Έχουμε ήδη επισημάνει τη σύμπτωση της επίσκεψης του Πρωθυπουργού της Αλβανίας στην Ελλάδα, με την κατάθεση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Ποιο ήταν το αντικείμενο και το περιεχόμενο των συνομιλιών μας με τον κ. Ράμα; Πού έχουν φτάσει οι διαπραγματεύσεις μας με αυτήν τη χώρα; Υπάρχει ήδη επεξεργασία συνυποσχετικού για προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο - ή όχι;

Εντέλει, η χώρα μας συνεχίζει να στηρίζει τα συμφωνημένα του 2009 ;  Ή , μήπως , η αλλαγή στάσης της Αλβανίας έχει συμπαρασύρει και τις τότε δικές μας θέσεις. Μιλάω για τις θέσεις της τότε Κυβέρνησης Καραμανλή, με Υπουργό Εξωτερικών την κα Μπακογιάννη. Εγκαταλείπει η Κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη τις θέσεις αυτές ;

Δεν θέλω στη δευτερολογία μου να επαναλάβω τους λόγους για τους οποίους μας υποχρεώνετε να καταψηφίσουμε ένα νομοσχέδιο που αφορά αμυντικές δαπάνες.

Για να είμαστε ακριβείς, καταψηφίζουμε τις τρεις συγκεκριμένες  συμβάσεις, που περιέχονται σε αυτό το νομοσχέδιο.

Δεν κρίνουμε την αναγκαιότητα των συγκεκριμένων εξοπλισμών ούτε την καταλληλότητά τους.

Κρίνουμε και καταψηφίζουμε συμβάσεις με όρους αποικιακούς, απολύτως δυσμενείς για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της χώρας μας.

Πάγια θέση του ΜέΡΑ25 στο ζήτημα των αμυντικών εξοπλισμών είναι πως η στρατηγική της «εξοπλιστικής κούρσας», ειδικά με την Τουρκία του Ερντογάν μόνο σε θερμό επεισόδιο μπορεί να οδηγήσει από το οποίο ηττημένοι θα βγουν τόσο ο ελληνικός όσο και ο τουρκικός λαός.

Θεωρούμε απαραίτητη τη λελογισμένη αύξηση των δαπανών των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να αναβαθμιστούν τα οπλικά συστήματα της χώρας, κάτι που όμως δεν γίνεται με την άτακτη κι ανακόλουθη προμήθεια εξοπλισμών. Η υποταγή στα κελεύσματα των δήθεν συμμάχων δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως εθνική πολιτική.

Κύριε Πρόεδρε σας ευχαριστώ!

Το ρητορικό σχήμα που χρησιμοποιείται ομοιόμορφα από τους συναδέλφους της συμπολίτευσης, ότι δήθεν η Ελλάδα μεγάλωσε δεν είναι πραγματικό. Και επειδή δεν είναι πραγματικό, δεν γίνεται και από τον μέσο πολίτη κατανοητό.

Σε καιρούς ειρήνης αυτή η επιχειρηματολογία είναι προβληματική.

Η χώρα απλά ασκεί τώρα τα δικαιώματα που απορρέουν από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας με 38 χρόνια καθυστέρηση ή τουλάχιστον με 25 από τότε που αυτή κυρώθηκε από τη Βουλή.