Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε.
Ας δούμε λοιπόν, σε τί επίπεδο θα γίνει η κοινοβουλευτική συζήτηση σήμερα…
Η Κυβέρνηση δεν παραλείπει να κατηγορεί όλους τους υπόλοιπους για Λαϊκισμό, όποτε ακούει κάτι ενοχλητικό γι’ αυτήν.
Στην προχθεσινή συζήτηση επίκαιρης ερώτησής μας, η κα Υπουργός Παιδείας τόλμησε να πει , έφτασε να πει, απευθυνόμενη σε τρία κόμματα της Βουλής : «Εμείς με τις Βιβλιοθήκες και εσείς με τις βαριοπούλες».
Αυτό κα Υπουργέ δεν είναι θεσμικός λόγος. Δεν είναι Κοινοβουλευτικός λόγος. Είναι χυδαίος λαϊκισμός και είναι ένα εντελώς ευτελές σύνθημα.
Μπορεί να τα λέτε αυτά στις κομματικές σας συγκεντρώσεις, για να ντοπάρετε ο ένας τον άλλον και για να ικανοποιείστε μεταξύ σας. Αλλά δεν έχουν θέση στο Κοινοβούλιο.
Μπορεί να αρμόζει, ίσως, και στα κομματικά σας όργανα, από το πιο χαμηλό, μιας τοπικής οργάνωσης, μέχρι το υψηλότερο, το πιο επίσημο : Ας πούμε, το Υπουργικό Συμβούλιο.
Πάντως στη Βουλή δεν έχει καμία θέση.
Αλλά, αν θέλετε να χρησιμοποιήσουμε τέτοια ορολογία, Εδώ Είμαστε!
Οι μεγαλύτερες βαριοπούλες λοιπόν, που δεν θέλουν να αφήσουν τίποτε όρθιο στο πέρασμά τους, είναι τα Υπουργεία σας !
Θέλετε μήπως να πούμε τί έχει γκρεμίσει η βαριοπούλα του Υπουργείου Εργασίας ;
Τί έχει καταστρέψει η βαριοπούλα του Υπ. Περιβάλλοντος ;
Τί ζημιές έχει κάνει η βαριοπούλα του Υπ. Ανάπτυξης ;
Η μήπως να πούμε για τη βαριοπούλα της Κυβέρνησης στο Σύστημα Υγείας και τα εγκληματικά αποτελέσματά της στην πανδημία ;
Όχι βέβαια, δεν θέλετε !
Ας μιλήσουμε λοιπόν, σήμερα, μόνο για το Υπουργείο Παιδείας: Βαριοπούλες σε υαλοπωλείο !
Ξεκινήσατε γκρεμίζοντας τον παραδοσιακό θεσμό της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Γκρεμίσατε τα τείχη του – ενοχλητικού για σας – πανεπιστημιακού ασύλου, αφού το κατασυκοφαντήσατε, με κάθε προπαγανδιστικό μέσο.
Και τρία χρόνια μετά, φέρνετε, μέσα στα γκρεμισμένα τείχη, την άμεση αστυνόμευση.
Βάλατε μέσα και τα ΜΑΤ. Τώρα πια, εκτός από την ανέλεγκτη βία, για την οποία τα εκπαιδεύετε – χωρίς να σέβεστε ούτε παιδιά ούτε οικογένειες ούτε πολίτες – έχουν μάθει να ρίχνουν και κροτίδες σχεδόν εξ επαφής κατά πρόσωπο. Μέσα Στα Πανεπιστήμια!
Εκτός από αυτά όμως, φέρνετε και την Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Αυτή ήταν η προτεραιότητά σας. Έχετε μέχρι σήμερα επενδύσει σε αυτήν 30 εκατομμύρια ευρώ.
Για την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν άξιζε αυτά να διατεθούν στις πραγματικές ανάγκες της Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Πάντως : Είναι μεγάλη τιμή για το φοιτητικό κίνημα, κα Υπουργέ, ότι σας υποχρέωσε να ιδρύσετε ειδική αστυνομία κατά των φοιτητών. Το κατάφερε αυτό, παρά τον κατακερματισμό του και παρά την πολυετή εσωτερική υπονόμευσή του από τη ΔΑΠ, την παράταξη των πάρτυ και των απαράδεκτων υπόγειων συναλλαγών. (Αλήθεια, για αυτήν την κραυγαλέα “ανομία” δεν σας ακούσαμε ποτέ να ψελλίζετε το παραμικρό, ούτε εσάς ούτε τον κ. Πρωθυπουργό ! Εκεί δεν έχετε ούτε σθένος ούτε αποφασιστικότητα…)
Η βαριοπούλα σας ανέλαβε έργο και στη Β΄θμια εκπαίδευση. Εξοβελίσατε τις Κοινωνικές Επιστήμες και υποβαθμίσατε εντελώς τα καλλιτεχνικά μαθήματα. Είτε γιατί θεωρείτε ότι οδηγούν τα παιδιά στην αριστερά είτε γιατί αναπτύσσουν ευαισθησία και ελεύθερο πνεύμα. Πράγματα οπωσδήποτε άχρηστα για την αγορά, για να μην πούμε και επικίνδυνα !
Ακόμα : με την υπουργική βαριοπούλα, αναλάβατε να γκρεμίσετε και τα όνειρα και τις δυνατότητες των παιδιών μας. Επαναφέρατε αποτυχημένες πολιτικές από το παρελθόν, την ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και την Τράπεζα Θεμάτων. Καταφέρατε, με αυτά, να αποκλείσετε με “το έτσι θέλω” δεκάδες χιλιάδες μαθητές από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Δεν το δικαιολογήσατε ποτέ αυτό στην κοινωνία κα Υπουργέ!
Με την ίδια βαριοπούλα, κάνετε ότι μπορείτε για να γκρεμίσετε τη δημόσια επαγγελματική εκπαίδευση και να την παραδώσετε στους εργοδότες και στην αγορά (με την πρακτική άσκηση κλπ).
Βαριοπούλα, καταστροφική για τη δημόσια Εκπαίδευση, είναι και η πληθώρα χαριστικών διατάξεων για σχολάρχες και κολλεγιάρχες (εξίσωση πτυχίων, προσφορά ειδικοτήτων αποκλειστικά σε ιδιωτικά ΙΕΚ, εξασφάλιση πρόσθετης πελατείας με την μείωση της απορρόφησης από τη δημόσια εκπαίδευση κλπ.).
Αυτή η σκανδαλώδης μεθοδική εύνοια της Κυβέρνησής σας, που θέλει μέσα στο μικρό χρονικό παράθυρο της εξουσίας της να ανατρέψει το τοπίο της εκπαίδευσης στη χώρα, αν δεν είναι εγκληματική ιδεοληψία είναι οπωσδήποτε - τουλάχιστον - πολιτικά ύποπτη.
Για να δούμε τώρα : Τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν οι κυβερνητικές βαριοπούλες στην Παιδεία; Μα , είναι εντελώς προφανές :
Η εκπαίδευση, αποτελεί τον κύριο μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας, μπορεί να έχει τη λειτουργία του κοινωνικού ανελκυστήρα.
Ένα στόχο έχει, λοιπόν, η Κυβέρνηση : Να ανακοπεί και να ελεγχθεί αυτή η κινητικότητα.
Είναι το δόγμα, που τόσο εύγλωττα και ξεκάθαρα εξέφρασε και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης : Το δόγμα των “ψυκτικών από το Περιστέρι”.
Μια κατάφωρα ταξική πολιτική, την οποία ομολογείτε ευθέως, χωρίς να χρειάζονται πιέσεις, ανακρίσεις και βασανιστήρια.
Αν και συνήθως προσπαθείτε να την καλύψετε πίσω από φιλολογίες για δήθεν αναβαθμίσεις και εκσυγχρονισμούς.
( Και ο παλιός Καραμανλής δεξιός πολιτικός ήταν κα Κεραμέως – Αλλά είναι μάλλον βέβαιο ότι είχε εντελώς άλλο όραμα για την παράταξη που ίδρυσε ! )
Οι βαριοπούλες σας, λοιπόν, ασκούν – και στην Παιδεία – μια στοχευμένη ταξική πολιτική , μία πολιτική βαθιά αντιδραστική.
Και μάλιστα εντελώς συνειδητά : Όσο πιο ταξική, όσο πιο αντιδραστική και όσο πιο αντικοινωνική γίνεται !
Και, βέβαια, δεν ανέφερα όλα τα χτυπήματά σας, αλλά μόνο τα πιο κραυγαλέα !
Ερχόμαστε, τώρα, στο τελευταίο χτύπημα : Αυτό εδώ το νομοσχέδιο !
Ένα νομοσχέδιο που κατάφερε να προκαλέσει αμέσως ομοβροντία και ομοφωνία αντιδράσεων από όλους τους φορείς της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Είναι η πρώτη φορά που όλες οι Σύγκλητοι, όλες οι Σχολές και οι Σύλλογοι, η Σύνοδος Πρυτάνεων και η ΠΟΣΔΕΠ, όλοι οι φορείς, απορρίπτουν το προτεινόμενο μοντέλο διοίκησης.
Κανένα Πανεπιστήμιο ή Σύλλογος Διδασκόντων δεν έχει τοποθετηθεί θετικά στις προτεινόμενες ρυθμίσεις για τα Πανεπιστήμια. Ούτε καν καθηγητές που πρόσκεινται πολιτικά στην κυβέρνηση.
Ασφαλώς, κανέναν δεν εκπλήσσει το ότι φέρνετε πάλι ένα νόμο για την Παιδεία, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κλειστά.
Το κάνετε κατά σύστημα. Και αυτό, από μόνο του, χαρακτηρίζει την πολιτική σας!
Ένας ακόμα νόμος κατασκευασμένος από μια κλειστή ομάδα μανδαρίνων της γραφειοκρατίας, που απέχει πολύ από το να υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής Εκπαίδευσης.
Ένας νόμος κατασκευασμένος “εν κλειστώ και παραβύστω” , χωρίς καμία απολύτως διαδικασία διαλόγου με την εκπαιδευτική κοινότητα, με φορείς, με κόμματα, με την κοινωνία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντιμετωπίζει την Παιδεία ως κοινωνικό αγαθό. Γι’ αυτό και θεωρεί περιττή κάθε συναίνεση στα θέματα της Παιδείας.
Κινείται μόνη και αλαζονική, σαν κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, για να εφαρμόσει πολιτικές, που δεν νομιμοποιούνται από καμία δημοκρατική διαδικασία συνεννόησης, συναίνεσης ή έγκρισης, από κανένα όργανο.
Πολιτικές και μέτρα δημοκρατικά ανομιμοποίητα, οι οποίες σύμφωνα με το κυβερνητικό – αντιδημοκρατικό – αφήγημα, νομιμοποιούνται μόνο και μόνο επειδή βαφτίζονται σαν δήθεν «κυβερνητικό πρόγραμμα».
Είναι η άποψη που λέει ότι τις νομιμοποιεί από μόνο του το εκλογικό σας ποσοστό στις τελευταίες εκλογές.
Εκεί εξαντλείται, εκεί τελειώνει, για Σας, η Δημοκρατία : στο ποσοστό που πήρατε στις εκάστοτε τελευταίες εκλογές.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα :
Μόλις πριν δυο χρόνια (νόμος 4692/20) νομοθετήσατε τον τρόπο εκλογής των Πρυτανικών Αρχών από όλους τους Πανεπιστημιακούς κάθε Ιδρύματος.
Και έρχεστε τώρα να νομοθετήσετε το ακριβώς αντίθετο.
Αλήθεια, κα Υπουργέ, Ποιο από τα δύο ήταν στο Πρόγραμμα της Ν.Δ. που ενέκρινε ο ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές ;
Φέρνετε ένα νομοσχέδιο – μνημείο Υπερνομοθέτησης – με 464 άρθρα, πάνω από 400 σελίδες και με συνολικό υλικό σχεδόν 1400 σελίδες.
Δόθηκε στη δημόσια διαβούλευση για μόλις (3) εβδομάδες ! Και κατατέθηκε στη Βουλή για να μπει σε συζήτηση στην Επιτροπή την επόμενη μέρα !
Και υποτίθεται ότι οι βουλευτές πρέπει να τοποθετηθούμε, στον διαθέσιμο κοινοβουλευτικό χρόνο, και να πούμε την άποψή μας για όλες τις ρυθμίσεις του.
Μετά, θα είναι λαϊκισμός να πει ο καθένας ότι δεν θα αφήσετε τίποτε όρθιο, αφού ευτελίζετε, με αυτόν τον τρόπο, τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες!
Μου έρχεται στο νου ένας μεγάλος, σύγχρονος πολιτικός άνδρας, που εξήγησε στην κοινωνία ότι «Αλίμονο αν χρειαζόταν ο βουλευτής να έχει διαβάσει τους νόμους που ψηφίζει»!
Τα ελληνικά Πανεπιστήμια χρειάζονται σοβαρές επενδύσεις για κτιριακές υποδομές.
Χρειάζονται μέριμνα και για τη σίτιση και για τη στέγαση των φοιτητών.
Χρειάζονται σοβαρή επένδυση για την κάλυψη των κενών και για την ανανέωση του προσωπικού τους, και διδακτικού και διοικητικού.
Αντί γι’ αυτά, το σχέδιο νόμου της ΝΔ υπηρετεί:
1ον) ένα μοντέλο δήθεν “επιχειρηματικού” πανεπιστήμιου που τάχα αποτελεί από μόνο του θεραπεία “για πάσα νόσο”,
2ον) τον αυταρχισμό και τη θεσμική αποτύπωση όλης της διάλυσης όλων των τελευταίων δεκαετιών , και
3ον) την ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του ελληνικού Πανεπιστημίου, η οποία εξασφαλίζεται από την ελλιπή χρηματοδότηση και την έλλειψη πολιτικής βούλησης για ουσιαστική αναβάθμιση και πραγματικό εκσυγχρονισμό.
Μη γελιέστε : Δεν είναι εκσυγχρονισμός η αντιγραφή και μηχανιστική μεταφορά μοντέλων προηγουμένων δεκαετιών – πολλών δεκαετιών – και άλλων συνθηκών, από το εξωτερικό.
Το προτεινόμενο μοντέλο διοίκησης διαλύει και τα τελευταία ψήγματα δημοκρατίας που υπήρχαν στα ελληνικά Πανεπιστήμια.
Μιλάμε για αυτή την κατασκευή του Συμβουλίου Διοίκησης , με τα 6 “εσωτερικά” μέλη (μόνο Καθηγητές και εκλεγόμενοι μόνο από τα μέλη ΔΕΠ) και τα 5 “εξωτερικά”, μετά από διεθνή δημόσια πρόσκληση προς ενδιαφερομένους.
Πρόκειται για ένα σύστημα διοίκησης που είναι καταδικασμένο, για όσο κρατήσει (γιατί είναι προφανώς θνησιγενές), να λειτουργήσει οπωσδήποτε αρνητικά.
Ακριβώς γιατί δεν θα έχει νομιμοποίηση από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα.
Ας ξεπεράσετε επιτέλους το DNA σας στην κυβερνητική παράταξη. Ας καταλάβετε, επιτέλους, ότι η δημοκρατική νομιμοποίηση δεν είναι “ψιλά γράμματα”.
Και κάθε απόπειρα παράκαμψής της (είτε στα Πανεπιστήμια είτε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε οπουδήποτε αλλού), πέρα από όλα τα άλλα, είναι οπωσδήποτε ένα βαρύ λάθος, που προδιαγράφει από σοβαρά αρνητικές έως καταστροφικές συνέπειες.
Το “αυτοδιοίκητο” των Πανεπιστημίων χωρίς δημοκρατία, είναι ένα δικό σας, αυταρχικό μοντέλο.
Δημοκρατία σημαίνει να μετέχουν, να εκλέγουν και να εκλέγονται στα όργανα διοίκησης, αλλά και να έχουν τη δυνατότητα ελέγχου, όλες οι κατηγορίες της Πανεπιστημιακής Κοινότητας.
Το σχέδιο νόμου, ούτως ή άλλως, θέλει να αγνοεί – ή να παρακάμπτει – το «αυτοδιοίκητο» των ΑΕΙ .
Μέσα στην πληθώρα των άρθρων του, περιλαμβάνει πολλές διατάξεις, που θέλουν να ρυθμίσουν θέματα τα οποία θα μπορούσαν – και θα έπρεπε – να αφήνονται στην ευχέρεια και τη δικαιοδοσία των Πανεπιστημίων.
Η ίδια η υπερ-νομοθέτηση δείχνει ότι ο κλοιός διαρκώς γίνεται και πιο ασφυκτικός.
«Αυτοδιοίκητο», λοιπόν, αλλά με νόμους που κάθε φορά αναβαθμίζουν την ισχυρή επεμβατική βούληση του Κράτους…
Να δούμε, στο τέλος, τι θα μείνει στη δικαιοδοσία του – δήθεν από όλους προστατευόμενου – «Αυτοδιοίκητου».
Εδώ, χαρακτηριστικά, φτάνετε για την κατάργηση, κατάτμηση, δημιουργία και συγχώνευση Τμημάτων και Σχολών να απαιτείται μόνο Υπουργική απόφαση (χωρίς πρόταση του Τμήματος και σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου).
Επίσης, το νομοσχέδιο επιδιώκει και τον πλήρη εξοβελισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού.
Αφού σας ενοχλούν οι δικαιολογημένες αντιδράσεις των φοιτητών, ο δρόμος για σας είναι ένας : Η θεσμική ακύρωση του φοιτητικού κινήματος.
Για την κυβέρνηση της ΝΔ οι φοιτητές είναι αποκλειστικά και μόνο χρήστες / καταναλωτές εκπαιδευτικών υπηρεσιών.
Αφιερώνονται πάνω από 25 άρθρα στις πειθαρχικές διατάξεις για τους εργαζομένους και φοιτητές των ΑΕΙ.
Έτσι αποτυπώνεται και εδώ η γονιδιακή κατασταλτική λογική της Κυβέρνησης.
Από το άλλο μέρος :
Θεσμοθετείτε πια τη διαδικασία της Μπολόνια, με τα τριετή και δήθεν ευέλικτα προγράμματα σπουδών και τα κατακερματισμένα πτυχία, και μάλιστα στη χειρότερη μορφή της.
Αυτό είναι ένα σύστημα που αποκαλύπτει την κυβερνητική προσπάθεια εξίσωσης των ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων με τα ιδιωτικά Κολλέγια.
Εξίσωση προς τα κάτω, βέβαια ! Με την υποβάθμιση των ΑΕΙ! Γιατί για αναβάθμιση των κολλεγίων δεν μπορεί να γίνει λόγος !
Το νομοσχέδιο θέλει να αποσυνδέσει τα πτυχία από τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα. Να τα καταστήσει απλά πιστοποιητικά χαμηλής αξίας.
Τα νέα ΑΕΙ, πάντα χωρίς επαρκή χρηματοδότηση, θα παρέχουν εκπαίδευση χαμηλών δεξιοτήτων, που θα οδηγεί σε επισφαλείς και χαμηλά αμειβόμενες σχέσεις εργασίας.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι ότι δεν συνδέονται τα Πανεπιστήμια με την αγορά.
Με το νεοφιλελεύθερο σχήμα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, επιχειρείται, στην πραγματικότητα, η αποσύνδεση της επιστήμης από την κοινωνία.
Ας έρθουμε τώρα στο ζήτημα της καθιέρωσης των πολυάριθμων και διαφόρων ειδών και ταχυτήτων προγραμμάτων σπουδών.
Μονοετή, διετή, τριετή, διεπιστημονικά, κ.ο.κ., με αντιστοιχίες από 30 έως 360 πιστωτικές μονάδες.
Αυτό δίνει σε πρώτη μάτια την εντύπωση ενός δήθεν ευέλικτου συστήματος διαφοροποίησης των σπουδών, που θα ανταποκρίνεται, τάχα, σε διαφορετικές ανάγκες.
Αυτό το σύστημα θα έχει, όμως, ένα εγγενές πρόβλημα : Το πρόβλημα της ποιότητας και της επιστημονικής αξιοπιστίας των συγκεκριμένων προγραμμάτων, σε όλο τους το πλήθος και σε όλο τους το εύρος.
Στην πραγματικότητα, με τον μεγάλο αριθμό και την προβαλλόμενη ευελιξία των προγραμμάτων, υποβαθμίζεται μεγάλος όγκος της παρεχόμενης πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Ο στόχος ; Να φτάσει στα επίπεδα της αντίληψης που διέπει τη λειτουργία των περίφημων ιδιωτικών κολλεγίων.
Ταυτόχρονα, ανοίγεται γι’ αυτά ένα νέο πεδίο επιχειρηματικής δράσης, όπου θα μπορούν να ανταγωνίζονται ευθέως, και με μεγαλύτερη ευχέρεια, τα αντίστοιχα προγράμματα περιορισμένου αντικειμένου, των Πανεπιστημίων.
Με αυτό το σύστημα, παράγονται πτυχιούχοι “πολλών ταχυτήτων” και επιβάλλεται ένας ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των φοιτητών/τριών, που θα πρέπει να επιδοθούν σε ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων και πιστοποιητικών.
Το αποτέλεσμα είναι να κατακερματίζονται και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων. Θα μειώνονται και οι δυνατότητες απασχόλησής τους και οι εργασιακές απολαβές τους.
Έτσι προσαρμόζετε την Εκπαίδευση στις ανάγκες της αγοράς!
Επίσης, εισάγετε ρυθμίσεις που προβλέπουν ότι τα μεταπτυχιακά προγράμματα δε θα χρηματοδοτούνται πλέον από το Υπουργείο Παιδείας ούτε θα περιλαμβάνονται στο διδακτικό έργο των μελών ΔΕΠ.
Επομένως, θα είναι αδύνατο να είναι βιώσιμα μεταπτυχιακά χωρίς δίδακτρα.
Έτσι, οξύνονται ακόμα περισσότερο οι ανισότητες πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την καθιστούν, ακόμα περισσότερο, ταξικό προνόμιο.
Για τους πληβείους ένα πτυχίο – αν το μπορέσουν και αυτό! Και πολύ τους είναι !
Και το κάνετε αυτό σήμερα, που η αξία του μεταπτυχιακού τίτλου είναι ότι ήταν πριν 20 χρόνια το πρώτο πτυχίο !
Δεν αφήνετε καμία αμφιβολία ότι αυτό αποτελεί συνειδητή πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης.
Υπάρχουν και οι νέες ρυθμίσεις για το ΔΟΑΤΑΠ.
Το άνοιγμα της πόρτας για την αναγνώριση πτυχίων τριετούς φοίτησης, σε ισοτιμία προς τα ελληνικά 4ετούς, ακόμα και εκείνα της 5ετούς φοίτησης!
Εδώ, όπως είπα και στην Επιτροπή, θα μπορούν να αναγνωρίζονται και τίτλοι που δεν έχουν θεσμική κατοχύρωση, δηλαδή δεν χαρακτηρίζονται ως πτυχία – μεταπτυχιακά – διδακτορικά ούτε στη χώρα τους (!)
Ο ΔΟΑΤΑΠ, εδώ και καιρό, αναγνωρίζει ως μεταπτυχιακά – κυρίως από την Ιταλία – τίτλους που δεν θεωρούνται τέτοιοι εκεί.
Τα διάφορα διπλώματα που φέρουν τον τίτλο Master (Master di primo Livello και Master di secondo Livello).
Όμως αυτά, το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας της Ιταλίας, δεν τα αναγνωρίζει ως μεταπτυχιακούς τίτλους, αφού αποτελούν απλώς πιστοποιητικά προγραμμάτων Δια Βίου Μάθησης.
Ακόμα : δίνετε τη δυνατότητα αναγνώρισης ακόμα και τίτλων τριεετών σπουδών προς τα πτυχία που θεωρούνται ως integrated master στην Ελλάδα (5ετή διπλώματα).
Εκεί προβλέπεται η δυνατότητα συνεκτίμησης μεταπτυχιακού στην αλλοδαπή ή η διενέργεια διπλωματικής εργασίας, ως αντισταθμιστικό μέτρο. Όμως δεν ορίζονται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την επίβλεψη και την αξιολόγηση της!
Εξαιρετικά σοβαρό είναι και το ζήτημα της κατάργησης των νομικών προσώπων διαχείρισης των Πανεπιστημιακών δασών (και για το Περτούλι και για τον Ταξιάρχη), με το άρθρο 296.
Και όμως : η σημερινή κατάσταση και εικόνα αυτών των δασών δείχνει ότι το μοντέλο της πανεπιστημιακής διαχείρισης έχει, επί πολλές δεκαετίες, λειτουργήσει επιτυχημένα.
Και μάλιστα χωρίς να επιχορηγείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό ή άλλο φορέα.
Ο καθένας θα μπορούσε να υποψιαστεί ότι η επί δεκαετίες επιτυχημένη και οικονομικά αυτοδύναμη λειτουργία τους, άνοιξε την όρεξη σε διάφορους “Επενδυτές”, ενδιαφερόμενους για εκμετάλλευση (!)
Φέρνετε, μάλιστα αυτή τη διάταξη τελευταία στιγμή, αιφνιδιαστικά – Δεν υπήρχε στη διαβούλευση!
Δεν μας έχετε εξηγήσει μέχρι τώρα για ποιον ακριβώς λόγο επιλέγετε τώρα να τα μεταβιβάσετε σε αυτές τις “εταιρείες αξιοποίησης της περιουσίας των ΑΕΙ”, που δημιουργείτε με αυτό το νόμο.
Γιατί πρέπει να περάσουμε από το μοντέλο της εξυπηρέτησης των ερευνητικών και εκπαιδευτικών σκοπών του Πανεπιστημίου στη διαβόητη “αξιοποίηση” ;
Στα νέα ελληνικά “αξιοποίηση”, δυστυχώς, σημαίνει καταστροφή στο βωμό της κερδοφορίας. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για δάση, και μάλιστα τέτοιας αξίας !
(Για τα άλλα ειδικά θέματα μίλησα στις τοποθετήσεις μου στην Επιτροπή – Δεν έχω τη δυνατότητα να τα επαναλάβω – Σας τα επαναφέρω όμως, κα Υπουργέ στη μνήμη, αναμένοντας κάποια ανταπόκριση).
Εδώ και πολλές δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται να επενδύσουν σοβαρά στα Πανεπιστήμια.
Στην Παιδεία ζούμε επί δεκαετίες μία μεγάλη αντίφαση:
Η Ελληνική Πολιτεία αρνείται να επενδύσει σοβαρά στην Εκπαίδευση.
Αρνείται να παρέχει ακόμα και την αντικειμενικά αναγκαία χρηματοδότηση.
Όσο φειδωλή, όμως, είναι στην ουσιαστική στήριξη, τόσο σπάταλη και αλόγιστη είναι σε μεταρρυθμιστικές εμπνεύσεις.
Με πρόσχημα, πάντα, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό, έχουν περάσει σειρά τέτοιων νόμων.
Βέβαια, όλες αυτές οι πανηγυρικές μεταρρυθμίσεις, όλων των Κυβερνήσεων, αποτελούσαν, σε μεγάλο μέρος, μία συνεχή προσπάθεια διευθέτησης ιδιοτελών συμφερόντων. Γι’ αυτό και είχαν τα γνωστά αποτελέσματα.
Δυστυχώς, αυτό θα είναι το αποτύπωμα και τούτου του ανοικονόμητου νομοθετήματος, που προσθέτει “με τη μία” 464 άρθρα στην ελληνική πολυνομοθεσία για την Παιδεία.
Είναι ένας ακόμα νόμος που υπηρετεί τα σχέδια μιας βαθιά ταξικής και αντιδραστικής πολιτικής – όπως απέδειξα, νομίζω τεκμηριωμένα, προηγουμένως.
Εμείς θέλουμε μια άλλη Παιδεία, που θα σέβεται την κοινωνία και τις ανάγκες της και δεν θα υποκύπτει στην κυριαρχία της διαβόητης αγοράς και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.
Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να κάνουμε οποιαδήποτε άλλη πρόταση στη σημερινή Κυβέρνηση.
Η ίδια, εξάλλου, στην πράξη, αρνείται εμμονικά κάθε διάλογο και κάθε ουσιαστική συναίνεση. Επειδή, ακριβώς, είναι προσηλωμένη, αποκλειστικά, στο να υπηρετήσει τους σκοπούς που προανέφερα.
Εμείς θα πούμε τις προτάσεις μας στην κοινωνία. Μόνο εκεί αξίζει να τις πούμε σήμερα !
Κλείνοντας θα απαντήσω και στο ατυχέστατο ρητορικό σχήμα της κας Υπουργού
Καταψηφίζουμε επί της Αρχής το Νομοσχέδιο κα Υπουργέ .
Ακριβώς γιατί έχουμε άλλες αρχές και έχουμε πλήρη συναίσθηση ποιο είναι το σύστημα Εκπαίδευσης που έχει ανάγκη η κοινωνία – και όχι η αγορά !
Εσείς με τις βαριοπούλες, λοιπόν, και εμείς με την Παιδεία!
Εσείς με τις βαριοπούλες σας και εμείς με την Κοινωνία!
