Στο σημερινό σκηνικό των παγκοσμίων αλληλεξαρτήσεων, η ΕΕ προωθεί «στρατηγικές εταιρικές σχέσεις», οι οποίες ουσιαστικά δεν αφορούν στα συμφέροντα των κρατών-μελών της ή των πολιτών της, αλλά μόνο εκείνα των ισχυρών της. 

Η ΕΕ έχει 10 «στρατηγικές εταιρικές σχέσεις», μεταξύ των οποίων και με Ρωσία, Κίνα και ΗΠΑ.

Η συγκεκριμένη Συμφωνία Στρατηγικής Σχέσης με τον Καναδά θα αντικαταστήσει την (παλιά)  Συμφωνία Πλαίσιο του 1976. 

Αφορά στην ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας σε τομείς όπως : ειρήνη και ασφάλεια, μετανάστευση, καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ενέργεια, κλιματική αλλαγή, έρευνα και καινοτομία, ανάπτυξη και προξενική προστασία. 

(Το τελευταίο, μόνο, έχει κάποιο θετικό αποτύπωμα, επειδή αφορά σε θέματα βίζας για τους Βούλγαρους και Ρουμάνους πολίτες.) 

Σήμερα, που η Δύση βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Ρωσία και την Κίνα, μια πιο εντατική συνεργασία μεταξύ ΕΕ και Καναδά, ειδικά στα θέματα ειρήνης και ασφάλειας, περισσότερο πρέπει να μας ανησυχεί παρά να μας καθησυχάζει.

Στη σημερινή πολυπολική παγκόσμια πραγματικότητα, αυτού του είδους οι στρατηγικές εταιρικές σχέσεις, εντασσόμενες στο νατοϊκό πλαίσιο μιας –  όπως λέγεται – «διατλαντικής αρχιτεκτονικής ασφαλείας», προσπαθούν να αναστήσουν τον μονοπολικό κόσμο του 1990.

Η μόνη πιθανή πρόβλεψη σήμερα, λέει ότι η συγκεκριμένη συνεργασία ΕΕ και Καναδά στην εξωτερική πολιτική, όπως προβλέπεται στο πλαίσιο του Πολιτικού Διαλόγου (άρθρα 26 και 27), θα έχει οπωσδήποτε αρνητικά – ή ακόμα και ολέθρια – αποτελέσματα για την ειρήνη και την ασφάλεια στην Ευρώπη και στο βόρειο ημισφαίριο γενικότερα. 

Η είσοδος Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ διεύρυνε ήδη το πεδίο διένεξης Δύσης- Ρωσίας προς Βορρά, μέχρι και τον Αρκτικό Ωκεανό. Αντί για προώθηση διαλόγου, λοιπόν, έρχεται η λάθος απάντηση : τέτοιες στρατηγικές σχέσεις, ή μάλλον συνασπισμοί, που οξύνουν την ένταση και τις αντιθέσεις.

Ακόμα και για τη Μέση Ανατολή, η σύμπτωση των δύο αυτών εταίρων είναι και προβληματική και ανησυχητική. Π.χ. καταδικάζουν μονομερώς το καθεστώς Άσαντ, αλλά επιμένουν να σιωπούν για τις ρατσιστικές πολιτικές της Τουρκίας και του Ισραήλ, που καταπατούν απροκάλυπτα κάθε πλαίσιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παντού διαβάζουμε ότι οι συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες πρέπει να περιλαμβάνουν αμοιβαίες προϋποθέσεις και πολιτικές ρήτρες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία. Να διασφαλίζουν ότι η κοινωνία των πολιτών και οι κύριοι ενδιαφερόμενοι συμμετέχουν πλήρως, ότι ενημερώνονται και ότι ζητήθηκε η γνώμη τους στη διαδικασία. 

Πολύ καλογραμμένα όλα αυτά ! Αλλά ποτέ δεν εφαρμόζονται στις σχέσεις της Ένωσης και των κρατών-μελών της με τις δύο αυτές χώρες του σύγχρονου απαρτχάιντ. Εδώ η ευρωπαϊκή συνέπεια είναι πραγματικά εγκληματική.

Ο Καναδάς υποστήριξε 10 από τις 34 αποστολές / επιχειρήσεις της ΕΕ. Ακόμα και στο Μάλι. Όμως, με αυτές, η ΕΕ αποσταθεροποιεί την ειρήνη και πολλαπλασιάζονται οι συγκρούσεις, με αποτέλεσμα αναγκαστικές μεταναστεύσεις.

Ακόμα και στο Ουκρανικό, κανείς δεν περιμένει ότι η στρατηγική εταιρική σχέση ΕΕ- Καναδά, θα μπορεί, π.χ., να συμβάλει στην επίτευξη της μόνης επιθυμητής και επιβαλλόμενης λύσης : της Ανακωχής!

Οι πολιτικές προσωπικότητες δίνουν και αυτές το δικό τους στίγμα : Η κυρία Φον Ντερ Λάιεν και ο κύριος Τριντό είναι και οι δύο εμβληματικά  και προστατευμένα τέκνα του δυτικού επικοινωνιακού κατεστημένου. Ας αναλογιστούμε όλοι, ποια πολιτικά οράματα μπορούν να φέρουν και να υπηρετήσουν αυτά τα πρόσωπα…

Πέρα από την ειρήνη και την ασφάλεια, οι πολιτικές ΕΕ και Καναδά για το ενεργειακό και για τα ορυκτά καύσιμα είναι παραδείγματα προς αποφυγή. Η ΕΕ προωθεί την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου και ο Καναδάς την εξαγωγή πετρελαίου από πισσώδη άμμο. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη. 

Και οι δύο στρατηγικοί εταίροι, λοιπόν, ενώ υποτίθεται ότι ο στόχος είναι η μείωση των ρύπων,  επιλέγουν από τα ορυκτά καύσιμα τα πιο ενεργοβόρα και τα πιο επικίνδυνα περιβαλλοντικά.

Την ίδια ώρα, όλο και περισσότερο καναδικό υγροποιημένο φυσικό αέριο έρχεται στην ΕΕ, μέσω Ηνωμένων Πολιτειών στην ΕΕ. 

Στην Ελλάδα, μάλιστα, ζούμε, χάρη στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό, και έναν πρόσθετο παραλογισμό : (Μην ανησυχείτε, δεν θα αναφερθώ καθόλου στους λιγνίτες). Ενώ η γεωφυσική διαμόρφωση της χώρας ευνοεί την υδροηλεκτρική παραγωγή ενέργειας,  αυτή έχει τεθεί στο περιθώριο.

Είναι ευκαιρία να το πούμε αυτό, αφού πάνω από 1/4 της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας στον Καναδά παράγεται σε υδροηλεκτρικά εργοστάσια. 

Επαναλαμβάνω : πάνω από το ¼ , όχι μόνο της ηλεκτρικής, αλλά της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας ! Ειδικά για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, στα υδροηλεκτρικά του Καναδά παράγεται σχεδόν το 60%.

Υπάρχει και ένα ακόμα προβληματικό πεδίο: Οι εμπορικές σχέσεις, και μέσα στην Ένωση αλλά και εκείνες με τους εταίρους της, διαμορφώνουν μια διεθνή διατλαντική ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. 

Μια διατλαντική αγορά που επιτείνει και επιδεινώνει τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, αφού ο μόνος κανόνας στη λειτουργία της είναι η αύξηση των κερδών ορισμένων στρατηγικών επιχειρήσεων.

Είναι αλήθεια ότι πολλά θα μπορούσε να κερδίσει και η Ελλάδα μέσα από μια στρατηγική εταιρική σχέση της ΕΕ με τον Καναδά. Όχι όμως με μία σαν αυτή που συζητάμε σήμερα, που έχει απόλυτα λαθεμένες βάσεις και άλλες σκοπιμότητες.

Συνεπώς, καταψηφίζουμε!

Σας ευχαριστώ!

Τρίτη, 11 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 13.00΄,
Αίθουσα Γερουσίας
Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών «Κύρωση της Συμφωνίας Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών της αφενός, και του Καναδά, αφετέρου