Ευχαριστώ κε Πρόεδρε.
Στη σημερινή συζήτηση θέλω να σταθώ σε συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου, χωρίς να επαναλάβω τις συγκεκριμένες αναφορές που έκανα στην προηγούμενη παρέμβασή μου. Συνεπώς, δεν θα αναφερθώ στα θέματα ορίου ηλικίας και θητειών ή στο θέμα της ΕΠΟ κλπ. Δεν θα αναφερθώ ούτε και στις περιπτώσεις φωτογραφικής νομοθέτησης που επιδιώκει αυτό το νομοσχέδιο.
Παρ΄όλ’ αυτά, πρέπει να επισημάνω ότι έθεσα συγκεκριμένα ερωτήματα στον κ. Υπουργό. Δεν είχα την τιμή ούτε την τύχη να λάβω έστω και μία απάντηση. Έτσι αντιλαμβάνεται, φαίνετα
ι, τον πολιτικό του ρόλο. Εντούτοις, θεωρεί ότι δικαιούται να απευθύνει σε όλους μας μαθήματα δημοκρατικής συμπεριφοράς και δήθεν κοινοβουλευτικής δεοντολογίας.
Εν πάση περιπτώσει, θα προχωρήσω στο θέμα μας :
Θα αναφέρω συνολικά, ως προς το σύστημα των αρχαιρεσιών, ότι θέλετε να θεσπίσετε μία πολύπλοκη γραφειοκρατική διαδικασία, της οποίας η πραγματική σκοπιμότητα δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί. Το μόνο βέβαιο αποτέλεσμα θα είναι η καθυστέρηση και η έντονη ανασφάλεια και αβεβαιότητα στην εξέλιξη των αντίστοιχων διοικητικών διαδικασιών. Δεν είναι τυχαία ότι συναντά ομόθυμη αντίδραση και συγκεκριμένες αντιρρήσεις από το σύνολο – σχεδόν – των ενδιαφερομένων φορέων.
Στο άρθρο 1 / παράγραφος 4, καθιερώνετε τη δυνατότητα να είναι μέλη αθλητικού σωματείου του ίδιου κλάδου και εν ενεργεία διαιτητές, κριτές, χρονομέτρες ή και όσοι συμμετέχουν σε διαιτητικό έργο ατομικού αθλήματος - όχι όμως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ή της Εξελεγκτικής Επιτροπής. Στη συνέχεια, μάλιστα, στο δεύτερο εδάφιο, εισάγετε και για αυτό εξαίρεση, για συγκεκριμένα ατομικά αθλήματα. Δύο καίρια σφάλματα, σε δύο διατάξεις. Η άρση του ασυμβίβαστου ανοίγει ανενδοίαστα το δρόμο σε ανεπίτρεπτη φαλκίδευση του υγιούς αθλητικού ανταγωνισμού και αντιστρατεύεται κάθε αθλητική λογική. Υπονομεύει ευθέως την αξιοπιστία των αθλητικών δραστηριοτήτων. Φαντάζομαι ότι το Υπουργείο γνωρίζει ότι με τον τρόπο αυτό θεσμοθετεί ένα καθεστώς νοσηρότητας, που πλήττει ευθέως την ίδια τη διεξαγωγή των αθλητικών αγώνων.
Στο άρθρο 6, καταργείτε την παράγραφο 4 του άρθρου 22 του ν. 2725/1999. Με τον τρόπο αυτό, δίνετε τη δυνατότητα στην οποιαδήποτε αθλητική ηγεσία να προωθεί υπαλλήλους της σε θέσεις διοίκησης Αθλητικών Ομοσπονδιών. Το αποτέλεσμα θα είναι να συντρέχουν οι ιδιότητες του ελέγχοντος και ελεγχόμενου στο ίδιο πρόσωπο. Δεν μπορεί να υπάρχει εύλογη δικαιολόγηση για τη θεσμοθέτηση τέτοιας δυνατότητας.
Στο άρθρο 8 / παράγραφος 12, για την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή : Περιορίζετε μόνο στις θέσεις του Προέδρου, Αντιπροέδρου, Γραμματέα ή Ταμία, το ασυμβίβαστο συμμετοχής στη Διοίκηση και την Εκτελεστική Επιτροπή των μελών Διοικήσεων των αθλητικών Ομοσπονδιών ατόμων με αναπηρίες και για τις αντίστοιχες και μόνο θέσεις (Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γραμματέα και Ταμία). Το ασυμβίβαστο, όπως και μέχρι σήμερα, πρέπει να ισχύει για κάθε διοικητική θέση και όχι μόνο για τις συγκεκριμένες. Η θεσμοθέτηση διπλοθεσιών ή πολυθεσιών, θα έχει ως μόνο αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της εκπροσώπησης του αθλητικού παραολυμπιακού κινήματος. Ποια σκοπιμότητα μπορεί να εξυπηρετεί αυτό ;
Στο άρθρο 11 / παράγραφος 10, θεωρούμε ότι είναι ακατανόητη – και σε κάθε περίπτωση εσφαλμένη – η διάκριση για συγκεκριμένα αθλήματα, στα οποία η Πολιτεία εκχωρεί το δικαίωμα ίδρυσης και λειτουργίας Σχολών Προπονητών. Δεν υπάρχει καμία αντικειμενική αιτιολόγηση για τη θέσπιση αυτών των εξαιρέσεων, ενώ για όλα τα άλλα αθλήματα ισχύει ότι οι Σχολές Προπονητών ανήκουν στο πεδίο αρμοδιοτήτων και ευθύνης της ΓΓΑ.
Στο άρθρο 13, θέλουμε ειδικά να επισημάνουμε τη θετική εξομοίωση των συνοδών-αθλητών με τους συναθλητές τους με αναπηρία, που αποτελούσε επί πολλά χρόνια δίκαιο αλλά ανεκπλήρωτο αίτημα.
Όλο το νομοσχέδιο διαπνέεται από μία προφανή απροκάλυπτη πρόθεση κυβερνητικής παρέμβασης στη λειτουργία των φορέων του Αθλητισμού, με βάση συγκυριακές μικροκομματικές στοχεύσεις.
Αυτό είναι το προσωπικό στίγμα που θέλει να αφήσει ο κ. Υπουργός. Είναι, βεβαίως, δικαίωμά του. Πόσο μάλλον αφού εμφανίζεται ότι έχει την πλήρη στήριξη, σε αυτήν την κατεύθυνση, τόσο του κόμματός του όσο και του ιδίου του Πρωθυπουργού.
Αυτό, που δε είναι δικαίωμά του είναι, όταν δέχεται κριτική για την πρωτοφανή παρεμβατική του πρακτική, να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του και να υποκρίνεται τον θιγόμενο, επιτιθέμενος ανεπίτρεπτα στο σύνολο των βουλευτών και των κομμάτων.
Όταν καταθέτετε τέτοια νομοσχέδια κε Υπουργέ, θα υποστείτε και τις συνέπειες. Και δεν μπορείτε να τις αποφύγετε. Αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας. Δεν καταλαβαίνω με ποιο δικαίωμα απαιτείτε να μείνετε στο απυρόβλητο. Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν – και δεν πρέπει να υπάρχουν – προνομιακές ή χαριστικές αντιμετωπίσεις. Προέχει η προσωπική πολιτική ευθύνη.
Καταλήγοντας, πρέπει να πούμε ότι ως κόμμα, το ΜέΡΑ25 έχουμε καταθέσει την άποψή μας για το πνεύμα και την ουσία του νομοσχεδίου, που μας υποχρεώνει να το καταψηφίσουμε επί της αρχής.
Επιφυλασσόμαστε για την πιθανή θετική ψήφο μας σε συγκεκριμένες διατάξεις, κατά τη διαδικασία στην Ολομέλεια, αναμένοντας και την ολοκλήρωση της κυβερνητικής στάσης σε συγκεκριμένα ζητήματα.
