Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε!
Ξεκινώντας, θέλω να εκφράσω τον βαθύτατο σεβασμό μας και αναγνώριση προς τους Ιταλούς δικαστές, για τις εμβληματικές αποφάσεις για τις αποζημιώσεις των θυμάτων της ναζιστικής Κατοχής στο Δίστομο!
Δεν ξεχνάμε ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έδειξαν ανάλογο σθένος απέναντι στις γερμανικές πιέσεις.
Δεν ξεχνάμε ότι από τους πρωτεργάτες της πίεσης ήταν και ο Πράσινος Γιόσκα Φίσερ. Έχει σημασία να το θυμόμαστε τώρα, που οι Γερμανοί Πράσινοι βρίσκονται στο κατώφλι της εξουσίας. Για να μην υπάρχουν αυταπάτες !
Πριν 5 μήνες παρουσίασα και στα μέλη της αντίστοιχης Επιτροπής της Ιταλικής Γερουσίας, τους λόγους για τους οποίους το Κόμμα μας, το ΜέΡΑ25, καταψήφισε την πρόσφατη συμφωνία των χωρών μας για τις θαλάσσιες ζώνες.
Είναι μία συμφωνία ετεροβαρής, που περιλαμβάνει μονόπλευρη παραχώρηση στην άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Επίσης, παραβιάζει και την αρχή της “μέσης γραμμής” του Διεθνούς Δικαίου, αφού ορίζει μειωμένη επήρεια των Ελληνικών νησιών σε σχέση με τις απέναντι Ιταλικές ακτές.
Η ελληνική ανεπάρκεια αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο, αν συνεκτιμήσουμε ότι οι παραχωρήσεις μας αυτές έγιναν στο πλαίσιο μιας απόλυτα θνησιγενούς πολιτικής : της διαβόητης διπλωματίας των αγωγών.
Ας δούμε τον Ήστ-Μέντ : Τα πολυδιαφημισμένα κοιτάσματα, όπως το «Καλυψώ» της ιταλικής ENI, το «Αφροδίτη» της Νομπλ Ένερτζυ και το «Γλαύκος» της Έξονμόμπιλ και της Κατάρ Πετρόλιουμ , δεν έχουν τον απαιτούμενο όγκο για να δικαιολογηθεί, ακόμα και από τους υποστηρικτές των εξορύξεων, η κατασκευή ενός αγωγού τόσο υψηλού κόστους.
Ας μην έχουμε αυταπάτες ! Η Αίγυπτος προτιμά να αξιοποιήσει τους τερματικούς της σταθμούς για υγροποίηση και διακίνηση, όπως στο Ιμπκού.
Ένας, ακόμα, αρνητικός παράγοντας είναι και η αντίθεση της Τουρκίας.
Όλοι θυμόμαστε την ανοχή της Ιταλικής κυβέρνησης, όταν τον Φεβρουάριο του 2018 τουρκικά πολεμικά εμπόδισαν την γεώτρηση της ιταλικής ENI στην κυπριακή ΑΟΖ ! Και δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο ότι η σημερινή ιταλική κυβέρνηση θα αντιδρούσε διαφορετικά…
Ας προχωρήσουμε, όμως, στο επόμενο κρίσιμο ζήτημα :
Ελλάδα και Κύπρος υφίστανται μια άμεση επίθεση κλιμακούμενων διεκδικήσεων από την Τουρκία, που φτάνουν μέχρι την άμεση και ευθεία αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και κυριαρχίας, με πλήρη περιφρόνηση των αρχών του διεθνούς δικαίου.
Δυστυχώς, σύμμαχες χώρες δεν έχουν την αναμενόμενη και επιβαλλόμενη αποφασιστική στάση για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Ακόμα και στο πλαίσιο της ΕΕ, υπάρχει μια πολιτική απαράδεκτης ανοχής απέναντι στην απροκάλυπτη αυτή επίθεση εναντίον δύο μελών της. Και η ανοχή είναι ενθάρρυνση.
Η Τουρκία δεν διστάζει, για τους δικούς της σκοπούς, να στηρίζει τις ακραίες φιλοπολεμικές τάσεις στον ισλαμικό κόσμο. Τέτοιες ακρότητες άφησαν βαθιές και ανεπούλωτες πληγές στη Συρία. Τις ίδιες πολιτικές θέλει να εφαρμόσει στη βόρεια Αφρική και στη ζώνη του Σαχέλ.
Αυτή η πολιτική πολλαπλασιάζει και επιτείνει τα προβλήματα της περιοχής.
Είναι βέβαιο πως θα υποχρεώσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. Λόγω γεωγραφίας, ανεξάρτητα από τον τελικό τους προορισμό, ο πρώτος τους σταθμός θα είναι η Ιταλία και η Ελλάδα.
Η ΕΕ , αντί να προσπαθήσει μεθοδικά να προστατεύσει τις συνθήκες ζωής στις βασανισμένες αυτές χώρες, επαναλαμβάνει με εγκληματική συνέπεια τα ίδια λάθη. Ενισχύει ακραία φανατικά, και ρατσιστικά καθεστώτα όπως αυτά της Τουρκίας και του Ισραήλ.
Τη ρατσιστική τους φύση, μας την έδειξαν απροκάλυπτα στην πολιτική εμβολίων κατά του Covid. Κούρδοι, Παλαιστίνιοι και Γεζιντί έχουν την ίδια μοίρα.
Εν τω μεταξύ, αντί να απελευθερωθεί η πατέντα των εμβολίων, κυριαρχεί η αντικοινωνική αγοραία λογική και η κερδοφορία των εταιρειών.
Στην μετά covid εποχή, δεν υπάρχει καμία ουσιαστική προοπτική για τις κατεστραμμένες οικονομίες αδύναμων χωρών και μικρομεσαίων νοικοκυριών.
Αντί να αντιμετωπισθεί έγκαιρα η αναγκαία διαγραφή χρεών, η κυρίαρχη πολιτική επιλέγει, με το Ταμείο Ανάκαμψης, να ενισχύσει τους ήδη ισχυρούς.
Η Ιταλία θα λάβει 192 δις ευρώ, από τα οποία, το 40% θα καταλήξει στον κατασκευαστικό τομέα. Αλήθεια, ποιο θα είναι το όφελος για τη μέση ή και την ακόμα πιο ευάλωτη ιταλική οικογένεια;
Ο Κικέρων έθεσε ένα αλάνθαστο κριτήριο για τις ανθρώπινες αλλά και τις διεθνείς σχέσεις: “Ποιος ωφελείται;” (Cui bono ? - Κούι Μπόνο ?).
Θα επαναλάβω αυτό που είπα και στους συναδέλφους σας της Γερουσίας : Ποιο είναι το όφελος της μέσης ιταλικής οικογένειας από το ότι η Τουρκία τα τελευταία 50 χρόνια έχει σχεδόν διπλασιάσει το ποσοστό της στις αγορές όπλων από την Ιταλία;
Και, εν τέλει, αρκεί αυτό το όφελος για να παραβλέπουμε τα προβλήματα που δημιουργεί το έλλειμμα δημοκρατίας στην Τουρκία και στους λαούς της;
Και κάτι ακόμα. Έστω ότι αποτιμούμε αυτό το όφελος σε ‘x’ ευρώ. Tο αντίστοιχο κόστος σε τι θα το μετρήσουμε; Στο πόσες ζωές καταστρέφονται; Σε αίμα; Σε πνιγμένους στη Μεσόγειο; Σε στοιβαγμένους σε σκηνές, στη Μόρια και το Καρά Τεπέ, ή στα κοντέινερ των ιταλικών προαστίων;
Εδώ έχουμε ένα θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα, που το ανατροφοδοτεί διαρκώς η κυρίαρχη ευρωπαϊκή πολιτική. Πολιτικοί με περιορισμένη εντολή, συνήθως τετραετίας, δημιουργούν δυσμενέστατα προβλήματα σε προοπτικές δεκαετιών.
Και ενώ ευθύνονται για τη γένεση των προβλημάτων, κατόπιν επικαλούνται ότι αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να τα λύσουν. Το αποτέλεσμα είναι, η διαρκής ανακύκλωση και επιδείνωση του προβλήματος.
Το χρέος μας είναι να αντισταθούμε σε αυτήν την πραγματικότητα.
Ιδίως εμείς οι δυο, Ελλάδα και Ιταλία, δεν έχουμε άλλο δρόμο, ακριβώς γιατί οι λαοί μας ανέδειξαν αξίες όπως η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά.
Ένα τελευταίο θέμα: Στις 30 Απριλίου ιταλική στρατιωτική μονάδα στο στρατόπεδο Φόλγκορε έκανε επίσημο εορτασμό για την κατάληψη της Κεφαλονιάς από τους αλεξιπτωτιστές του Μουσολίνι. Τέτοιες ενέργειες προσβάλλουν την ιστορική μνήμη και την αντιφασιστική συνείδηση και των δύο λαών μας.
– Σας ευχαριστώ !
Διαρκής Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων
Συζήτηση με Επιτροπή Εξωτερικών και Κοινoτικών Υποθέσεων
της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ιταλικής Δημοκρατίας, σχετικά με τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, το Μεταναστευτικό
και τη μετά-COVID εποχή.
