Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε!
Για τα Κέντρα Αριστείας, δεν είχαμε πραγματική ενημέρωση από την Έκθεση Συνεπειών Ρυθμίσεων, η οποία, στην ουσία, είναι ένα κείμενο παραπληροφόρησης. Ούτε και από τις επίσημες ιστοσελίδες μπορεί να αντλήσει κανείς κάτι ουσιαστικό.
Υποχρεωτικά ανατρέξαμε στον ελληνικό και διεθνή τύπο, για να έχουμε μία βάση για την αντιμετώπιση του θέματος.
Θα αναφέρω ενδεικτικά, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται για την ιστορία των Κέντρων Αριστείας του ΝΑΤΟ, τη συνοπτική αλλά πλήρη παρουσίαση σε ένα λίγο παλιότερο, από τον Οκτώβρη του 2019, εμπεριστατωμένο άρθρο, σε ελληνική εφημερίδα (στην Εφημερίδα των Συντακτών), με τίτλο «Η “Αριστεία” στην υπηρεσία της Τουρκίας και του ΝΑΤΟ».
Αυτό το αναφέρω για να καταδείξω – και με αυτήν την ευκαιρία – ότι όταν οι επίσημες ή οι κυβερνητικές πηγές, είναι κενές περιεχομένου ή, ακόμα περισσότερο, σκοπίμως παραπλανητικές, αναδεικνύεται ο πολύτιμος ρόλος του Τύπου στην πραγματική ενημέρωση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, χάρη στην πάγια πρακτική της παρούσας Κυβέρνησης.
Στη αλλαγή του αιώνα, μετά και την εμπειρία της Γιουγκοσλαβίας, το ΝΑΤΟ αναζητούσε, σχεδόν απεγνωσμένα, λόγο ύπαρξης. Και τον βρήκε, με την επίθεση στους δίδυμους πύργους. Αυτή του έδωσε εκείνο που του έλειπε : Νέους εχθρούς, σε νέες περιοχές, για νέες επιχειρήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, ήταν αναγκαία η αναδιοργάνωσή του. Έτσι, ανάμεσα στα άλλα, μετά τη Σύνοδο της Πράγας το 2002, άνοιξε και ο δρόμος για τα Κέντρα Αριστείας του ΝΑΤΟ, που παρουσιάστηκαν αργότερα.
Προστέθηκε στον Οργανισμό άλλη μια δομή, η Συμμαχική Διοίκηση Μετασχηματισμού, με έδρα το Νόρφολκ. Ουσιαστικό αντικείμενό της είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός ως προς το πού και πώς θα κατευθυνθούν οι μελλοντικές προμήθειες του ΝΑΤΟ.
Ο Οργανισμός που χτίστηκε για να αντιμετωπίσει τις σοβιετικές – ή και άλλες κομμουνιστικές ή παρεμφερείς – στρατιωτικές δυνάμεις, αναμορφώθηκε, για να αντιμετωπίσει έναν ολοκληρωτικά διαφορετικό εχθρό ή μάλλον εντελώς διαφορετικούς εχθρούς.
Οι εχθροί δεν είναι ανάγκη, πλέον, να αποτελούν έναν παραδοσιακό στρατό. Επίσης, μπορούν να ενεργούν και σε αστικό περιβάλλον. Κυρίως, όμως, το πεδίο δράσης τους είναι μακριά. Πολύ μακριά από τα γεωγραφικά όρια του άρθρου 5 της Συμμαχίας, που αφορούν στα κράτη-μέλη σε Βόρεια Αμερική και Ευρώπη.
Όλος αυτός ο σχεδιασμός, βασίστηκε, βέβαια, και σε οικονομικά κριτήρια. Ας δούμε, λοιπόν, το κόστος σε ζωές και δολάρια που είχαν, π.χ., οι επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι είχαν την ίδια βασιμότητα και ευστοχία όσο και οι προβλέψεις και τα μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη δική μας κρίση.
Τα Κέντρα Αριστείας είναι είτε εθνικά είτε πολυεθνικά. Λειτουργούν πάντα προς όφελος της Συμμαχίας και χρηματοδοτούνται από τα κράτη που συμμετέχουν και συμβάλλουν στην ανταλλαγή πληροφοριών. Εξειδικεύονται, μάλιστα, σε κάποιο λειτουργικό αντικείμενο. Επίσης, διανέμουν στις υπόλοιπες χώρες της Συμμαχίας (ή και όχι μόνο σε αυτές), τις γνώσεις που αποκτούν, μέσα από εκπαιδεύσεις αλλά και διασκέψεις ή σεμινάρια, ακόμα και με την έκδοση σχετικών μελετών.
Αν και τα Κέντρα Αριστείας δεν αποτελούν μέρος της Δομής Διοίκησης του ΝΑΤΟ και δεν χρηματοδοτούνται άμεσα από αυτό, έχουν παράλληλη λειτουργία με τον Οργανισμό και ενισχύονται οικονομικά από αυτόν, μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
Την συνολική ευθύνη για τον συντονισμό τους και τη σύνδεσή τους με τη δράση του ΝΑΤΟ έχει η Συμμαχική Διοίκηση Μετασχηματισμού, σε συντονισμό με τον Ανώτατο Συμμαχικό Διοικητή Ευρώπης.
Επομένως, η Συμμαχική Διοίκηση Μετασχηματισμού, μέσω και των Κέντρων Αριστείας, παράγει μέρος της πολιτικής, την οποία καλείται να υλοποιήσει, στο στρατιωτικό πεδίο, η Διοίκηση του ΝΑΤΟ.
Μέχρι σήμερα, υπάρχουν 28 Κέντρα Αριστείας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το “Κέντρο Αριστείας Άμυνας κατά της Τρομοκρατίας” στην Τουρκία, που είναι και από τα πρώτα που έλαβε τη σχετική νατοϊκή διαπίστευση, το 2006.
Για τη λειτουργία του είναι χαρακτηριστικό, ότι με μεγάλη ευκολία χαρακτηρίζει ως τρομοκρατικές οργανώσεις εκείνες που αντιτίθενται στα σχέδια του Τουρκικού κράτους, όπως οι Μονάδες Υποστήριξης του Λαού και το PKK, ενώ εξαγνίζει άλλες, πραγματικά ακραίες, όπως ο αποκαλούμενος Ελεύθερος Συριακός Στρατός.
Αυτό το Κέντρο, εξάλλου, έχει μεγάλη συμβολή στη διεθνή προπαγάνδα του τουρκικού κράτους, ότι δήθεν η χώρα μας στηρίζει και ενισχύει τρομοκρατικές οργανώσεις.
Αλήθεια, αυτά τα πράγματα πρέπει να κάνουμε ότι τα παραβλέπουμε, για χάρη των περίφημων δήθεν συμμαχιών μας; Αυτή είναι η “εθνική στάση” που έχετε να προτείνετε;
Τα Κέντρα Αριστείας λειτουργούν, πρώτα από όλα, προς όφελος των εθνικών συμφερόντων των χωρών-πλαίσιο. Και αυτό, το 6ο για την Τρομοκρατία, όπως και το άλλο, το 26ο Κέντρο Αριστείας για την Ναυτική Ασφάλεια, στην Κωνσταντινούπολη, λειτουργούν υπέρ της Τουρκίας.
Τα κράτη-πλαίσιο, που φιλοξενούν τα Κέντρα Αριστείας, προσβλέπουν, μέσω αυτών, στην απόκτηση διπλωματικών ωφελημάτων. Για αυτά τα ωφελήματα, λοιπόν, συμβάλλουν ενεργά οι συμμετέχουσες-χώρες, όπως εδώ η Ελλάδα και η Ρουμανία.
Είμαι υποχρεωμένη, λοιπόν, εδώ, να θέσω κάποια ουσιαστικά ερωτήματα, για το προκείμενο 26ο Κέντρο Αριστείας:
Ποιες είναι οι άλλες συμμετέχουσες-χώρες σε αυτό;
Εάν δεν συμμετείχε η Ελλάδα, θα ήταν δυνατή η σύσταση Κέντρου Αριστείας με χώρα πλαίσιο την Τουρκία και συμμετέχουσα μόνο την Ρουμανία;
Μήπως χωρίς τη συμμετοχή μας δεν θα ήταν καν εφικτή η σύσταση του συγκεκριμένου Κέντρου;
Και μία τελευταία, για την οποία επίσης περιμένω, με ενδιαφέρον, μια υπεύθυνη απάντηση : Υπήρχαν – ή υπάρχουν – αντίθετες εισηγήσεις από στελέχη μας όσον αφορά στη συμμετοχή μας σε αυτό το Κέντρο Αριστείας;
Αμέσως μετά την έγκριση σύστασης ενός Κέντρου Αριστείας, από τη Συμμαχική Διοίκηση Μετασχηματισμού, το Κέντρο, μέσω του Υπουργείου Άμυνας της χώρας-πλαίσιο, διαπραγματεύεται δύο Μνημόνια Κατανόησης με κάθε χώρα του ΝΑΤΟ που θέλει να συμμετάσχει στις δραστηριότητες του συγκεκριμένου Κέντρου:
Ένα Λειτουργικό Μνημόνιο Κατανόησης, το οποίο διέπει τη σχέση μεταξύ των Κέντρων Αριστείας και της Συμμαχίας, και ένα Επιχειρησιακό Μνημόνιο Κατανόησης, το οποίο διέπει τη σχέση μεταξύ των συμμετεχουσών χωρών και του Κέντρου Αριστείας.
Τώρα : όσον αφορά στις δυο πρώτες συμβάσεις, εμείς είμαστε αρνητικοί.
Για να τω πω με μια λαϊκή έκφραση, που ταιριάζει απόλυτα, με τις δύο αυτές συμβάσεις, «βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια».
Αυτό δεν οφείλεται μόνο στη δική μας κριτική στάση απέναντι σε αυτόν τον επιθετικό Οργανισμό, το ΝΑΤΟ, που έχει σαν μοναδικό λόγο ύπαρξης την υποστήριξη συγκεκριμένων συμφερόντων, των βιομηχανιών όπλων.
Απευθύνομαι, λοιπόν και σε όσους επιμένουν να λένε ότι υποστηρίζουν και στηρίζουν το ΝΑΤΟ – και κυρίως σε αυτούς για να πω ότι : Η λειτουργία του Κέντρου Αριστείας για τη Ναυτική Ασφάλεια στη Κωνσταντινούπολη είναι, για μας, και το τονίζω αυτό, εθνικά επιζήμια!
Διαβάζουμε ότι ο ρόλος του συγκεκριμένου Κέντρου Αριστείας είναι να επεκτείνει τις δυνατότητες του ΝΑΤΟ και των Κρατών Εταίρων παρέχοντας «περιεκτικές, πρωτοποριακές και επίκαιρες ειδικές γνώσεις στον τομέα των Επιχειρήσεων Ναυτικής Ασφάλειας».
Αμέσως, μας έρχονται στο μυαλό όσα συνέβησαν το 2020, στην “Επιχείρηση Ειρήνη”, οπότε τουρκικά πλοία αρνήθηκαν ελέγχους ανοιχτά της Λιβύης. Τα πλοία αυτά όφειλαν να ελεγχθούν, για πιθανή παραβίαση του εμπάργκο όπλων που επιβλήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με το Ψήφισμα 2292 του 2016 και τα επακόλουθά του.
Αλλά και το περιστατικό, τον Ιούνιο του 2020, όπου τα τουρκικά πολεμικά πλοία που συνόδευαν τουρκικό φορτηγό φώτισαν «τρεις φορές με το ραντάρ καθοδήγησης πυρών» το γαλλικό πολεμικό πλοίο που επιχειρούσε να εκτελέσει νηοψία (πάλι για το εμπάργκο όπλων για τη Λιβύη) με ταυτόχρονο «εξαιρετικά επιθετικό» ελιγμό των τουρκικών φρεγατών.
Αυτή, λοιπόν, είναι η ναυτική ασφάλεια που θα αναδείξει το συγκεκριμένο Κέντρο Αριστείας! Έτσι θα διαμορφωθεί και το πλαίσιο ναυτικών ελέγχων και στο Αιγαίο, για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της Τουρκίας, που είναι η χώρα-πλαίσιο αυτού του Κέντρου!
Υπάρχει κανείς, εδώ μέσα, που αδυνατεί να κατανοήσει τους πραγματικούς στόχους λειτουργίας αυτού του Κέντρου και τους αντίστοιχους κινδύνους για τα εθνικά μας συμφέροντα;
Μία ακόμα κρίσιμη επισήμανση. Παρακολουθούμε, τελευταία, όλη την επιχειρηματολογία για την δήθεν ταύτιση των συμφερόντων της Γαλλίας, στη Μεσόγειο, με τα Ελληνικά. Γιατί, λοιπόν, η Γαλλία δεν είναι – και δεν θέλει να είναι – συμμετέχουσα χώρα σε αυτό το Κέντρο;
Γιατί, άραγε, ο κ. Μακρόν δεν έχει την ίδια σπουδή και προθυμία με την ελληνική Κυβέρνηση να έχει ενεργό συμμετοχή;
Εν τω μεταξύ, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε στη Σούδα και το Νατοϊκό Επιχειρησιακό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής, το γνωστό μας ΚΕΝΑΠ, ή, αλλιώς,NMIOTC.
Είναι προφανές ότι το Κέντρο της Σούδας έχει παρεμφερή ρόλο με εκείνο της Κωνσταντινούπολης, όπως, λ.χ., ενδεικτικά, στις νηοψίες.
Το Κέντρο Αριστείας της Κωνσταντινούπολης, που θα συγχρηματοδοτείται και από την Ελλάδα, θα επιδιώξει, έστω σταδιακά, να ελέγχει την ναυτική ασφάλεια στο Αιγαίο, σε βάρος του Κέντρου που λειτουργεί σχεδόν από 15ετία στη Σούδα και χρηματοδοτείται εξολοκλήρου από το Ελληνικό κράτος. (Είναι δεδομένο ότι, σαν συμμετέχον-κράτος, θα πρέπει να συγχρηματοδοτούμε τη λειτουργία του Κέντρου Αριστείας της Κωνσταντινούπολης).
Επαναλαμβάνω για να γίνει κατανοητό από όλους, επειδή είναι, πράγματι εντυπωσιακό :
Επιλέγουμε να συγχρηματοδοτούμε τη λειτουργία του Τουρκικής έμπνευσης και πρωτοβουλίας Κέντρου Αριστείας για τη Ναυτική Ασφάλεια στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο στην πραγματικότητα θα ανταγωνίζεται το Νατοϊκό Επιχειρησιακό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής στη Σούδα, το οποίο εμείς είμαστε οι μόνοι που χρηματοδοτούμε !
Υπάρχει μάλιστα και ειδικός όρος, στο 16.5 της πρώτης σύμβασης : Εάν δεν μπορούμε, για παραπάνω από ένα χρόνο, να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας στο Κέντρο Αριστείας της Κωνσταντινούπολης, είτε με έμψυχο δυναμικό είτε με κονδύλια, τότε αναστέλλονται αυτόματα τα δικαιώματα ψήφου μας στην Εκτελεστική Επιτροπή (μέχρι τα μέλη της, που έχουν δικαίωμα ψήφου, να κρίνουν ότι εκπληρώσαμε τις υποχρεώσεις μας). Και, εάν δεν μπορούμε να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας για παραπάνω από δύο χρόνια, επιβάλλεται αποχώρηση από το σχετικό Μνημόνιο.
Η Τρίτη Σύμβαση, με τη Νορβηγία, έχει παρόμοιο περιεχόμενο με εκείνη που ήρθε τον περασμένο Σεπτέμβριο, με αντισυμβαλλόμενη την Κύπρο. Τότε είχαμε ψηφίσει ΄Παρών΄.
Είχαμε – και έχουμε – σοβαρές επιφυλάξεις για τις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα από το τρίγωνο Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ. Μια τριγωνική σχέση που δεν έχει ενισχύσει διόλου την ασφάλεια της Ελλάδας και της Κύπρου. Μια σχέση η οποία, επίσης, καθόλου δεν επηρεάζει την κατάσταση στην πολύπαθη Παλαιστίνη.
Αυτή η τριγωνική σχέση που επιδιώχθηκε από τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση Νετανιάχου, με κοινό τόπο τον Ήστμεντ. Τον αγωγό που, πρώτες οι ΗΠΑ, ήδη αποχαιρέτησαν. Πρόσφατα και με δηλώσεις της Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, μετά τη συνάντησή της με τον Πρόεδρο της Κύπρου.
Προηγουμένως, την είχε υποδεχθεί στην Αθήνα ο Πρωθυπουργός! Το ξαναλέω, για να το συνειδητοποιούμε: Ο Πρωθυπουργός υποδέχθηκε Υφυπουργό Εξωτερικών!
Μια και ήρθε στη συζήτηση η Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, η κ. Νούλαντ : Αλήθεια, υπάρχει επίσημη ελληνική διαμαρτυρία, από οποιονδήποτε, για το γεγονός ότι αποκάλεσε “Πρόεδρο” τον ηγέτη του κατοχικού ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ;
Επανέρχομαι στη σύμβαση : Αυτή αφορά στην ασφάλεια για την ανταλλαγή και αμοιβαία προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών με τη Νορβηγία. Μια σκανδιναβική χώρα, που τυχαίνει να είναι και μέλος του ΝΑΤΟ (αυτή και η Δανία). Βρισκόμαστε, βέβαια, στη φάση όπου το επεκτατικό Βορειοατλαντικό Σύμφωνο επιδιώκει την ένταξη και της Σουηδίας και της Φινλανδίας.
Φαίνεται δεν φτάνουν τα προβλήματα που ήδη δημιούργησε η επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή!
Προβλήματα που πλήρωσαν πολύ ακριβά οι άνθρωποι που ζουν εκεί, και σήμερα τα πληρώνουν όσο γίνεται περισσότερο, αφού γίνονται θύματα ανοιχτού πολέμου.
Εδώ, θα πρέπει να θυμηθούμε και τις υποσχέσεις της Δύσης προς το καθεστώς που η ίδια επέβαλε στην Ουκρανία. Την αξιοπιστία τους όλοι μπορούμε, πια, να κρίνουμε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη σύμβαση με τη Νορβηγία έρχεται σε εντελώς λάθος, εντελώς ακατάλληλη, χρονική στιγμή.
Σαφώς και είμαστε εναντίον αυτής της σύμβασης.
Θα κλείσω γι’ αυτήν, με ένα ακόμα – κρίσιμο – ερώτημα :
Αλήθεια, εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής της συγκεκριμένης σύμβασης και οι διαβαθμισμένες πληροφορίες που αξιοποιούνται στο πλαίσιο των επιχειρήσεων των αεροσκαφών, όπως τα Εφ-35, που πρόσφατα απέκτησε η Νορβηγία και πιθανόν να αποκτήσουμε και εμείς στο μέλλον;
Και αναρωτιέμαι αν, με μια τέτοια προοπτική, είναι δυνατόν να υπάρχει θετική ψήφος για αυτή τη σύμβαση…
Τελειώνοντας, είμαι υποχρεωμένη να αναφερθώ σε ένα πρόβλημα, στο οποίο έχω ξανα-αναφερθεί αλλά είμαι υποχρεωμένη να επανέλθω σήμερα.
Μιλάω για την κατάργηση της Μεταφραστικής Υπηρεσίας του Υπουργείου των Εξωτερικών.
Αν δείτε τις δύο πρώτες συμβάσεις, έχουν, σε συγκεκριμένα τμήματα, όμοια κείμενα. Και όμως η απόδοσή τους είναι διαφορετική. Και μάλιστα, σε συγκεκριμένα σημεία, δείχνει και πρόχειρη.
Προφανώς και δεν εφαρμόστηκε η πρακτική που ακολουθούσαν συνήθως οι μεταφραστές της Υπηρεσίας του Υπουργείου, που επικοινωνούσαν με τους ενδιαφερόμενους για τυχόν αναγκαίες διευκρινίσεις.
Ούτε θέλω ούτε μπορώ να κρίνω την ορθότητα των μεταφράσεων, σαν δήθεν ειδικός. Θα σταθώ, όμως, αναγκαστικά, στα προφανή. Ας δούμε τρία χαρακτηριστικά και εύκολα αντιληπτά παραδείγματα.
Στην πρώτη σύμβαση υπάρχει η αρίθμηση στην Ενότητα 1. Όμως : όλοι ξέρουμε ότι μετά το ‘ ε ’ έρχεται το ‘ στ ’ και όχι το ‘ ζ ’ – και μετά το ‘ ι ’ έρχεται το ‘ ια ’ και όχι το ‘ κ ’.
Με την λανθασμένη αυτή αρίθμηση, ο μεταφραστής έφτασε, γρήγορα, στο ‘ ω ’. Αλλά δεν πτοήθηκε καθόλου : Συνέχισε τη δική του αρίθμηση με ‘ αα ’, ‘ ββ ’, και ούτω καθεξής.
Στην ίδια σύμβαση, στο σημείο 17.1, σας διαβάζω (μεταφέρω μόνο τους όρους που αποδίδονται με αρχικά – τα αρκτικόλεξα – από τα αγγλικά, στους αντίστοιχους όρους στα Ελληνικά, για να διευκολυνθεί η κατανόηση). Διαβάζω:
«Οποιαδήποτε διαφορά σχετικά με την ερμηνεία ή εφαρμογή αυτού τού Μνημονίου επιλύεται μόνο μέσω συμβουλευτικής ανάμεσα στους εμπλεκομένους Συμμετέχοντες …». Για να κατανοήσει κανείς, τι ήθελε να πει η μετάφραση, πρέπει, αναγκαστικά, να ανατρέξει στο αγγλικό κείμενο.
Στη δεύτερη σύμβαση, στο σημείο 7.1, διαβάζουμε:
«Η Εκτελεστική Επιτροπή αποφασίζει για το ετήσιο Πλάνο Εργασιών, το οποίο εκθέτει τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που θα παρέχονται».
Δεν μπορώ να μην το σχολιάσω : με “τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που παρέχουν” αυτές οι μεταφράσεις, “εκθέτουν”, κυρίως, αυτούς που κατάργησαν τη Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών.
Ψηφίζουμε όχι και στα τρία.
Σας ευχαριστώ!
Τετάρτη, 13 Απριλίου 2022 και ώρα 10.00΄
στην Αίθουσα «Προέδρου Αθανασίου Κωνστ. Τσαλδάρη» (223)
Επεξεργασία και εξέταση των σχεδίων νόμων
του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας:
Α. «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας,
του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας και
του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας
σχετικά με την ίδρυση, διοίκηση κ λειτουργία
του Κέντρου Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας»
Β. «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας της Δημοκρατίας της Τουρκίας,
του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ελληνικής Δημοκρατίας,
του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Ρουμανίας καθώς και του Στρατηγείου του Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Μετασχηματισμού σχετικά με τη λειτουργική σχέση που αφορά
στο Κέντρο Αριστείας Ναυτικής Ασφάλειας»
Γ. «Κύρωση της Συμφωνίας Ασφαλείας μεταξύ
της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και
της Κυβέρνησης του Βασιλείου της Νορβηγίας
σχετικά με την ασφάλεια για την ανταλλαγή
και αμοιβαία προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών».
