Από την πρώτη συνεδρίαση αναφέρθηκα στη Λίστα Πέτσα, για να αναδείξουμε τα σημαντικά ζητήματα για το πλαίσιο που συζητάμε. Τα προβλήματα αφορούν κυρίως στην αδιαφάνεια, και στη μη θέσπιση σαφών κριτηρίων για τις διαδικασίες αυτές.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μία παρατήρηση για την ουσιαστική λειτουργία της διαδικασίας : Ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στη συνεδρίαση της ακρόασης των φορέων και την επόμενη, θα πρέπει να είναι αρκετός, ώστε να μπορούν να συνεκτιμηθούν και να μελετηθούν οι παρατηρήσεις τους σε συγκεκριμένες ρυθμίσεις, σε σχέση με το όλο σχέδιο νόμου. Αλλιώς διεκπεραιώνουμε απλώς μια τυπική διαδικασία, που καταντά – και πάλι – προσχηματική.
Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, το λέει ξεκάθαρα : «Το ΣχΝ δεν ανταποκρίνεται σε ουσιαστικά και κρίσιμα ζητήματα προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και κυρίως των αναφερόμενων στο άρθρο 19. Οι προωθούμενες ρυθμίσεις δεν σέβονται τη συνταγματική αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ ως θεσμού εγγύησης θεμελιώδους δικαιώματος και πλήττεται η εμπιστοσύνη των διοικούμενων η οποία συνιστά βασικό δείκτη δημοκρατίας, απέναντι σε εθνικούς θεσμούς.».
Πριν ένα χρόνο ακριβώς, διαβάζαμε δημοσιεύματα και ρεπορτάζ με τίτλους όπως “Αποκαλύφθηκε η χειραγώγηση με τη λίστα Πέτσα”.
Κατανοείτε, φαντάζομαι, πως δεν είναι δυνατόν να συζητήσουμε για ένα νομοσχέδιο με θέμα τη δημοσιότητα και διαφάνεια στο Τύπο, χωρίς αναφορά στη λίστα Πέτσα, που, χάρη στον κ. Μητσοτάκη, αποτέλεσε – πραγματικά – τομή στην ιστορία του Τύπου στην Ελλάδα.
Το Σύνταγμα ορίζει στο άρθρο 19 παρ. 1 εδάφιο β:
«Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφάλειας ή για διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων.»
