Από όταν η Σοφία Μπεκατώρου με γενναιότητα προχώρησε στην καταγγελία για το βιασμό της, είδαμε πολλές γυναίκες να παίρνουν θάρρος και να μιλάνε ανοιχτά για περιπτώσεις αντίστοιχης κακοποίησης και εκμετάλλευσης. Η γενναιότητα της στάσης έχει μεταδοτικά αποτελέσματα, γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή ευχαρίστησα ως γυναίκα τη Σοφία για την υπηρεσία που προσφέρει με το θάρρος της και στις υπόλοιπες γυναίκες. Της ζήτησα όμως και συγνώμη καθώς, ως γυναίκα λίγο παλιότερης γενιάς, σκέφτομαι πως με αυτό και πολλά ακόμα περιστατικά αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε καταφέρει να καταπολεμήσουμε δύο συστημικές αντιλήψεις που διαφαίνονται στη συγκεκριμένη περίπτωση: Πατριαρχία και Εξουσιαστική Αντίληψη.

O κλοιός των τουρκικών απαιτήσεων σφίγγει όλο και περισσότερο γύρω από την Ελλάδα και την Κύπρο. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τους συσχετισμούς συμφερόντων στην περιοχή, κατακτά τη συγκυριακή ανοχή κρίσιμων “παικτών” στις εκάστοτε κινήσεις της. Έτσι, επιτυγχάνει τη διαρκή κλιμάκωση της πολιτικής της. Ο μύθος της διεθνούς απομόνωσης της Τουρκίας απευθύνεται σε αφελείς αποδέκτες.

Η πιο χαρακτηριστική εικόνα της Σοφίας Σακοράφα, στο νωπό πολιτικό πεδίο, είναι να περπατάει (διαδηλώνει) μόνη με τον Κρίτωνα Αρσένη προς την πρεσβεία των ΗΠΑ κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου. Πέραν του πολιτικού σχεδιασμού του κόμματός της, για όσους γνωρίζουν καλά τη βουλευτή του ΜέΡΑ25 και αντιπρόεδρο της Βουλής, η σκηνή δεν αιφνιδίασε. Μαχητική και ανυποχώρητη σε πολλές φάσεις του πολιτικού της βίου, η Σακοράφα δεν δίστασε να προχωρήσει σε ρήξεις όπως τότε που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ ή όταν ανεξαρτητοποιήθηκε ως ευρωβουλευτής από τον ΣΥΡΙΖΑ – αιτία και για τις δύο ρήξεις τα Μνημόνια. Διαπαιδαγωγημένη στον πρωταθλητισμό, ρεκορντγούμαν στο ακόντιο, μια γυναίκα που είναι στα κοινά είτε ως υπερασπίστρια του αγώνα των Παλαιστινίων, είτε ως συμμετέχουσα σήμερα σε μια παγκόσμια κίνηση με στόχο να πληρώσει η Amazon τα χρέη της – όπως λένε οι πάνω από 400 συμμετέχοντες. Η Σοφία Σακοράφα πετάει το ακόντιο των απαντήσεων σήμερα στην «4η Εντολή» και ανατέμνει την επικαιρότητα της πανδημίας, του πολιτικού τοπίου, της Αριστεράς, της Ευρώπης.

του Δημήτρη Μανιάτη

Η επιδημία του κορωνοϊού ανέδειξε παραστατικά τη λειτουργία του παγκόσμιου πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Ο αρχικός πανικός και η προηγούμενη συνειδητή αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, οδήγησαν στο καθολικό lockdown. Τις πιο βαριές συνέπειές του τις πλήρωσαν οι κατώτερες τάξεις. Όμως, το όποιο κόστος είχε για τις εξουσιαστικές και οικονομικές ολιγαρχίες, αυτές  δεν έχουν καμία διάθεση να επιτρέψουν να επαναληφθεί. Στις επόμενες φάσεις της επιδημίας, που δεν έχουν βραχυπρόθεσμη πρόβλεψη, οι κοινωνίες θα υποχρεωθούν να επωμιστούν ολοκληρωτικά τις συνέπειες.