αντιλαμβάνονται τίποτα. Τα ίδια ισχύουν και για το Ισραήλ και την πολιτική του στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Όσο κύριε Επίτροπε επιφυλάσσουμε ιδιαίτερη μεταχείριση στον κάθε κύριο Νετανιάχου ή Ερντογάν, ευνοούμε και φαινόμενα τύπου Όρμπαν ή Ντούντα. Μια ασυνεπής Ένωση, που πιθανόν δεν δικαιούται να λέγεται Ευρωπαϊκή, αφού οι αρχές της δημοκρατίας υποχωρούν μπροστά στα γεωπολιτικά συμφέροντα και αποδέχεται να την εμπαίζουν τέτοια καθεστώτα. Ο όρος Ένωση δείχνει, πλέον, να αναφέρεται περισσότερο σε μια κεντρική εκπροσώπηση ενός συνόλου συγκεκριμένων συμφερόντων.
Εμείς, θα αγωνιστούμε για την πραγματική προστασία του κράτους δικαίου και στα μέλη, αλλά και στα συνδεδεμένα κράτη. Η ελλειμματική και επιλεκτική προστασία του κράτους δικαίου, όπως στις παραπάνω περιπτώσεις, αποτελεί πρόκληση για το δημοκρατικό αίσθημα του μέσου ευρωπαίου πολίτη. Έτσι βαθαίνει και διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα σε αυτόν και τα κέντρα εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μάλλον δεν φταίνε «η ευρωσκλήρωση» ή «οι ευρωκράτες» ή «οι απρόσωπες Βρυξέλλες», αλλά το ίδιο το υποκριτικό πρόσωπο της Ένωσης.
Στις ημέρες της πορτογαλικής προεδρίας, θα συζητηθεί το κεφάλαιο της Έκθεσης για το κράτος δικαίου, που αφορά στην Ελλάδα. Αναφέρονται ορισμένα σημεία, στα οποία θέλω να σταθώ. Κατ’ αρχήν, το πρόβλημα της μακρόχρονης διάρκειας εκδίκασης υποθέσεων. Η Έκθεση, εύλογα επισημαίνει τον άμεσο κίνδυνο συσσώρευσης νέων υποθέσεων. Αυτό σημαίνει, ουσιαστικά, καθεστώς έμπρακτης αρνησιδικίας. Το πρόβλημα, δεν αντιμετωπίζεται μόνο με βελτίωση των πρακτικών ή με την εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογιών. Υπάρχει βαθύτερο ζήτημα, που σχετίζεται με την υπερβολική παραγωγή νόμων, την πολυνομία, αλλά και την κακονομία. Ο κατακερματισμός της νομοθεσίας και το μόνιμο έλλειμμα συνοχής και κωδικοποίησης, επιδεινώθηκαν και με την επιβολή των νόμων των μνημονίων. Η κατάσταση διαιωνίζεται και επιδεινώνεται, αφού οι αρχές καλής νομοθέτησης λειτουργούν μόνο προσχηματικά και δεν υπάρχει ουσιαστική εφαρμογή τους.
