Κύριε Πρόεδρε , Κύριοι Συνάδελφοι
Θα ξεκινήσω με ένα δύσκολο θέμα.
Σημαντικός αριθμός Ελλήνων ζουν στο εξωτερικό. Κάποιοι αναγκάστηκαν να φύγουν στα πέτρινα χρόνια ή, πιο πρόσφατα, οικονομικοί πρόσφυγες από τη σύγχρονη Χρεοδουλοπαροικία. Πολλοί έφυγαν εθελοντικά φιλοδοξώντας να σταδιοδρομήσουν σε τομείς που η χώρα μας δεν τους δίνει αυτή τη δυνατότητα.
Ανεξάρτητα από τους λόγους που τους οδήγησαν στο εξωτερικό, το ζητούμενο είναι η επανένταξή τους στην ελληνική πολιτεία, με ισονομία και απαράβατη ισότητα στην αντιπροσώπευση.
Ο Απόδημος Ελληνισμός πρέπει να ενταχθεί ουσιαστικά στη λήψη των αποφάσεων που αφορούν στη χώρα αλλά και στον απανταχού Ελληνισμό.
Το κόμμα μας στηρίζει και θέλει να προωθήσει την ισότιμη συμμετοχή των απόδημων στις εκλογές (εκλέγειν) και την ισότιμη αντιπροσώπευσή τους στη Βουλή των Ελλήνων (εκλέγεσθαι).
Βάσιμα υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε το μόνο κόμμα που σέβεται τους απόδημους και δεν τους βλέπει ως “κουκιά”, ως δεξαμενή ψήφων που πρέπει να εξαντληθεί ή να αποδυναμωθεί.
Στην κατεύθυνση αυτή και με σκοπό την ουσιαστική κατοχύρωση των παραπάνω, προτείνουμε την προσθήκη παραγράφου στο άρθρο 54 του Συντάγματος, την οποία καλούμε το Σώμα να αποδεχθεί, και η οποία έχει κατά λέξη ως εξής:
«Εκλογικός νόμος προβλέπει αριθμό εκλογικών περιφερειών Αποδήμου Ελληνισμού εκτός των ορίων επικρατείας, με αριθμό βουλευτικών εδρών σε αναλογία με τον αριθμό των εγγεγραμμένων σε αυτές τις περιφέρειες, Ελλήνων πολιτών, μονίμων κατοίκων εξωτερικού, με αρμοδιότητα του Υπουργείου Εξωτερικών και των εκασταχού ελληνικών διπλωματικών αρχών για τη διενέργεια των αντίστοιχων ψηφοφοριών».
Με βάση όσα προανέφερα, είναι προφανές ότι είμαστε αντίθετοι σε κάθε ρύθμιση με την οποία ο απόδημος ψηφοφόρος αναγκάζεται να ψηφίζει σε περιφέρεια της επικράτειας στην οποία δεν διαμένει – ή και δεν έχει πατήσει ποτέ.
Για τους ίδιους λόγους, διαφάνειας, αξιοπιστίας και ουσιαστικής αντιπροσωπευτικότητας, είμαστε αντίθετοι και με την επιστολική ψήφο.
Μόνο η δημιουργία εκλογικών περιφερειών εκεί που ζουν αποδίδει ουσιαστικά στους απόδημους το δικαίωμα στη συμμετοχή.
Και, φυσικά, μόνο η πλήρης ισοδυναμία εδρών και εγγεγραμμένων εντός όσο και εκτός της Ελλάδας εξασφαλίζει την ισονομία.
Η 5η θεματική ενότητα που συζητάμε μας επιτρέπει ταυτόχρονα να τοποθετηθούμε και σε ένα δυσκολότερο ζήτημα.
Το όραμά μας για το πώς θέλουμε τη Δημοκρατία και τι σημαίνει δημοκρατία για εμάς.
Και να αναλάβουμε και τις ευθύνες μας από αυτή την επιλογή μας.
Η Δημοκρατία έχει βασικά θεμέλια τη Λαϊκή Κυριαρχία και το Κράτος Δικαίου. Επίσης δεν νοείται χωρίς Εθνική Ανεξαρτησία που εγγυάται την ύπαρξη εδαφικού χώρου για τη δημοκρατική διαβίωση. Είναι ακόμα άρρηκτα συνδεδεμένη με τα κοινωνικά δικαιώματα που εμβαθύνουν αυτές τις έννοες και με τα ατομικά δικαιώματα που απαγορεύουν την επέμβαση στον σκληρό πυρήνα της ατομικότητας.
Χωρίς όμως τη Λαϊκή Κυριαρχία , τίποτε από αυτά δεν έχει νόημα.
Η Λαϊκή κυριαρχία, όμως, κατοχυρώνεται με τη δυνατότητα ισότιμης έκφρασης όλων των πολιτών. Και αυτή τη δυνατότητα την εξασφαλίζει η απλή αναλογική χωρίς ελάχιστο όριο ψήφων για την είσοδο στη Βουλή.
Η ψήφος όλων των Ελλήνων Πολιτών πρέπει να έχει το ίδιο πολιτικό βάρος και αυτό πρέπει να αποτυπωθεί στο Σύνταγμα.
Πάντα θα υπάρχει η ανάγκη σχηματισμού Κυβέρνησης.
Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι εύκολη.
Ποτέ δεν μπορείς να έχεις όλα όσα επιθυμείς.
Αναγκαστικά κάθε στιγμή της ζωής μας σταθμίζουμε τις ανάγκες μας.
Και η πολιτική μας θέση προκύπτει από το κριτήριο που έχουμε για τη στάθμιση των αναγκών μας και την ικανοποίηση όσων θεωρούμε υπέρτερες.
Εμείς σταθμίζουμε με βάση την Αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας, που το Σύνταγμα θέτει ως θεμέλιο του Πολιτεύματος.
Αυτή η στενή οδός της Δημοκρατικής Αρετής ίσως φαίνεται σήμερα δύσκολη. Το ίδιο δύσκολη είναι και η ανάγκη εμβάθυνσης της Λαϊκής Κυριαρχίας με την οικοδόμηση προγραμματικών συγκλίσεων και πολιτικής συναίνεσης με διαφάνεια.
Το ενδεχόμενο κενό εξουσίας τότε το καλύπτει το Κράτος Δικαίου.
Η Δικαιοκρατία που εγγυάται τη συνέχεια μέχρι να σχηματιστεί Κυβερνητική πλειοψηφία.
Ο φόβος απέναντι στη Λαϊκή Κυριαρχία είναι και φόβος για το Κράτος Δικαίου, που ταλαιπωρήθηκε τη μνημονιακή εποχή: Με επίκληση ενός ακαθόριστου χρονικά καθεστώτος ανάγκης, η έννοια του Δημοσίου Συμφέροντος, που περιορίζει το Κράτος Δικαίου, ταυτίστηκε με την καθημερινή ταμειακή ανάγκη της Γενικής Κυβέρνησης και έγινε σχεδόν καθεστώς
Λαϊκή Κυριαρχία, επίσης, σημαίνει ύπαρξη αμεσοδημοκρατικών θεσμών όπως το Δημοψήφισμα, και η πρόταση νόμου με λαϊκή πρωτοβουλία. Σε πολλές σύγχρονες δημοκρατίες η πρόταση νόμου με λαϊκή πρωτοβουλία είναι πραγματικότητα, εδώ και πολλά χρόνια.
Προτείνουμε ευρύ αριθμό πολιτών ώστε η πρόταση νόμου που θα καταθέσουν να αποπνέει συναίνεση και να δικαιολογεί την αναγκαιότητά της.
Ομοίως, προτείνουμε τη διενέργεια δημοψηφισμάτων και για δημοσιονομικά ζητήματα με πρωτοβουλία των κοινοβουλευτικών κομμάτων ή και πλήθους πολιτών, σε αριθμό που και πάλι να εγγυάται συναίνεση και σοβαρότητα.
Η έννοια του δημοσίου συμφέροντος ταλαιπωρήθηκε, όπως περιέγραψα, τα τελευταία χρόνια. Για μεγαλύτερη συνταγματική ασφάλεια αλλά και την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης πολιτών και πολιτειακών θεσμών, προτείνουμε : Η κύρωση συνθηκών, που, με την επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, αναγνωρίζουν σε διεθνείς οργανισμούς αρμοδιότητες που προβλέπει το Σύνταγμα και άπτονται ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας, να πραγματοποιείται με διπλή πλειοψηφία: Πλειοψηφία τεσσάρων πέμπτων στο Κοινοβούλιο και έγκριση με δημοψήφισμα.
Μη φοβάστε τα δημοψηφίσματα, με δημοψήφισμα λύθηκε το πολιτειακό ζήτημα.
Το ζήτημα είναι πρακτικό και παιδευτικό στη Δημοκρατία : Ο πολίτης πρέπει να έχει συναίσθηση της ευθύνης για τις αποφάσεις του, όταν διχάζεται η γνώμη της κοινωνίας. Έτσι μπαίνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τέλος στη διχοστασία χωρίς διαλυτική συνέχεια. Γι΄ αυτό και ο Σόλων τιμωρούσε με ατιμία την δραπέτευση από αυτή την ευθύνη.
Δεν ξέρω ποια θα ήταν η πορεία της Χώρας, αν η είσοδος μας στα μνημόνια είχε τεθεί στην κρίση του Λαού με Δημοψήφισμα.
Δεν μπορώ ούτε εκ των υστέρων να μαντέψω τη Λαϊκή Ετυμηγορία.
Ούτε έχει νόημα να εκτιμήσουμε την πορεία της Χώρας αν είχαμε πειθαρχήσει στη Λαϊκή Ετυμηγορία του Δημοψηφίσματος το Καλοκαίρι του 2015.
Αυτό που ξέρω είναι ότι όλοι θα παλεύαμε σήμερα για το μέλλον της Πατρίδας μας με βάση τη Λαϊκή Ετυμηγορία.
Πιο περήφανοι και πιο αποφασισμένοι.
Μερικοί θα πουν ότι ίσως δεν θα είμασταν ενωμένοι. Λάθος. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα είμασταν ταυτισμένοι. Δεν θα υπήρχε, όμως, έδαφος να καταγγέλλει ο ένας τον άλλον ανέξοδα ως εθνικό μειοδότη και να συνεχίζεται αυτός ο απαράδεκτος διχασμός της κοινωνίας.
Αυτό είναι και το Άγος για τη Δημοκρατία που κληροδότησε ο κ. Τσίπρας και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ .
Η Ασέβεια στη Λαϊκή Ετυμηγορία και η Περιφρόνηση της Λαϊκής Κυριαρχίας.
Αν φανούμε γενναίοι ίσως αποκλείσουμε αυτές τις ζοφερές καταστάσεις για τις μελλοντικές γενιές.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι αναλάβαμε τις ευθύνες μας με θάρρος και όραμα για το μέλλον.
Το βίντεο της ομιλίας εδώ
