Θα προσπαθήσω σε αυτή τη συζήτηση επί της αρχής να είμαι πολύ συνοπτική ελπίζοντας και πιστεύοντας ότι στην επί των άρθρων συζήτηση θα υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος και από τις παρατηρήσεις που θα κάνουμε.
Έχουμε μπροστά μας ένα νέο σχέδιο νόμου από το Υφυπουργείο Αθλητισμού, κατά βάση (και με τη συμμετοχή και άλλων, συναρμοδίων κατά περίπτωση, Υπουργείων).
Δεν πρόκειται για μία ολιστική νομοθετική παρέμβαση. Είναι μία σειρά από τροποποιήσεις διατάξεων που ισχύουν στο θεσμικό πλαίσιο του αθλητισμού, με την επίκληση της «θωράκισης και εξορθολογισμού» της αθλητικής νομοθεσίας.
Σε γενικές γραμμές, το νομοσχέδιο είναι ειλικρινές : προσπαθεί να διορθώσει – αποσπασματικά , είναι αλήθεια – κενά και ελλείψεις της ισχύουσας νομοθεσίας.
Μετράμε (22) ειδικές τροποποιητικές διατάξεις.
Θα δούμε ειδικότερα στην κατ’ άρθρον συζήτηση το αν και κατά πόσο το καταφέρνει με επιτυχία, σε κάθε σημείο του.
Αυτό που πρέπει εξαρχής να σημειώσουμε είναι ότι τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου μπορούμε να τις διακρίνουμε σε δύο κατηγορίες:
Υπάρχουν πρώτα αυτές που η ανάγκη των νέων αυτών νομοθετικών παρεμβάσεων προέκυψε λόγω εκτάκτων – και όχι εξ αρχής προβλέψιμων – συνθηκών, όπως η πανδημία ή ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Αυτοί ήταν παράγοντες που δημιούργησαν πράγματι ιδιαίτερα δεδομένα, που πρέπει να αντιμετωπισθούν, έστω εκ των υστέρων. Όπως π.χ. στα άρθρα 21 και 22.
Υπάρχουν όμως και κενά που έρχονται τώρα να καλυφθούν ή προβλέψεις που πρέπει να διορθωθούν, επειδή ήταν ατελής η αρχική νομοθέτηση – χωρίς αυτό να οφείλεται σε μεταγενέστερη αλλαγή των δεδομένων.
Δεν είναι σκοπός μας να ασκήσουμε, τώρα, κριτική για αυτά κ. Υπουργέ. Είναι αναμφίβολα θετικό να αναπτύσσονται τα διορθωτικά αντανακλαστικά, όταν υπάρχει τέτοια ανάγκη.
Θέλω όμως εδώ να πω κάτι, που νομίζω ότι έχει σημασία :
Όλα αυτά τα κενά, οι παραλείψεις ή τα λάθη, είναι βέβαιο ότι δεν θα υπήρχαν εάν είχε ακολουθηθεί άλλη πρακτική στην αρχική νομοθέτηση.
Εννοώ κυρίως ότι ο διάλογος, η ανοιχτή γραμμή της Κυβέρνησης με την αθλητική κοινότητα θα είχε αποσοβήσει τα περισσότερα από αυτά. >
Η έπαρση της αυτάρκειας ενός κλειστού κύκλου προσώπων οδηγεί, αναπόφευκτα, σε τέτοια φαινόμενα.
Θα αναφέρω ενδεικτικά, σε αυτήν την κατηγορία, τις ρυθμίσεις για το τρίαθλο (άρθρο 3), για τους προπονητές στα νησιά μας (άρθρα 7 και 8), για την ευκαιριακή συμμετοχή αλλοδαπών αθλητών, που νοθεύει τον ανταγωνισμό (άρθρο 10), και άλλες.
Θα τα πούμε αναλυτικότερα στην κατ’ άρθρο συζήτηση.
Μία μόνο πρόσθετη παρατήρηση :
Η χρόνια νόσος της συγκεντρωτικής λογικής αποτυπώνεται και σε αυτό το νομοσχέδιο : Όπου δεν εξαντλεί το θέμα ο νόμος, αναθέτει πάντα κάθε περαιτέρω διαδικασία και απόφαση, αποκλειστικά στο πρόσωπο του Υφυπουργού Αθλητισμού (του εκάστοτε Υφυπουργού).
Υπάρχουν διατάξεις που κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Και σαν τέτοιες θα αναφερθούμε κυρίως στο άρθρο 11, για τους κωφούς αθλητές και στο άρθρο 13, που αφορά στους υπαλλήλους των κλιμακίων ελέγχου της Γ.Γ.Α., αλλά και άλλες.
Από τα άλλο μέρος, πρέπει να πούμε ότι έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις στη διατύπωση άλλων διατάξεων, όπως, κυρίως, στα άρθρα :
‘4’ , για την κατάργηση του κωλύματος συστέγασης σωματείου με εμπορική επιχείρηση
‘6’ , για τον προσδιορισμό κρατικής χρηματοδότησης ομοσπονδιών και τις ειδικότερες σχετικές ρυθμίσεις,
‘14’ , για την Άδεια διεξαγωγής αθλητικών συναντήσεων και τη Διοργάνωση δρομικών αθλητικών δραστηριοτήτων και από μη αθλητικούς φορείς, και
‘18’ , για τις Συνέπειες μη εισαγωγής στοιχείων στο Μητρώο Φορέων, κ.λ.π.
Πιστεύουμε, όμως, ότι μπορεί να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος εδώ. Και ελπίζουμε ότι – ακόμα και πριν τη συζήτηση στην Ολομέλεια – θα μπορέσει να βρεθεί η καλύτερη λύση, μέσα στο πνεύμα που διαγράφει και η ίδια η αιτιολογική έκθεση για τις συγκεκριμένες διατάξεις.
Υπάρχουν περιπτώσεις, όπως, για παράδειγμα, στα άρθρα 4 και 14, όπου αν συμμερίζεσαι το περιεχόμενο της αιτιολογικής έκθεσης, δεν είναι δυνατόν να συμφωνήσεις με την προτεινόμενη διάταξη του νομοσχεδίου.
Δεν θα αναλύσω παραπάνω το θέμα στην παρούσα φάση. Στην επόμενη συνεδρίαση, στην κατ’ άρθρο συζήτηση, θα καταθέσουμε και συγκεκριμένες προτάσεις διατύπωσης, σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.
Πέρα από αυτά, σημαντικό είναι και θέμα της εφαρμογής του συστήματος αξιολόγησης ‘ΧΙΛΩΝ’ για τις αθλητικές ομοσπονδίες – και, ιδίως, για τον τρόπο εφαρμογής. Μιλάμε για το άρθρο 21. Και εδώ πρέπει να γίνει συζήτηση.
Θυμίζω – ιδίως για τους συναδέλφους που μπορεί να μην το έχουν συγκρατήσει – ότι τα τελευταία χρόνια οι προϋπολογισμοί για τον αθλητισμό, με την αντίστοιχη διαχείριση και τις επιπτώσεις στις ομοσπονδίες, πάντοτε γίνονταν με την επίκληση του ‘Χίλωνα’.
Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, που αφορά στην ποιότητα και στην αντικειμενικότητα των κριτηρίων που εφαρμόζονται στο σύστημα αυτό.
Είναι και αυτό θέμα που θα το δούμε πιο αναλυτικά στην κατ’ άρθρον συζήτηση.
Όσον αφορά τη θέση μας επί της Αρχής, πρέπει να δηλώσουμε προς το παρόν επιφύλαξη, γιατί έχει ουσιαστική σημασία η εξέλιξη της διαδικασίας μας εδώ, στην Επιτροπή, και, ιδίως, το που θα καταλήξει ο διάλογος και η επεξεργασία των διατάξεων.
Σας Ευχαριστώ.
"Διατάξεις για τη θωράκιση του θεσμικού πλαισίου του αθλητισμού και τον εξορθολογισμό της αθλητικής νομοθεσίας"
