Ζούμε στην έκρυθμη και έντονη συγκυρία ενός πολέμου στην Ευρώπη. Είναι ημέρες που σημαδεύουν ανεξίτηλα τις ζωές και τις μνήμες των ανθρώπων.
Τηρουμένων των αναλογιών, ανεξίτηλα σημάδια άφησαν και τα χρόνια της κρίσης. Ακόμα και εκείνες του δημοψηφίσματος του 2015: Ήταν μέρες που προδιέγραψαν ζωές, πορείες και σταδιοδρομίες. Στο δημοψήφισμα, ένα ποσοστό 61% του ελληνικού λαού, πάνω από τριάμιση εκατομμύρια, εξέφρασε την αυτονόητη απαίτησή του να διαφυλαχθούν στοιχειωδώς τα δικαιώματα και τα συμφέροντά του, ακόμα και εάν αυτό οδηγούσε και σε ρήξη με τους δανειστές. Η εξέλιξη είναι γνωστή. «Άλλαι αι βουλαί του Λαού» και άλλες του ισχυρού καθεστώτος.
Μάλλον, δεν αποτελεί σύμπτωση το ότι όλοι οι σήμερα προτεινόμενοι είχαν υπογράψει κείμενα που είχαν άλλη κατεύθυνση από την πλειοψηφική λαϊκή απαίτηση. Δεν αποτελεί μομφή αυτό. Ο καθένας έχει δικαίωμα γνώμης, και οι επιστήμονες το δικαίωμα επιστημονικής άποψης. Είναι μία απλή – αλλά κρίσιμη – διαπίστωση.
Θέλω να το ξαναθυμίσω, γιατί έχει μεγάλη σημασία : Λίγο μετά την ψήφιση και του 3ου μνημονίου, ο τότε Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Βίκτορ Κοστάνσιο, παραδεχόταν, δημόσια, σε συνέντευξή του στο Ρόιτερς, ότι η απειλή να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη δεν ήταν «ποτέ πραγματική».Ακολούθησαν και ταυτόσημες δηλώσεις από πολλούς άλλους. Όπως και νάχει, η ιστορία θα γράψει ότι οι εκβιασμοί έπιασαν τόπο!
Σήμερα έχουμε μία ακόμα χειρότερη κατάσταση. Ο λαός υφίσταται εξοντωτικές πολιτικές επί πολλά χρόνια. Πάντα με την υπόκρουση του γνωστού αφηγήματος : «δεν υπάρχει εναλλακτική». Αυτή η κατάσταση σωρεύει διαρκώς εντάσεις και κοινωνική πίεση, που πάντα ενέχει και το ενδεχόμενο της εκτόνωσης!
Η πορεία που επέβαλαν οι δανειστές και οι πειθήνιες σε αυτούς κυβερνήσεις μας είναι, για τον Ελληνικό λαό, και καταστροφική και αδιέξοδη.
Ο δε θεσμός που καλούνται να υπηρετήσουν οι σημερινοί προτεινόμενοι έχει, όλα αυτά τα χρόνια, μια συγκεκριμένη λειτουργία : τη μεταφορά του εθνικού πλούτου, του εθνικού προϊόντος, από το λαό στους ξένους και στους ντόπιους ολιγάρχες, που αποκαλούνται κατ’ ευφημισμό “επενδυτές”. Στην πραγματικότητα δεν επενδύουν τίποτα και δεν ρισκάρουν τίποτε. Τα κέρδη και οι αποδόσεις τους είναι πάντα απολύτως εξασφαλισμένα. Και, βέβαια, έχουν και καθοριστικό ρόλο στο να ελέγχουν τα κέντρα λήψης των πολιτικών αποφάσεων και να καθορίζουν τους «κανόνες του παιχνιδιού», δηλαδή και τους όρους ελέγχου του πλούτου της χώρας.
Μέσα σε αυτό το διαμορφωμένο σκηνικό, αλήθεια, Τι κατάφερε τόσα χρόνια αυτή η δήθεν ανεξάρτητη αρχή, το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο;
Κατάφερε μήπως να αμβλυνθούν, έστω και ελάχιστα, οι ανισότητες στη χώρα μας; Αντίθετα, όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι αυτές αυξάνονται σταθερά!
Κατάφερε μήπως να δημιουργηθεί μια παραγωγική οικονομία; Υπάρχει μήπως πραγματικός ανταγωνισμός;
Είστε όλοι διακεκριμένοι οικονομικοί επιστήμονες και κατανοείτε πολύ καλά ότι πολιτική οικονομία είναι πάνω από όλα Πολιτική - όχι ως επίθετο, αλλά ως ουσιαστικό!
Η φορολογική, η νομισματική και η τραπεζική πολιτική, υπάρχουν μόνο για να υπηρετούν την πραγματική οικονομία. Και αυτή, όλα αυτά τα χρόνια, με εντυπωσιακή συνέπεια, οδηγείται στη διάλυση.
Σε μια ήδη αδύναμη οικονομία, γεμάτη στρεβλώσεις, πολλές και με την υπογραφή των Βρυξελλών, τέθηκαν «εκτός νόμου» οι εταιρείες λαϊκής βάσης για να κάνουν παιχνίδι μόνο οι «ισχυροί». Ακολούθησε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, το πάρτι των απευθείας αναθέσεων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η πτώχευση. Ήρθε και η κρίση των Τραπεζών, κυρίως των ξένων, για να διαμορφωθεί μία κατάσταση εθνικής δημοσιονομικής κρίσης, ακριβώς για να διασωθούν αυτές οι τράπεζες.
Τα χρέη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων διαρκώς αυξάνονται επί όλα αυτά τα χρόνια. Ήρθαν και τα μέτρα κατά της πανδημία, για να αποτελειώσουν τους πιο αδύναμους. Και, τώρα πιά, σαν επιστέγασμα, έχουμε και την ενεργειακή κρίση. Αυτή, βέβαια, ξεκίνησε πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας και οι συνέπειές της επιδεινώνονταν πάντα από τις αντιλαϊκές πολιτικές, που στηρίζουν όλα τα μνημονιακά κόμματα.
Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον να ακούσουμε αν έχετε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.
Θα έχει σημασία μόνο αν κινηθούμε πέρα από τα ευχολόγια για την πάντα ερχόμενη ανάπτυξη. Να δούμε την τύχη του χρεωμένου ελαιοπαραγωγού, παραδείγματος χάρη – το λέω εντελώς ενδεικτικά – ή του επιχειρηματία, που και μόνο εξαιτίας του ενεργειακού κόστους ήταν ήδη εκτοπισμένος από τις αγορές.
Εμείς έχουμε προτείνει και πριν την ενεργειακή κρίση τη διαγραφή χρεών τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο. Θεωρούμε ότι, σε κάθε περίπτωση κάποια στιγμή, λόγω των αλλεπάλληλων σωρευτικών κρίσεων, αυτή θα καταστεί, ούτως ή άλλως, αναπόφευκτη και για τα ιδιωτικά και για τα δημόσια χρέη.
Επίσης υπάρχει και το φοβερό ζήτημα με τη διατήρηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα στα υπάρχοντα επίπεδα. Και με την αντικοινωνική άρνηση μείωσης του ΦΠΑ, και στα καύσιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης. Με την κούρσα των ανατιμήσεων, η διατήρηση του ΦΠΑ στα προηγούμενα ποσοστά δείχνει το υποτίθεται σύγχρονο κράτος να φέρεται σαν φοροεισπράκτορας του μεσαίωνα, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η πάση θυσία αύξηση των εσόδων του. Πάση θυσία – εννοείται : των άλλων, του λαού. Η κοινωνική πλευρά του Κράτους έχει δραπετεύσει προς άγνωστη κατεύθυνση.
Το Κόμμα μας έχει σαφή θέση για τη διαδικασία επιλογής και τοποθέτησης των μελών διοίκησης στις ανεξάρτητες αρχές. Η διαδικασία αυτή, όπως έχει θεσμοθετηθεί, καταστρατηγεί τη δημοκρατική λειτουργία. Αναθέτει προσχηματικά στο Κοινοβούλιο τη νομιμοποίηση κομματικών διορισμών της Κυβέρνησης.
Συνεπώς, από πάγια θέση αρχής, το ΜέΡΑ25 αρνείται να μετέχει σε αυτές τις διαδικασίες και ψηφίζουμε πάντα «παρών», χωρίς αξιολόγηση των προτεινόμενων.
Σας ευχαριστώ!
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022 και ώρα 10.00΄
στην Αίθουσα Γερουσίας
συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας
Ακρόαση από τα μέλη της Επιτροπής και έγκριση των επιλεγέντων από το Υπουργικό Συμβούλιο για τις θέσεις Προέδρου κ τριών μελών του Δ.Σ. του Ελληνικού Δημοσιονομικού Συμβουλίου,
κας Αναστασίας Μιαούλη και κ.κ. Δημήτριου Καινούργιου,
Νικόλαου Τάτσου και Απόστολου Φιλιππόπουλου
