Κύριε Πρόεδρε σας ευχαριστώ!
Η σημερινή συνεδρίαση αφορά κυρίως σε απολογισμούς και αξιολογήσεις για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, για την οποία πειστήκαμε να επενδύσουμε για την οικονομία, για την χώρα και για την ειρήνη.
Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας ξεκίνησε το 1961 με τη συμφωνία σύνδεσης. Δυο χρόνια μετά ακολούθησε και συμφωνία της ΕΟΚ με την Τουρκία.
Συμφωνία που εξέφραζε τη σημασία που έχει παραδοσιακά η Τουρκία, κυρίως για την Γερμανία !
Η ελληνική συμφωνία πάγωσε λόγω του πραξικοπήματος το 1967.
Αναρωτιόμαστε τι παραπάνω θα πρέπει να κάνει η Τουρκία για να απαιτήσει η Ελλάδα και οι κυβερνήσεις της να εφαρμοστεί ανάλογη πρακτική, αφού οι “πυροβολισμοί στον αέρα” δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα.
Η προνομιακή σχέση της τότε ΕΟΚ με την Τουρκία εξαφάνισε σταδιακά τα ελληνικά προϊόντα για χάρη των τουρκικών όχι μόνο από τις «ευρωπαϊκές» αγορές αλλά και από τη δική μας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο στις ενταξιακές συνομιλίες όσο και στη συνέχεια, απέφευγαν να δουν κατάματα τη δύσκολη κατάσταση των ισοζυγίων (εμπορικού και πληρωμών).
Αρκούνταν να εμμένουν σε έναν τότε πλασματικό υψηλό βαθμό αυτάρκειας, που εμφανιζόταν λόγω της τότε πολύ περιορισμένης αγοραστικής δύναμης της ελληνικής κοινωνίας.
Από τότε, προσπαθούμε διαρκώς να περιορίσουμε το εμπορικό έλλειμμα που μεγαλώνει δυσανάλογα. Όπως και το ισοζύγιο πληρωμών.
Όσο παρατείνεται αυτή η κατάσταση, επαναλαμβάνεται και το μύθευμα της συμβολής της διαρθρωτικής πολιτικής.
Και όμως : Όλοι γνωρίζουμε ότι η συνδρομή της Ένωσης στα διάφορα έργα καταλήγει, μαζί με την εθνική συμμετοχή που την συμπληρώνει, στις χώρες του κέντρου που παίρνουν και τις αναθέσεις.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα έργα αυτά απαξιώνονται μεθοδικά από τις ελληνικές αρχές, για να παραχωρηθούν, εντέλει, υποτιμημένα σε εταιρείες της ξένης ολιγαρχίας και των ντόπιων πληρεξούσιών τους, για κερδοσκοπική εκμετάλλευση.
Δεν υπάρχουν πλέον ψευδαισθήσεις : Αν υπάρχει κάποιος που ωφελήθηκε από την ένταξη, αυτός δεν είναι ο Ελληνικός λαός.
Ας δούμε, τώρα, και άλλα κρίσιμα στοιχεία:
Πού βρισκόταν η ανεργία μας πριν την είσοδο στην ΕΟΚ και πού είναι σήμερα ;
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα έχει, βεβαίως, χάσει τη δυνατότητα διαμόρφωσης νομισματικής πολιτικής.
Τώρα με τα μνημόνια, όπως λέει και ο λαός μας, έχουμε παραδώσει τα κλειδιά ! και είμαστε και δεμένοι χειροπόδαρα !
Η Ελλάδα δεν έχει πια εθνικό έλεγχο ούτε στον προϋπολογισμό της !
Αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία της Πολιτείας.
Υποτίθεται ότι πάντοτε οι κρατικές συγκροτήσεις είχαν το δικαίωμα να διαχειρίζονται τους πόρους τους και να διανέμουν το εθνικό εισόδημα. Μόνο υποτελείς χώρες και οι αποικίες δεν είχαν ούτε έχουν αυτήν την εξουσία! Διαλέξτε σε ποια κατηγορία από τις δύο εντάξατε την Ελλάδα με τα μνημόνια που ψηφίζατε, είτε διαβασμένοι είτε αδιάβαστοι !
Μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, και κατόπιν στην ΟΝΕ, τα πλήγματα που δέχεται η χώρα και η κοινωνία μας είναι αλλεπάλληλα.
Η τάξη των οικονομικά αδύναμων μεγαλώνει ανησυχητικά.
Σήμερα, τα μέτρα για τον Covid επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση για όλους τους Έλληνες, εκτός βέβαια από την ολιγαρχία, που πάντα καταφέρνει να ευνοείται !
Επειδή γίνεται τελευταία συχνά αναφορά στην λέξη πόλεμος, φαίνεται πως, εδώ και 40 χρόνια, το φάσμα του πολέμου δεν αποσοβήθηκε!
Στην Κεντρική Ευρώπη, όπως και πριν 40 χρόνια, μάλλον δεν θα υπάρξουν πεδία μαχών. Όμως, δεν ισχύει το ίδιο για το Ντόνετσκ.
Ξεχάσαμε μήπως το Βελιγράδι; Με την πρόσφατη τουρκική παρουσία εκεί, σας ενημερώνω ότι δυστυχώς μας ξέχασε και εκείνο!
Στα 40 αυτά χρόνια το ΝΑΤΟ μετακινείται απειλητικότερα προς τη Μόσχα, και δυναμώνει την πολεμική ρητορική του.
Διαβάζω από το Γερμανικό Υπουργείο Άμυνας :
«Ο ρόλος λόγω της κεντρικής θέσης του γερμανικού στρατού ως πρώτης αντίδρασης πρέπει να είναι ταχύτερος από όλους τους άλλους και σε ετοιμότητα σε περίπτωση κρίσης, ιδίως στα εξωτερικά σύνορα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτό ισχύει τόσο για τα κράτη της Βαλτικής όσο και για τα Βαλκάνια, για τη Μεσόγειο καθώς και για την Βόρεια και Βαλτική Θάλασσα».
Το κείμενο αυτό υπογράφηκε στις 9 Φεβρουαρίου, όχι πριν 80 χρόνια, ούτε πριν από 40 – μόλις την προηγούμενη εβδομάδα !
Τέλος, για ποια δημοκρατία και για ποιόν πλουραλισμό μπορούμε να μιλάμε όταν κάθε δελτίο ειδήσεων, παντού στην Ένωση, επανέρχεται συχνά στην υπόθεση Ναβάλνυ αλλά καθολική σιωπή καλύπτει εκείνη του Ασάνζ ;
Ευχαριστώ πολύ!
Ειδική συνεδρίαση « Ελλάδα – Ευρωπαϊκή Ένωση : 40 χρόνια
