6 Ιουλίου 2010, Ασφαλιστικό, ομιλία επι της αρχής.
....
Και για το λόγο αυτό είμαι σοσιαλίστρια.

Γιατί πιστεύω ότι τούτο το σύστημα θα φτάσει στο τελευταίο του στάδιο όχι μόνο από τις αντιθέσεις του, αλλά ΚΑΙ από ένα κίνημα που δε θα διαπραγματεύεται την επιβίωσή του ή την ενσωμάτωσή του, όπως σήμερα, αλλά ισχυρό και δυνατό θα επιχειρεί τη ρήξη και την ανατροπή.

Δεν αρκεί, είπε ο Μαρξ, να πάει η ιδέα προς το πραγματικό, πρέπει και το πραγματικό να πάει προς την ιδέα.
.....
Κι ερχόμαστε στο σήμερα.
Στο ασφαλιστικό, σαν μια κορυφαία πολιτική στιγμή, μιας κορυφαίας πολιτικής επιλογής.
Από μία σοσιαλιστική κυβέρνηση....
Και τι μας λέει η κυβέρνηση.

Ότι και τα μέτρα αυτά και τα προηγούμενα και αυτά που θα έρθουν, γιατί θα έρθουν κι άλλα, ήδη εν μέσω διαπραγματεύσεων είχαμε τη σφήνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, μας λέει ότι είναι μεν άδικα, αλλά είναι αναγκαία για τη σωτηρία της πατρίδας.
.....
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η πολιτική τεκμηρίωση του ασφαλιστικού και των λοιπών μέτρων που απορρέουν από το μνημόνιο, είναι ανήθικη, ανέντιμη, επικίνδυνη και σκληρά νεοφιλελεύθερη, το ίδιο και τα μέτρα.
...
Από εδώ, από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, που νομίζω ότι λίγοι έχουμε καταλάβει ότι ο ναός της Δημοκρατίας στη συνείδηση του μέσου Έλληνα είναι ναός διαπλοκής, συναλλαγής και ρεμούλας, από εδώ λοιπόν προειδοποιώ :
Σύντομα θα ζήσουμε στιγμές αποκάλυψης.
....
Λοιπόν κυρίες και κύριοι συνάδερφοι, Όπως έχω την υποχρέωση να κάνω, σημαίνω συναγερμό.

Είναι γνωστό ότι όταν κοιλοπονάει η ιστορία ή τέρατα γεννάει ή αγγέλους. Οι μαμές της ιστορίας ας είναι αυτή τη φορά η κοινή πολιτική δράση όλων όσων αντιστεκόμαστε, όλων όσων έχουμε ένα άλλο όραμα, όλων όσων υποδεικνύουμε έναν άλλο δρόμο.

Διαφορετικά ο καθείς ας αναλάβει και τις ευθύνες του.

Εγώ ήδη έχω αναλάβει τις δικές μου. Για αυτό και καταψηφίζω το νομοσχέδιο.

25/10/2010 Σ/Ν για τον ΟΣΕ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και σε προηγούμενη τοποθέτησή μου είχα αναφέρει ότι πιστεύω πια ότι τα μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις δεν προκύπτουν εξαιτίας της κρίσης αλλά υιοθετούνται επ’ ευκαιρία της κρίσης. Φοβάμαι ότι η διαδικασία σαλαμοποίησης που ακολουθείται θα έχει ένα αποτέλεσμα το οποίο στη συνολική του ανάγνωση θα είναι οδυνηρό για τη χώρα.
....
Επειδή παρακολουθώ να προβάλεται συνεχώς από τα κυβερνητικά στελέχη το ερώτημα «ποιος είναι ο άλλος δρόμος που προτείνετε;» και αυτό το ερώτημα να απευθύνεται σε όλη την Αντιπολίτευση και σε όλους τους Βουλευτές, θέλω να υπενθυμίσω ότι αυτός ο άλλος δρόμος, αποτέλεσμα επεξεργασίας, προβληματισμού και πολλής δουλειάς από όλο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι αυτός που με τη σημαία του διεκδικήσαμε και κερδίσαμε τις εκλογές στις 4 Οκτώβρη του 2009 με έντεκα μονάδες διαφορά και μάλιστα με κεντρικό σύνθημα «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Σ’ αυτό το ελπιδοφόρο δίλημμα απάντησε ο λαός με την ψήφο του έχοντας πλήρη συναίσθηση της κατάστασης της χώρας και δίνοντάς μας ισχυρή εντολή για αλλαγή σε μια πιο προοδευτική κατεύθυνση.
Η αστική μας δημοκρατία, το κοινοβουλευτικό μας σύστημα στηρίζεται στη διασφάλιση της ελεύθερης και αβίαστης επιλογής του πολίτη. Η κοινωνία μπορεί πρόσκαιρα να εκβιάζεται και να εκφοβίζεται. Η αντίδρασή της μπορεί να είναι απρόβλεπτη, αλλά η μνήμη της παραμένει ισχυρή και δεν συγχωρεί.
Καταψηφίζω επί της αρχής, κύριοι συνάδελφοι.

26/10/2010 Κατ'άρθρον συζήτηση του Σ/Ν για την ''αναδιάρθρωση του ΟΣΕ''.

Ένα δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι τα άρθρα που αναφέρονται στα θέματα προσωπικού 15 έως 21. Θεωρώ την επίκλησή σας ότι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με όσα αυτή συνεπάγεται, είναι ο μόνος δρόμος για να αντιμετωπίσετε πιθανές στρεβλώσεις που αφορούν στις αποδοχές των εργαζομένων, επιδόματα κ.λπ., είναι προσχηματική. Εφαρμόζετε στην πράξη περιρρέουσες απόψεις για σχέσεις εργασίας, που μέχρι σήμερα δεν είχε τολμήσει επίσημα η Κυβέρνηση να πει ότι τις υιοθετεί.

Και μιας, όπως ανέφερα, το παρόν νομοσχέδιο θεωρείται νομοσχέδιο πιλότος και για τις άλλες ΔΕΚΟ, δεν μου μένει καμμιά αμφιβολία πια ότι αυτό αντανακλά την πολιτική που είστε αποφασισμένοι να εφαρμόσετε σε όλο το δημόσιο τομέα: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις με ταυτόχρονη κατάργηση οργανικών θέσεων κ.λπ..
...
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην ομιλία μου επί της αρχής μίλησα όχι απλά για οδυνηρή ιδιωτικοποίηση, αλλά για κατοχή επί των παραγωγικών δυνατοτήτων της πατρίδας μας. Τα άρθρα ένα προς ένα αποδεικνύουν και την κατοχή επί των παραγωγικών δυνάμεων της πατρίδας μας.

18/11/2010 Διαφάνεια και επιτάχυνση στρατηγικών επενδύσεων
Με απλά λόγια, κύριε Υπουργέ, η επιχείρηση που κλείνει σε αυτό το μίζερο, ανάλγητο, γραφειοκρατικό και φορομπηχτικό κράτος μπορεί να βρει το ιδανικό περιβάλλον στο «παράλληλο κράτος» της Ανώνυμης Εταιρείας σας χωρίς γραφειοκρατία, με ελάχιστους φόρους, ειδικό εργασιακό περιβάλλον.
Εάν θεωρείτε ακόμα υπερβολικό το χαρακτηρισμό μου «παράλληλο κράτος», εγώ πιστεύω ότι είναι ήπιος γιατί το άρθρο 8, το δηλώνει εκκωφαντικά. Το κράτος της Ανώνυμης Εταιρείας σας θέλει να ακυρώσει και συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών του παρόντος κράτους. Όχι μόνο παραχωρείτε αιγιαλό, παραλία, θάλασσα και πυθμένα στον επενδυτή, αλλά απαγορεύετε στους ιθαγενείς και τη χρήση του.
Σε άλλη περίπτωση και μόνο εξ αυτού του άρθρου θα σας απέδιδα, κύριε Υπουργέ, πολιτική θρασύτητα και αμετροέπεια μόνο και μόνο για το λόγο ότι τολμάτε να το καταθέσετε στη Βουλή των Ελλήνων.
Δυστυχώς, είναι κάτι περισσότερο. Είναι πολιτική επιλογή και το ομολογείτε. Θεωρείτε το νόμο παιδευτικού χαρακτήρα, παράδειγμα που δίνετε με συγκεκριμένη στάση, αλλά και με συγκεκριμένους λόγους, τελική ουσία της πολιτικής σας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μίλησα για οργανωμένο σχέδιο απαξίωσης θεσμών και κατακτήσεων. Αναφέρθηκα στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τη λυσσαλέα επίθεση που δέχεται χρόνια τώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτό που ονομάζουμε στενό δημόσιο τομέα με συνεχείς ισοπεδωτικούς, απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για τους δημόσιους υπαλλήλους. Το ίδιο σχέδιο εξυπηρετεί η συστηματική προπαγάνδα για τις προβληματικές ΔΕΚΟ.
Απλά, να υπενθυμίσω ότι το Κ.Ω. σημαίνει Κοινής Ωφελείας και φυσικά η επίκληση της γραφειοκρατίας σαν τροχοπέδη για ό,τι καλό πάει να γίνει σε αυτή τη χώρα. Η κατακλείδα όλης αυτής της προπαγάνδας έχει κοινό παρονομαστή. Καταργείστε, απολύστε, ιδιωτικοποιήστε. Και επίπλαστο αριθμητή την εξυγίανση, τον εξορθολογισμό, την πάταξη των παθογενειών του συστήματος. Όπου υπάρχει χώρος δημιουργείτε τέτοιες Ανώνυμες Εταιρείες σαν τη σημερινή με επίκληση των ανάπτυξη για να εκμεταλλευτούν την υπεραξία της χώρας και των πολιτών της.
Δεν πρόκειται περί επιτάχυνσης και διαφάνειας, αλλά περί παράκαμψης της δημοκρατίας. Σε αυτή την πρόδηλη πολιτική αντίληψη δεν έχει νόημα ακόμα και η επισήμανση ή η διόρθωση τεχνικών λεπτομερειών.
...
Θα είμαστε εμείς οι ίδιοι σύντομα που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα αυτή της πολιτικής, αναρωτούμενοι: Τις διαθρωτικές αλλαγές, τον εκσυγχρονισμό του κράτους, τις επενδύσεις -για να αναφερθώ και στο σημερινό νομοσχέδιο- τα βλέπουμε, η Ελλάδα όμως που είναι; Όπου Ελλάδα, ο Ελληνικός λαός και ο εθνικός πλούτος που αποτελούν την αναμφισβήτητη περιουσία του.

14/12/2010 Πολυνομοσχέδιο, αποχώρηση
Κύριε Πρόεδρε, για εμένα είναι αδιανόητο σε ένα νομοσχέδιο τόσο κρίσιμο, σε ένα νομοσχέδιο που κρίνεται το μέλλον και η επιβίωση του ελληνικού λαού, που κατακρημνίζονται κεκτημένα χρόνων και χρόνων που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα, που εργασιακές σχέσεις γυρίζουν πριν από το 1950, να μην έχουν τη δυνατότητα οι Ανεξάρτητοι Βουλευτές να εκφράσουν την άποψή τους. Θεωρώ ότι η διαδικασία θα είναι ελλιπής, θα είναι κολοβή. Δεν είμαστε υπάλληλοι, κύριε Πρόεδρε, Βουλευτές είμαστε. Είμαστε Βουλευτές εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό και οφείλουμε σήμερα να μιλήσουμε για να αναλάβει καθένας την προσωπική του ευθύνη. Δεν μπορεί να γίνει η Ελληνική Βουλή ένα σωματείο με σφραγίδα. Δεν μπορεί να περνάνε μέσα στην Ελληνική Βουλή νομοσχέδια –δέκα νομοσχέδια στο σύνολο- με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και εμείς να μην μπορούμε να μιλήσουμε. Δεν είναι δυνατόν να μπορεί να μιλήσει μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ο δοτός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και να μην μιλάνε οι Έλληνες Βουλευτές. Είναι ιστορικές αυτές οι στιγμές. Γράφεται ιστορία, μια ιστορία ενδοτική και μια ιστορία αγωνιστική. Νομίζω θα πρέπει και στους δύο να δώσετε τη δυνατότητα να ακουστεί η φωνή τους εδώ μέσα.

22/12/2010 Προϋπολογισμός 2011
Οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής δεν έχουν ονοματεπώνυμο.
Είναι το περίφημο χρηματιστηριακό κεφάλαιο (funds), που αποπροσωποποιεί σε σημαντικό βαθμό την ιδιοκτησία, αφού δεν είναι κάτοχος παραγωγικών μέσων.
Προτεραιότητά του δεν είναι η υπεραξία του προϊόντος, αλλά οι δανειακές ανάγκες, τα πλεονάσματα, αφού δουλειά τους είναι να εμπορεύονται χρήμα.
Αυτό λοιπόν που παρουσιάζεται προσχηματικά σαν ανήθικη δραστηριότητα, σαν φούσκα,
δεν είναι παρά η πιο ανεπτυγμένη μορφή του δυτικού καπιταλισμού.
Το τζογάρισμα, δηλαδή, πάνω στο απόλυτο φετίχ, στο χρήμα.

....
Ένα πλέγμα, με συγκοινωνούντα δοχεία, με μόνιμο τροφοδότη το δανεισμό, ο οποίος κάλυπτε την παταγώδη αποτυχία κομμάτων και κυρίαρχης τάξης να αναπτύξουν αυτοδύναμα τη χώρα.
Αυτό το στρεβλό μοντέλο, με δεκανίκια την υποφορολόγηση του κεφαλαίου, την καταλήστευση των ταμείων και την καταστροφή παραδοσιακών παραγωγικών δομών, όπως η γεωργία, έφεραν τα σημερινά αποτελέσματα.
Ελλείμματα, δημόσιο χρέος, ανύπαρκτη παραγωγική βάση.
Είναι σαφές ότι όποια ανάλυση ενοχοποιεί το δημόσιο υπάλληλο, το κόστος εργασίας, τα κοινωνικά κεκτημένα δεν είναι απλώς ψεύτικη, αλλά είναι και πολιτικά χυδαία.
Γιατί είναι πολιτική χυδαιότητα να πληρώνει αυτός που δε φταίει και την απόφαση αυτή να την παίρνουν
χέρι-χέρι, αυτός που φέρει τη βαρύνουσα πολιτική ευθύνη,
με αυτόν που φέρει τη βαρύνουσα οικονομική ευθύνη.
...
Στοιχεία ΔΝΤ:
Το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο μέσο όρο της Ευρωζώνης
Η χώρα μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα αφέθηκε και έγινε το επίκεντρο κερδοσκοπικών επιθέσεων.
Αυτή είναι η πραγματικότητα, τη ζήσαμε. Αυτή είναι η αλήθεια.
Η πολιτική κρίση του καθενός αφορά στο εάν αυτό έγινε από άγνοια ή σκοπιμότητα.
Θα δείξει η ιστορία εάν η κυβέρνηση υπήρξε αφελής και ακούσια χειραγωγούμενη,
ή εάν υπήρξε ο άλλος πόλος μιας συμφωνίας με καταστρεπτικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα μας.
Συνέπειες που, κατά την άποψή μου, δεν υπήρξαν το αποτέλεσμα μιας επιλογής, αλλά το ζητούμενο μιας πολιτικής.
Και φτάνουμε στο σήμερα και στη συζήτηση του προϋπολογισμού.
Ένας προϋπολογισμός, που είναι το πιο απτό αποτέλεσμα της καταστροφής που υφίσταται η χώρα μας και ο λαός μας.
Που είναι προϋπολογισμός χώρας με μειωμένη κυριαρχία.
Ένας προϋπολογισμός που καλούνται να επωμισθούν μεν οι Έλληνες πολίτες, αλλά αποτελεί φιρμάνι του ΔΝΤ, που απλώς και μόνο το επικυρώνει η Βουλή.
Ένα φιρμάνι που την επομένη κιόλας μέρα θα ανατραπεί προς το χειρότερο.
Και το κρίσιμο ερώτημα είναι
υπάρχει άλλος δρόμος?
Υπάρχει.
...
Και σε αυτό το σημείο κυρίες και κύριοι συνάδελφοι καταθέτω μια πρόταση, τακτικού χαρακτήρα, και απευθύνομαι σε όλες τις πρωτοπόρες δυνάμεις του τόπου.
Καταθέτω μια πρόταση και απευθύνομαι σε όλους τους πολίτες που τους βομβαρδίζουν, επιβάλλοντας το πλέον φασιστικό δίλημμα : ή καταστροφή ή αιματηρή λιτότητα.
Μόνο που αυτό το δίλημμα έχει κοινό παρανομαστή.
Γιατί οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι τα λογιστικά νούμερα, που ακόμη και αυτά δε βγαίνουν,
αλλά οι άνθρωποι.
Επί του πρακτέου λοιπόν η πρότασή μου είναι:

Η δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους, κατά τα πρότυπα του Εκουαδόρ.
Δε μιλάω δηλαδή στη βάση υποθέσεων,
αλλά στη βάση μιας εφικτής και ήδη εφαρμοσμένης λύσης από το 2006.

Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από ειδικούς, από διεθνείς προσωπικότητες υψηλού κύρους.
Και δε μιλώ μόνο για Επιτροπή πεφωτισμένων, αλλά για επιτροπή ειδικών, που με τη συνδρομή των εργαζομένων θα δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο ανασυγκρότησης.
Την Επιτροπή συνδράμουν τα όργανα του κράτους, το υπουργείο Δικαιοσύνης, Οικονομικών, το Γενικό Λογιστήριο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, νομικοί, ορκωτοί λογιστές, συνταγματολόγοι.
Σκοπός της επιτροπής είναι ο εξονυχιστικός λογιστικός έλεγχος του διεθνούς και εγχώριου χρέους, το τονίζω, από τη μεταπολίτευση και μετά.
Εξετάζει όλες τις συβάσεις που αφορούν σε όλους τους τομείς. (Επισημαίνω απλά τις τερατώδεις συμβάσεις των υπερχρεωμένων ολυμπιακών αγώνων).
Όλα τα διμερή δάνεια που σύναψε η χώρα μας.
(Τονίζω ιδιαίτερα αυτά που δίνονταν για να υποστηριχθεί δήθεν η αγορά προϊόντων αιχμής, όπως η Ζίμενς και τα εξοπλιστικά προγράμματα).
Εξετάζει κάθε τι που αφορά στο δανεισμό και ανοίγει προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, όλων των εμπλεκομένων.
Σκοπός μας να “ξεσκονίσουμε” τους λογαριασμούς μας.
Σκοπός η πολυσυζητημένη διαφάνεια.
Να βρούμε ποιό κομμάτι αυτού του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς.
Επομένως παράνομο ή απεχθές.
Και το αρνούμαστε.
Άρνηση του απεχθούς χρέους, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Στο Εκουαδόρ αποτελούσε το 70 % του χρέους υπό τη μορφή ομολόγων.
Και σε όσους βιαστούν να πουν ότι το Εκουαδόρ είναι μια τελείως διαφορετική χώρα, απαντώ ότι,
αυτή η διαφορά αποτελεί και το στρατηγικό μας πλεονέκτημα.
Το Εκουαδόρ, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο οικονομολόγος Ερίκ Τουσέν, που υπήρξε μέλος αυτής της Επιτροπής, δεν έχει καν δικό του νόμισμα, κατά συνέπεια είναι πολύ πιο εκτεθειμένο στις διεθνείς αγορές, το ΑΕΠ του είναι στο 12% του ελληνικού και το κατά κεφαλήν εισόδημα στο 10% του ελληνικού.
Απέναντι δε, στην απειλή για εκβιασμό των αγορών, απαντάμε πάλι με την πραγματικότητα.
Πουθενά στην πράξη δεν έχει επιβεβαιωθεί αυτός ο εκβιασμός, ούτε στη Ρωσία το 1998, ούτε και στην Αργεντινή το 2001!
Η αναγκαία, η ζωτική προϋπόθεση για αυτήν την πολιτική επιλογή είναι να υπάρχει πολιτική βούληση με ένα διαφορετικό προσανατολισμό.
Σε αυτή την κατεύθυνση συντάσσομαι με όλες τις πρωτοπόρες προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, γιατί είναι οι μόνες που μπορούν να πλαισιωθούν από τον κόσμο της εργασίας και του μόχθου για τη συγκρότηση ενός μετώπου με μία άλλη λογική:
Μία άλλη λογική που δεν είναι πλέον εάν μπορεί η Ελλάδα να πληρώσει το δημόσιο χρέος της , αλλά τί πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα από το δημόσιο χρέος της.

Αυτή τη λογική θεωρώ σαν απαρχή μιας διαφορετικής στρατηγικής αντίληψης.
Την απευθύνω και σε αυτούς που δηλώνουν υπέρμαχοι της διαφάνειας,
Και σε αυτούς που είναι υπέρμαχοι ενός άλλου κόσμου, σαν την αναγκαία προϋπόθεση δικαίου και δικαιοσύνης.

09/02/2011Ομιλία της Σοφίας Σακοράφα για το Σ/Ν για την υγεία
Κατ’ αρχήν, γιατί αυτά τα τόσο κρίσιμα θέματα σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο που επιβάλλει ξεχωριστές νομοθετικές παρεμβάσεις, που επιβάλλει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, που επιβάλλει τη μέγιστη δυνατή ενσωμάτωση θέσεων και προτάσεων αντιμετωπίζονται σαν πακέτο, αντιμετωπίζονται σε μια άκρως συγκρουσιακή λογική, αντιμετωπίζονται χωρίς καν έναν προσχηματικό διάλογο; Τι είναι αυτό δηλαδή που επιβάλλει αυτήν τη μορφή; Είναι το ίδιο το περιεχόμενο μόνο ή και κάτι άλλο; Σίγουρα είναι το περιεχόμενο, για το οποίο θα μιλήσω λίγο αργότερα, είναι όμως και μια τακτική πάγια από αυτήν την Κυβέρνηση από το Μάιο και μετά, βιασύνη, ασάφεια και επιβολή.
Βιασύνη, γιατί εκτελούμε εντολές και πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε τουλάχιστον ικανοί εντολοδόχοι.
Ασάφεια, γιατί σε καθεστώς θολό ανθεί και η προπαγάνδα αλλά και η πολιτική αυθαιρεσία.
Επιβολή, γιατί αυτή η πρακτική χρησιμεύει σαν άσκηση, άσκηση όχι για την Κυβέρνηση αλλά για τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός πρέπει να συνηθίσει στο περιβάλλον της άνωθεν σκληρής επιβολής αποφάσεων για ζητήματα ζωτικά. Είναι αυτοί οι λόγοι που σήμερα έχουμε πολλά νομοσχέδια στη συσκευασία του ενός. Είναι αυτοί οι λόγοι που σήμερα έχουμε ένα χαοτικό νομοσχέδιο, το οποίο προϋποθέτει προεδρικά διατάγματα, η ψήφιση των οποίων θα νομιμοποιήσει τον Υπουργό Υγείας να περάσει ό,τι θέλει και φυσικά ό,τι θέλουν και κάποιοι άλλοι.
...
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οργανωμένο Δημόσιο Σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας με αναπτυγμένες δομές και επαναληπτική δικτύωση, με Κέντρα Υγείας, εργαστηριακή υποδομή, με οικογενειακούς γιατρούς που να προάγουν την απασχόληση του ιατρικού σώματος σε όφελος των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολίτες, χωρίς αυτοί να πληρώνουν την ώρα της ανάγκης, ήταν η δέσμευση αυτής της Κυβέρνησης. Αντί για αυτό και στον τομέα της υγείας έρχεται η θύελλα του νεοφιλελευθερισμού. Καταψηφίζω.

Συζήτηση της επερώτησης 12/07-12-2010 της ανεξάρτητης βουλευτή Σοφίας Σακοράφα σχετικά με το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων
Κύριοι συνάδελφοι, μόλις χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε την έκθεσή της για την πρόοδο υλοποίησης του Μνημονίου και μετά από τρεις ή τέσσερις επικαιροποιήσεις η έκθεση μιλάει για ανάγκη λήψης σκληρότερων μέτρων όσον αφορά μισθούς και συντάξεις.

Διαπιστώνει ότι ακόμα και αν μετά το φημολογούμενο πέρας του χρόνου προσαρμογής, το 2014 δηλαδή, καταφέρουμε να έχουμε ανάπτυξη 2% και πρωτογενή πλεονάσματα 3,5 μονάδων, ακόμα και τότε το χρέος θα είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί. Σαν καλοί επιτηρητές, όπως είναι φυσικό, δίνουν συμβουλές δίκην εντολών για συναίνεση και κοινωνική ηρεμία. Περισσεύει η υποκρισία. Ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτε θέμα διαπραγματεύσεων ούτε θέμα καλών ή κακών σχέσεων με την τρόικα.
Το αδιέξοδο της επιλογής, που έχει επισημανθεί από πολλούς και μάλιστα θιασώτες διάφορων οικονομικών θεωριών, είναι εμφανές πλέον και δεν ήταν ούτε άγνωστο, ούτε και πιθανολογούμενο από τους συνυπογράψαντες. Η επιλογή ήταν συνειδητή και τα αποτελέσματά της τα είχαν υπ' όψιν τους εξ αρχής όλοι. Πάση θυσία να υπάρξει σωτηρία και ενίσχυση του χρηματιστικού κεφαλαίου με ανατροπή και διαγραφή σε μια μέρα κοινωνικών κατακτήσεων που ήταν αποτέλεσμα λαϊκών αγώνων δεκαετιών και εκποίηση στο ιδιωτικό κεφάλαιο εθνικής περιουσίας.

Οι περίφημες αγορές, αυτή η πολυφτιασιδωμένη έκφραση που έχει εφευρεθεί και χρησιμοποιείται μόνο και μόνο για να καλύπτει συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα και πολυεθνικές, αμείλικτους κερδοσκόπους και οικονομικούς δολοφόνους, επιτάσσουν τους όρους τους και τους επιβάλλουν εκεί που βρίσκουν πρόθυμους πολιτικούς και για όσο χρόνο οι κοινωνίες προσπαθούν να βρουν το βηματισμό τους.
...
Πριν από λίγους μήνες, κύριε Υπουργέ, πιθανώς κάποιοι να πίστευαν ότι με δεδομένη την παγκόσμια οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την καταστροφική πολιτική που άσκησε η Νέα Δημοκρατία, η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν κάτι που δεν ήθελε η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά ήταν ένας μονόδρομος. Εσείς υπήρξατε ειλικρινής από την πρώτη στιγμή και εξακολουθείτε να είστε συνεπής με αυτή την αρχική σας ειλικρίνεια. Είπατε τότε ότι «η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ήταν επιλογή μας από την αρχή». Σε κάθε σας βήμα το επιβεβαιώνετε. Ακόμη και η σημερινή συζήτηση είναι μία επιπρόσθετη διαβεβαίωση των πεντακάθαρων επιλογών σας. Σε ένα σημείο συμφωνούμε. Έχω πει και εγώ κατ’ επανάληψη ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ δεν υπήρξε το αποτέλεσμα μιας δύσκολης συγκυρίας, αλλά το ζητούμενο μιας προσχεδιασμένης πολιτικής για όσα ανέφερα προηγουμένως.
Σήμερα, πέρα από κάθε αμφιβολία, όχι απλώς το επιβεβαιώνετε, αλλά το τεκμηριώνετε κιόλας.
....
Κατέθεσα στον Προϋπολογισμό μία πρόταση για τη σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους. Αυτή η πρόταση δεν είναι πολιτικό πυροτέχνημα και κυρίως δεν έχει ημερομηνία λήξης. Είναι μία πάγια και διαρκής υποχρέωση της ελληνικής πολιτείας για διαφάνεια. Είναι ένα πάγιο, διαρκές και αναφαίρετο δικαίωμα του Έλληνα πολίτη, που σήμερα πληρώνει το μάρμαρο, το να γνωρίζει πώς οδηγήθηκε, ποιος τον οδήγησε και γιατί τον οδήγησε στο σημερινό σημείο.
Μέρος αυτού του ελέγχου, κύριε Υπουργέ, θα είναι και οι δικές σας αποφάσεις και επιλογές. Εάν οι συμβάσεις της Siemens, τις οποίες έχουμε ξεχάσει και δεν μιλάμε πια, εάν οι συμβάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, για τις οποίες δεν μιλήσαμε ποτέ, εάν οι συμβάσεις του ΟΣΕ, των Ναυπηγείων είναι αναμφισβήτητο μέρος αυτού του ελέγχου, είναι βέβαιο ότι όλα αυτά θα φαντάζουν απλά πταίσματα μπροστά στα εγκλήματα των όσων δρομολογήσατε και δρομολογείτε.
Εδώ είμαστε σήμερα, κύριε Υπουργέ, ο καθένας από το μετερίζι που επέλεξε να το υπερασπιστεί. Ξέρετε, κύριε Υπουργέ, με αυτή την πολιτική που υπερασπίζεστε δεν διακυβεύεται μόνο το βάρος μίας ιδεολογίας, της νεοφιλελεύθερης που εφαρμόζετε, αλλά διακυβεύεται και το βάρος της προσωπικής φύσης του καθενός από εμάς, γιατί η συνέπεια, ο σεβασμός μιας εντολής δεν είναι μόνο πολιτικά χαρακτηριστικά, αλλά είναι και προσωπικά.

19/10/2011 Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο
Θα ήθελα να ξεκινήσω εκφράζοντας μια απορία: Αφού η Κυβέρνηση αυτήν τη στιγμή προσπαθεί να καταφέρει ένα μεγάλο κούρεμα σε αυτήν τη διαδικασία, γιατί δε δέχθηκε εξ αρχής την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, ούτως ώστε να έχουμε άμεσα αποτελέσματα, να πάμε σε απόρριψη ενός χρέους το οποίο θα θεωρούσαμε ότι ήταν παράνομο και απεχθές και δε θα πιεζόταν ο λαός με τη διαδικασία που πιέζεται αυτή τη στιγμή; Πώς πήρε μια τέτοια απόφαση ο Πρωθυπουργός για εμάς χωρίς εμάς;
.....
Το τερατώδες νομοσχέδιο που καταστρέφει το σύνολο της μισθωτής εργασίας στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, που οδηγεί σε οικονομικό απαρτχάιντ μέσω του Μισθολογίου – Βαθμολογίου, που βγάζει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους μέσω της εφεδρείας, που γκρεμίζει τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και προετοιμάζει την κατάργηση του κατώτατου μισθού, αποτελεί τη φυσική συνέχεια όλων των προηγούμενων και είναι ίσως το σημαντικότερο τακτικό βήμα ενός στρατηγικού σχεδιασμού που αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα.

...
Και αυτός ο πόλεμος προϋποθέτει ένα θύμα : το λαό, τον ελληνικό λαό.
Συνοπτικά λοιπόν ένα χρέος το οποίο είναι το ακριβές αποτέλεσμα του κρατικοδίαιτου κεφαλαίου, του κόστους της ενσωμάτωσής μας στην Ε.Ε, των υπέρμετρων και εν πολλοίς παράνομων στρατιωτικών δαπανών, της πολιτικής διάλυσης και διαφθοράς των αξιόμαχων κρατικών επιχειρήσεων με τελικό στόχο το ξεπούλημά τους, της μίζας και της κόμπρας,
καλείται να το πληρώσει ο ελληνικός λαός σαν το τεράστιο χαράτσι μιας πολιτικής που αφαίμαξε το δημόσιο χρήμα και το μετάγγισε στις τράπεζες, στις πολυεθνικές, στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Και αυτό το χαράτσι ισοδυναμεί με την ίδια του τη ζωή.
Επίπεδο δεύτερο : η πατρίδα.

Όταν η τρόικα κυνικά και αναίσχυντα λέει ότι η Ελλάδα θα χάσει μεγάλο μέρος της κυριαρχίας της δεν υπονοεί μόνον την οικονομική διάσταση.
Δεν υπονοεί μόνον το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας, της ενέργειας, των δικτύων, της ελληνικής γης, των δημοσίων αγαθών.
Εννοούν ανοικτά και ξεκάθαρα ότι σήμερα που επιχειρείται μια τεράστια γεωπολιτική ανακατάταξη, η πατρίδα μας με υποθηκευμένη οικονομία, με εξοντωμένο το λαό μας, με υποταγμένη κυβέρνηση και πρόσφορο πολιτικό προσωπικό, θα μετατραπεί σε άβουλο προτεκτοράτο απέναντι σε κορυφαία εθνικά ζητήματα τα οποία ανοίγουν με κατακλυσμιαίο τρόπο.
....
Το σημερινό νομοσχέδιο απαντά με συνέπεια στην εντολή που πήρε η ελληνική κυβέρνηση για την εξόντωση του λαού μας.
Σήμερα διακυβεύεται το πρώτο επίπεδο του σχεδίου.
Μέλημα του κυβέρνησης είναι να δώσει τις εγγυήσεις στη Σύνοδο Κορυφής ότι σε αυτόν τον οικονομικό πόλεμο είναι πρόθυμη να θυσιάσει τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, πρόθυμη να θυσιάσει τους νέους και τις νέες.
Δραστική περικοπή των κύριων συντάξεων. Επικουρικές με βάση τα 150 ευρώ. Πάνω από αυτό περικοπή κατά 30%.
Δραστική επιπλέον μείωση μισθών στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με μειώσεις που για τους πολλούς εάν προστεθούν ήδη σε αυτές που έχουν υποστεί θα είναι έως και το 50% του μισθού τους.
Νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός με 660 ευρώ το μήνα! Απευθύνομαι στην κυρία Υπουργό Παιδείας. Και αυτήν τη ζούγκλα, την οποία δημιουργεί για το επιστημονικό προσωπικό της χώρας μας, την ονομάζει προϋπόθεση για να περάσουμε στην ευημερία.
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις διαλύονται και η κρεατομηχανή των ατομικών συμβάσεων κατασπαράζει ό,τι έχει απομείνει.

....
Είναι η ιστορική στιγμή να συγκροτήσουμε ένα πολιτικό μέτωπο ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Ήδη το μέτωπο της αντίδρασης, το μέτωπο των δυνάμεων του μνημονίου είναι αρραγές και έτοιμο να αποκτήσει ενιαία πολιτική έκφραση.
Τώρα είναι η ώρα της ιστορικής ευθύνης όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων, της σοσιαλιστικής, της ριζοσπαστικής, της δημοκρατικής αριστεράς, των δυνάμεων της οικολογίας, της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, είναι η ώρα της μεγάλης απάντησης.

Κι επειδή προέρχομαι από το ΠΑΣΟΚ το κάλεσμα μου απευθύνεται σε όλους αυτούς τους συντρόφους, της ΠΑΣΚΕ Δημοσίου, που χαρακτηρίζει το πολυνομοσχέδιο τερατούργημα, της ΠΑΣΠ που χαρακτήρισε το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου έκτρωμα, των απλών συντρόφων, μελών ή ανένταχτων που διαλύεται η ζωή μας και η ζωή των παιδιών τους, τους καλώ και εν ονόματι της 28ης Οκτώβρη, εν ονόματι της ιστορικής ημέρας σε μια πλατιά συστράτευση για την ανατροπή.
Εάν όχι τώρα πότε; Δεν υπάρχει πίστωση χρόνου.
εάν όχι εμείς ποιοί...
Η ιστορία δε θα μας αναγνωρίσει κανένα άλλοθι.

03/11/2011 Ψήφος εμπιστοσύνης
Είναι σήμερα περισσότερο από δικαιωμένη η θέση που λέει
Συγκροτούμε ένα μέτωπο δυνάμεων με βασικούς άξονες οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης του λαού μας και με εργαλείο την αθέτηση των πληρωμών που αντιστοιχούν σε κείνο το μεγάλο μέρος του χρέους που έχει έλλειμα νομιμοποίησης.
Σε αυτό το πολιτικό εγχείρημα, όλοι πρέπει να ξεπεράσουμε τους παλιούς εαυτούς μας.
Η αριστερά πρέπει να ξεπεράσει την παθολογία του καταγγελτισμού.
Η κομμουνιστική αριστερά πρέπει να ξεπεράσει το θρησκευτικό δόγμα της απόλυτης και ακλόνητης αλήθειας.
Οι σύντροφοί μου, η βάση του ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη προοδευτική δεξαμενή, πρέπει να ξεπεράσουμε ιδεοληψίες, που εδράζονται σε λάθη του παρελθόντος και σε τεχνητές διαχωριστικές γραμμές.
Πρέπει να ξεπεράσουμε ιδιοκτησιακές νοοτροπίες που μας παγιδεύουν. Οι ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής ανεξαρτησίας και της ελευθερίας δεν αποτελούν ιδιοκτησιακό πλούτο κανενός χώρου.
Είναι ο πλούτος του λαού μας, που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είμαστε υποχρεωμένοι να τον υπερασπιστούμε.

06/05/2011 Ομιλία έναρξης στο Συνέδριο της ΕΛΕ
Το ένστικτο του φόβου και της συνενοχής δεν είναι ποτέ αρκετό για την πλήρη, την απόλυτη κυριαρχία, την άνευ όρων επιβολή.
Χρειάζεται και κάτι ακόμη.
Χρειάζεται ο λαός να χάσει το βλέμμα του.
Τί είναι ένας λαός χωρίς βλέμμα;
Είναι ένας λαός που παραχωρεί την πολιτική του υπόσταση, το όραμά του.
Είναι ένας λαός που εκχωρεί την ιστορία του σε ένα είδος κενής ελπίδας, λευκής απελπισίας.
Γιατί γνωρίζουν καλά ότι «Το πολιτικό παρόν δεν είναι ξένο προς το ιστορικό παρελθόν».
Αυτό είναι το σχέδιο.
Και είναι πιλοτικό, όσο παράλληλα και λογικό.
Πάντα σε περιόδους όξυνσης της κρίσης το σύστημα ανασύρει μηχανισμούς προπαγάνδας και καταστολής.
Μόνο που τούτη τη φορά ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό του.
....
Η αποδεδειγμένη πράξη είναι ο κινητήριος μοχλός για να ανακτήσουμε το βλέμμα μας.
Γιατί πριν από την κινηματική διαδικασία στην οποία προσβλέπει η ΕΛΕ και τη θεωρεί αναπόσπαστο συστατικό της, υπάρχει η ανάγκη να πείσουμε ότι κάποια στιγμή, κάπου στον πλανήτη, έγιναν αλλιώς τα πράγματα.
Είναι ο μόνος όρος που μπορεί να γκρεμίσει την υποτακτικότητα των ανθρώπων απέναντι στο θηρίο των αγορών.
Είναι ο μόνος όρος που μπορεί να απελευθερώσει δυνάμεις από το αξίωμα του μονόδρομου.
Είναι ο μόνος όρος να καταδείξει τους κανόνες ενός συστήματος , που αφαιμάζει και καταχράται.
Και όλοι οι παραπάνω όροι είναι οι αναγκαίες συνθήκες του κινήματος.
Λαός που παύει να είναι υποτακτικός,
Λαός που απελευθερώνεται από συστημικά δόγματα ,
Λαός που καταλαβαίνει ότι οι αρπακτικοί κανόνες του συστήματος αποτελούν τη νομοτέλεια της ύπαρξής του,
Λαός που γνωρίζει ότι κάπου, κάποτε, σήμερα, εδώ τα πράγματα γίνονται και αλλιώς, είναι λαός έτοιμος να αντισταθεί, να ανατρέψει, να δημιουργήσει.
Για αυτού του είδους τη γέννα μιλώ.
Σε αυτού του είδους τη γέννα προσβλέπω.
Γνωρίζω καλά, δυστυχώς, όλοι γνωρίζουμε καλά, περισσότερο καλά τις διαφορές μας,

σε σχέση με αυτά που αποτελούν τον κοινό μας τόπο.
Απέναντι σε αυτές τις διαφορές και απευθύνομαι στις ζωντανές πρωτοπόρες δυνάμεις, της αριστεράς και της προόδου, χρειάζεται πολιτικό θάρρος.
Πολιτικό θάρρος είναι να έχεις την ώριμη υπομονή, την τελική λύση να την αναδείξει ο λαός και ταυτόχρονα να είσαι ανυπόμονος για να βρει γρήγορα ο λαός αυτήν τη λύση.

02/07/2011, Εφημερίδα Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Εάν μελετήσουμε τον εφαρμοστικό νόμο θα καταλήξουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι απεμπολούμε κυριαρχικά δικαιώματα αυτού του αστικού κράτους και μετατρεπόμαστε σε ένα ιδιότυπο μόρφωμα, σε προτεκτοράτο.
Ως προτεκτοράτο δεν είμαστε απλώς έρμαιο, αλλά ακόμη χειρότερα βρισκόμαστε ένα στάδιο παραπέρα, λειτουργούμε ήδη σε διατεταγμένη υπηρεσία, αυτή που επιβάλλουν οι επικυρίαρχοι.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό που πρέπει όμως να διακρίνει κανείς είναι ότι ακριβώς σε συνθήκες οικονομικού και γεωπολιτικού ανταγωνισμού και μάλιστα σε περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, η Ελλάδα με έναν άλλο πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων είχε κάθε δυνατότητα να διαδραματίσει το ρόλο του σκληρού διεκδικητή προς όφελος του λαού της. Η αναδιάρθρωση, με πρωτοβουλία του δανειζόμενου, δηλαδή «από τα κάτω», με πρώτο βασικό στοιχείο την παύση πληρωμών και παράλληλο βήμα το έλεγχο και την άρνηση του απεχθούς ή του μη νομιμοποιημένου ή του μη βιώσιμου χρέους, δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου. Είναι μια άλλη πολιτική επιλογή, επώδυνη , αλλά η μόνη που μπορεί να ΄΄ κοιτάξει ΄΄ στο μέλλον.
...
Για να επιτύχουμε τι. Το αυτό μεσοπρόθεσμο προβλέπει ότι στην αισιόδοξη εκδοχή του, το 2015 το χρέος θα κινείται στα 350 δις, η εξυπηρέτησή του στα 22 δις ετησίως και το έλλειμμα στο 8%.
Δηλαδή, με απλά ελληνικά, ο ελληνικός λαός θα περάσει από φωτιά και τσεκούρι για τα επόμενα 4 χρόνια, για να καταλήξουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε το 2010. Και αυτά στην πιο αισιόδοξη εκδοχή.
Άρα με την πολιτική του μνημονίου 1 το 2015 θα είμαστε χρεοκοπημένοι, με την πολιτική του μεσοπρόθεσμου το 2015 θα είμαστε επίσης χρεοκοπημένοι. Τότε όμως – και ο κόσμος το ξέρει- θα έχει ήδη μετατραπεί σε απόβλητος του πιο σκληρού οικονομικού απαρτχάιντ και θα έχουμε χάσει κάθε πυλώνα ανάπτυξης, κάθε σπιθαμή δημόσιας περιουσίας.
Η προτεραιότητα λοιπόν είναι μία και τη θέτει και η ίδια η κοινωνία, το μεσοπρόθεσμο να μην εφαρμοστεί στην πράξη.

Συνέντευξη, εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 19/02/2011
Η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους δεν θα διευκολύνει την κατάσταση;
Σε κάθε πρόταση το κρίσιμο στοιχείο είναι το κίνητρο, το ζητούμενο, οι πρωταγωνιστές και ο τελικός προσανατολισμός.
Στην πρόταση της κυβέρνησης και της Ε.Ε το κίνητρο είναι να μη χάσουν οι τράπεζες τα χρήμματά τους, το ζητούμενο είναι η ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου,, οι πρωταγωνιστές είναι οι τραπεζίτες του ΔΝΤ και της Ε.Ε και ο τελικός προσανατολισμός η επιμήκυνση του μνημονίου, η επώδυνη αναδιάρθωση του χρέους και τα επαχθέστερα μέτρα.
Και επαχθέστερα μέτρα σημαίνει αφενός τελική εξόντωση των εργαζομένων, αλλά και πώληση μιας ακίνητης περιουσίας που ανήκει στον ελληνικό λαό. Μιας περιουσίας με στρατηγική, εθνική και αναπτυξιακή υπεραξία.

....
Πως βλέπετε το πολιτικό σας μέλλον;

Ήδη σας μίλησα για μέτωπο, για στρατηγική συνεργασία με όλες αυτές τις δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, της κοινοβουλευτικής και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε την πλέον βίαιη επίθεση. Αυτή η επίθεση για να απαντηθεί χρειάζεται συμπαγές κοινωνικό μέτωπο. Σε αυτό το μέτωπο, επαναλαμβάνω, οι θέσεις, οι αντιθέσεις και οι συνθέσεις είναι πλούτος, ο κοινός προσανατολισμός είναι δύναμη και οι διαχωριστικές γραμμές είναι δημοκρατία.

10/01/2011, Συνέντευξη στην εφημερίδα Real News
Και πιστεύετε πως μπορεί να βρεθεί κυβέρνηση που θα τολμήσει κάτι τέτοιο;
Η διαδικασία για να την τοποθετούμε στα πραγματικά της μεγέθη δεν είναι καμία επαναστατική διαδικασία. Είναι μια δημοκρατική πρακτική, που ακουμπάει πάνω στους νόμους και στους θεσμούς και έχει ως ζητούμενο τη διαφάνεια. Δε χρειάζεται λοιπόν περισσή τόλμη. Πολιτική βούληση χρειάζεται, με έναν αναγκαίο πολιτικό προσανατολισμό: ρήξη με όποιον έχει λειτουργήσει παράνομα και διεφθαρμένα τα τελευταία 40 χρόνια. Αυτό δεν είναι τόλμη, αλλά πάγια υποχρέωση. Ακόμη όμως και εάν αυτό φαντάζει γενναίο στη λογική κάποιων, είναι τελικά μεγαλύτερη πολιτική γενναιότητα η σύγκρουση με τον "κλέφτη", από την περιθωριοποίηση των 2/3 της ελληνικής κοινωνίας.
...
Η ενότητα αυτή και η κοινή δράση πρέπει να αφορά και ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ;
Σαφώς, όπως επίσης αφορά δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ζητούμενο σήμερα είναι η κοινή δράση, η δημιουργία ενός μετώπου κοινής δράσης. Και είναι βαθιά η πεποίθησή μου ότι αυτό που "από τα πάνω" δε γίνεται γιατί ο καθένας βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος, ήδη ξεκινά "από τα κάτω’’. Γιατί αυτό το δυναμικό υλικό που υπάρχει στο "κάτω", στην ζώσα κοινωνία δηλαδή, γνωρίζει με όρους ταξικούς και πολιτικούς ποιος είναι σύμμαχος και ποιος είναι εχθρός. Η σημερινή ακραία επίθεση καταλύει ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές. Το γεγονός ότι η βάση έχει υπερβεί τις πολιτικές ηγεσίες, ίσως είναι και όρος για τις νέες πολιτικές φύτρες.

19/12/2010, συνέντευξη στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ
Όταν αποφάσισες να αρνηθείς την ψήφιση των όρων του Μνημονίου, είχες φανταστεί τελικά το μέγεθος της επίθεσης που φτωχοποιεί μαζικά δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά;
Το εργαλείο πρόβλεψης δεν είναι η φαντασία, αλλά η γνώση των ίδιων συνεπειών που έχει προκαλέσει η προσφυγή στο ΔΝΤ σε άλλες χώρες, με διαφορετικές μάλιστα δομές, με διαφορετικά ιστορικά αλλά και παραγωγικά δεδομένα, σε διαφορετικά μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η φτώχεια λοιπόν είναι παντού μια κυρίαρχη συνέπεια. Αλλά όχι η μόνη.
Για να φτάσεις στην πλήρη επιβολή, που οδηγεί και στην απόλυτη εξαθλίωση, προϋπόθεση είναι η απώλεια της εθνικής σου ανεξαρτησίας, το γκρέμισμα ακόμη και των αστικών θεσμών, όπως είναι η στοιχειώδης λειτουργία του κοινοβουλίου, η διαμόρφωση ενός κλίματος τρομοκρατίας από τους μηχανισμούς προπαγάνδας και τα ΜΜΕ, η επικράτηση της λογικής της συλλογικής ευθύνης και ο κοινωνικός αυτοματισμός ή αλλιώς κοινωνικός κανιβαλισμός, όπου η μία κοινωνική ομάδα αντιμάχεται την άλλη.
Αυτά όλα είναι τα πολιτικά ντοκουμέντα μιας συσσωρευμένης γνώσης. Σήμερα ένα προς ένα αναπτύσσονται και στην ελληνική κοινωνία.