Με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο επιχειρείται ουσιαστικά η απορρύθμιση των ελάχιστων επιτρεπόμενων ορίων προστασίας και εγγυήσεων του ευρωπαϊκού δικαίου.

 Σε κρίσιμα ζητήματα δεν εξασφαλίζονται ούτε τα ελάχιστα όρια του ενωσιακού δικαίου, ενώ  η εφαρμογή κρίσιμων διατάξεών του εκθέτει  τη Χώρα σε  άμεσο κίνδυνο να υποστεί κυρώσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Οι ροές των προσφύγων εξαρτώνται από συγκεκριμένους γεωπολιτικούς παράγοντες και δεν   αντιμετωπίζονται με λύσεις σαν αυτές του παρόντος νομοσχεδίου.

Το σημερινό νομοσχέδιο δεν αφορά στη διαχείριση του προσφυγικού και σίγουρα δεν έχει σχέση με διεθνή προστασία.

Επιτρέψτε μου να  καταθέσω μια διαφορετική προσέγγιση.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποσκοπεί κυρίως στη ρύθμιση των σχέσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, όσο υπερβολικό και να ακούγεται.

 Τα συμφέροντα της τουρκικής ολιγαρχίας οδηγούν σε ένα μπαράζ αξιώσεων  προς την ΕΕ, που διαμορφώνει ένα συνεχές παζάρι μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Η ολιγαρχία της ΕΕ δεν θέλει να δώσει στην Τουρκία όσα επιθυμεί χωρίς όμως συνέπειες. Την   κατευνάζει πάντοτε με  ελληνικά έξοδα. Είτε με  παραχωρήσεις στις τουρκικές αξιώσεις στο Κυπριακό ή στο Αιγαίο , είτε, όπως  σήμερα, με το απαράδεκτο νομοσχέδιο για το άσυλο.

Η κυρίαρχη ολιγαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θέλει να απορροφήσει το προσφυγικό κύμα, που διογκώνεται διαρκώς, λόγω  της δράσης  του τουρκικού μιλιταρισμού στη Συρία  και  το Κουρδιστάν, ή από την παραοικονομία της βιομηχανίας  trafficking  που στήνεται  σε  βάρος  προσφύγων  μέσα στο έδαφος  της  Τουρκίας. Δεν επιθυμεί όμως να  δυσαρεστήσει  την  καλύτερη  πελάτισσα της πολεμικής της βιομηχανίας , την Τουρκία .

Εμείς όπως πάντα θα πληρώσουμε  το λογαριασμό, απρόθυμοι  να δυσαρεστήσουμε είτε την Ευρωπαϊκή Ένωση είτε την Τουρκία. Φοβόμαστε να πιέσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να πράξει τα αυτονόητα, να πειθαρχήσει  στις  αρχές  του Διεθνούς  Δικαίου και να αντιτάξει στον Ερντογανικό Μιλιταρισμό   αντίμετρα  και  κυρώσεις . Τέλος θέλουμε να ικανοποιήσουμε και τα ξενοφοβικά ευρωπαϊκά κέντρα. Αντί, λοιπόν, να δίνουμε στους πρόσφυγες τα αρμόζοντα ταξιδιωτικά έγγραφα, καθιστούμε αδύνατη την παροχή διεθνούς προστασίας για το 80%   όσων τη δικαιούνται.

Ως χώρα βασίζουμε  την επιβίωσή μας στην αυστηρότερη ερμηνεία του Διεθνούς δικαίου σε ό,τι αφορά τα εδάφη και τα σύνορά της. Το διεθνές δίκαιο είναι όμως σύστημα που απαιτεί σεβασμό στην ολότητά του. Η  ελαστική a la carte εφαρμογή του σε σχέση με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, θα μας απογυμνώσει μελλοντικά από την ίδια απαίτηση της ίδιας αυστηρής εφαρμογής  σε ό,τι αφορά στην Υφαλοκρηπίδα ή τα σύνορά μας  

Αδυνατούμε να κατανοήσουμε ποια σκοπιμότητα επιβάλλει λ.χ. την αντιανθρωπιστική εξαίρεση  από  την κατηγορία των ευάλωτων ατόμων, όσων πάσχουν από μετατραυματικό στρες από ναυάγιο (άρθρο 20). Οι άνθρωποι αυτοί δεν ναυάγησαν σε κρουαζιέρα αναψυχής , αλλά σε απεγνωσμένο ταξίδι προς τη σωτηρία.

Ποια σκοπιμότητα επιβάλλει τις αντιανθρωπιστικές  ρυθμίσεις του άρθρου 39 παρ. 10 σύμφωνα  με τις οποίες , όταν  ο αιτών δεν «συμμορφώνεται» με τον κανονισμό λειτουργίας του κέντρου διαμονής του θα περιορίζονται ή και θα διακόπτονται οι υλικές συνθήκες υποδοχής (παρ. 10 α). Η΄το ακραίο μέτρο της παρ. 10 β, όπου αν ο αιτών δεν συμμορφώνεται με απόφαση μεταφοράς του θα δημιουργείται τεκμήριο ότι δεν επιθυμεί την υπαγωγή του στη διεθνή προστασία. Είναι εξοργιστική η υιοθέτηση τέτοιων, που αντιβαίνουν ευθέως στο άρθρο  2 παρ. 1 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο  ο σεβασμός στην αξία του ανθρώπου αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. Η αξία του ανθρώπου δεν περιορίζεται από φυλή, χρώμα ή θρήσκευμα, και  δίνει δικαιώματα και επιλογές και σε όποιον διαμένει σε κέντρο  αλλά και στον φυλακισμένο ακόμη.

Με τη διάταξη του άρθρου 51 , παραβιάζουμε ευθέως τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Τιμωρούμε και εκδικούμαστε ανήλικους, που ούτε τη συνείδηση των πράξεών τους έχουν ούτε τη δυνατότητα να αντιταχθούν στη βούληση των μεγαλυτέρων τους, αποκλείοντάς τους   από το δικαίωμα ένταξης στην  πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος

Κι όμως η συμβολή των ανήλικων προσφύγων μπορεί να είναι πολύ σημαντική . Πέρυσι, το Μικρό Εθνικό, το φυτώριο του Εθνικού μας Θεάτρου έδωσε μία συγκλονιστική παράσταση για το δράμα των ανήλικων ασυνόδευτων προσφύγων. Το «ταξίδι»  ένα έργο που, «άλλαξε ζωές»  στο οποίο συμμετείχαν ηθοποιοί του Εθνικού, έφηβοι Έλληνες και έφηβοι πρόσφυγες, κάποιοι από αυτούς ασυνόδευτοι. Μετά την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου, τέτοια παράσταση δεν πρόκειται να ξαναπαιχθεί ποτέ !

Σας καταθέτω  το  επίσημο πρόγραμμα του Εθνικού Θεάτρου , και  δύο από  τις  δεκάδες κριτικές του έργου

 Ποια σκοπιμότητα επιβάλλει την αντιανθρωπιστική ρύθμιση του άρθρου 53, που καταργεί τη δυνατότητα απασχόλησης και παρέχει το δικαίωμα αυτό μόνο μετά πάροδο 6μηνου και υπό τον όρο ότι δεν έχει ληφθεί απόφαση για το άσυλο σε πρώτο βαθμό ;

Δεν έχω δυστυχώς το χρόνο να αναφερθώ σε κάθε ένα από τα δυστοπικά άρθρα του ν/σ…

Το πνεύμα και μέθοδος του ν/σ είναι προφανής και ατελέσφορη. Προβάλλετε σαν αξία τη μείωση του πληθυσμού των προσφύγων ή μεταναστών που δικαιούνται ή αιτούνται άσυλο με τη συνολική τροποποίηση των διαδικασιών υποδοχής και τη σώρευση διαδικαστικών εμποδίων και τον εξευτελισμό πραγματικών δικαιούχων

Με το παρόν νομοσχέδιο  εκπαιδεύουμε τον ελληνικό λαό στην κατεύθυνση των ταπεινότερων φόβων και συνδρόμων. Η Χρυσή Αυγή απουσιάζει  από τη Βουλή αλλά οι επιδιώξεις της και οι ξενοφοβικές αντιλήψεις της αντί να στιγματίζονται ως βαρβαρότητα αποκτούν με το ψευτοδίλημμα της ασφάλειας θεσμική κανονικότητα.

Προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τις αντιανθρωπιστικές ρυθμίσεις με το  ταπεινό ψευδοερώτημα της  ασφάλειας  . Θα  σας  θυμίσω ,λοιπόν ,τη  φράση  του Τόμας Τζέφερσον , «Όσοι  θυσιάζουν  την  Ελευθερία για  την  Ασφάλεια , δεν είναι άξιοι , ούτε  για  Ασφάλεια  ούτε  για  Ελευθερία» .

Το βίντεο της ομιλίας εδώ