Συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Καταπολέμηση της βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις και άλλες διατάξεις»

.........

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από τα σοβαρά και επανειλημμένα γεγονότα φαρμακοδιέγερσης πρωταθλητών που ζήσαμε λίγο καιρό πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και κατά τη διάρκειά τους, ακούσαμε τις μεγαλόστομες εξαγγελίες της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού περί της πάτα-ξης των φαινομένων του ντόπινγκ και της βίας.
Ακούσαμε δεσμεύσεις του κ. Λιάπη περί ενός νομοσχεδίου που κυρίως θα προλαμβάνει τέτοιου είδους φαινόμενα. Ακού-σαμε τον κ. Ιωαννίδη να διαβεβαιώνει ότι θα μπει το «μαχαίρι στο κόκαλο». Καιτι έγινε; Παραλάβαμε αυτό το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα.
Μετά από έξι ολόκληρους μήνες το Υπουργείο Πολιτισμού κεκλεισμένων των θυρών, απουσία διαλόγου, απουσία πρό-σκλησης σε συζήτηση με τους σημαντικούς αθλητικούς φορείς της χώρας μας, απουσία επιστημονικής τεκμηρίωσης, έφερε αυτό το νομοσχέδιο στη Βουλή. 'Ενα νομοσχέδιο «εμφιαλωμέ-νο» στο στενό πλαίσιο του Υπουργείου Πολιτισμού και στα ημί-μετρα που ανάγονται στις στενές αρμοδιότητες που μπορεί να προωθήσει μόνο του. 'Ενα νομοσχέδιο «κομμένο και ραμμένο» από τους συντάκτες, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να εξυπηρετεί τους εξής τέσσερις τακτικούς του στόχους.
Πρώτον, να «ντοπάρει» την ελληνική κοινωνία με ψευδαισθήσεις περί αντιμετώπισης της φαρμακοδιέγερσης και της βίας, χρησιμοποιώντας λαϊκίστικες, πρόχειρες και ανθρωποφάγες λογικές.
Δεύτερον, να βάζει την οριστική ταφόπλακα στο χώρο του υψηλού, αλλά και του μαζικού αθλητισμού.
Τρίτον, να περνά αντισυνταγματικές και αντιδημοκρατικές διατάξεις.
Τέταρτον, να νομιμοποιεί καραμπινάτες παρανομίες στη βάση της εξυπηρέτησης επιχειρηματικών συμφερόντων.

Θα μπορούσε ίσως αυτό το νομοσχέδιο να είναι αποτέλεσμα ανικανότητας στη διαχείριση σοβαρών ζητημάτων; Αυτό σημαίνει έλλειψη ικανότητας ανάλυσης και σύνθεσης. Θα μπορούσε να είναι ανικανότητα. Πόσο μάλιστα αν σκεφθεί κανείς ότι μετά από έξι μήνες οργιώδους δουλειάς κατά τα λεγόμενά σας δεν σκεφθήκατε καν να ζητήσετε την άποψη και τη συνδρομή κορυφαίων αθλητικών οργανισμών στη χώρα μας.
Θα μπορούσε ίσως αυτό το νομοσχέδιο να είναι αποτέλεσμα γνώσης; Αυτό σημαίνει ότι αγνοούν τις αιτίες που παράγουν ένα φαινόμενο και άρα δεν μπορούν να αντιμετωπίσει πολιτικά τα παραγόμενα αποτελέσματα; Ναι. Θα μπορούσε να είναι έλλειψη γνώσης. Πόσο μάλιστα εάν σκεφθεί κάποιος ότι η διά-κριση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προϋποθέτει την κατανόηση μιας διαλεκτικής φιλοσοφίας που πολύ απέχει από προ-λήψεις, προκαταλήψεις, κατασταλτικές εμμονές και μεγαλοϊδεατικές συμπεριφορές.
Θα μπορούσε ίσως αυτό το νομοσχέδιο να είναι αποτέλεσμα έλλειψης πολιτικής βούλησης που σημαίνει έλλειψη διάθεσης σύγκρουσης με εκείνα τα συμφέροντα που γεννούν μία συγκεκριμένη παθογένεια; Ναι. Θα μπορούσε να είναι έλλειψη πολιτικής βούλησης. Πόσο μάλιστα εάν σκεφθεί κάποιος ότι από την πυραμίδα του ντόπινγκ και της βίας αγγίζετε μόνο την κορυφή ενώ γνωρίζετε καλά ότι η βάση της είναι εκείνο το νοσηρό πολύεδρο που στηρίζει την κορυφή. Αυτό το νομοσχέδιο είναι το μόρφωμα συντακτών μελών μιας Κυβέρνησης που δυστυχώς φέρει αποδεδειγμένα πλέον αυτά τα χαρακτηριστικά της πολιτικής ανικανότητας και της σοβαρής έλλειψης γνώσης και της αδυναμίας πολιτικής βούλησης να συγκρουστούν με το «αυγό του φιδιού».
Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο αυτά τα χαρακτηριστικά του εν λόγω νομοσχεδίου. Δεν είναι αυτά τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του. Αυτά είναι απλώς πταίσματα. Για την πολιτική λογική και για τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου την ευθύνη έχει μια συγκεκριμένη πολιτική, πρακτική ιδεολογία μια συγκεκριμένη φιλοσοφία στρατηγική στόχευση, μια συγκεκριμένη διαπλοκή. Η πολιτική της καταστολής δεν έρχεται για πρώτη φορά από την Κυβέρνησή σας στη Βουλή και στην ελληνική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας, είτε εντοπίζεται στον τρόπο που αντιμετωπίζετε τα παιδιά με τα πράσινα παπούτσια είτε αφορά στο νομοσχέδιο για τη βία και το ντόπινγκ στο οποίο ούτε μία σκέψη εφαρμοσμένης πρόληψης δεν διαβάσαμε, ούτε μία στοιχειώδη αναφορά στις λέξεις σχολείο, παιδεία, εκπαίδευση, πολιτισμός.
Η πρακτική της συλλογικής τιμωρίας δεν έρχεται για πρώτη φορά από την Κυβέρνησή σας στη Βουλή και στην ελληνική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας, είτε αφορά στον τρόπο με τον οποίο τιμωρείτε τα εκατομμύρια φορο-θύματά σας, είτε αφορά στον τρόπο που επιχειρείτε να στερήσετε την πρόσβαση στη γνώση εκατοντάδων αθλητών. Η ιδεολογία του «οι πρώτοι είναι πρώτοι και οι υπόλοιποι τίποτα» δεν έρχεται για πρώτη φορά από την Κυβέρνησή σας στη Βουλή και στην ελληνική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας, είτε αφορά στη φθηνή κατηγοριοποίηση της ελληνικής κοινωνίας όπου οι πρώτοι, οι έχοντες και κατέχοντες, δεν αγγίζονται είτε αφορά στην αυθαίρετη κατηγοριοποίηση διακρινόμενων αθλητών όπου οι πρώτοι είναι πρώτοι και οι υπόλοιποι δεν υπάρχουν γιατί τους εξαφανίζετε.
Η φιλοσοφία της ιδιωτικοποίησης των πάντων δεν έρχεται για πρώτη φορά από την Κυβέρνησή σας στη Βουλή και στην ελλη-νική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας είτε αφορά στα λιμάνια, στον Ο.Τ.Ε. και οτην Ολυμπιακή είτε αφορά στην εμπο-ρευματοποίηση του αθλητισμού, στην ιδιωτικοποίηση της καταστολής, στην ισχυροποίηση των χορηγών, στο ξεπούλημα τωνΟλυμπιακών ακινήτων, στην κατάρρευση του μαζικού και του σχολικού αθλητισμού.
Η στρατηγική του να κρύβομαι «πίσω από το δάκτυλό» μου δεν έρχεται για πρώτη φορά στην ελληνική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας και σας την μεταλαμπαδεύει καθημερινά ο κ. Καραμανλής. Είτε αυτό αφορά στον εγκλεισμό του κυρίου Πρωθυπουργού στα επικοινωνιακά «τείχη» προστασίας, είτε αφορά στη δική σας τακτική που νομοθετείτε για τη βία αλλά όχι για εκεί που πραγματικά αναπτύσσεται η βία. Η στόχευση της διατήρησης του καθεστώτος ομηρίας και ανασφάλειας των εργαζομένων δεν έρχεται από την Κυβέρνησή σας για πρώτη φορά στη Βουλή και στην ελληνική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας είτε αφορά στη διαιώνιση του καθεστώτος της ομηρίας χιλιάδων εργαζομένων νέων, που ενώ στην ουσία παρέχουν μισθωτή εργασία απασχολούνται με μπλοκάκι, είτε αφορά στους εργαζόμενους στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού που κάθε λίγους μήνες ανανεώνετε την ομηρία τους.
Η διαπλοκή όπου το κράτος γίνεται φθηνός μεσίτης της περιουσίας του ελληνικού λαού, δεν έρχεται για πρώτη φορά από την Κυβέρνησής σας στη Βουλή και στην ελληνική κοινωνία. Είναι εμπεδωμένη αξία για σας, είτε αφορά στις μεσιτείες σας στη Μονή Βατοπαιδίου, είτε αφορά στις μεσιτείες σας στο ΙΒΟ και στο Ο.Α.Κ.Α. με το πρόσχημα της στέγασης της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Αυτές είναι οι βασικές πολιτικές αρχές σας και νομοτελειακά δεν μπορείτε να ξεφύγετε από αυτές, γιατί είναι συστατικά της πολιτικής σας σκέψης και της νομοθετικής σας δράσης. Αυτός είναι και ο στενός πυρήνας του νομοσχεδίου σας. Τιμωρίες, καμπάνες, αποκλεισμοί και ενίσχυση της αστυνόμευσης. Αυτό είναι το νομοσχέδιο σας.
Εξηγούμαι, απέναντι στη διαπίστωση ότι το ντόπινγκ από σύμπτωμα έγινε γενικευμένο φαινόμενο, τι κάνετε; Νομοθετείτε τη συλλογική τιμωρία όλων των διακεκριμένων και εν δυνάμει διακρινόμενων αθλητών. Και με ποια ποινή τους τιμωρείτε; Με ποινή στέρησης της γνώσης, με ποινή στέρησης της επαγγελ-ματικής τους αποκατάστασης.
Είστε επικίνδυνοι, κύριοι, γιατί ξέρετε ότι αυτή η ιαβέρειος πρακτική οδηγεί σε αθλητές αποκλεισμένους από το αγαθό της παιδείας, αποκλεισμένους από το αγαθό της εργασίας και γιατί, κυρίως, γνωρίζετε και κάτι πιο σημαντικό, ότι ο απαίδευτος αθλητής, ο άνεργος αθλητής έχει μόνο δύο λύσεις. Ή να πέσει άνευ όρων και ορίων και νοητικών αντιστάσεων στην «αγκαλιά» του ιδιωτικού κεφαλαίου και του απογυμνωμένου ανταγωνισμού ή να τα παρατήσει και να πάει σπίτι του. Αυτά διαζευκτικά ή σωρευτικά είναι τα αποτελέσματα των όσων θέλετε να νομοθετήσετε. Ή θα βάλετε «ταφόπλακα» στην αθλητή ή θα βάλετε «ταφόπλακα» στον αθλητισμό ή και στους δύο μαζί. Και αυτή είναι η διαφορά μας. Μία διαφορά που είναι εγγεγραμμένη στο πολιτικό μας DΝΑ.
Εμείς δεν θέλουμε αθλητές ρημαγμένους, ηττημένους και αμόρφωτους. Δεν τους θέλουμε πορτιέρηδες και ντιλιβέρηδες, όπως ήταν στο βαθύ σας παρελθόν. Εμείς θέλουμε αθλητές οχυρωμένους με μόρφωση, ενδυναμωμένους με παραγωγική ταυτότητα. Γι' αυτό είμαστε οι πρώτοι που μιλήσαμε για εξορθολογισμό των κινήτρων και των προνομίων. Στη δική μας, όμως, γλώσσα αυτό σημαίνει ότι τα κίνητρα πρέπει να είναι έτσι διαρθρωμένα και διαβαθμισμένα, ώστε να είναι πραγματικά κίνητρα και όχι αντικίνητρα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εξυπηρετούν τις εξής βασικές αρχές: Να προσκαλούν και να διατηρούν τους αθλητές στον αθλητισμό και όχι να τους απομακρύνουν ή να τους διώχνουν στα γρήγορα. Να ενισχύουν την ένταξή τους στη γνώση και την παραγωγή με τη λογική της δια βίου αξιοποίησης και όχι με τη λογική του «ξοφλάμε και τελειώσαμε», με τη λογική της ανταποδοτικής σχέσης μεταξύ πολιτείας και αθλητή, με τη λογική πως αφού η πολιτεία πρόσφερε στον αθλητή αυτά που όφειλε και ο αθλητής προσφέρει στην πολιτεία και στην κοινωνία αυτά που έμαθε και μπορεί, αυτά που και ο ίδιος οφείλει. Και τέλος να μεριμνούν για την ασφαλιστική κάλυψη του εν ενεργεία αθλητή, αλλά και για την ηλικία της συνταξιοδότησής του.
Αυτή είναι η κατεύθυνση των μέτρων που δημιουργούν ισχυρό κίνητρο, όχι στην πρωταθλητοποίηση του αθλητή, αλλά σε κάτι που το έχει μεγαλύτερη ανάγκη και η ελληνική κοινωνία και ο ελληνικός αθλητισμός, στην αξιοπρέπειά του.
Αφού αντιμετωπίζετε με αυτήν τη συλλογική καταδίκη τους αθλητές, έρχεστε μετά και στο κυρίως αντικείμενό σας, τις ποι-νές. Εδώ γίνεστε οι «μποντιμπιλντεράδες» της υπόθεσης. Οι ξεκάθαροι, διαγεγραμμένοι όγκοι των δογματικών σας μυών, οι δυνατοί τετρακέφαλοι των ασύμμετρων ποινών σας προσφέρουν ένα τρομερό θέαμα εντυπωσιασμού στην ελληνική κοινωνία.
Ωστόσο, κύριοι συνάδελφοι, εμείς είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι συμβαίνει πίσω από τα τεντωμένα «δογματικά μού-σκουλα», στο εσωτερικό του «φουσκωτού» θεωρητικού σας πλαισίου. Εκεί υπάρχει μία σάπια μηχανή, δηλαδή, αφιλοσόφητη, που δεν μπορεί να τρέξει ούτε τρία μέτρα χωρίς να καταρρεύσει. Και με τι πνευμόνια να τρέξετε, όταν αναγάγετε την πρόληψη σε ποινή και την ποινή σε πολιτικό μέσο; Με τι πνευμόνια να τρέξετε, όταν η ποινή, εκφράζουσα το νομικό σας και πολιτικό σας εποικοδόμημα, εξομοιώνει το χρήστη με τον παραγωγό, τον έμπορο, το διακινητή; Με τι πνευμόνια να τρέξετε, όταν για σας η ποινή έχει ως στόχο την εξόντωση του παραβατικού αθλητή και τον ηθικό στιγματισμό του, αντί να έχει ως στόχο τη θεραπεία του φαινομένου; Η ποινή για σας είναι ο ύψιστος αυτοσκοπός και όχι το υποβοηθητικό μέσο για την προστασία της ανθρώπινης κοινωνίας.
Η ποινή, όμως από μόνη της, κύριοι συνάδελφοι, δεν απαλείφει το φαινόμενο. Γι' αυτό και η δική μας λογική, η δική μας φιλοσοφία σε ό,τι αφορά τα μέτρα καταστολής είναι ότι αυτά έρχονται συμπληρωματικά να ενισχύσουν ένα ευρύτερο πλαί-σιο εφαρμοσμένης προληπτικής δράσης.
Έρχονται, πάντα σεβόμενοι την αρχή της αναλογικότητας, να υποβοηθήσουν ένα οικοδόμημα που πρώτα διαπαιδαγωγεί και μετά τιμωρεί, πρώτα θωρακίζει και μετά σωφρονίζει. 'Ενα οικοδόμημα που για να είναι στέρεο προϋποθέτει την έρευνα καιτην ανάπτυξη των επιστημώντου αθλητισμού, την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων τους, τη συλλογή, την τεκμηρίωση και τη διάδοση πληροφοριών επιστημονικού και τεχνολογικού ενδιαφέροντος για τα ζητήματα του αθλητισμού, την εκπαίδευ-ση, την επιμόρφωση καιτην κατάρτιση των προπονητών. Προϋποθέτει δηλαδή, τη στήριξη και τη χρηματοδότηση του Ερευνητικού Κέντρου Αθλητικών Ερευνών και Τεχνολογίας.
Όμως, όπως πρωτόγνωρες φαντάζουν οι παραπάνω έννοιες στην πολιτική σας λογική, έτσι ακριβώς απουσιάζει και από το νομοσχέδιό σας η μέριμνα και η φροντίδα γιατο Ε.Κ.Α.Ε.Τ., του σύγχρονου φορέα, του κατ' εξοχήν φορέα που ασχολείται με την έρευνα, την ενημέρωση και την πρόληψη.
Και σα να μην φθάνει όλη αυτή η στρεβλή φιλοσοφία, η στρεβλή λογική, έρχεστε και ακόμη και για τα αυτονόητα, ακόμη και γι' αυτά που δεν χρειάζονται βαθιά πολιτική σκέψη, παρά στοιχειώδη γνώση της διεθνούς πρακτικής και της λειτουργίας του ελληνικού κράτους, και κάνετε και εδώ λάθος. Τι προτείνετε; Τη μετατροπή του Ε.Σ.Κ.Α.Ν. σε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Δημιουργείτε δηλαδή ένα Ε.Σ.Κ.Α.Ν. υποτελώς ελεγχόμενο από την Κυβέρνηση, ένα Ε.Σ.Κ.Α.Ν. που έρχεται να φορτωθεί την παθογένεια, τη δυσκαμψία και τη δυσλειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.
Δεν το καταλαβαίνετε ότι η παγκόσμια πλέον συγκυρία επιβάλλει και για την Ελλάδα ένα ισχυρό Ε.Σ.Κ.Α.Ν., ένα Ε.Σ.Κ.Α.Ν. ανεξάρτητο; Αυτό σημαίνει χρηματοδοτική υποστήριξη από την πολιτεία και κυρίως σημαίνει, ακολουθώντας και παρακολουθώ-ντας τη διεθνή πρακτική, ένα Ε.Σ.Κ.Α.Ν. ανεξάρτητο από τα αντίστοιχα Υπουργεία και τις αντίστοιχες κρατικές υπηρεσίες, ένα Ε.Σ.Κ.Α.Ν. με δυναμική, ανεξάρτητη και ευέλικτη δράση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ανάλογο πολιτικό και φιλοσοφικό περίβλημα έχουν και οι διατάξεις για τη βία. Εδώ κατ' αρχήν, αφού καταλάβατε την αντισυνταγματικότητα του άρθρου 1, περί κατάργησης των συνδέσμων, προχωράτε με στέρεα βήματα στη λειτουργία Λέσχης Φίλων...
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να μου δώσετε λίγο χρόνο παραπάνω. Τι μας λέτε λοιπόν; Ότι η δημιουργία Λέσχης Φίλων λειτουργεί με απόφαση του Αθλητικού Σωματείου του Τμήματος Αμειβομένων Αθλητών ή της Ανώνυμης Αθλητικής Εταιρείας. Με ποιους όρους; Χωρίς καταστατικό, χωρίς να ελέγχεται από τα δικαστήρια, χωρίς καν η διοίκηση της εκάστοτε λέσχης να εκλέ-γεται από τα μέλη της.
Εδώ, δηλαδή, έχουμε μία μεταφορά της κρατικής εποπτείας των συνδέσμων στην αμφίβολη και κατά το συμφέρον τους βούληση των εταιρειών και μάλιστα με τρόπο ανεξέλεγκτο, με τρόπο που ο εκάστοτε πρόεδρος-επιχειρηματίας δύναται να δημιουργεί ένα στρατό και μάλιστα τακτικό και οργανωμένο, που μπορεί να τον χρησιμοποιεί τόσο γι' αυτό καθ' αυτό το παιχνίδι εξουσίας, στο στενό ποδοσφαιρικό πεδίο, όσο βέβαια -και αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο- στον ευρύτερο παράλληλο χώρο των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων, των επιχειρηματικών του απαιτήσεων, των επιχειρηματικών του ορέξεων.
Αυτό το καταλαβαίνετε -δεν μπορεί- ότι αποτελεί τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας του επιχειρηματία να εκβιάζει ανά πάσα στιγμή και μάλιστα να εκβιάζει κινητοποιώντας ένα πλήθος δικών του μισθοφόρων. Και το καταλαβαίνετε και το νομοθετείτε και το υπηρετείτε. Σίγουρα, όμως, δεν υπηρετείτε την προσπάθεια κατά της βίας.
Εδώ να φανώ λίγο γενναιόδωρη, κύριε Ιωαννίδη και να πω ότι η πρόθεσή σας δεν είναι αυτή. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι οι πρόεδροι της εκάστοτε Π.Α.Ε. δεν θέλουν να εκβιάσουν, γιατί ποτέ επιχειρηματίας δεν εκβιάζει σε τούτη τη χώρα που λέγεται Ελλάδα.
Θα ήθελα να ρωτήσω, πραγματικά θεωρείτε ότι ο εκάστοτε πρόεδρος Π.Α.Ε. είναι σε θέση και έχειτη βούληση να συγκροτεί εκτεταμένες ομάδες που θα επιδεικνύουν άρτια φίλαθλη συμπεριφορά, ομάδες με υψηλή συνείδηση και παιδεία;
Πείτε μου, δεν θυμάστε ορισμένους παράγοντες στο πρόσφατο παρελθόν που υπήρξαν παραβατικοί έως και ποινικοί; Πείτε μου, πόση φίλαθλη συμπεριφορά, υψηλή αθλητική συνείδηση και παιδεία θα είχε μια λέσχη, την ευθύνη συγκρότησης της οποίας θα είχε κουμπουροφόρος πρόεδρος του πρόσφατου παρελθόντος;
Κύριε Υπουργέ, με αντιλήψεις που υπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα ή που υπακούουν στο δόγμα: «όταν η πραγματικότητα διαφωνεί μ' αυτό που έχω στο κεφάλι μου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα», δυστυχώς δεν νομοθετούμε! Ή υπηρετούμε ή κλείνουμε το μάτι ή και τα δύο μαζί.
Σίγουρα υπηρετείτε, κύριε Υπουργέ. Υπηρετείτε τα ιδιωτικά συμφέροντα, όταν στο νομοσχέδιο για τη βία εσείς οι ίδιοι παράγετε βία, βία απέναντι στο περιβάλλον, βία απέναντι στην ποιότητα ζωής των πολιτών αυτής της χώρας, όταν έρχεστε να νομοθετήσετε καταστρατηγώντας νόμους και καταρρακώνο-ντας θεσμούς, όπως επιχειρείτε να κάνετε με το Ο.Α.Κ.Α..
Γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν νομιμοποιείστε να κτίσετε έστω κι ένα τετραγωνικό παραπάνω, γιατί ο συντελεστής δόμησης του Ο.Α.Κ.Α. έχει εξαντληθεί και έχει υπερκαλυφθεί με όσες εγκαταστάσεις δημιουργήθηκαν με πρόφαση τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η περαιτέρω τσιμεντο-ποίηση της περιοχής είναι απορριπτέα άμεσα από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο έχει αποφανθεί ότι «συνιστά συνταγματικώς ανεπίτρεπτη επιδείνωση των υφισταμένων και συνταγματικώς προστατευομένων όρων διαβίωσης».
Γι' αυτό το λόγο και δεν τολμάτε να ακολουθήσετε τη διαδικασία έκδοσης προεδρικού διατάγματος τροποποίησης όρων δόμησης. Αλλά τι κάνετε; Υιοθετείτε τη διαδικασία του νομοθετικού διατάγματος και των υπουργικών αποφάσεων, ακριβώς για να παρακάμψετε το Σ.τ.Ε., μια διαδικασία παράνομη, μια διαδικασία που έχει όμως την εξής λογική. Μέχρι να κάνουν ένσταση όποιοι ενδιαφερθούν και να βγει αυθαίρετο -γιατί θα βγει αυθαίρετο- θα έχει κτιστεί και θα έχει λειτουργήσει. Θα έχει κτιστεί σε μια περιοχή ήδη εξαιρετικά επιβαρημένη, σε μια περιοχή που πασχίζει να γλυτώσει ό,τι έχει απομείνει.
Και σας ερωτώ, κύριε Ιωαννίδη: Εάν το ΙΒΟ παραχωρήθηκε από τα «Ολυμπιακά Ακίνητα» στο Υπουργείο Υγείας αντί για τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, όπως προβλεπόταν αρχικά, γιατί η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν απαίτησε, ως είχε το δικαίωμα, να στεγαστεί ένα τμήμα της στο ΜΙΒΟ; Θα σας απαντήσω εγώ. Διότι η λογική της Κυβέρνησης είναι να εξυπηρετεί τα επιχειρηματικά συμφέροντα θυσιάζοντας το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών, καταστρατηγώντας νόμους και θεσμούς και απαξιώνοντας κυρίως την περιουσίατου ελληνικού λαού.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ντόπινγκ και η βία αποτελούν δύο συνθετικά δεδομένα, δύο πολυσήμαντα κοινωνικά φαινόμενα. Η βία δεν είναι επίδειξη της δύναμης αυτών που την ασκούν αλλά μια έκφραση αδυναμίας αυτών που δεν την έχουν. Το ντόπινγκ δεν είναι μόνο ή κυρίως ατομική στρέβλωση των αθλητικών ιδεωδών αλλά η νοσηρή επικρατούσα κοινωνική άποψη περί νίκης και απόκτησης δύναμης με κάθε κόστος, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βερα Νικολάίδου): Θα πρέπει να ολοκληρώσετε, κυρία συνάδελφε.
ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ: Κι εδώ στη Βουλή θα έπρεπε να είναι συνείδηση όλων μας, ακόμη και αυτών που διαθέτουν μια σκό-πιμα περιορισμένη, αστική πολιτική συνείδηση, ότι τα κοινωνικά φαινόμενα δεν αντιμετωπίζονται με τεχνικούς τρόπους.
Στη βάση αυτή εμείς αρνούμαστε να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο επί της αρχής και αρνούμαστε να υιοθετήσουμε οποιαδήποτε λογική διαλόγου με το πνεύμα και τη φιλοσοφία της τεχνικής αντιμετώπισης δυο τόσο σοβαρών κοινωνικών ζητημάτων. 'Εχουμε την αντίληψη ότι οι Βουλευτές και συνολικά η πολιτική ηγεσία του τόπου πρέπει να έχει τη συνείδηση του homo politicus. Κι όταν μια Κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή νομοσχέδια για κοινωνικές ομάδες που ασθενούν, για φαινόμενα που αναπτύσσουν κοινωνική παθογένεια, οι απαντήσεις πρέπει να είναι πολιτικές και όχι αστυνομικές. Όμως αυτή είναι και η διαφορά μας. Εμείς δεν σταματάμε να σκεπτόμαστε πολιτικά, να δρούμε πολιτικά, να δίνουμε λύσεις πολιτικά κι αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Ευχαριστώ.