Κύριε Πρόεδρε,
Με πολλές τυμπανοκρουσίες έρχεται το πολυδιαφημισμένο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης.
Ποια είναι η ουσία του νομοσχεδίου ;
Αποτελεί, απλώς, συνέχεια του γνωστού νόμου Κατρούγκαλου.
Αποτελεί, δηλαδή, συνέχεια και των προηγούμενων ασφαλιστικών νόμων (από το 2010 και μετά), που υπαγορεύθηκαν και επιβλήθηκαν στη χώρα μας από τους εμπνευστές των μνημονίων.
Οι δανειστές επέβαλαν την απόλυτη θυσία των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, στο βωμό των δημοσιονομικών στόχων, που οι ίδιοι καθόρισαν.
Και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις υπάκουσαν χωρίς αντίρρηση.
Οι συνταξιούχοι (υπάρχοντες και μελλοντικοί) ήταν ο εύκολος στόχος, για τους οικονομικούς εγκεφάλους, που συνειδητά επέλεξαν να φορτωθεί στις πλάτες αυτών το δυσανάλογο βάρος, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών.
Μετά από τόσους μνημονιακούς ασφαλιστικούς νόμους φαίνεται, πια, σαν να έχουμε συνηθίσει… Και θεωρούμε μάλλον φυσιολογική την επαναλαμβανόμενη επίθεση στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Βέβαια, η εισαγωγή τέτοιων νομοθετημάτων συνοδεύεται, πάντοτε, από μία επικοινωνιακή επίθεση, για δήθεν «αυξήσεις» στις συντάξεις, τα γνωστά περί «εκσυγχρονισμού» και «σωτηρίας» του ασφαλιστικού συστήματος, για αποκατάσταση των αδικιών κλπ. κλπ., που – δυστυχώς – δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Και το παρόν νομοσχέδιο, δεν ανατρέπει το σκηνικό.
Πρόκειται για σχέδιο που ακολουθεί πλήρως τη μνημονιακή στρατηγική για την κοινωνική ασφάλιση, αν και υποτίθεται ότι «τα μνημόνια έχουν τελειώσει».
Παρά τις επιθέσεις που είχε εξαπολύσει η Νέα Δημοκρατία κατά του νόμου Κατρούγκαλου, σήμερα, ως Κυβέρνηση, πετάει τις υποσχέσεις για κατάργησή του στον κάλαθο των αχρήστων, όπως και τις προσδοκίες που δημιούργησε στους συνταξιούχους.
Αυτό που κάνετε σήμερα, είναι να «διορθώνετε» (εντός εισαγωγικών) το νόμο Κατρούγκαλου.
Δεν πρόκειται για καμία μεταρρύθμιση.
Απλώς, αναδιατυπώνετε τις διατάξεις που κρίθηκαν αντισυνταγματικές στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ακολουθείτε τη γνωστή πολιτική, όπως τη χάραξαν για μάς οι δανειστές, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Μια πολιτική χωρίς κοινωνικό προσανατολισμό.
Δεν σας ενδιαφέρει η κοινωνική αποτελεσματικότητα του ασφαλιστικού συστήματος.
Το αντιμετωπίζετε, αποκλειστικά, από στενή δημοσιονομική άποψη.
Εξάλλου, ο σύγχρονος φιλελευθερισμός, τον οποίο θέλετε να εκπροσωπείτε, θεωρεί την κοινωνική ασφάλιση και την κοινωνική αλληλεγγύη ως περιττά βάρη.
Το κοινωνικό πρόσωπο του καπιταλισμού αποτελεί, για σας, παρωχημένο αναχρονισμό, γιατί θεωρείτε ότι πλήττει τη μέγιστη κερδοφορία του Κεφαλαίου.
Γι’ αυτό και σας στηρίζει, σε αυτήν την κατεύθυνση, και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών.
Επιλέγετε, στρατηγικά, τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης περισσότερο από εισφορές εισοδήματος από την εργασία και λιγότερο από φόρους και εισφορές εισοδήματος του κεφαλαίου.
Και ακολουθείτε τη γνωστή αντικοινωνική συνταγή: αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης, στροφή προς την ιδιωτικοποίηση.
Ο στόχος της πολιτικής αυτής, που αδιαφορεί επιδεικτικά για τις κοινωνικές ανάγκες, είναι ο περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης για τις συντάξεις, από το 10% του ΑΕΠ το 2016 σε 5% κατά μέσο όρο την περίοδο 2018-2070.
Και, αντίστοιχα, να συγκρατήσετε, ως το 2070, τη συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη σε χαμηλά επίπεδα, σε ποσοστό 12% του ΑΕΠ.
Ήδη, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, όσον αφορά στη νομιμότητα των ρυθμίσεων που προτείνετε, και ιδίως για τα άρθρα 20, 21, 24, 25 & 27.
Και, ενώ το Υπουργείο επαίρεται ότι νομοθετεί με βάση αναλογιστικές μελέτες, το Ελεγκτικό Συνέδριο καταλήγει επί λέξει ότι:
«δεν συνάγεται ότι έχουν συνταχθεί και ληφθεί υπόψη αναλογιστικές μελέτες, ώστε να μπορεί να τεκμηριωθεί ότι το πλέγμα των διατάξεων… θα λειτουργήσει μελλοντικά επ’ ωφελεία των συνταξιούχων και θα επιφέρει, έστω και μακροπρόθεσμα μια δίκαιη εξισορρόπηση του ευρύτερου κοινωνικού συμφέροντος … ούτε και αιτιολογείται η αδυναμία θεσμοθέτησης ηπιότερων εναλλακτικών μέτρων για τους συνταξιούχους».
Τι συμβαίνει εντέλει; Ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Υπάρχουν ή όχι αναλογιστικές μελέτες ;
Ακόμα: Ενσωματώνετε στον ΕΦΚΑ το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (το ΕΤΕΑΠ). Έτσι, προδιαγράφετε την κατάργησή του και τη λεηλασία των αποθεματικών του (7 δις ευρώ).
Ουσιαστικά καταργείτε τον δεύτερο πυλώνα ασφάλισης.
Δεν είναι δυνατόν, σε αυτή την ομιλία, να αναφερθώ σε όλες τις περιπτώσεις αδικιών που θεσπίζει – ή ανεπίτρεπτα δεν αντιμετωπίζει – το νομοσχέδιο.
Ενδεικτικά, και μόνο, θα αναφέρω συνοπτικά τα παρακάτω:
1ο). Η αύξηση των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματικών και των αγροτών και η αποσύνδεση του ύψους της υποχρεωτικής εισφοράς από το εισόδημα, θα οδηγήσει σε μείωση της εισπραξιμότητας των εισφορών, με όλες τις δυσμενείς συνέπειες, για τα ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά και για την ταμειακή κατάσταση του ΕΦΚΑ.
2ο). Δεν λαμβάνετε καμία πρόνοια για όσους, λόγω αδυναμίας στην περίοδο της κρίσης, βρέθηκαν με σωρευμένα ασφαλιστικά χρέη, ιδίως στην ηλικιακή κατηγορία από 35 έως 55 ετών. Το πρόβλημα αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί, με ένα μόνιμο σύστημα αποπληρωμής, αντίστοιχο λ.χ. των 120 δόσεων, και με επανυπολογισμό των εισφορών.
3ο). Οι Μηχανικοί ασφαλισμένοι μετά την 31.10.1992, εγγράφηκαν υποχρεωτικά στο λογαριασμό ειδικής προσαύξησης, που καταργήθηκε στις 31.12.2015. Όσοι δεν έχουν κλείσει 10ετία στο λογαριασμό δεν μπορούν να ζητήσουν επιστροφή της εισφοράς. Πρέπει να περιμένουν τη συνταξιοδότηση, για να τους αποδοθεί, μόλις, 1 ή 2 ευρώ στην ανταποδοτική σύνταξη. Το δίκαιο είναι να τους επιστραφούν αυτές οι εισφορές.
Ομοίως, στην ειδική προσαύξηση, υπάρχει αδικία και άνιση μεταχείριση σε περιπτώσεις μηχανικών (με τα ίδια έτη υπηρεσίας και ίδιες εισφορές), με βάση μόνο το αν υπέβαλαν αίτηση συνταξιοδότησης πριν ή μετά τις 12/5/2016. Ο πρώτος θα λάβει από την ειδική προσαύξηση 948 ευρώ και ο δεύτερος μόλις 248.
4ο). Πρέπει, επίσης να αντιμετωπίσετε ειδικά το ζήτημα συνταξιοδότησης των ένστολων, στο Στρατό και στα Σώματα Ασφαλείας, στις περιπτώσεις υποχρεωτικής αποστρατείας, λόγω ηλικιακού ορίου βαθμών ή λόγω κρίσεων.
5ο). Αδικίες, σε επίπεδο παραλογισμού, δημιουργεί ο άκαμπτος κανόνας της 40ετίας, ιδίως εκεί όπου δεν ήταν δυνατό να συμπληρωθεί, λόγω ανωτέρας βίας. Αναφέρω, χαρακτηριστικά, τη δεύτερη γενιά των πολιτικών προσφύγων, που άρχισαν να εργάζονται εδώ, μόνο όταν το ίδιο το ελληνικό κράτος επέτρεψε τον επαναπατρισμό τους. Και δεν υπάρχει καμία ειδική πρόβλεψη γι’ αυτούς.
6ο). Δεν ρυθμίζετε το θέμα του Εργόσημου των αγροτικών και κτηνοτροφικών εργατών, ενώ γνωρίζετε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ανεύρεσης εργατών στον τομέα αυτό.
7ο). Και, επίσης σημαντικό: Γιατί αφήνετε χωρίς ρύθμιση το ζήτημα των γυναικών που το 2010 είχαν ώριμο ασφαλιστικό δικαίωμα, με συμπλήρωση χρόνου προϋπηρεσίας, την προβλεπόμενη ηλικία και ανήλικο τέκνο ; Γιατί συντηρείτε αυτή την αδικία ;
Τελειώνοντας, Τι θα γίνει, επιτέλους, με τις απαράδεκτες καθυστερήσεις στο χρόνο απονομής συνάξεων ; (ΤΣΜΕΔΕ σχεδόν τρία χρόνια, στρατιωτικού και δημόσιοι υπάλληλοι πάνω από δύο χρόνια κ.ο.κ.)
Είμαι υποχρεωμένη να σας θυμίσω, κύριε Υπουργέ, ότι με βάση τα στοιχεία που αναφέρατε κατά την εκφώνηση των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης, σας έχω καταθέσει τρεις φορές (!!!) την ίδια Ερώτηση, για την κατάσταση και τον αριθμό των εκκρεμών συντάξεων.
Στοιχειώδης ενέργεια κοινοβουλευτικού ελέγχου, ακριβώς για να είναι δυνατή η εκτίμηση των δεδομένων για τις καθυστερήσεις στην απονομή των συντάξεων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, από πλευράς σας, δεν αξιωθήκαμε ούτε μία απάντηση!
Και, κάτι τελευταίο, που δεν θα ήθελα να το θεωρήσετε ως λαϊκισμό. Άκουσα σε αυτήν την αίθουσα πολλούς συναδέλφους να λένε: «ποιος δεν θα ήθελε να δουλέψει περισσότερα χρόνια για να πάρει μεγαλύτερη σύνταξη ;». Κύριοι συνάδελφοι, κλείστε τα μάτια σας και φαντασθείτε όλους εμάς σε μια ηλικία 70 ετών να είμαστε οικοδόμοι και να ανεβαίνουμε τη σκαλωσιά και να θέλουμε να πάρουμε μεγάλη σύνταξη. Μπορούμε ;
Το βίντεο της ομιλίας εδώ
